Morgunblaðið - 11.04.2018, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 2018
✝ Kristbjörg Þór-hallsdóttir
fæddist í Laufási í
Bakkadal, Ket-
ildalahreppi í Arn-
arfirði 22. október
1938. Hún lést á
deild A6 á Landspít-
alanum í Fossvogi
28. mars 2018.
Foreldrar hennar
voru Marta Guð-
mundsdóttir, f. 27.
júlí 1901, d. 13. maí 1987, og Þór-
hallur Guðmundsson, f. 9. febr-
úar 1900, d. 30. júní 1987, og
eignuðust þau níu börn. Eftirlif-
andi eru: Sigurður og Guðmunda.
Hinn 10. október gekk Krist-
björg að eiga Óskar Maríusson
efnaverkfræðing, f. 23. júní 1934
á Akranesi, d. 28. desember 2011.
Foreldrar hans voru Maríus Jóns-
son, vélstjóri í Reykjavík, f. 25.
nóvember 1908 í Neskaupstað, d.
20. október 1994, og k.h. María
Kristín Pálsdóttir, f.
24. september 1906 í
Bæjum, Snæfjalla-
hr., N-Ís., d. 9. febr-
úar 1993.
Börn Kristbjarg-
ar og Óskars eru 1)
Maríus, kerfis- og
rekstrarfræðingur,
f. 23.4. 1959 í Darm-
stadt, Þýskalandi.
K.h. er Katrín Hild-
ur Jónasdóttir leik-
skólakennari, f. 24.2. 1975. Börn
þeirra eru a) Hrafnhildur Ósk, f.
8.2. 1999, og b) Marta Sonja, f.
23.5. 2005. 2) Ragnar, grafískur
hönnuður, f. 29.1. 1961 í Darm-
stadt. K.h. var Björg Ólöf Bjarna-
dóttir háskólanemi, f. 23..7 1964,
d. 8.4. 2009. Börn þeirra eru a)
Þormar Elí, f. 7.8. 1989. Barn
hans er Hanna Björg, f. 18.10.
2014 og barnsmóðir er Sjöfn
Guðmundsdóttir, b) Hafsteinn
Veigar nemi, f. 26.9. 1995 og c)
Ragna Sól, f. 7.10. 2004. Auk
þeirra á Ragnar fyrir d) Halldór
Leví, f. 1.4. 1982, en Björg átti
fyrir e) Bjarna Birgi Fáfnisson, f.
15.12. 1983. 3) Þórhallur, tækni-
fræðingur, f. 22.11. 1963 í
Reykjavík. K.h. Lilja Björgvins-
dóttir, sjúkraliði, f. 27.5. 1967.
Börn þeirra eru a) Björgvin Rún-
ar rafmagnsverkfræðingur, f.
11.10. 1989 og b) Kristbjörg dag-
móðir, f. 24.7. 1992. Sambýlis-
maður hennar er Ólafur Örn
Helgason rafvirki, f. 28.3. 1991
og barn þeirra er Hermann Þór,
f. 15.8. 2017.
Kristbjörg sótti nám að Skóg-
um undir Eyjafjöllum og Laug-
arvatni þar sem hún tók lands-
próf. Hún vann við verslunarstörf
í Reykjavík til haustsins 1958 að
hún giftist Óskari og flutti til
Darmstadt í Þýskalandi, en þar
var hann við nám í efnaverk-
fræði. Þar bjuggu þau til ársloka
1961. Í Darmstadt eignaðist hún
tvo eldri syni sína og þann yngsta
í Reykjavík 1963. Í lok áttunda
áratugarins hóf Kristbjörg nám
við Menntaskólann í Hamrahlíð
og síðar við Fjölbrautaskólann í
Garðabæ og lauk stúdentsprófi
þaðan vorið 1984. Árið 1971 að
hún sótti leiðsögunámskeið hjá
Ferðaskrifstofu ríkisins og hóf
störf við leiðsögn þýskumælandi
ferðamanna sama ár. Hún stund-
að það starf á hverju sumri næstu
33 árin. Einnig tók hún að sér
ýmis sérstök verkefni fyrir
Ferðaskrifstofuna Atlantik. Hún
var einn af stofnfélögum Félags
leiðsögumanna og gegndi þar
ýmsum trúnaðarstörfum. Hún
kenndi við Leiðsöguskóla Íslands
í nærri 25 ár og var gerð að heið-
ursfélaga í Félagi leiðsögumanna
árið 2000. Árið 1982 gerðist
Kristbjörg sjálfboðaliði í Sam-
hjálp kvenna. Leiddi hún það
starf til ársins 2001 og hefur hlot-
ið Gullmerki Krabbameinsfélags
Íslands fyrir störf í þágu þess.
Útför hennar fer fram frá
Seljakirkju í dag, 11. apríl 2018,
og hefst athöfnin kl. 13.
Sæta stelpan sem gaf mér
stundum tóma kassa utan af ilm-
sápum og vann í Sápuhúsinu í
Austurstræti 1 varð mágkona mín
og besti vinur ævilangt.
Tímann sem Óskar bróðir var
við nám í Darmstadt í Þýskalandi
studdi hún við bakið á honum,
fæddi tvo drengi, bjó honum heim-
ili og tókst á við nýtt land og
tungumál. Í kringum árið 1960
skruppu námsmenn ekki heim til
Íslands eða hringdu heim, fréttir
bárust í sendibréfum eða sím-
skeyti með einu orði, „drengur“,
þegar börnin fæddust. Þá var öld-
in önnur.
Þegar ég 13 ára fór út til þeirra
sem barnfóstra að sumarlagi eign-
aðist ég fyrirmynd í Boggu, hún
kenndi unglingsstúlkunni ýmis-
legt sem betra var að vita áður en
maður fullorðnaðist. Þegar flutt
var heim eftir nám var unglings-
stúlkan heimagangur, passaði
drengina og naut þess að eiga góð-
ar stundir með Boggu. Hún átti
alltaf góð ráð og sá hlutina í réttu
ljósi. Á þeim 19 árum sem ég bjó
vestur á Ísafirði var jafnan fyrst á
dagskrá að hitta Boggu og Óskar
þegar skroppið var suður.
Það kom mér ekki á óvart þegar
Bogga lagði af stað í nám. Hún var
aðeins á undan kynsystrum sínum
að stíga það skref, með eiginmann
sem hafði lítið komið nálægt hús-
verkum eða matseld og tengda-
móður sem rak upp stór augu yfir
uppátækinu. Hún hélt áfram
ótrauð, enda skarpgreind og
kjarkmikil. Ég er þess fullviss að
þetta hefur verið meira en að segja
það, en þegar hún eftir nokkur ár
lauk námi sem leiðsögumaður var
fjölskyldan að rifna úr stolti.
Bogga átti eftir að vera í framlínu
leiðsögumanna í áraraðir. Það var
ekki komið að tómum kofanum í
áliti á ferðamannaiðnaðinum í dag,
enda oft til hennar leitað eftir áliti.
Hún og Óskar ferðuðust mjög
víða um heiminn í gegnum árin.
Ferðirnar skipulögðu þau með
löngum fyrirvara, lásu sér til og
héldu síðan ómetanlegar dagbæk-
ur um ferðirnar. Þar eru ekki bara
skráðar staðreyndir heldur lýsing-
ar á góðum mat, víni, samferða-
fólki og ýmsum litlum atburðum. Í
þessa kistu geta afkomendur leit-
að og kynnst þeim enn betur.
Bogga fylgdist afar vel með líð-
andi stundu jafnt innanlands sem
utan. Þýskaland átti alltaf stóran
part í hjarta hennar, hún horfði
mikið á þýskar sjónvarpsstöðvar
og skildi vel hugsanagang Þjóð-
verja. Eftir margra ára leiðsögn
með Þjóðverja var hún sérfræð-
ingur í mannlegum samskiptum.
Það sýndi sig mjög oft í lífi hennar.
Hún stóð í forystusveit í Samhjálp
kvenna, samtökum þeirra sem
fengið hafa brjóstakrabbamein. Í
Boggu áttu þær konur samferða-
félaga sem þær studdu sig við.
Foreldrar mínir áttu í henni ómet-
anlegan stuðning hvar og hvenær
sem var. Móður minni var hún ein-
stök. Umburðarlynd, hugsunar-
söm, og ekki síst skilningsrík og
hvetjandi þegar Elli kerling bank-
aði upp á. Þegar Óskar veiktist og
lést eftir erfiða en snögga baráttu
árið 2011 sýndi Bogga enn einu
sinni yfir hverju hún bjó. Hann
naut hugrekkis hennar og um leið
kunnáttu til að takast á við þennan
erfiða tíma. Það gerði hún líka
þegar hennar stund rann upp.
Kær mágkona og vinur er kvadd-
ur með þakklæti.
María Maríusdóttir.
Kristbjörg Þórhallsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Kristbjörgu Þórhalls-
dóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Iðunn Ágústs-dóttir fæddist 6.
desember 1939. Hún
lést 27. mars 2018.
Foreldrar hennar
voru Elísabet Geir-
mundsdóttir, hús-
móðir og listakona,
f. 15.2. 1915, d. 9.
apríl 1959, og Ágúst
Ásgrímsson, f. 23.11.
1911, d. 26.12. 1991.
Bræður hennar:
Ásgrímur, f. 9.9. 1944, Geir, f.
20.1. 1952, d. 12.6. 1990, og bræð-
ur hennar samfeðra: Brynjar, f.
7.10. 1963, og Heiðar Ingi, f. 10.6.
1968.
Iðunn giftist 6.7. 1958 Magnúsi
Guðmundssyni, f. 8.10. 1933, og
eignuðust þau fimm börn. Þau
skildu 1981.
Börn þeirra eru: 1) Elísabet f.
7.2. 1958. Eiginmaður hennar er
Ásgeir Harðarson, f. 19.4. 1958.
Fyrir átti Elísabet dótturina
Katrínu Björk Baldvinsdóttur, f.
4.10. 1975. Börn El-
ísabetar og Ásgeirs
eru Rúnar Ingi, f.
27.6. 1981, Rannveig
Iðunn, f. 9.3 1987,
Brynhildur, f. 6.4.
1995, Halldór Þorri,
f. 14.6. 1997, og
Ragnar Smári, f.
14.6. 1997. 2) Guð-
mundur Ágúst, f.
7.11. 1959. Sambýlis-
kona hans er Aðal-
björg Stefánsdóttir, f. 6.10. 1956.
Fyrir átti Guðmundur Úlf Atla, f.
6.10. 1995. Sonur Guðmundar og
Aðalbjargar er Völundur Ísar, f.
22.10 1997. 3) Sigurður, f. 29.9.
1962. Eiginkona hans er Aníta
Jónsdóttir, f. 2.11. 1969. Börn Sig-
urðar eru Sandra Rut, f. 19.6.
1984, Elvar Örn, f. 17.1. 1991,
Gabríel Sólon, f. 3.12. 1995. Sam-
an eiga Sigurður og Aníta Stark-
að, f. 21.10. 2003, fyrir átti Aníta
Örnólf Hrafn Hrafnsson f. 13.7.
1996. 4) Magnús Ingi, f. 27.9.
1971. Eiginkona hans er Dagmar
Dögg Þorsteinsdóttir, f. 10.12.
1978. Þeirra börn eru: Ágúst
Bjarni, f. 8.1. 2001, Óliver Már, f.
8.7. 2003, og Heiðdís Björk, f. 4.3.
2005. 5) Eiríkur Arnar, f. 8.5.
1975. Sambýliskona hans er Guð-
rún Ásta Þrastardóttir, f. 25.8.
1983. Þeirra dætur eru: Elísabet
Birna, f. 5.9. 2015, og Karítas Ið-
unn, f. 17.10. 2017. Fyrir átti
Guðrún Ásta Aðalheiði Önnu
Ragnarsdóttur, f. 19.7. 2007.
Barnabarnabörnin eru níu
talsins.
Iðunn fæddist á Akureyri og
bjó þar alla sína tíð. Hún starfaði
lengst af við listsköpun. Hún var
einn af stofnendum Myndhópsins
og tók þátt í starfi og ótal sam-
sýningum hópsins meðan hann
var og hét. Iðunn hélt líka tugi
einkasýninga út um allt land og
fjölmörg námskeið í postulíns-
málun. Iðunn glímdi við erfið
veikindi síðustu árin og bjó á
Hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Hlíð síðastliðin tvö ár.
Útför Iðunnar fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 11. apríl
2018, klukkan 13.30.
Í dag verður borin til hinstu
hvíldar ástkær tengdamóðir mín
og vinkona, Iðunn Ágústsdóttir.
Það var á afmælisdegi hennar,
6. desember árið 2000, sem leiðir
okkar lágu fyrst saman. En á
þeim örlagaríka degi kynntist ég
syni hennar og núverandi eigin-
manni mínum, Sigurði. Sagan
sem fylgir þeim kynnum er
skemmtileg en verður ekki rakin
hér að öðru leyti en því að ein af
aðalsögupersónunum var Iðunn,
sem æ síðan hefur fylgt mér, til
blessunar fyrir mig og mína.
Iðunn var litrík og stórbrotin
kona sem hafði mikil áhrif á mig
og allt mitt líf. Henni þótti afar
vænt um fólkið sitt og var mikið í
mun að öllum liði vel í kringum
sig. Heimili hennar einkenndist af
hlýleika og fegurð. Listaverk
prýddu veggi heimilis hennar og í
raun hvern krók og kima þess.
Stórkostleg málverk, lampar,
styttur, bollar, diskar, slæður,
speglar, krúsir, ljóð, sögur og
teikningar, svo fátt eitt sé nefnt.
Allt skapað og unnið af þeirri ein-
staklega fjölhæfu listakonu sem
Iðunn var. Hún var listakona af
Guðs náð. Innblástur sinn sótti
hún gjarnan til náttúrunnar og
stundum kom andinn yfir hana og
þá urðu til magnaðar táknrænar
myndir.
Milli mín og Iðunnar myndaðist
góð vinátta og kærleikur. Hún var
tíður gestur á heimili mínu og
Sigga og það var gott að fá hana í
heimsókn. Hún bar með sér hlýju
og gjarnan hvatningu til góðra
verka. Hún var líka óspör á hrós.
Strákunum mínum sinnti hún af
natni, sagði þeim sögur og las fyr-
ir þá. Hún hafði líka sérstakt lag á
að lægja öldur þegar bræðrabylt-
ur áttu sér stað. Þar kom reynsla
hennar af því að ala upp fjóra
stráka berlega í ljós.
Iðunn unni íslenskunni, talaði
fjölskrúðugt og fallegt mál, kunni
alls konar hnyttin orð og orða-
sambönd og leiðrétti gjarnan
málvillur. Hún sagði mér frá því
að þegar hún var yngri hefði hún
stundum lesið í íslensku orðabók-
inni til þess að auðga mál sitt.
Hún kunni ljóð og flutti þau
stundum utanbókar. Eitt af uppá-
haldsljóðum hennar var Einræð-
ur Starkaðar eftir Einar Bene-
diktsson og fór hún stundum með
hluta úr erindinu sem mörgum er
kært.
Eitt bros – getur dimmu í dagsljós
breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Iðunn glímdi við erfiðan sjúk-
dóm síðustu æviárin og fluttist af
þeim sökum á Hjúkrunar- og
dvalarheimilið Hlíð fyrir tæpum
tveimur árum. Það reyndist henni
þungbært, hún þráði frelsið. En
þrátt fyrir að tapa í baráttunni við
sjúkdóminn tapaði Iðunn aldrei
því sem einkenndi hana helst, um-
hyggjunni fyrir öðrum, kærleik-
anum og þakklætinu. Síðustu orð
hennar í þessu lífi voru þakkar-
orð, „Takk fyrir allt“.
Þessi orð og þú
Og samt
er svo margt fallegt.
Þar á meðal
þessi orð.
Og þú
að segja þau.
(Þorsteinn frá Hamri)
Hvíl í friði, elsku Iðunn mín.
Guð blessi minningu þína.
Þín
Aníta.
Elsku amma. Þegar ég leyfi
huganum að reika enda ég í fal-
lega garðinum þínum í Gránu-
félagsgötunni. Garðurinn var eins
og úr ævintýri, fallegir bleikir og
rauðir rósarunnar, aðrar plöntur,
tré og lítil steinatjörn sem var svo
punkturinn yfir i-ið. Mér fannst
svo gaman að leika mér í garð-
inum og þefa af rósunum. Þú
hafðir yndi af rósum, eins og sést í
svo mörgum málverkum eftir þig.
Ég sé garðinn og litla svarta og
hvíta húsið ljóslifandi í minning-
unni. Við áttum góðar stundir í
Gránufélagsgötunni.
Ég man þegar ég kom í pössun
til þín í desember eitt árið.
Mamma og pabbi voru að fara til
útlanda. Mér fannst gaman að
vera í pössun hjá þér. Ég fékk að
fylgjast með þegar þú kenndir
konunum að mála postulín. Mér
fannst það mjög áhugavert og
þeim fannst gaman að ég væri að
skottast þarna um og fylgjast
með. Einhverjum þeirra fannst ég
líka lík þér, mér fannst það ekki
leiðinlegt þó að við sæjum reynd-
ar aldrei hvað var svona líkt með
okkur í útliti. Við fórum líka í ótal
heimsóknir, þú spjallaðir við vin-
konur þínar og ég sat með ykkur,
hlustaði á samtalið og skoðaði um-
hverfið gaumgæfilega. Hvert sem
þú fórst með mig fann ég hvað þú
varst stolt af mér. Þú varst stolt af
barnabörnum þínum, bara fyrir
það eina að við vorum við.
Þér fannst ís mjög góður og
ekki fannst mér hann síðri. Það
var alltaf gaman að fara í bíltúr í
Vín og borða ís og skoða plönturn-
ar og páfagaukana. Þú hittir líka
mjög oft eitthvert fólk þar sem þú
þekktir og byrjaðir að spjalla. Þá
var hláturinn oft skammt undan,
þú hafðir svo innilegan hlátur. Ég
man líka eftir að hafa komið oft í
Vín til að sjá listasýningar sem þú
varst að halda. Mér fannst mál-
verkin þín alltaf svo falleg og er
mjög ánægð að eiga þó nokkur
eftir þig.
Það sem mér fannst eitt af því
skemmtilegasta var að hlusta á
þig segja sögur. Þér fannst mjög
gaman að lesa fyrir okkur eða
segja okkur frumsamdar sögur.
En þar sem við bjuggum fyrir
sunnan og þú á Akureyri hafðir þú
ekki eins mörg tækifæri til þess
og þú hefðir viljað. En til að leysa
þann vanda lastu inn sögur á seg-
ulband og sendir okkur til að
hlusta á. Þessar spólur voru mér
mjög dýrmætar. Ég man mest
eftir spólunum með julenissunum.
Þú þýddir norskar jólasögur beint
upp úr norskum jólablöðum inn á
spólurnar, stundum komu pásur
þar sem þú varst að hugsa hvernig
væri best að þýða næstu setningu.
Mér fannst það alltaf svo kósý,
það var eins og þú værir þarna hjá
mér en ekki bara rödd á spólunni.
Takk fyrir allt, elsku amma,
takk fyrir að kenna mér lögin
hennar langömmu. Takk fyrir all-
ar fallegu og góðu minningarnar.
Takk fyrir öll málverkin og allt
það postulín sem þú hefur málað
og gefið mér. Það og svo ótal aðrir
hlutir minna mig á þig og góðu
minningarnar.
Nú ertu full af friði og ró, kom-
in til Betu langömmu, Gústa lang-
afa og Geira frænda – ég bið að
heilsa.
Guð blessi minningu þína, elsku
amma, og gefi þér frið.
Þín nafna og dótturdóttir,
Rannveig Iðunn.
Það er einstaklega skrítin til-
hugsun að Iðunn amma okkar sé
öll. Þó svo hugurinn hafi verið far-
inn töluvert áður var hún samt
alltaf hér hjá okkur og það var
fastur liður í Akureyrarheimsókn-
um að koma til ömmu. Minningar
okkar systkinanna eru margar um
ömmu. Það sem við tengjum hvað
sterkast við hana er bleika glass-
úrtertan, sem ávallt var til heima
hjá henni og skipaði sérstakan
sess af öllum kökunum sem hún
geymdi í bakaraofninum. Barna-
barnabörnin kalla þessa tertu
langömmutertu, enda mun hún
verða tengd Iðunni ömmu og
langömmu um ókomna tíð.
Í huga okkar eru hjartnæm-
ustu minningarnar þegar hlustað
var á ömmu segja sögur. Fjar-
lægðin milli landshluta kom ekki
að sök. Sögurnar sem annaðhvort
voru skáldaðar eða þýddar af
henni úr norsku, las hún inn á
spólur svo barnabörnin fyrir
sunnan gátu hlustað á ömmusög-
ur. Söguhetjur skálduðu sagn-
anna voru oftar en ekki við ömmu-
börnin sjálf, sem gerði þær enn
persónulegri. Þó var nú enn betra
þegar hún kom í eigin persónu og
las eða sagði sögur, fyrst ömmu-
börnunum og með tíð og tíma
langömmubörnunum.
Hún tók litla húsið við Gránu-
félagsgötuna nokkrum sinnum í
gegn og gerði það einstaklega hlý-
legt og blómlegt, alveg eins og fal-
lega garðinn hennar. Í nokkrum
áföngum breytti hún venjulegum
grasbala í ævintýralegan rósa-
garð með göngustígum og tjörn.
Eftirsjáin eftir garðinum er í raun
meiri en húsinu, þegar það var rif-
ið og garðurinn hvarf sömuleiðis.
Einnig eru ísferðirnar með
henni í Vín eftirminnilegar þar
sem hægt var að fá alls konar
gómsæta ísrétti, enda amma mikil
ískona. Hún hélt líka myndlistar-
sýningar þar svo tenging ömmu
við Vín er sterk í okkar huga. Þeg-
ar hún kom til okkar á Kjalarnes-
ið var farið í ísferðir í Snæland í
Mosfellsbæ, því þar fannst henni
ísinn bæði ódýr og góður.
Hún var lagin við að blístra og
gerði mikið af því, það var svo
hugljúft og gott að hlusta á blístr-
ið sem kom frá henni við dagleg
störf.
Þegar ættmóðirin er myndlist-
arkona þá verður ekki hjá því
komist að myndir eftir hana prýða
veggi á heimilum allra í stórfjöl-
skyldunni og allir eiga eitthvert
postulín sem hún hefur málað,
enda kenndi hún postulínsmálun
til fjölda ára. Þá eiga sérstakan
sess í huga okkar og á jólaborð-
inu, jólaölkönnurnar sem hún
málaði handa hverjum og einum í
stórfjölskyldunni, merktar með
nafni eigandans og ártalinu frá
því þær voru málaðar. Þegar
tengdabörn og -barnbörn bættust
við fjölskylduna urðu þau í raun
formlega hluti af fjölskyldunni
þegar þau fengu jólaölkönnu að
gjöf. Því erum við ávallt umvafin
minningum frá henni sem við get-
um yljað okkur við.
Elsku amma okkar, við sjáum
fyrir okkur fagnaðarfundina þeg-
ar þú hittir Elísabetu langömmu,
Ágúst langafa og Geir bróður
þinn aftur. Hvíldu í friði, við mun-
um ávallt sakna þín.
Katrín Björk og fjölskylda,
Rúnar Ingi og fjölskylda,
Brynhildur og Jón,
Halldór Þorri, Ragnar Smári.
Iðunn Ágústsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Iðunni Ágústsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.