Morgunblaðið - 13.04.2018, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. APRÍL 2018
ömmu og þessu góða frænd-
fólki. Ég bý að því alla tíð og
veit að það styrkti ræturnar og
jarðsambandið.
Helga frænka mín var af-
skaplega glaðleg og góð og
sýndi alla tíð einlægan áhuga á
velferð minni og verkefnum.
Hún og mamma voru mjög nán-
ar og töluðust við á hverjum
degi. Það verður því vandfyllt
skarðið sem hún skilur eftir sig
en allar góðu og glöðu minning-
arnar lifa með okkur.
Það er einungis hálft ár síðan
við kvöddum Pálma en mér
segir svo hugur að hann hafi
ekki getað beðið lengur eftir
Helgu sinni og því kallað hana
til sín yfir í sólarlandið. Sam-
taka eins og í jarðlífinu munu
þau vaka yfir sínu fólki. Það er
mikil gæfa systkinanna frá Akri
að hafa átt þessa góðu foreldra
og ég er þess fullviss að þau
Jón, Jóhanna og Nína Margrét
ávaxta vel arfleifðina og deila
góðum minningum með afkom-
endum sínum um ókomna fram-
tíð.
Þórir Björn Ríkarðsson.
Það varð brátt um hana
Helgu mína. En það er gjarnan
þannig með hjón sem eru náin
og hafa átt langan tíma saman,
að skammt er milli andláts
þeirra. Aðeins fáeinir mánuðir.
Þetta skilur okkur sem eftir
sitja í miklu tómarúmi.
Það var eftirvænting og
spenna í systkinabarnahópnum
þegar fréttist að Pálmi frændi
væri kominn með kærustu. Svo
kom hann með hana og við
fengum að hitta Helgu Sigfús-
dóttur. Með henni kom ferskur
og fallegur andblær á heimilið,
hún var bráðfalleg og alltaf
glöð og kát. Ég fékk að kynnast
Helgu betur þegar ég var ung-
lingur í sveit hjá þeim Pálma á
Akri. Það var skemmtilegur og
eftirminnilegur tími. Þarna vor-
um við, þrjár Nínur á unglings-
aldri, hver á sínu árinu. Það
vafðist ekkert fyrir Helgu þrátt
fyrir ungan aldur, að halda okk-
ur öllum við efnið þannig að
verkin urðu skemmtileg og
unnin af miklum fúsleika. Það
var mikið skrafað og hlegið og
hún var vinur okkar en samt
alltaf húsmóðirin.
Seinna eftir að þau Pálmi
voru flutt til Reykjavíkur kom
ég oftar við hjá þeim, sérstak-
lega síðustu árin. Það var nota-
legt að koma til þeirra og alltaf
hlýlega tekið á móti mér. Við
Helga sátum gjarnan með
handavinnuna okkar og spjöll-
uðum. Hún vildi alltaf vita hvað
væri í pokanum hjá mér í það
og það skiptið, þannig að það
var eins gott að þar væri eitt-
hvað áhugavert.
Eftir andlát Pálma flutti hún
sig um set og það var gott að
finna hve vel hún kunni við sig
á nýja staðnum. Hún var ekk-
ert af baki dottin, fór allra
sinna ferða, keyrði enn bíl og
lærði á nýjar græjur eins og
henni einni var lagið. Hún átti
líka góð börn og barnabörn sem
studdu hana á alla lund.
Ég kom síðast til Helgu í
vikunni áður en þau fóru utan.
Það var góð kvöldstund sem við
áttum þá. Eftir standa ein-
göngu góðar minningar um
góða vinkonu.
Kæru Jón, Jóhanna, Nína
Margrét og fjölskyldur. Inni-
legar samúðarkveðjur.
Jónína Eggertsdóttir.
Kynni okkar Helgu hófust
þegar ég, átta ára stelpuskott,
kom í sveitina til ömmu og afa
og þau Pálmi móðurbróðir minn
höfðu nýhafið búskap á Akri. Í
fyrstu voru þau í félagsbúskap
með ömmu og afa en fljótlega
varð Helga húsmóðirin á bæn-
um og þau Pálmi tóku við
búinu. Það tókst strax góður
vinskapur með okkur Helgu og
í þau rúmlega 60 ár sem við
höfum þekkst hefur aldrei
skugga borið þar á. Það var
mikil gæfa fyrir mig að fá að
dvelja mörg, góð sumur á Akri
undir handleiðslu þeirra Helgu
og Pálma. Helga var myndarleg
húsmóðir, hress og glaðlynd og
kenndi okkur krökkunum vel til
verka. Hún hafði okkur með í
öllum helstu verkum innanhúss
og kunni að treysta og hrósa ef
vel var gert.
Helga var alla tíð mikil hann-
yrðakona og þegar frítími gafst
frá sveitastörfum hvatti hún
okkur stelpurnar, sem oftast
vorum 2 til 3, til að stunda
hannyrðir og kenndi okkur
prjón, hekl eða útsaum. Þá sat
hún með okkur með sínar hann-
yrðir og þetta voru dýrmætar
stundir.
Eftir að sveitadvöl minni hjá
Helgu og Pálma lauk kom ég
hvert sumar í heimsókn að Akri
og börn mín nutu þess einnig
að koma þar. Á unglingsárum
voru þau bæði þar í sveit um
tíma.
Síðar fluttu þau Helga og
Pálmi til Reykjavíkur og alltaf
var gott að koma til þeirra og
þau sýndu mikla ræktarsemi og
vináttu við mig og mína fjöl-
skyldu. Það var líka gott að
leita til þeirra ef eitthvað bját-
aði á.
Þau Pálmi voru ákaflega
samrýnd en eftir að Helga varð
ekkja í október sl. sýndi hún
mikinn dugnað og lét engan bil-
bug á sér finna. Hún flutti sig
um set og var hamingjusöm
með nýju, fallegu íbúðina sína.
Sagði að sér liði vel þar. Síðast
hittumst við fyrir rúmum mán-
uði. Þá komu þær Theodóra
frænka mín í heimsókn. Helga
var kát og hress og við áttum
frábæran dag saman. Ekki ór-
aði mig fyrir að þetta yrði okk-
ar síðasti vinafundur en það er
gott að minnast þessa dags.
Ég er þess fullviss að Pálmi
frændi muni taka vel á móti
Helgu sinni, en minningin um
yndislega konu lifir. Við Tómas
sendum Jóni, Jóhönnu, Nínu
Margréti og fjölskyldum þeirra
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Með hlýrri þökk,
Nína Valgerður.
Skömmu áður en Helga lagði
upp í sína síðustu ferð hringd-
um við í hana frá Kanaríeyjum
til að óska henni góðrar ferðar
til Flórída. Helga hlakkaði til
þessa ferðalags og þess góða
félagsskapar sem hún myndi
njóta. Við sögðum að hún hefði
gott af því að slaka á í góðu
umhverfi eftir allan þann eril
sem hefði fylgt sjúkdómslegu
og fráfalli Pálma heitins og
íbúðaskiptanna. Einnig töldum
við að gott umhverfi myndi
bæta heilsufar hennar en Helga
hafði átt við nokkra vanheilsu
að etja undanfarin misseri. Þá
svaraði Helga „þið haldið það“.
Þetta sagði Helga gjarnan þeg-
ar hún hafði efasemdir um
framsettar fullyrðingar. Það
hefur hvarflað að okkur að hún
hafi fundið á sér að þetta yrði
ekki gæfuför.
Það eru aðeins liðnir um
fimm mánuðir frá því að Pálmi
lést eftir langa sjúkdómslegu.
Álagið á Helgu var mjög mikið
og daglegar heimsóknir reyndu
án efa mjög á hana.
Hjónaband Helgu og Pálma
einkenndist af ástúð og vænt-
umþykju. Þau voru afar sam-
rýnd og samtaka í sínum bú-
skap, hvort sem það var á Akri
eða á höfuðborgarsvæðinu þar
sem þau bjuggu vegna setu
Pálma á Alþingi. Álag á Helgu
var mikið vegna þingmennsku
Pálma og þá sérstaklega þegar
Pálmi gegndi embætti landbún-
aðarráðherra. Gestrisni og um-
hyggja einkenndi ávallt viðmót
Helgu og Pálma.
Kynni okkar og Helgu hófust
um aldamótin þegar við hjónin
vorum samferða í flugi til
Kanaríeyja. Upp frá því spratt
náin og góð vinátta og áttum
við tíðar samverustundir. Þegar
dvalið var á Kanaríeyjum var
nánast daglega farið í göngu-
ferð á ströndinni og áttum við
hjónin þá gjarnan stefnumót
við Helgu og Pálma við ákveðna
sandöldu sem við gáfum sam-
eiginlega nafnið Arnarhóll. Þar
var mikið spjallað um landsins
gagn og nauðsynjar.
Helga var ávallt hress í við-
móti. Hún hafði mjög ákveðnar
skoðanir á þjóðfélagsmálum og
studdi Pálma einarðlega þegar
gaf á bátinn og þá ekki síst á
meðan Pálmi gegndi ráðherra-
dómi. Okkur er minnisstæð
mynd frá þeim tíma af lands-
fundi Sjálfstæðisflokksins þar
sem Pálmi og Friðjón Þórðar-
son stóðu og klöppuðu fyrir
ræðu Geirs Hallgrímssonar en
Helga Sigfúsdóttir sat sem
fastast og var augljóslega ekki
ánægð með ræðu flokksfor-
mannsins. Ástæðan fyrir þess-
ari afstöðu Pálma og Friðjóns
var án efa sú að þeir vildu báðir
tryggja að tímabundinn ágrein-
ingur myndi ekki kljúfa flokk-
inn enda gekk það eftir.
Við hjónin erum þakklát fyr-
ir þær samverustundir sem við
áttum með Helgu og þá vináttu
og væntumþykju sem hún sýndi
okkur. Við sendum okkar ein-
lægustu samúðarkveðjur til
Jóns, Jóhönnu Erlu og Nínu
Margrétar og fjölskyldna
þeirra.
Blessuð sé minning Helgu
Sigfúsdóttur.
Ragnheiður
Þorgeirsdóttir,
Örn Marinósson.
Það er fallegt að líta heim að
Akri. Fjallahringurinn er
fríður. Vatnið er spegilslétt. Í
bænum er glatt á hjalla og
gestum tekið fagnandi.
Þessi mynd stendur ljóslif-
andi þegar Helga hefur nú
kvatt skyndilega. Að henni er
mikil sjónarsviptir. Minningar
frá æsku birtast. Alltaf var
gleðiefni þegar beygt var heim
að Akri á leið úr kaupstað og
eins var tilhlökkunin mikil þeg-
ar von var á frændfólkinu frá
Akri í heimsókn. Jólaboðin á
Akri eru sveipuð ævintýra-
ljóma. Síðar urðu samfundir
fleiri fyrir sunnan. Gestrisnin
var söm við sig. Helga og Pálmi
voru höfðingjar heim að sækja.
Helga var stórglæsileg kona,
myndarleg í öllu sem hún tók
sér fyrir hendur og fór létt með
öll samskipti. Hún naut sín vel í
krefjandi verkefnum, hress og
hispurslaus, stelpuleg í fasi.
Einnig kunni hún vel þá list að
gleðjast í góðra vina hópi.
Helga kom til dyranna eins og
hún var klædd og sagði óhikað
sinn hug. Í seinni tíð áttum við
okkar góðu stundir. Þessar
stundir eru mér mjög dýrmæt-
ar og er ég þakklát Helgu fyrir
vináttu hennar og trúnaðar-
traust.
Vart er hægt að minnast
Helgu án þess að nefna Pálma
um leið. Þau voru eins og sam-
ofin, einstaklega samhent,
geislandi af gleði og ást.
Guð blessi minningu Helgu
og Pálma á Akri.
Theodóra Reynisdóttir.
Þegar ég var með syni mín-
um, Ragnari Darra, á hlaðinu á
Akri að kveðja Pálma Jónsson
hinstu kveðju í október í fyrra
ásamt eftirlifandi konu hans,
Helgu Sigfúsdóttur, og öðrum
fjölskyldumeðlimum og nánum
vinum Pálma hefði mér ekki
komið til hugar að kveðja
Helgu hinstu kveðju innan við
hálfu ári síðar. Samrýndari
hjónum en Helgu og Pálma hef
ég ekki kynnst og það var lán
og heiður fyrir mig sem ungan
mann að kynnast þeim og
þeirra fólki þegar ég var heima-
gangur hjá þeim á Akri og í
Bólstaðarhlíðinni um nokkurra
ára skeið. Og nú eru þau sam-
an í draumalandinu alveg eins
og þau fylgdust svo náið og vel
að í lifandi lífi alla tíð, allt frá
því að ungur og kappsamur
Pálmi náði ástum Helgu þegar
hún var nemandi í Kvennaskól-
anum á Blönduósi. Ég man þá
sögu. Það var ekki skrýtið að
bóndasonurinn frá Akri félli
fyrir Helgu Sigfúsdóttur. Hún
var bæði glæsileg og falleg
kona og áfram alla tíð. En
hennar innri manneskja var
enn fallegri. Hún var bæði ljúf
og góð kona en hún hafði einn-
ig að bera ríka réttlætiskennd,
hugrekki og skap sem hún þó
beitti á réttan hátt. Þá var hún
mikill persónuleiki og sterk
kona, ekki síst fyrir sig og sína
og hún var mikill styrkur fyrir
mann sinn alla tíð. Styrkur
hennar og réttlætiskennd var
að mínu mati lýsandi á umtöl-
uðum landsfundi Sjálfstæðis-
flokksins á níunda áratug síð-
ustu aldar. Hún þorði. Þá var
hún mjög skemmtileg, glað-
værð og mikill húmoristi með
smitandi hlátur.
Mér þótti afar vænt um
Helgu Sigfúsdóttur. Þegar ég
bjó á heimilum þeirra hjóna
var hún mér alla tíð góð. Fyrir
það færi ég henni hjartans
þakkir og minning um góða
konu og eftirminnilega lifir. Ég
trúi því sama og sonur minn að
nú haldist þau Pálmi og Helga
saman hönd í hönd sem englar
á himnum sem vaka yfir sínum
nánustu.
Helga var ættrækin og mjög
tengd öllu sínu fólki. Fráfall
Helgu var sviplegt og sökn-
uðurinn er sárastur fyrir henn-
ar nánustu.
Elsku Jón, Jóhanna, Nína,
makar og barnabörn. Ég bið
Guð að styrkja ykkur í sorg-
inni. Guð blessi minningu
Helgu Sigfúsdóttur.
Guðmundur St.
Ragnarsson.
Fjölskylda mín öll átti því
láni að fagna að kynnast mjög
náið Akurshjónunum Pálma
Jónssyni, fyrrverandi ráð-
herra, og Helgu Sigfúsdóttur
konu hans. Hvort tveggja var,
að móðurbræður mínir tveir
kvæntust systrum þeirra,
hvors um sig og einnig, að fað-
ir minn gerðist á seinni árum
sínum vetrarmaður á Akurs-
búinu. Við þau samskipti varð
sérstakur og einlægur vinskap-
ur milli þessara hjóna, foreldra
minna og Akurshjóna. Vinátta
og virðing einkenndi öll sam-
skipti og umtal þeirra pabba
og Pálma, hvors um hinn. Þeir
dáðu hvor annan, ekki fyrir
vegtyllur eða veiðikænsku,
heldur fyrir bergtrausta per-
sónuleika og orðheldni hvor
annars í einu og öllu.
Ég kynntist þeim hjónum
því betur sem árin liðu, bæði á
árum mínum fyrir norðan og
við ýmis tækifæri hér í
Reykjavík og jafnvel á ferðum
utanlands. Pálmi var holdgerv-
ingur tryggðar og trausts.
Glaðsinna í vinahópi og áheyri-
legur sögumaður. Hafði fallegt
málfar og talaði vel um náung-
ann. Helga var skemmtilega
hláturmild og bæri það við að
alvara einkenndi samræður
eða aðstæður var gjarnan
mjög stutt í að hún gæti séð
gamanið í efninu. Hún hafði
líka smitandi hlátur og hvellan
svo iðulega endaði hennar hóp-
ur í háværum hlátrasköllum.
Þá leið henni og öllum í návist
hennar vel. Hennar frásagnir
voru flestar í þessum anda.
Ég votta afkomendum
þeirra mína dýpstu hluttekn-
ingu og veit að fallegar minn-
ingar barna og barnabarna
munu einkenna friðhelga
minningu um samhenta og
trausta foreldra og ömmu og
afa.
Jón Karl Einarsson.
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson
Ástkær bróðir okkar,
ÞÓRARINN ÖFJÖRÐ SIGURÐSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli
mánudaginn 9. apríl.
Útförin fer fram í kyrrþey.
Systkini hins látna
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÚN T. JÓNSDÓTTIR
lyfjafræðingur,
Bjarmalandi 21, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
þriðjudaginn 10. apríl.
Ingólfur Lilliendahl
Kristján Lilliendahl Guðrún Marinósdóttir
Guðný Lilliendahl
Kjartan Lilliendahl Sigríður Bragadóttir
Hörður Lilliendahl Elva Bredahl Brynjarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku pabbi okkar,
FRIÐBJÖRN GUNNLAUGSSON
skólastjóri,
lést á líknardeild Landspítalans
miðvikudaginn 11. apríl.
Dista, Gulli, Freyja, Ása
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi,
EINAR HAUKUR KRISTJÁNSSON
viðskiptafræðingur,
lést þriðjudaginn 3. apríl.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju
þriðjudaginn 17. apríl klukkan 15.
Lilja Rós Einarsdóttir Árni Claessen
og barnabörn
Hugheilar þakkir til þeirra allra sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför okkar kæru
KRISTJÖNU JÓNSDÓTTUR
og heiðruðu minningu hennar.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar
og heimahlynningar Landspítalans í Kópavogi.
Halldór Th. Lárusson
Lárus Gísli Halldórsson Guðríður Sverrisdóttir
Brynjar Jóh. Halldórsson Kristjana Friðbjörnsdóttir
og barnabörn