Morgunblaðið - 13.04.2018, Blaðsíða 41

MENNING 41
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. APRÍL 2018
Hlíðasmára 11 · 201 Kópavogur · Sími 534 9600 · heyrn.is
GÓÐ HEYRN
GLÆÐIR SAMSKIPTI!
Með þeim heyrist talmál sérstaklega vel
vegna þess að þau þekkja tal betur
en önnur tæki.
Tæknin sem
þekkir tal
Nýju ReSound LiNX 3D
eru framúrskarandi heyrnartæki
ReSound LiNX3
ICQC 2018-20
Messías eftir G.F. Händel verður
flutt í Langholtskirkju í kvöld kl. 20
af kór kirkjunnar, hljómsveit og ein-
söngvurum, þeim Hallveigu Rúnars-
dóttur sópran, Sigríði Ósk Krist-
jánsdóttur messósópran, Elmari
Gilbertssyni tenór og Ágústi Ólafs-
syni bassa. Stjórnandi kórsins er
Magnús Ragnarsson og konsert-
meistari Joaquin Páll Palomares.
Þetta mikla tónverk Händels var
frumflutt í Dublin árið 1742 og hefur
allar götur síðan notið mikilla vin-
sælda enda eitt af meistaraverkum
barokksins. Magnús segir að strax
við annan flutning á verkinu hafi
Händel gert breytingar á því til að
laga það að ólíkum söngvurum.
„Hann breytti einhverjum aríum,
vildi hafa eina fyrir bassa í stað sópr-
an og svoleiðis og það eru til dálítið
margar útgáfur af hverri aríu,“ út-
skýrir hann. Stundum hafi Händel
líka sett inn nýjar aríur og sleppt
öðrum.
„Það er merkilegt með þetta verk
að það hefur myndast sú hefð að
velja á milli kafla. Við flytjum það í
heild sinni en það er samt alltaf ein-
hverjum köflum sleppt eða þá bætt
við,“ segir Magnús um tónleikana í
kvöld. „Þetta er í fyrsta skipti sem
ég stjórna þessu en ég hef bæði
sungið þetta nokkrum sinnum og
æft þetta fyrir Sinfóníuhljómsveit
Íslands tvö ár í röð og þá er aldrei
sama röð, einhvern veginn, þannig
að það getur verið dálítið flókið fyrir
hljómsveitina.“
Þarf mikla snerpu
Magnús segir að verkið sé í miklu
uppáhaldi hjá kórnum enda stór-
kostleg tónsmíð og afar krefjandi
fyrir kór að syngja. „Það er svo mikil
kólóratúr, það renna skalar upp og
niður og það þarf að vera mikil
snerpa,“ útskýrir hann.
En hversu mikið þurfa einsöngv-
ararnir fjórir að syngja? „Það er
misjafnt,“ svarar Magnús, „það
mæðir kannski mest á altröddinni en
svo eru þau hvert fyrir sig með
nokkrar aríur“.
Magnús segir alla einsöngvarana
þekkja tónverkið og nefnir að Hall-
veig sé líklega að syngja það núna í
tíunda sinn. Sigríður, Ágúst og Elm-
ar hafi líka sungið í Messías nokkr-
um sinnum. „Það er svo gaman þeg-
ar þetta situr vel og fólk getur farið
að leika sér með smáskraut þegar
við á,“ segir hann.
Aldrei að vita hvað gerist
Magnús bendir að lokum á
skemmtilega staðreynd, að verkið
hafi verið frumflutt þennan dag, 13.
apríl, árið 1742. Og þá var líka föstu-
dagur, merkilegt nokk, eftir því sem
blaðamaður kemst næst við einfalda
eftirgrennslan á netinu. Hjátrúin
segir að föstudagurinn þrettándi sé
óhappadagur en Magnús virðist ekki
hafa miklar áhyggjur af því. „Það er
samt aldrei að vita hvað gerist,“ seg-
ir hann þó kíminn. helgisnaer@mbl.is
Afslöppuð Kór Langholtskirkju í kirkjunni með stjórnanda sinn, Magnús Ragnarsson, fyrir miðju.
Stórkostleg tónsmíð
 Óratorían Messías verður flutt í Langholtskirkju í kvöld
 Var frumflutt í Dublin föstudaginn 13. apríl árið 1742
Silja Björk Huldudóttir
silja@mbl.is
„Þetta leit mjög illa út í gær, ekki síst
vegna þess hversu mikið blæddi. Mér
líður hins vegar vel í dag,“ segir
Birna Rún Eiríksdóttir leikkona sem
varð fyrir því óláni á Sýningunni sem
klikkar á miðvikudagskvöld að fá
hurð í andlitið með þeim afleiðingum
að hún þurfti að fara á slysadeild til
aðhlynningar og læknisskoðunar.
Sökum þessa þurftu leikhúsgestir frá
að hverfa í hléi og býðst að sjá sýn-
inguna í heild sinni síðar.
„Mér brá eðlilega mjög mikið þeg-
ar ég fékk hurðina í alvörunni í andlit-
ið og varð mjög hrædd enda var þetta
mikið högg. Vegna sársaukans og
doðans var ég hrædd um að nefið
hefði brotnað og mér fannst allar
tennurnar vera lausar og svo fann ég
blóðið renna,“ segir Birna Rún og
rifjar upp að á slysadeild hafi tveir
læknar metið áverka hennar sökum
þess hversu illa þetta leit út við fyrstu
sýn. „Sem betur fer kom í ljós að
tennurnar höfðu sloppið og nefið var
ekki brotið, bara marið. Þannig að ég
fæ sennilega vænt glóðarauga.
Skurðurinn á vörinni mun jafna sig,
en vörin verður tvöföld í nokkra daga.
Við ætlum bara að vinna með það í
sýningunni. Persóna mín er svo mikil
stórleikkona að hún er búin að fá sér
bótox, sem er reyndar bara hægra
megin,“ segir Birna Rún kímin og
tekur fram að ekki hafi þurft að
sauma vörina saman. „Skurðurinn
var svo nálægt gómnum, þannig að
talið var betra að líkaminn lagaði
þetta sjálfur í stað þess að sauma.
Skurðurinn er þegar búinn að loka
sér, þannig að þetta fór allt vel.“
Miður sín að hafa hlegið
Samkvæmt handriti á persónan
sem Birna Rún leikur einmitt að fá
hurð í andlitið og rotast þannig að
sýningarstjórinn, sem Katrín Hall-
dóra Sigurðardóttir leikur, neyðist
óundirbúið til að stökkva inn í hlut-
verkið. Spurð hvað hafi farið úrskeið-
is og hvers vegna hún hafi í reynd
fengið hurðina í andlitið og ekki bara í
þykjustunni segir Birna Rún um mis-
skilning og klaufaskap að ræða sem
verði leiðrétt fyrir næstu sýningu,
sem var í gærkvöldi. „Ég hef aldrei
áður meitt mig í þessu atriði, sem við
erum búin að æfa og sýna í margar
vikur. Þetta verður lagað svo þetta
geti aldrei gerst aftur,“ segir Birna
Rún og tekur fram að þrátt fyrir mik-
inn hamagang í sýningunni hafi sér
ávallt liðið vel á sviðinu.
„Allt sem gerist í sýningunni er
ótrúlega vel æft og ég upplifi mig al-
veg örugga í sýningunni,“ segir Birna
Rún og tekur fram að hún skilji vel að
leikhúsgestir hafi átt erfitt með að
meðtaka að eitthvað hafi raunveru-
lega klikkað í sýningu sem auglýst er
sem svo að þar klikki allt. Þegar
sviðsstjórinn tilkynnti að ekki yrði
hægt að klára sýninguna sökum þess
að ein leikkonan hefði slasað sig héldu
áhorfendur eðlilega að um gabb væri
að ræða og hlógu að vandræðagang-
inum. „Það hafa nokkrir haft sam-
band við mig í dag [fimmtudag] sem
voru á sýningunni í gær [miðvikudag]
og verið miður sín yfir að hafa hlegið
að aðstæðum eftir að ég slasaðist,“
segir Birna Rún og tekur fram að
samstarfsfélagar hennar á sviðinu
hafi ekki einu sinni áttað sig á
meiðslum hennar til að byrja með.
Blóðið spýttist út um allt
„Við erum með gerviblóð baksviðs
sem við notum í sýningunni, m.a.
blóðpoka sem hægt er að geyma und-
ir vörinni og sprengja á rétta augna-
blikinu til þess að það blæði út um
munninn. Samleikarar mínir héldu
því að ég væri bara að gera tilraun
með gerviblóðið og höfðu því engar
áhyggjur,“ segir Birna Rún og rifjar
upp að hún hafi sennilega kyngt um
fimm sinnum munnfylli af blóði með-
an hún lá í hvarfi bak við legubekk á
sviðinu áður en persónu hennar, sem
á að hafa rotast af hurðinni, er af
samleikurum lyft upp og hún dregin
út um gluggann, en samkvæmt hand-
riti þarf nokkrar tilraunir þar sem
samstarfsfólkið á í vandræðagangi
sínum að missa hana ítrekað.
„Það var svolítið erfitt og þá spýtt-
ist heilmikið magn af blóði út um allt
og á alla,“ segir Birna Rún og tekur
fram að fyrst eftir að hún meiddist
hafi hún ætlað að harka af sér og
klára sýninguna. „Eftir á sé ég að það
hefði aldrei gengið,“ segir Birna Rún
og hrósar stjórnendum leikhússins
fyrir hversu fagmannlega brugðist
var við aðstæðum. „Það er mjög erfitt
fyrir leikara að taka ákvörðun um að
hætta sýningu í miðjum klíðum, því
leikarinn vill alltaf halda áfram. Tíu
mínútum eftir að ég var komin út af
sviðinu voru bæði Kristín [Eysteins-
dóttir borgarleikhússtjóri] og Kári
[Gíslason skipulagsstjóri] mætt á
svæðið og þau tóku þessa ákvörðun
fyrir mig, bæði með mína velferð í
huga en líka vegna þess að áhorf-
endur hefðu ekki fengið réttu sýn-
inguna með mig slasaða,“ segir Birna
Rún en Kári fór með hana á spítal-
ann.
Sem fyrr segir var næsta sýning á
Sýningunni sem klikkar í gærkvöldi.
Aðspurð í gærmorgun hvernig það
legðist í hana svaraði Birna Rún: „Ég
hlakka alveg ótrúlega til, enda erfitt
að hætta í miðjum klíðum. Ég er líka
svo glöð að þetta fór ekki verr. Ég er
svo glöð að vera með allar tennurnar
mínar og að nefið sé ekki skakkt,“
segir Birna Rún og tekur fram að hún
gæti ekki óskað eftir betri vinnu-
félögum. „Þetta er svo góður og
skemmtilegur hópur. Meira að segja í
gær þegar ég var búin að gráta og
jafna mig á mesta sjokkinu þurfti ég
að passa mig að hlæja ekki, því þá
fann ég svo til í vörinni.“
„Glöð að vera með
allar tennurnar“
Ljósmynd/Grímur Bjarnason
Óhapp Birna Rún Eiríksdóttir og Hjörtur Jóhann Jónsson í Sýningunni sem
klikkar. Til vinstri má sjá hurðina sem Birna fékk svo óheppilega í andlitið.
 Hætt í miðjum klíðum vegna meiðsla
Birnu Rúnar í Sýningunni sem klikkar