Morgunblaðið - 23.04.2018, Qupperneq 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. APRÍL 2018
✝ Ísak RandverValdimarsson
fæddist í Neskaup-
stað 19. ágúst
1940. Hann lést 14.
apríl 2018 í Nes-
kaupstað.
Ísak var sonur
hjónanna Bergs
Valdimars Andr-
éssonar skipstjóra
og Pálínu Hildar
Ísaksdóttur hús-
móður og var hann næstelstur
fjögurra bræðra. Þeir eru auk
Ísaks: 1) Sigurjón, f. 1938, d.
2014, kvæntur Unni Jóns-
dóttur, f. 1945. Synir þeirra
eru Berg Valdimar, f. 1974, og
Jón Hafliði, f. 1981. Synir Unn-
ar af fyrra hjónabandi og fóst-
ursynir Sigurjóns eru Tómas, f.
1965, Ágúst, f. 1966, og Kári, f.
1971; 3) Hjörvar, f. 1941,
kvæntur Sesselju Lúðvíks-
dóttur, f. 1932, d. 2014, dóttir
Sesselju og fósturdóttir Hjörv-
ars er Ingibjörg Magnúsdóttir,
f. 1956; 4) Helgi, f. 1948,
kvæntur Guðríði Kristjáns-
dóttur, f. 1943, og eru dætur
þeirra Jóhanna f. 1977, og
Dagbjört, f. 1983. Sonur Guð-
ríðar og fóstursonur Helga er
Kristján f. 1968.
Ísak kvæntist
Jóhönnu Axels-
dóttur, f. 1945, frá
Neskaupstað hinn
2. október 1965.
Börn þeirra eru: 1)
Axel, f. 1964, fjár-
málastjóri í Nes-
kaupstað, kvæntur
Þuríði Jónsdóttur.
Sonur þeirra er
Andri Gunnar; 2)
Hugrún, f. 1966, verslunar-
maður í Neskaupstað, gift Ólafi
Gunnari Guðnasyni. Synir
þeirra eru Ísak Fannar, Guðni
Valgeir, Jóhann Óli og Axel
Rúnar; 3) Pálína, f. 1969, hár-
greiðslumeistari í Neskaupstað,
gift Þórhalli Helgasyni. Dætur
þeirra eru Kristín Salín, Jó-
hanna Rannveig og Þórhildur
Ösp; 4) Guðrún Valdís, f. 1975,
hárgreiðslumeistari á Egils-
stöðum, gift Magnúsi Baldri
Kristjánssyni. Börn þeirra eru
Embla Rán og Bjartur Berg.
Ísak átti fyrir dótturina Hel-
enu, f. 1962, sem er í sambúð
með Erlingi Sigurðssyni. Synir
Helenu eru Guðmar Valþór,
Adrian og Gabríel. Barna-
barnabörnin eru orðin 12 alls.
Ísak ólst upp í Neskaupstað
og fljótlega kom í ljós að sjó-
mennska átti hug hans allan.
Hann fór fyrst á sjóinn á Goða-
borg NK fimmtán ára að aldri
og þá hófst farsæll sjómanns-
ferill. Síðan lá leiðin á Gullfaxa
NK og að því kom haustið 1960
að hann hóf nám í Stýrimanna-
skólanum í Reykjavík. Skip-
stjórnarprófi lauk hann árið
1962 og réðst þá þegar sem
stýrimaður á Stefán Ben NK.
Hann tók síðan við skipstjórn á
Stefáni Ben árið 1963, tuttugu
og þriggja ára að aldri. Árið
1967 varð Ísak skipstjóri á
Bjarti NK sem var þá eitt af
fjórum síldveiðiskipum í eigu
Síldarvinnslunnar hf. Ísak var
skipstjóri á Bjarti til ársins
1972 og eftir það leysti hann af
á skipum Síldarvinnslunnar um
skeið. Árið 1973 hóf Ísak sjálf-
ur útgerð í félagi við aðra.
Skipið sem gert var út var
Víðir NK og síðar gerði Ísak út
Suðurey NK. Ísak réðst sem
skipstjóri á Guðrúnu Þorkels-
dóttur SU upp úr 1980 og
stýrði hann því skipi í um tutt-
ugu ár. Að því loknu starfaði
Ísak sem skipstjóri á ýmsum
skipum og má þar nefna skip
eins og Þórshamar GK, Örn
KE, grænlenska skipið Eriku
og Súluna EA.
Útför Ísaks fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag, 23.
apríl 2018, og hefst athöfnin kl.
14.
Elsku pabbi minn, ekki grunaði
mig að þú ættir svona stutt eftir
þegar kallið kom. Þrátt fyrir að þú
hafir verið að glíma við veikindi
átti ég alls ekki von á að við ættum
svona stutta samfylgd eftir.
Á svona stundum situr maður
og hugsar um hve dýrmætt það er
að hafa átt traustan og góðan föður
sem var bæði vinur og fyrirmynd í
leik og starfi.
Sjómennskan átti hug pabba.
Uppvaxtarárin voru á Nesi í Norð-
firði þar sem umhverfið var drátt-
arbrautin, bryggjurnar, sjóhúsin
og fjaran. Á þessum árum var lífið
og lífsbaráttan öðru vísi en í dag,
krakkar þurftu að vinna og hafa
fyrir lífinu. Hann lagði alltaf mikla
áherslu á ég myndi standa mig vel
í vinnu og hvatti mig áfram. Ég
fann það alltaf þegar honum líkaði
það sem ég var að gera en hann
hafði kannski ekki mörg orð um
það. Vinnusemi var það sem hann
ólst upp við og þekkti.
Ég var ekki gamall þegar pabbi
fór að taka mig með sér á sjóinn.
Fyrst fékk ég að fara í styttri ferð-
ir eins og siglingar á milli fjarða
eða þegar farið var með bátinn í
slipp. Þegar ég var um 15 ára byrj-
aði ég með honum til sjós. Þarna
kynntist ég pabba sem skipstjóra.
Hann var rólegur og yfirvegaður í
brúnni en umfram allt traustur.
Ég hef hitt marga menn á lífsleið-
inni sem voru með pabba á sjó og
bera þeir honum allir sömu sög-
una. Þeir segja mér hvað hann fór
vel með mannskap og hve rólegur
og traustur hann var. Það þótti
gott að vera með honum á sjó.
Þegar ég rifja upp er það í raun
ótrúlegt að hafa aldrei séð pabba
reiðast. Aðeins birtust ákveðin
svipbrigði og hátterni þegar hon-
um mislíkaði eitthvað og þá vissu
allir sem þekktu hann hvað það
þýddi.
Pabbi var mikill golfáhugamað-
ur og stundaði golf af miklum
krafti. Ekki var óalgengt að hann
færi inn á golfvöll um fimmleytið á
morgnana og tæki einn hring þeg-
ar hann var ennþá vinnandi. Fór
hann síðan annan hring eftir há-
degi. Ekki spilaði ég mikið golf
með honum en við tókum einn og
einn hring saman. Hins vegar
spiluðu Þurí og Andri Gunnar með
honum en þá sérstaklega Andri
minn. Algengt var að þeir færu
fyrir klukkan átta á morgnana í
golf. Það er ekki sjálfgefið að tólf
ára strákur vakni svo snemma og
fari með afa sínum í golf. Andri
Gunnar hafði hins vegar mjög
gaman af því og beið spenntur eftir
næsta golfdegi. Díi frændi spilaði
einnig mikið með þeim og átti
Andri Gunnar þarna dýrmætar
stundir með afa sínum og afabróð-
ur.
Samband pabba við afa og
ömmu var alltaf mjög náið og gott
á meðan þau voru á lífi. Fór hann á
morgnana til þeirra í morgunkaffi
og var þá farið yfir stöðuna á sjón-
um og rætt um aflabrögð, fisk-
gengd, veðurfar og annað. Sam-
band pabba við bræður sína var
einnig mjög náið og voru þeir í
sambandi vikulega. Það var mikill
missir fyrir hann þegar Díi bróðir
hans dó 2014. Aldrei heyrði ég
hann segja eitt einasta neikvætt
orð um bræður sína eða foreldra.
Pabbi fylgdist alltaf vel með öllu
sem börnin og barnabörnin voru
að gera og gladdist með þeim þeg-
ar vel gekk. Skipti þá ekki máli
hvort spurt var um gengi í íþrótt-
um, námi eða starfi. Voru ófá sím-
töl tekin til að taka stöðuna. Við
áttum góðar stundir með þeim
mömmu og pabba fyrir tveimur
árum á Tenerife í tilefni 70 ára af-
mælis mömmu og 75 ára afmælis
pabba, góðar minningar sem við
getum glaðst yfir í dag.
Elsku pabbi, skipið þitt hefur nú
siglt að nýrri strönd og við vitum
að þú hefur nú hitt fólkið þitt. Uns
við hittumst að nýju hafðu þökk
fyrir allt.
Þinn,
Axel.
Ísak Randver
Valdimarsson
 Fleiri minningargreinar
um Ísak Randver Valdimars-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, elsku og vináttu við andlát og útför
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
GUÐJÓNS ARNARS
KRISTJÁNSSONAR,
skipstjóra og fv. alþingismanns frá
Ísafirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks
krabbameinsdeildar og líknardeildar
Landspítalans.
Þökkum öllum aðstoðina við útförina.
Minning Adda Kitta Gau lifir.
Marianna Barbara Kristjánsson
Guðrún Ásta Guðjónsdóttir Ingibjörg Guðrún
Guðjónsdóttir
Kristján Andri Guðjónsson Kolbeinn Már Guðjónsson
Arnar Bergur Guðjónsson Margrét María Guðjónsdóttir
Jerzy Brjánn Guðjónsson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓHANNES GUÐMUNDSSON
húsasmíðameistari,
áður til heimilis í Bólstaðarhlíð 26,
andaðist á Dvalarheimilinu Grund 19. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðríður Jóhannesdóttir Jóhannes Ágústsson
Jóhanna Matthea
Jóhannesdóttir
Árni Sigurðsson
Guðmundur Jóhannesson Greta Jóna Sigurðardóttir
Þórarinn Jóhannesson Anna Fr. Blöndal
Óskar Jóhannesson Sigrún Ingólfsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, systur og ömmu,
ÖNNU ATLADÓTTUR,
Fífumóa 7, Selfossi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks
Heilbrigðisstofnunar Suðurlands, Selfossi.
Soffía Sveinsdóttir Elmar Viðarsson
Knútur Sveinsson Signý Eva Auðunsdóttir
Bjarni Sveinsson
Sölvi Sveinsson
systkini og barnabörn
✝ Sverrir OliverKarvelsson
fæddist á Ísafirði
20. febrúar 1938.
Hann lést á Land-
spítalanum Foss-
vogi 10. apríl 2018.
Foreldrar hans
voru Halldóra S. G.
Veturliðadóttir frá
Ísafirði, f. 24. mars
1910, d. 5. desem-
ber 1994, og Karvel
Lindberg Olgeirsson frá Hellis-
sandi, f. 18. janúar 1907, d. 12.
nóvember 1968. Sverrir var elst-
ur sex systkina, þau eru Hall-
dóra Guðrún, f. 5. september
1939, maki Brynjar G. Ívarsson,
f. 8. júlí 1932, d. 25. september
2003, Jónína Sigfríður, f. 23. júlí
1943, maki Edward Magni
Scott, f. 5. nóvember 1943, Haf-
dís, f. 6. febrúar 1946, maki Sig-
urður Vésteinsson, f. 28. apríl
1944, Júlíana, f. 8. júlí 1947,
maki Hinrik L. Hinriksson, f. 22.
janúar 1945, Karvel Lindberg, f.
13. mars 1952, fyrri kona Ólafía
Ólafsdóttir, f. 26. janúar 1953, d.
11. febrúar 1993, núverandi
kona Hrefna Sigurðardóttir, f.
23. febrúar 1963.
Árið 1962 flutti Sverrir til
Þingeyrar og fór að búa með
Ósk Árnadóttur, f. 15. júlí 1944.
Þau eignuðust tvo syni, 1) Krist-
ján Sigurð, f. 15. júní 1963, maki
Nutcharee Pairueang, f. 17. júlí
1977. Börn Kristjáns eru a) Al-
exander Týr, f. 3. mars 1987,
móðir Jo Flynn, f. 24. nóvember
1958 b) Bjarni Þór, f. 19. júlí
1995 c) Sverrir Freyr, f. 1. sept-
ember 1996 d) Róbert Óðinn, f.
21. september 1998, móðir
þeirra Elísabet Sigurbjarna-
dóttir, f. 26. október 1965, d. 17.
september 2016, dóttir Elísabet-
ar og fósturdóttir Kristjáns er
Eva María Ægisdóttir, f. 2. októ-
ber 1983, maki
Berglind Ósk Guð-
mundsdóttir, f. 2.
júlí 1982 e) Krist-
ófer Mímir, f. 31.
júlí 2014. 2) Jakob
Arnar, f. 23. febr-
úar 1967, maki Sól-
veig Arndís Hilm-
arsdóttir, f. 21.
janúar 1973, þeirra
börn a) Ingólfur
Fannar, f. 16. febr-
úar 1997 b) Þórey Ósk, f. 15.
ágúst 1999 c) Hjörleifur Snær, f.
15. desember 2001, dóttir Sól-
veigar og fósturdóttir Jakobs
Arnars er Ásta María Guð-
mundsdóttir, f. 23. mars 1992,
maki Grímur Freyr Björnsson,
f. 5 janúar 1987, þeirra börn a)
Natan Breki, f. 10. apríl 2012 b)
Christel Dís, f. 7. nóvember
2013. Eftirlifandi eiginkona
Sverris er Kritsana Jaitieng, f.
13. janúar 1972.
Sverrir átti heima á Hnífs-
dalsvegi 8 á Ísafirði til fullorð-
insára. Sverrir fór ungur að
vinna, vann á Keflavíkur-
flugvelli, við höfnina á Akra-
nesi, var á sjó á togara og fiski-
bátum frá Ísafirði, Ólafsvík,
Suðureyri og Þingeyri. Á Þing-
eyri starfaði hann m.a. sem
vörubílstjóri, rafvirki og síðar
sem verkstjóri í frystihúsinu á
staðnum og síðar á Suðureyri og
Reykjavík. Árið 1979 útskrif-
aðist Sverrir frá Fiskvinnslu-
skólanum í Hafnarfirði. Á yngri
árum var Sverrir mjög virkur í
félagsmálum og pólitík. Árið
1988 flutti Sverrir til Reykjavík-
ur og bjó þar alla tíð síðar ásamt
því að fara í mörg ár til vetur-
setu í Taílandi.
Útför Sverris Olivers fer
fram frá Grafarvogskirkju í
dag, 23. apríl 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Eitt sinn verða allir pabbar
að deyja, nú dó pabbi minn.
Þrátt fyrir veikindi pabba og að
heilsu hans færi jafnan hrak-
andi kom þetta einhvern veginn
á óvart og óvænt vegna þess
hvað hann var svo oft búinn að
sigra og komast af stað aftur.
Eitt sinn þegar ég sótti pabba
á spítalann eftir langa legu þar
kvaddi hjúkrunarkona hann
með eftirfarandi orðum:
„Sverrir minn, ekki veit ég
hvað þú átt mörg líf, en það
fóru í það minnsta tvö hér.“
Svona var þetta, og pabbi var
mjög lánsamur maður að hafa
svo oft verið á réttum stað og
stund þegar veikindi dundu yf-
ir. En líf pabba var sem betur
fer alla jafna laust við veikindi
ef undan eru skilin síðustu fjög-
ur ár.
Pabbi var ekki bara pabbi,
hann var líka afi barnanna
minna og einnig góður vinur
minn.
Þegar ég rifja upp líf mitt
með pabba er margs að minn-
ast, en aðeins pláss hér fyrir
nokkur minningarbrot.
Þegar á þurfti að halda og
upplýsingar vantaði um hin
ýmsu mál var gott að leita til
pabba, hann var okkar Google.
Það var fátt sem pabbi vissi
ekki. Eitt sinn létum við reyna
á þetta minni hans og hlýddum
honum yfir allar höfuðborgir
heimsins og ekki stóð á réttum
svörum en með einni undan-
tekningu þó. Pabbi var ekki
sáttur og fór í bókasafnið sitt
og kom að vörmu spori aftur og
sýndi okkur að nafn téðar höf-
uðborgar hafði verið það sama
og hann hafði svarað, það var
bara búið að skipta um nafn en
pabbi hafði ekki uppfært. Þetta
er bara ein saga af svo mörgum
sem hægt væri að segja um
minni hans.
Þegar við bræður vorum að
alast upp var pabbi mjög dug-
legur við að heimsækja ætt-
ingja okkar á Ísafirði og fjöl-
skylduna á Akranesi og
Reykjavík. Pabba þótti vænt
um ættingja sína og mat öll
samskipti við þá mikils.
Pabbi kenndi okkur bræðr-
um mannganginn þegar við
vorum mjög ungir og var dug-
legur að tefla við okkur. Ég
man enn eftir því þegar ég náði
að máta hann í fyrsta skiptið,
mér hafði tekist hið ómögulega,
því pabbi var mjög góður skák-
maður.
Fyrir tveimur árum veiktist
pabbi mikið og fór á Landspít-
alann við Hringbraut. Hann var
þar í um tvo mánuði. Hann
hafði orð á því að hann langaði
að fara eina ferð enn vestur,
svona kveðjuferð. Við bræður
hétum á hann að ef hann kæm-
ist út af spítalanum færum við
með honum vestur. Hann fór
allur að braggast upp frá því og
þessi ferð var síðan farin og
kveðjuferð númer tvö var síðan
farin í fyrra.
Kvöldið áður en pabbi dó
heimsótti ég hann á spítalann
eins og vanalega. Áttum við þar
stund saman og síðan kvaddi ég
eins og ávallt, með koss á kinn.
Þegar ég er á leiðinni út kallaði
pabbi á mig og vildi kveðja mig
aftur og faðmaði mig og kyssti
og tók síðan í höndina á mér og
þakkaði mér fyrir allt. Mikið
hvað ég er þakklátur fyrir að
eiga þessa minningu.
Minning um góðan mann lifir
áfram í hjörtum okkar.
Ég kveð þig nú hinstu
kveðju, elsku pabbi, og takk
fyrir allt.
Þinn sonur
Kristján Sigurður.
Sverrir Oliver
Karvelsson
 Fleiri minningargreinar
um Sverri Oliver Karvels-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Mínir vinir fara
fjöld … Þetta vísu-
orð Bólu-Hjálmars
kom mér í hug við
að frétta af andláti
Gunnars Sigmarssonar. Kynni
okkar hófust í einni af fyrstu
heimsóknum mínum á Vopna-
fjörð, tengdri aðdraganda al-
þingiskosninga 1967. Síðan kom
ég vart á staðinn í árvissum
vitjunum án þess að líta inn á
Miðbraut 19 hjá þeim hjónum,
oft í gistingu og alltaf fylgdu
ríkulegar veitingar hjá Berg-
þóru. Í ábót var síðan fróðleikur
um stöðu mála í firðinum og
frásagnir sem tengdust liðinni
tíð. Gunnar var víðlesinn, bóka-
maður af ástríðu og með glöggt
auga fyrir umhverfi nær og
fjær. Uppruni hans á söguslóð-
um í Krossavík átti eflaust sinn
þátt í næmum tengslum við
sögu og náttúru Vopnafjarðar
sem hann miðlaði oft aðkomn-
Gunnar Sigmarsson
✝ Gunnar Sig-marsson fædd-
ist 24. september
1932. Hann lést 24.
mars 2018.
Útförin hefur far-
ið fram í kyrrþey.
um þegar hann var
kallaður til sem
leiðsögumaður í
ferðum um sveit-
ina. Ekki spillti þá
græskulaus húmor
sem skreytti frá-
sagnir hans af
mönnum og mál-
efnum. Sumarið
1984 tókum við
Steingrímur Sig-
fússon okkur til og
þræddum efri mörk þáverandi
kjördæma okkar fótgangandi
frá Grímsstöðum, um Búrfells-
heiði og Heljardal austur í Sel-
árdal. Þar tók Gunnar Sigmars-
son á móti okkur hjá
Leifsstöðum við annan mann og
jeppa og heima fyrir beið dýrð-
leg sviðaveisla hjá Beggu.
Gunnar var staðfastur vinstri-
maður og stuðningsmaður Al-
þýðubandalagsins á meðan það
var og hét og lagði þar ætíð
gott til mála. Að leiðarlokum
þakka ég margan greiðann og
vinsemd þeirra hjóna. Eftirlif-
andi eiginkonu, börnum þeirra,
Margrétu og Gunnlaugi, og öðr-
um aðstandendum sendi ég
samúðarkveðjur.
Hjörleifur Guttormsson.