Morgunblaðið - 30.04.2018, Blaðsíða 19

ferðir sem mér voru ekki ætlað-
ar. Hann sagði alltaf á endanum,
láttu þá mömmu þína vita og
komdu þér í galla. Þær voru ófáar
ferðirnar upp á hálendið og voru
ekki gerðar minni kröfur til mín
en strákanna í ferðinni. Með
þennan pabba í fararbroddi
þýddi ekki að láta deigan síga.
Ein minning er mér sérlega kær
og hlógum við pabbi oft þegar við
rifjuðum upp ferðina þegar ég
sofnaði aftan á vélsleða hjá hon-
um, eðlilega úrvinda eftir daginn.
Það sýnir hvað ég treysti honum
vel því ekkert gat nokkru sinni
klikkað hjá okkur. Þegar ég
hugsa til baka þá sé hvað þetta
var mikill skóli og hvað hann var
þolinmóður að hafa mig enda-
laust í eftirdragi. Seinna snerist
það við, það var sama hvað mér
datt í hug að gera, alltaf var
pabbi mættur til að aðstoða,
hvort sem það var að moka út úr
hesthúsinu, kemba hestum eða
keyra okkur á skíði og alltaf voru
gleðin og hláturinn með í ferð.
Svona var pabbi.
Pabbi var mikill fjölskyldu-
maður og vildi alltaf hafa alla í
kringum sig. Hann var ekki bara
afi eigin barnabarna heldur var
hann afi vina þeirra. Allir þekktu
afa Steina. Það er ómetanleg
minning.
Eftir að mamma dó fór að halla
verulega undan fæti. Pabbi gat
illa sætt sig við þann missi og við
tóku erfiðir tímar í líf fjölskyld-
unnar. Það átti ekki við pabba að
verða veikur og ósjálfbjarga. En
við börðumst með pabba og elju-
semin og baráttuhugurinn skilaði
sér að lokum. Þar stóð Tedda
systir fremst í flokki. Pabbi
kvaddi okkur en við vitum að
hann er kominn til mömmu og nú
hefjast ný ævintýri. Takk fyrir
allt, elsku pabbi, og mundu það
sem þú sagðir alltaf við okkur á
leiðinni út um dyrnar, gakktu
hægt um gleðinnar dyr.
Þín dóttir,
Kolbrún Guðný
Þorsteinsdóttir.
Í dag kveð ég pabba í hinsta
sinn með þakklæti fyrir allt sem
hann kenndi mér um lífið. Ég var
gæfusöm að fá að alast upp hjá
honum því þrátt fyrir að síðustu
ár hafi verið honum þungbær og
sorg og erfiðleikar hafi litað til-
veru hans þá var líf hans þar á
undan litað af gleði. Hann var
einn skemmtilegasti ferðafélagi
sem hægt var að hugsa sér og
þekkti landið sitt vel. Skipti þá
engu hvort um var að ræða há-
lendið eða önnur svæði. Ferðalög
okkar fjölskyldunnar urðu fjöl-
mörg bæði innanlands og utan og
við nutum leiðsagnar hans.
Pabbi var einstaklega vinnu-
samur og oft urðu vinnudagarnir
hans langir. Það komu gjarnan
tímabil þar sem við sáum hann
lítið sem ekkert svo mánuðum
skipti þegar hann tók vinnutarnir
við virkjanir eða línulagnir. Hann
naut þess alla tíð að vinna sem
einyrki. Þannig var hann engum
háður og gat blandað saman
áhugamáli sínu við að ferðast um
landið og vinnu. Það lék líka allt í
höndum hans og hann fór létt
með að gera við tækin sín, hvort
sem það voru vörubílar, snjóbílar
eða önnur tæki. Fagkunnátta
hans náði langt út fyrir hans sér-
svið enda var hann með afbrigð-
um útsjónarsamur við hvers kon-
ar smíðar og viðgerðir.
Pabbi vildi okkur systkinunum
það besta og sátum við oft
löngum stundum og spjölluðum
um lífið og tilveruna. Það var
gaman að hlusta á hann segja frá
æsku sinni og uppákomum í líf-
inu. Það urðu hins vegar miklar
breytingar í lífi pabba þegar
mamma féll frá árið 2011. Hann
saknaði hennar alla daga og náði
aldrei almennilega að njóta lífs-
ins eftir það.
Eftir situr minning um góðan
pabba sem vildi allt fyrir börnin
sín gera og naut þess að vera með
barnabörnum sínum. Við munum
öll sakna hans en vitum að
mamma hefur tekið vel á móti
honum og þau eru loksins sam-
einuð á ný. Takk fyrir allt, elsku
hjartans pabbi minn.
Theódóra S. Þorsteinsdóttir.
Kær tengdafaðir minn lést
sunnudagskvöldið 15. apríl. Þor-
steinn Theodórsson var maður-
inn sem tók á móti mér með opinn
faðminn þegar ég kom fyrst til
Íslands til að heimsækja indæla
dóttur hans sem ég hafði hitt í
Kaupmannahöfn sumarið 1979.
Það var um jólin sama ár sem ég
hitti Þorstein í fyrsta sinn.
Á okkar óteljandi ferðalögum
kynntist ég Íslandi. Ég minnist
ferðanna í vörubílnum, annað-
hvort í vinnuferðum eða bara við
á flandri. Við hlustuðum á tónlist
en Steini hlustaði alltaf á kántrí-
tónlist. Ég hafði ekki mikinn
áhuga á þeirri tónlist en þarna
breyttist það. Hank Williams og
Johnny Cash passa fullkomlega
inn í íslenska náttúru, sérstak-
lega þegar maður var í bíl með
Steina.
Fyrstu árin áttum við erfitt
með að tala saman. Ég skildi ekki
tungumálið og talaði því minna.
Steini talaði ekki dönsku og þótt-
ist ekki kunna mikið í ensku en
hann kunni meira en hann gaf
upp. En tungumálið skipti engu
máli. Ég vissi að Steini skildi það
sem ég sagði og það var mikil-
vægast af öllu. Steini tók mér
alltaf sem einum af fjölskyldunni
jafnvel þótt ég hafi seinna flutt
burt í annað land með elstu dótt-
ur hans. Ég veit að hann saknaði
hennar en hann lét mig aldrei
finna það.
Steini mjög duglegur maður.
Hann vann mikið og þeystist þess
á milli á vélsleðum með vinum
sínum, var úti að bjarga fólki á
fjöllum eða bara að njóta snævi-
þakinna fjallanna. Hann bauð
mér með í vélsleðaferðir og þá
lærði ég betur og betur á landið,
sérstaklega þegar við fórum á
slóðir Njáls og Gunnars eða bara
sátum í kaffi með vinunum og
ræddum málin eftir ævintýraleg-
ar ferðir.
Eftir því sem íslenskan mín
varð betri urðu samtölin á milli
mín og Steina og vina hans eðli-
lega betri. Það varð alltaf auð-
veldara að skilja samtölin og fékk
ég innsýn í hinn sanna íslenska
anda sem ég dáist að. En það er
smá töffaraskapur, gleði og það
að rísa upp eftir fall og líta aldrei
til baka.
Kæri Steini, þú hefur skipt
mig meira máli en nokkurn grun-
ar. Þú ert ástæðan að ég hef með
stolti kallað Ísland mitt föður-
land. Það gleður mig að kraftur
þinn og hátterni lifir áfram í mín-
um börnum. Góða ferð, Steini.
Láttu Hank og Johnny skemmta
þér á leiðinni.
Kær kveðja,
Morten Praem.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. APRÍL 2018
Elskuleg tengdamóðir mín,
Ólöf Þóranna Hannesdóttir, er
látin og er missirinn sár en
þakklætið fyrir árin 44 og allar
ljúfu minningarnar sefa sorgina
og munu með birtu sinni og yl
fylgja okkur Bigga, börnunum
okkar fjórum, þeim Elínu Sig-
ríði, Herði, Arnari Jósafat og
Karitas og fjölskyldum þeirra, á
vit ævintýra framtíðarinnar.
Olla amma, eins og bæði börn
okkar og barnabörn ævinlega
nefndu hana, var einstök fyrir-
mynd, ávallt svo réttsýn, ljúf og
góð og var hún nú ekki að æsa
sig að óþörfu enda stóísk ró og
notalegheit ríkjandi þegar stóri
hópurinn hennar kom saman og
gleðin við völd.
Minningarnar á ég svo ótal,
ótal margar og góðar, allt frá
árinu 1974 að ég fékk að eiga
mitt annað heimili hjá þeim Ollu
og Jóa á Hrísateignum eftir að
við Biggi kynntumst. Féll ég nú
eiginlega ekki síst fyrir Bigga,
einmitt vegna þess hve einstak-
lega hlý orð hann hafði ávallt
um mömmu sína sem stýrði
stóru heimilinu af einstakri
snilld og lék allt í höndum henn-
ar, hvort heldur var saumaskap-
ur, málningarvinna, uppeldi
barnanna sjö, matargerð eða
annað sem þurfti til, til að heim-
ilishaldið gengi upp. Pabbi
Bigga, eldhuginn og athafna-
maðurinn, hann Jósafat Hin-
riksson heitinn sem var svo ein-
stakur afi og þakklátur fyrir
barnabörnin sín, á að sjálfsögðu
einnig virðingu okkar beggja og
er mjög ljúft til þess að hugsa að
þau Olla séu nú saman á ný og
leiðist sátt og sæl í Sumarland-
inu og vaki yfir stóru fjölskyld-
unni sinni.
Hvíli þau í friði og hafi þökk
fyrir alla gæskuna og góðu sam-
verustundirnar, bæði hér heima
og erlendis, sem gætt hafa líf
mitt og fjölskyldunnar svo fal-
legri birtu og yl í gegnum árin.
Jóhanna Harðardóttir.
Yndisleg og ástrík tengda-
móðir mín, Ólöf Þóranna Hann-
esdóttir, verður kvödd í dag og
verður hennar sárt saknað. Olla
var glæsileg og góð kona. Hún
var miðdepill fjölskyldunnar og
umvafði afkomendur sína svo
lengi sem hún hafði krafta til.
Ollu kynntist ég fyrir 41 ári og
var mér strax vel tekið. Heimili
hennar og Jóa var hlýlegt og
gestkvæmt, en yngstu synirnir
þrír bjuggu enn heima. Olla var
dugnaðarforkur og í raun ótrú-
legt hvað hún komst yfir mikið á
þessu mannmarga heimili. Allt-
af var góður matur á borðum og
nýbakað með kaffinu. Þegar ró
var komin á heimilið tók hún til
við hannyrðir. Það voru hennar
gæðastundir, en hún var mjög
listræn. Sauma- og prjónaskap-
ur lék í höndum hennar. Síðar á
ævinni vann hún úr pappír og
gleri og eigum við fjölskyldan
ótal marga fallega muni sem eru
hennar handverk. Þegar við
Kalli áttum von á okkar fyrsta
barni settist hún við saumavél-
ina og saumaði lítið sængurver,
prjónaði peysur, teppi, húfur og
fleira. Hún passaði líka að ég
klæddi soninn nógu hlýlega og
auðvitað tók ég strax mark á
ráðleggingum hennar, sjö barna
móðurinnar. Olla var góð amma
og einstök barnagæla.
Gleðistundirnar voru margar.
Upp úr standa heimsóknirnar
tvær til okkar Kalla þegar við
vorum við nám í Colorado. Olla
og Jói nutu ferðalaga og áttum
við ógleymanlega daga með
þeim í heimsóknum þeirra.
Beikon og egg voru steikt á
morgnana og síðan haldið út í
ævintýri dagsins. Stærsta æv-
intýrið var ferð til San Franc-
isco í brúðkaup hjá vesturís-
lensku frændfólki. Í gegnum
árin höfum við átt flesta sunnu-
daga hjá Ollu. Heimili hennar
stóð opið afkomendum og þeirra
fólki og áttum við alltaf gott
spjall yfir kaffinu. Ég hugsa
með þakklæti til jólaboðanna,
þar sem endað var á heitu
súkkulaði og einhverju spenn-
andi með, því Olla var alltaf að
prófa eitthvað nýtt. Seinni árin
naut hún þess að gefa af sér í
sjálfboðavinnu, hafði gaman af
spilamennsku og naut þess að
horfa á boltaleiki í sjónvarpinu.
Þakklát er ég fyrir hana Ollu
mína og elskulegt viðmót og
hlýjan hug sem hún sýndi mér,
börnum okkar og barnabörnum
alla tíð. Betri tengdamóður
hefði ég ekki getað átt.
Hrafnhildur L.
Steinarsdóttir.
Elsku Olla amma mín er loks-
ins komin aftur í fang Jóa afa.
Ég er svo þakklát fyrir öll árin
sem við áttum saman og það að
börnin mín Júlía Frostrós og
Adam Logi hafi fengið að njóta
ástar hennar, kímni og góðsemi
er ómetanlegt.
Olla amma var alltaf svo in-
dæl og hjálpsöm og man ég svo
vel eftir öllum góðu stundunum
í Fornastekknum með henni og
afa og allri stórfjölskyldunni.
Olla amma var alltaf svo fín og
falleg og man ég hversu mikið
ég naut þess að leika þegar ég
var lítil, inná baðherbergi með
flottu ilmvatnsflöskuna hennar
með pumpunni. Ég man mig
hlaupa hlæjandi og flissandi um
alla króka og kima á Forn-
astekknum skoðandi alla flottu
og framandi hlutina sem amma
og afi áttu. Ég man mig borða
allar góðu kökurnar og brauð-
réttina sem hún reiddi fram eins
og ekkert væri og aldrei gleymi
ég góða heita súkkulaðinu með
rjómanum sem hún bjó til.
Hún var meistari í höndunum
og bjó til ótal listaverkin m.a. úr
gleri, krosssaumi og pappír og
munu þau lifa með okkur um
ókomna tíð og minna okkur á
hana.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Við munum sakna þín.
Elín Sigríður.
Fallin er hjartans fögur rós
og föl er kalda bráin.
Hún sem var mitt lífsins ljós
ljúfust allra er dáin.
Drjúpa hljóðlát tregatár
og tómið fyllir allt.
Ekkert sefar hjartasárin
í sálu andar kalt.
Þögul sorg í sál mér næðir
sár og vonarmyrk.
En Drottinn ætíð af gæsku græðir
og gefur trúarstyrk.
Hnípinn vinur harmi sleginn
hugann lætur reika.
Kannski er hún hinum megin
í heilögum veruleika.
Þú ert laus frá lífsins þrautum
og liðin jarðarganga.
En áfram lifir á andans brautum
ævidaga langa.
Heimur bjartur bíður þar
og bráðum kem ég líka.
Þá verður allt sem áður var
ef veröld finnum slíka.
Drottinn verndar dag og nótt
á dularvegi nýjum.
Aftur færðu aukinn þrótt
í eilífð ofar skýjum.
Þú alltaf verður einstök rós
elsku vinan góða.
Í krafti trúar kveiki ljós
og kveðju sendi hljóða.
(Jóna Rúna Kvaran)
Ég sendi börnum Ollu og öðr-
um ástvinum samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ólafar Þór-
önnu Hannesdóttur.
Jóhanna B. Magnúsdóttir.
Þeim fækkar óðum
fermingarsystkinum mínum
sem fermdust 19. maí 1946 frá
Norðfjarðarkirkju. Nú hefur
Olla fengið hvíldina eftir stutta
legu. Við fylgdumst að í skóla og
starfi frá fyrstu tíð. Ég man
fyrst eftir henni þar sem hún
átta ára situr á lestarlúgu í
Björgu NK 47, báti föður míns.
Þeir eru að fara á veiðar og ætla
að setja hana í land á Djúpavogi.
Hannes faðir hennar er ekki
langt undan og spyr hvort ég
vilji ekki koma líka. Ekki var ég
tilbúin í það, en horfði löngunar-
augum á eftir þeim. Þetta var
ekki hennar eina sjóferð. Þær
Anna Kristinsdóttir voru eitt
sumar kokkar á síldarbát. Það
gekk vel.
Við vorum sammála um að
gott hefði verið að alast upp í
Neskaupstað. Áttum þaðan góð-
ar minningar, þótt okkur auðn-
aðist ekki að búa þar.
Við Ívar bróðir hennar löð-
uðumst hvort að öðru og stofn-
uðum síðar heimili. Lengi vor-
um við nágrannar og það voru
dagleg samskipti milli Hrísa-
teigs og Otrateigs. Við upplifð-
um ýmis skemmtileg atvik.
Börnunum okkar samdi vel. Ár-
dís og Hannes léku við frænd-
systkinin sín og síðar þegar
Gísli minn kom til sögunnar
sótti hann mikið til frænku sinn-
ar, mætti þar mikilli hlýju og
vildi helst eiga heima þar. Smári
bauð mér að eiga sig þegar hann
var fjögurra ára og einn bróð-
irinn gekk í svefni milli Hrísa-
teigs og Otrateigs og til baka.
Margir festu höfuð í handriðinu
á Otrateigi og það var hoppað í
rúmum á báðum stöðum. Fjöl-
skyldurnar hittust af ýmsu til-
efni og þorrablótin þar sem all-
ur hópurinn kom saman eru góð
minning.
Þau Jósafat eignuðust sjö
börn á ellefu árum svo það var í
mörgu að snúast á heimilinu.
Olla átti góða að. Þórey systir
hennar hjálpaði oft til og tíminn
sem Karitas tengdamóðir henn-
ar var á heimilinu var ómetan-
legur.
Olla var glæsileg kona. Hún
var félagsvera, gekk í kvenfélag
Laugarneskirkju og félag aust-
firskra kvenna. Einnig starfaði
hún sem sjálfboðaliði fyrir
Rauða krossinn.
Það voru mikil umsvif hjá J.
Hinrikssyni, fyrirtæki þeirra
hjóna. Fyrirtækið tók þátt í
sjávarútvegssýningum og þau
hjón ferðuðust vítt og breitt,
meira að segja alla leið til Ástr-
alíu, svo eitthvað sé nefnt. Þau
hjón nutu líka margra góðra
ferða þegar þannig stóð á og
lifðu lífinu lifandi.
Nú kveður allur hópurinn
hennar Ollu ættmóður sína með
trega og þakklæti. Ég og fjöl-
skylda mín þökkum fyrir öll árin
og biðjum hópnum hennar
blessunar. Við kveðjum hana
með orðum þjóðskáldsins góða.
Flýt þér, vina í fegra heim;
krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(JH)
Jóna Guðbjörg Gísladóttir.
Frænka okkar,
DR. ÞURÍÐUR J. KRISTJÁNSDÓTTIR,
Aflagranda 40,
sem lést á Droplaugarstöðum
miðvikudaginn 18. apríl, verður jarðsungin
miðvikudaginn 2. maí, í Neskirkju.
Athöfnin hefst klukkan 15.
Systkinabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ALDA BRAGADÓTTIR,
Grenigrund 34,
Selfossi,
lést á hjúkrunarheimilinu Fossheimum
aðfaranótt miðvikudagsins 25. apríl.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju föstudaginn 4. maí klukkan
14:00.
Björn Ingi Björnsson
Steinunn Inga Björnsdóttir
Dóra B. Stephensen Jón Lindsay
og barnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
tengdaamma og langamma,
ÞÓRA SÆMUNDSDÓTTIR,
lést þriðjudaginn 24. apríl á
Landspítalanum, Fossvogi.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 3. maí klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir.
Sæmundur Hafsteinn Þórðarson, Boonluan Aphaiklang
Kristján Sigurður Þórðarson, Edna Yongco Þórðarson
Gunnar Þórðarson, Sigrún Steingrímsdóttir
Árni Þór Þórðarson, Carolyn Bonny Ósk Tómasdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð, hlýhug
og vináttu við andlát og útför ástkærrar
móður minnar, dóttur okkar, systur,
mágkonu, barnsmóður og frænku,
ERLU SIGRÍÐAR HALLGRÍMSDÓTTUR
félagsráðgjafa.
Sérstakar þakkir til samstarfsfólks hjá
Reykjavíkurborg fyrir hlýhug í veikindum hennar.
Helga Júlíana Jónsdóttir
Guðríður J. Guðmundsdóttir Hallgrímur Hallgrímsson
Elín Hallgrímsdóttir Steinn Guðmundsson
Berglind Hallgrímsdóttir Helgi Skúli Friðriksson
Guðmundur S. Hallgrímsson
Jón Bjarni Magnússon
Þórdís Elín, Hildur, Vilborg Júlíana, Birta Júlía,
Daníel Freyr og Hilmar Alexander