Morgunblaðið - 11.05.2018, Side 15

Hrossastóð Hestarnir í þessari sveit eru sjálfsagt óteljandi, en margar jarðir í Landeyjum og raunar víðar í
Rangárvallasýslu hafa verið lagðar undir slíkan búskap og þar byggðar reiðskemmur og önnur aðstaða útbúin.
Akureyrarkirkja Teikning Rögn-
valdar Ólafssonar arkitekts.
„Rígurinn milli Austur- og Vest-
ur-Landeyja var jafnan mikill,“
segir Guðlaug Björk Guðjónsdóttir
á Voðmúlastöðum í Austur-
Landeyjum. „Íbúar í þessum
tveimur samliggjandi hreppum
höfðu allt hvort í sínu lagi; skóla-
hald, félagsstarf og annað og
þessu fylgdu sterkar skoðanir. Það
var meira að segja misjafnlega séð
ef fólk sótti sér maka milli þessara
sveita. Núna er þetta breytt enda
erum við í einu sameinuðu og
stóru sveitarfélagi.“
Guðlaug og Hlynur Snær Theó-
dórsson, eiginmaður hennar, tóku
við búskap á jörðinni árið 1997 af
foreldrum hennar; Guðlaugi heitn-
um Jónssyni og Sæbjörgu Tyrf-
ingsdóttur, sem enn býr á Voð-
múlastöðum. „Við eigum þrjú
börn; dætur okkar tvær búa hér og
önnur komin með mann og tvö
börn. Mér finnst frábært að við öll
getum búið hér saman, fjórar kyn-
slóðir.“
Á Voðmúlastöðum er allstórt
kúabú og verið með fáeinar kindur.
Á vorin er því nokkuð annasamt í
sveitinni. Með góðu skipulagi má
þó alltaf skapa sér tíma og hefur
Hlynur talsvert að gera í sambandi
við tónlist og trúbadorsöng. Það
er músík í manninum og íslenskir
bændur eru almennt þekktir fyrir
að vera fjölhæfir.
Rígurinn milli hreppa var mikill
VORIÐ ER ANNATÍMI Á VOÐMÚLASTÖÐUM
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Sveitafólk Bændurnir Guðlaug Björk
og Hlynur Snær með ömmu- og afa-
strákinn Birki Heiðar Bjarkason.
FRÉTTIR 15Innlent
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MAÍ 2018
S: 555 0800 · Fornubúðum 12 · Hafnarfirði · sign@sign.is · facebook.com/signskart
WWW. S I G N . I S
„Í búskapnum hér erum við að stærstum hluta sjálfum okkur næg um
fóður. Slík sjálfbærni er góð og gild út frá umhverfissjónarmiðum en hún
skapar líka stöðugleika og öryggi í búrekstri. Hefur í okkar tilfelli aukið
hagkvæmni rekstur búsins,“ segir Jóhann Nikulásson, bóndi í Stóru-
Hildisey II í Austur-Landeyjum.
Jóhann, sem er Fljótshlíðingur að uppruna, og Sigrún Hildur Ragnars-
dóttir kona hans hófu búskap á Akurey í Vestur-Landeyjum árið 1991.
Fluttu nokkrum árum síðar í Stóru-Hildisey, enda hentuðu byggingar þar
mun betur uppbyggingaráformum sem þau voru með í huga. Fjósið var
stækkað á árunum 2007-2008 og þar eru í dag alls 85 mjólkandi kýr og
stór hjörð af öðrum nautpeningi. Mjólkurframleiðslan á ári er rösklega
hálf milljón lítra.
„Vaxandi notkun kúabænda á innfluttu kjarnfóðri er umhugsunarefni.
Sú staðreynd að nú um stundir er rösklega helmingur hérlendrar mjólk-
urframleiðslu framleiddur einvörðungu með innfluttu kjarnfóðri, sem á
uppruna sinn á ökrum bænda í fjarlægum löndum, getur fyrr eða síðar
grafið mjög undan þeim velvilja og stuðningi sem greinin nýtur í sam-
félaginu. Því er afar brýnt að greinin marki sér skýra stefnu sem snúi
þessari óheillaþróun við. Við eigum að nýta okkar gjöfula ræktunarland
mun betur, þegar sá möguleiki er fyrir hendi að fóðrið til framleiðslunnar
sé nánast allt innlent hráefni. Í þessum efnum geta breyttar áherslur í
stuðningskerfi greinarinnar gegnt lykilhlutverki,“ segir Jóhann.
Sótt yfir sundið
Allt sem af túnunum í Stóru-Hildisey II kemur er verkað sem vothey sem
fer í flatgryfjur og útistæður. Þá ræktar Jóhann á 46 hekturum bygg sem
er votverkað í flatgryfjum. „Eina aðkeypta fóðrið sem ég kaupi er stein-
efni og sem prótíngjafa ýmist innflutt sojamjöl eða fiskimjöl frá verk-
smiðjunum í Vestmannaeyjum, sem eru hér rétt handan við sundið,“ seg-
ir Jóhann. „Þegar fiskimjölið er notað sem prótíngjafi er allt fóðrið í
mjólkurframleiðslunni hér á bæ innlent, ef frá eru talin fáein grömm á
grip af steinefnum. Neytendur vilja sjálfbæra og innlenda framleiðslu og
samkvæmt því eigum við bændur að starfa.“
Neytendur vilja sjálfbærni
FÓÐRIÐ Á STÓRBÝLINU ER NÁNAST ALLT HEIMAFENGIÐ
Herjólfur Höfnin í Bakkafjöru kom
Landeyjunum í þjóðbraut þvera.