Verslunartíðindi - 01.04.1930, Blaðsíða 14

40
VERSLUNARTÍ ÐINDI
Innflutningur frá Frakklandi 1929:
Til Genúa ....... smál. 592
Til Livorno ..... smál. 672
Til Neapel ...... smál. 1.183
Til Via Modane . . smál. 901
Smál. 3.348
1928 ............... smál. 4.199
1927 .............. smál. 4.600
Innflutningur til Genúa 1929:
Frá íslandi og Færeyjum beint smál. 13.793
— Frakklandi................. — 592
— Noregi..................... — 1.163
Annarstaðar frá, en aðallega af
ísl. og fær. uppruna...... — 1.193
Smál. 16.741
1928 .................... — 16.573
1927 ..................... — 15.812
Samanburður atvinnu-
veganna á Norðurlöndum.
(frh.).
Siglingar. Sem siglingaþjóð stendur
Noregur framar nágrannalöndunum eins
sjá má af eftirfarandi yfirliti:
Danmörk Svíþjóð Noregur
1000 b.r.t. gufu- Ofr mótorsk. seglsk. gufu oer- mótorsk. seglsk. gufu- og mótorsk. seglsk.
1890 159 121 182 294 247 1337
1900 412 107 419 218 765 876
1916 797 60 927 98 2264 507
1919 631 71 917 76 1597 261
1921 883 81 1086 74 2371 213
1930 1055 17 1507 28 3302 4
Mjög snemma myndaðist í Noregi dug-
leg sjómannastjett, og áttu bæði strand-
ferðirnar og fiskveiðarnar sinn þátt
því. En um langt skeið voru það þó er-
lend skip, sem sáu um utanríkisvöruflutn-
ingana. Um langan tíma voru það Hansa-
staðirnir, sem önnuðust verslunina, og
nokkru síðar Hollendingar. En siglinga-
lögin frá 1650 gáfu Norðmönnum þó
talsverðan byr í seglin, og á ófriðarár-
unum, sem komu á eftir höfðu Norðmenn
mikinn hagnað á verslun sinni og sigling-
um. Og þó talsverður afturkippur kæmi
á árunum 1814 og 1825, svo að verslunar-
flotinn minkaði þá alt að um þriðjung,
þá breyttist þetta aftur til batnaðar eftir
1830 og þó einkum eftir 1850, og um
1880 voru Ncrðmenn taldir þriðja mesta
siglinga]>jóð heimsins; voru aðeins Bret-
ar og Bandaríkjamenn taldir þeim fremri.
Einna mest átti trjáviðarútflutningurinn
þátt í ]>essum framförum, og var svo ár-
ið 1865, að Norðmenn önnuðust 42% af
siglingum Svía, en sænsk skip voru aðeins
28%. Smám saman minkuðu þó þessar
norsku siglingar fyrir Svía, en í þess
stað fengu Norðmenn töluverðan hluta
af kornflutningi og steinolíu til Evrópu
frá New York og öðrum amerískum höfn-
um. —
í lok fyrri aldar urðu Norðmenn ekki
lengur mesta siglingaþjóðin. Urðu Frakk-
ar og Þjóðverjar þeim meiri og síðar I-
talir og Japanar og eru þeir nú taldir
sjöundu í röðinni. Er þetta mjög eðlilegt,
því eftir því sem gufuskipunum fjölgaði
cg seglskipum fækkaði, þá vantaði Noreg
fie til þess að fylgjast með siglingasam-
kepninni hjá stór]ijóðunum. Því nægt efni
var heima fyrir til seglskipasmíða, en
gufuskinin varð að kaupa dýru verði
frá útlöndum. Árið 1870 var líka svo
komið, að ekki voru nema 4% af norska
skipaflotanum gufuskip, en í Bandaríki-
um voru það 43%, Bretlandi 40%, Sví-
þióð 21 %, 'Þvskalandi 20% og Danmörku
16%. En síðan 1890 hefir gufuskinatal-
an í Noregi aukist miög mikið bæði vegna
skinasmíða og skipakauna erlendis frá.
Á stríðsárunum urðu Norðmenn fyrir