Morgunblaðið - 20.07.2018, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. JÚLÍ 2018
✝ Elín fæddist áBallará, Klofn-
ingshreppi, Dala-
sýslu, 29. sept-
ember 1941. Hún
lést 10. júlí 2018.
Elín var dóttir
hjónanna Magn-
úsar Jónssonar, f.
30. september
1897, d. 16. október
1981, og Elín-
borgar Guðmunds-
dóttur, f. 12. september 1910, d.
21. nóvember 1998. Systkini eru:
Skúli Magnússon, f. 27. desem-
ber 1934, d. 8. nóvember 1983,
Guðríður S. Magnúsdóttir, f. 29.
júlí 1937, Guðmundur Magn-
ússon, f. 21. apríl 1939, d. 4. jan-
úar 2014, Elís Jón (Manni), f. 14.
september 1944, d. 29. nóv-
ember 1946, Elísabet Magn-
úsdóttir, f. 7. ágúst 1947, d. 25.
nóvember 2012, Ólafía Magn-
úsdóttir, f. 13. september 1949,
d. 20. apríl 2015, Guðrún Magn-
úsdóttir, f. 21. mars 1953.
Þann 8. september 1961 gift-
ist Elín Sverri Guðmundssyni
frá Brekkuvöllum á Barða-
strönd, f. 13. maí 1939, d. 15.
nóvember 1977. Hann var sonur
Guðmundar H. Sigurðssonar, f.
24. maí 1916, d. 1. janúar 2005,
og Ólafíu S. Einarsdóttur, f. 29.
ágúst 1919, d. 29. júlí 1997. Elín
og Sverrir eignuðust fjögur
börn. Þau eru: 1. Magnús Elís
Sverrisson, f. 5. ágúst 1961,
kvæntur Dagbjörtu Rósu Valdi-
marsdóttur. Þeirra synir eru:
Valdimar Örn Magnússon, unn-
usta Adda Rún Jóhannsdóttir,
Daníel Már Magnússon, unnusta
Thelma Sif Jósepsdóttir, Aron
Þór Magnússon. 2. Ólafía Guðný
Sverrisdóttir, f. 5. ágúst 1963,
gift Torfa Guðmundi Sigurðs-
syni. Þeirra börn eru: Sverrir
Guðmundur Torfason, maki
Janniche Sætrevik. Dóttir
þeirra er Sabine Angelica
Sverrisdóttir Sætrevik. Gísli
Magnús Torfason, maki Elísabet
Ásta Eyþórsdóttir.
Dætur þeirra eru
Eyrún Veronika og
Eldþóra Anný
Bríet. Árni Grétar
Torfason, unnusta
Pelagia Tserkonis,
Guðný Lilja Torfa-
dóttir. 3. Erla Björk
Sverrisdóttir, f. 1.
desember 1965.
Dóttir hennar er
Hallgerður Elín
Pálsdóttir og sonur Erlu með
Páli S. Pálssyni er Gunnar Már
Pálsson. Stjúpsonur Erlu, sonur
Páls er Páll Óskar Pálsson. 4.
Þorvaldur Keran Sverrisson, f.
23. maí 1969, kvæntur Tracy
Faustina Sverrisson. Dóttir
þeirra er Julia Elín Ofure Sverr-
isson. Stjúpsonur hans frá fyrra
hjónabandi er Ebrima Ceesay,
unnusta Raychael Louis Maher.
Elín og Sverrir hófu búskap í
Breiðuvík í Rauðasandshreppi
árið 1960. 1962 fluttust þau að
Aðalstræti 14, Patreksfirði, og
bjuggu þar til ársins 1966 er þau
fluttu í Háagerði 59 í Reykjavík.
1970 fluttu þau í Eyjabakka 14
og bjuggu þar fram í ágúst 1977
er flutt var í Stuðlasel 19.
Elín fór í farskóla í Klofnings-
hreppi og síðar stundaði hún
nám við Húsmæðraskólann að
Staðarfelli veturinn 1960. Vet-
urinn 1959 vann Elín við umönn-
un á Elliheimilinu Grund. Árið
1960 hóf Elín störf við Vistheim-
ilið í Breiðuvík og vann þar til
ársins 1962. 1970 hóf Elín störf
sem dagmamma og vann við það
allt til ársins 1983. 1977 sauma-
kona fyrir Heildverslun Vil-
bergs Skarphéðinssonar allt til
ársins 1985. 1980 starfstúlka á
Borgarspítalanum til ársins
2009 er hún lét af störfum.
Elín prjónaði einnig lopapeys-
ur og seldi frá árinu 1970 og vel
fram yfir eftirlaunaaldurinn.
Útför Elínar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag, 20. júlí
2018, klukkan 13.
Elín Magnúsdóttir frá Ballará
lést þann 20. júlí. Elín tengdist
inn í fjölskylduna okkar. Tengda-
móðir Torfa, mamma hennar
Lóu.
Hjá Torfa og Lóu lágu leiðir
okkar og Elínar oft saman. Hæg
og hljóðlát kona með góða nær-
veru. Við erum þakklát fyrir þau
kynni sem við áttum við hana á
lífsleiðinni.
Enginn maður þekkir sjálfan sig
og sorginni er jafnan þungt að hrinda.
Ég bið Guð að gjalda fyrir mig
og gleðja þá sem eiga um sárt að binda.
(Elías Þórarinsson)
Torfi, Lóa og þið öll. Sendum
fjölskyldunni allri samúðarkveðj-
ur á þessum tímamótum.
Dagrún Sigurðardóttir og
félagar, Fjarðargötu 14.
Elín Magnúsdóttir
✝ Albert Guð-mundsson
fæddist á Egils-
stöðum í Vill-
ingaholtshreppi 22.
september 1922.
Hann lést að heim-
ili sínu 13. júlí 2018.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Eiríksson bóndi, f.
1879, d. 1963, og
Kristín Gísladóttir
húsfreyja, f. 1883, d. 1965. Al-
bert var næstyngstur í hópi tíu
systkina. Systkini hans: Eiríkur,
f. 1909, d. 2008, Guðmundur, f.
1910, d. 1981, Gísli, f. 1912, d.
2007, Kristjana, f. 1913, d. 1995,
Guðjón, f. 1914, d. 2001, Helga,
f. 1916, d. 1995, Regína, f. 1918,
ar Jóhann, f. 2009, Ásbjörn Óm-
ar, f. 2013, og Ásta Aðalheiður,
f. 2017, börn þeirra eru 2) Ragn-
hildur Eva, f. 1991, maki Jón-
mundur Magnús, f. 1991, börn
þeirra Skarphéðinn Jón, f. 2012,
og Ellý Stefanía, f. 2014. 3)
Guðjón Már, f. 1994, maki Þur-
íður Lillý, f. 1995. 3) Kristín
Alda Albertsdóttir, f. 1970, maki
Jón Kristinn Sigurjónsson, f.
1966, börn þeirra Guðbjörg
Ásta, f. 1991, maki Ingvar Örn,
f. 1989, dóttir þeirra Steinunn
Lea, f. 2018, Linda Rut, f. 1993,
maki Sigurður Steinar, f. 1993,
Sigurjón, f. 1997.
Albert ólst upp í hópi systkina
sinna á Egilsstöðum við almenn
sveitastörf. Árið 1954 flutti Al-
bert á Selfoss, vann í Kaupfélagi
Árnesinga og við byggingu
Mjólkurbús Flóamanna, svo hjá
Selfosshreppi og síðar hjá Sel-
fossbæ, m.a. á steypuhrærivél.
Útför Alberts fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 20. júlí 2018,
klukkan 14.
Æsa Guðbjörg, f.
1920, og Gunnar, f.
1926 d. 1983.
Albert kvæntist
23. desember 1962
Helgu Ástu Jóns-
dóttur, f. 31.10.
1944. Þeirra börn
1) Guðbjörg Hulda
Albertsdóttir, f.
1962, maki Eiríkur
Sigurjónsson, f.
1963, börn þeirra
Albert Freyr, f. 1994, maki
Hrafnhildur Malen, f. 1995, Elv-
ar Guðberg, f. 1997. 2) Jón
Valdimar Albertsson, f. 1964,
maki Guðný Ósk Pálmadóttir, f.
1967. Dóttir Jóns er 1) Ásthildur
Eygló, f. 1983, maki Ingvar
Helgi, f. 1984, börn þeirra Heið-
Í dag er til grafar borinn ást-
kær faðir minn sem hafði glettni,
húmor og hlátur að leiðarljósi en
gat verið ákveðinn og þrjóskur.
Það er ekki sjálfgefið að hafa
pabba hjá okkur til 95 ára aldurs
með húmorinn í lagi til síðasta
dags.
Síðastliðið sumar fórum við
fjölskyldan og pabbi og mamma á
Akureyri, við leigðum íbúð, fórum
í fermingarveislu, jólaland, keyrð-
um til Siglufjarðar og skoðuðum
bjórbaðið á Árskógssandi. Var
þetta hin skemmtilegasta ferð
sem fer í minningabankann.
Alltaf spurði pabbi frétta af
barnabörnum þegar ég kom í
heimsókn, honum var umhugað
um fjölskylduna og fylgdist vel
með. Hann var hjá okkur á að-
fangadagskvöld og verður eftirsjá
að honum á næstu jólum en minn-
ingar ylja.
Pabbi upplifði miklar breyting-
ar á sinni löngu ævi og fannst mér
gaman að spyrja hann um þann
tíma og hafði pabbi gaman af að
segja frá.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt elsku pabbi, hvíl
í friði.
Þín dóttir,
Guðbjörg Hulda
Albertsdóttir.
Elsku pabbi, nú erum við fjöl-
skyldan uppi í sumarbústað og við
tínum fram perlur minninganna
um ástkæran og yndislegan föður
og afa. Ég var hjá ykkur mömmu
fyrir nokkrum dögum og þú
komst inn í eldhús og settist í stól-
inn þinn, við mamma að sýsla við
eldhúsborðið og þú fylgdist með
og spurðir um börnin. Dafnar
ekki vel litla daman hjá Guð-
björgu? Er Linda að vinna? Og er
Sigurjón bara sáttur þar sem
hann býr? Þetta er svo dæmigert
fyrir þig, alltaf að spyrja um þína
nánustu og athuga hvort það væri
nú ekki örugglega allt í lagi hjá
öllum.
Ég man þegar Guðbjörg mín
keypti sína fyrstu íbúð ein, þá
spurðir þú oft, ætlar hún að búa
þarna alein, þú hafðir pínu
áhyggjur af því, hún yrði nú bara
einmana svona alein, en það liðu
ekki margir mánuðir þar til að
hún hitti Ingvar sinn og hann
flutti inn, þá varst þú sáttur, allt
eins og það á að vera. Þau voru
líka mörg ferðalögin sem við fór-
um saman, í bústaði hér og þar um
landið og þá komu stundum vísur
frá þér. Ég man vel eftir ferðalagi
sem við fórum saman árið 1991 í
bústað austur í Lóni, þá kom þessi
vísa sem ég skrifaði á súkku-
laðirúsínukassa, en hann var það
eina sem nothæft var við höndina.
Komum hér að kvöldi til
þótti öngum mikið.
Kiddi ók í sumaryl
alltaf yfir strikið.
Yfirgefum sumarhús hér
á austurlandi.
Erum alltaf orðin dús á
Breiðarmerkursandi
Þetta sama ár var líka haldið
eitt af nokkrum ættarmótum í
Þjórsárveri þar sem svo stutt var í
rætur þínar og þá kom þessi:
Höldum mikið ættarmót
hér í Þjórsárveri.
Unglingar og eldra fólk
halda uppi gleði.
Ég man þegar Kiddi minn sagði
mér frá því þegar hann spurði þig
að gömlum sveitamannasið hvort
hann ætti nú ekki að biðja um
hönd dóttur þinnar og þú svaraðir
um hæl „Höndina? Viltu hana ekki
bara alla?“ Og svo var hlátur. Ein-
mitt svo mikið þú, svo hnyttin svör
og með góðan húmor.
Ég man líka þegar við Kiddi
minn keyptum okkar fyrstu íbúð,
þá varst þú mættur með vinnuföt-
in tilbúinn að mála og dytta að
ýmsu sem þurfti að gera, alltaf
varst þú fyrsti maður til að hjálpa
til.
Svo liðu árin og heilsan aðeins
farin að segja til sín og þú hættur
að geta hjálpað en samt alltaf að
spyrja hvernig gengi og vildir
fylgjast með og sjá breytingar.
Þegar ég keypti mér bíl og kom
í Hjarðarholtið til að sýna þér og
bjóða í bíltúr var alltaf farinn sami
hringurinn, Egilsstaðahringurinn,
í gegnum Egilsstaðahverfið, farið
í heimahagana að sjá ræturnar,
það var uppáhalds.
Það er svo gott að hugsa til
baka, hláturinn, gleðin og söngur-
inn. Við erum mikið búin að
syngja Ólafía hvar er Vigga síð-
ustu daga. Minningarnar geymum
við sem dýrmætar perlur.
Elsku pabbi, ég veit að nú er
hlegið og gert að gamni í Sumar-
landinu þegar þú hittir systkinin
þín, þér líður vel núna, búinn að
bíða svolítið eftir Gullvagninum
sem kom á föstudaginn og þú
kvaddir sáttur og sæll með þína
lífdaga. Ég sendi kveðju í Sum-
arlandið, elsku pabbi, takk fyrir
allt og allt, ég hefði ekki getað
fengið betri pabba.
Bros mitt hlýjar
inn hlátur kitlar
hvert andartak
með þér
sem gullið ljós
í hjartastað
(Höf. ók.)
Þín dóttir
Kristín Alda.
Við sitjum hér saman systkinin
að rifja upp þær góðu minningar
sem við eigum með afa, við minn-
umst þess strax hvað afi var alltaf
léttur í lund, jákvæður og bros-
andi, hann var algjör fyrirmynd
hvað það varðar. Afi var mikill
söngfugl og raulaði lögin Ólafía
hvar er Vigga? og Bíbí og blaka,
með sinni eigin laglínu, alla daga
en einnig söng hann manna hæst á
mannamótum og kunni öll lögin
reiprennandi, enda var hann mörg
ár í karlakór Selfoss.
Minningarnar sem við eigum
með afa eru ótal margar en eiga
það allar sameiginlegt að vera
yndislegar, sem lýsir því best
hvernig afi var. Margar af þessum
minningum eru frá ferðalögum
víðs vegar um landið þar sem
amma og afi voru mjög dugleg að
leiga sumarbústaði. Afi átti
nokkra frasa eins og „það var og‘‘
og svo sagði hann oft „það er ekki
til neins‘‘ þegar við vildum taka
mynd af honum. En okkur þótti
alltaf svo vænt um það þegar hann
kallaði okkur „heillin mín“.
Það var alltaf gott að koma í
Hjarðarholtið þegar afi beið með
heitar pönnukökur, afapönnsur
voru þær allra bestu! Hjarðarholt-
ið er afskaplega tómlegt núna án
afa og skrýtið að heyra ekki söng-
inn í honum, sjá hann leggja sig
með gamla Dagskrá yfir andlitinu
eða grínast eitthvað í okkur, enda
algjör húmoristi.
Afi hefur kennt okkur margt,
eins og það er alltaf góður tími til
að brosa, raula og leggja kapal sér
til skemmtunar.
Hér er ljóð til afa okkar sem
Sigurjón samdi:
Kátur kall
Sitt á hvað
Með brandara
Ég spyr hann hvað
hann hlær bara
og raular lag
rólega
Og þótt þú þarft að bíða
Sjáumst við síðar
Þar til ég heyri mitt kall
Lít ég upp til þín
Og er kátur kall
Við kveðjum afa með söknuði
og minnumst hans með hlýhug.
Við getum glaðst yfir öllum minn-
ingunum og þeim góðu stundum
sem við áttum saman með afa allt
fram á síðustu stundu.
Þín barnabörn,
Guðbjörg Ásta,
Linda Rut og Sigurjón.
Nú er elsku afi fallinn frá, að
gera honum skil í stuttu máli er
ómögulegt.
Afi tók sér margt fyrir hendur á
lífsleiðinni og gekk í öll helstu
störf, stoppa í sokka, sauma í eða
taka til hendinni við bakstur og
eldamennsku. Við barnabörnin
vorum þeirrar gæfu aðnjótandi að
verja miklum tíma með afa, þá
sérstaklega á okkar yngri árum.
Það var ávallt hægt að ganga að
því vísu að afi væri heima við,
hvort sem maður leit við eftir
skóla eða á kvöldin.
Það er sárt að sjá á eftir manni
sem kenndi okkur svo margt og
gaf svo mikið af sér. Hann var allt-
af brosandi og mjög stutt í hlát-
urinn. Þegar við rifjum upp minn-
ingarnar sem við eigum með afa,
er flatkökulyktin það fyrsta sem
kemur upp í hugann. Þegar hann
sat og bakaði flatkökur útí bílskúr.
Við fengum að hjálpa til, færa afa
útflattar flatkökur í skúrinn og
horfa á hann baka. Þá komum við
inn í dyrnar og sáum afa varla í
gegnum þykka reykinn, en þarna
inni sat hann alltaf á sama koll-
inum og bakaði kökurnar, oft á tíð-
um raulaði hann lagstúf á meðan
og ruggaði sér í takt. Alltaf var
hann raulandi og söng marga lag-
stúfa, sérstaklega þegar hann
ruggaði sér í sófanum og lagði
kapal inní stofu.
Hann hafði alltaf mikinn áhuga
á því sem var að gerast hjá barna-
börnunum og fylgdist vel með.
Sérstaklega fundum við systkinin
fyrir því þegar við hófum búskap,
annað fyrir austan og hitt fyrir
vestan. Þegar voraði spurði afi
hvernig sauðburður gengi, hvað
margar hafi verið tvílembdar,
hversu mörg lömb hefðu fæðst og
sagði svo sögu af því hvernig þetta
var þegar hann var ungur.
Hann hafði einnig áhuga á hey-
skapnum og öðru tengdu sveit-
inni. Við skiptumst á lýsingum
hvernig þetta hefði gengið fyrir
sig í þá tíma sem hann bjó í sveit-
inni og hvernig þetta er gert í dag.
Takk, elsku afi, fyrir allt sem þú
gafst okkur og kenndir, við minn-
umst þín með mikilli hlýju og
þakklæti ofar öðru. Við munum
ávallt geyma þig í hjörtum okkar,
minningin lifir í hugsunum og frá-
sögnum okkar.
Leiðir skilja, afi minn,
aldrei við munum þér gleyma.
Við sjáumst ekki hér um sinn
því guð þig mun nú geyma.
Margs er að minnast af lífsins veg.
Minningar munu hér lifa .
Söngurinn og ljóðin svo yndisleg,
í hjartað munum við skrifa.
Þig einkenndi hlýjan og hláturinn
jákvæði hugurinn góður.
Með því þú bættir baksturinn
flatkökur og pönnsur.
Kveðjustund nú komin er
Með kærleik í hug okkar streyma
Farðu í friði elsku afi,
Í faðmi og hjarta við munum þig geyma.
Ragnhildur Eva og
Guðjón Már.
Albert
Guðmundsson
✝ Kristján Ragn-arsson fæddist
21. apríl 1935 á
Skagaströnd. Hann
lést föstudaginn 13.
júlí 2018.
Foreldrar hans:
Einar Ragnar Guð-
mundsson, fæddur
6. mars 1906, látinn
19. nóvember 1984,
og Eðvarðsína
Kristjánsdóttir,
fædd 29. janúar 1909, látin 27.
apríl 1944. Börn Kristjáns eru:
Hafrún, f. 17.2. 1954, María
Lúísa, f. 14.4. 1955, Kristín, f.
7.7. 1956, Sig-
urbjörg Guðlaug, f.
17.1. 1958, Sig-
urbjörn, f. 11.10.
1959, Sigurlaug
Ebba, f. 3.5. 1961,
Karen Elín, f. 5.3.
1965.
Kristján lauk
námí í Skipstjóra-
og stýrimannaskól-
anum árið 1957.
Ævistarf hans var
sjómennska.
Útför Kristjáns fer fram í dag
frá Guðríðarkirkju, föstudaginn
20. júlí 2018, kl. 13.
Með sorg í hjarta kveð ég
elskulegan föður minn, Kristján
Ragnarsson. Áfram lifir minning
hans hjá mér sem ég mun geyma
í hjarta mínu um ókomna tíð.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin; mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Guð geymi þig, hvíldu í friði
elsku pabbi minn.
María Lúísa.
Með þessu fallega kvæði vilj-
um við kveðja þig, elskulegi afi
okkar, Kristján Ragnarsson, og
þakka fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja,
um hver fær að lifa
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja
svo auðmjúk og hljóð
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú
hann geymi vel sálina þína.
Þótt farinn þú sért,
og horfinn ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Jónsdóttir)
Góða ferð og hvíldu í friði elsku
afi.
Elín Guðrún,
Svandís Jóna,
Hjördís og
Inga María.
Kristján
Ragnarsson