Morgunblaðið - 24.07.2018, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. JÚLÍ 2018
✝ Þór Harðarsonbifreiðasmiður
fæddist í Hafn-
arfirði 10. ágúst
1958. Hann lést í
faðmi fjölskyld-
unnar á heimili
sínu eftir harða
baráttu við
krabbamein þann
16. júlí 2018.
Foreldrar hans
voru Hörður Run-
ólfsson frá Hálsum í Skorradal,
f. 7. apríl 1911, d. 5. febrúar
2005, og Sigrún Steinsdóttir
frá Spena í Miðfirði, f. 1. maí
1916, d. 13. desember 1988.
Þór var yngstur systkina sinna,
alsystkini hans eru Auður, f.
1943, Bergljót, f. 1945, Úlfar, f.
1947, og Ingibjörg, f. 1953,
systkini Þórs sammæðra Ing-
ólfur, f. 1933, d. 2015, og Val-
gerður, f. 1937, d. 1969, og
samfeðra Hilmar, f. 1938, d.
2017. Uppeldissystir Þórs er
Kolbrún Hildur Gunnarsdóttir,
f. 1963.
Þann 4. apríl 1993 kvæntist
Þór Guðrúnu Hrönn Smára-
dóttur frá Hvolsvelli, f. 5. mars
réttingaverkstæði í Hafnarfirði
um árabil. Síðar gengu synir
Þórs til liðs við hann í verk-
stæðisrekstrinum á Viðarhöfða
í Reykjavík, og hafa þeir einn-
ig starfrækt bílaleigu síðustu
ár.
Sambúð Þórs og Guðrúnar
hófst í íbúðarskúr við æsku-
heimili Þórs að Hólsvegi. Með
eljusemi að vopni reistu þau
sér hús í Funafold í Grafarvogi
á árunum 1984-1987 þar sem
þau hafa búið æ síðan ásamt
börnum og hundum. Þór lagði
mikinn metnað í að búa fjöl-
skyldu sinni öruggt og fallegt
heimili og hafði hann einkar
gott auga fyrir vönduðu hand-
verki. Þau hjón hafa alla tíð
verið heimakær og þó einnig
notið ferðalaga innan lands
sem utan, oft á húsbíl. Gamlir
tímar, sér í lagi stríðsárin,
heilluðu Þór og hafði hann dá-
læti á ýmsum antíkmunum og
fornbílum. Söguáhuganum
deildi hann með dóttur sinni og
bílaáhuganum með sonum sín-
um, en öll fjölskyldan samein-
aðist í áhuga og væntumþykju
fyrir hundum.
Útför Þórs verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag, þriðju-
daginn 24. júlí 2018, klukkan
15.
1961, en þau hófu
sambúð í lok árs
1980. Guðrún er
dóttir hjónanna
Smára Guðlaugs-
sonar, f. 1925, og
Önnu Þorsteins-
dóttur, f. 1928.
Börn Þórs og
Guðrúnar eru
Andri, f. 12. októ-
ber 1985, Sigrún
Sif, f. 19. desember
1989, og Ívar, f. 1. febrúar
1993, unnusta Ívars er Nanna
Sveinsdóttir, f. 17. september
1993.
Þór ólst upp í Kleppsholtinu
í Reykjavík, gekk í Langholts-
skóla og Ármúlaskóla. Leið
Þórs lá í Iðnskólann í Reykja-
vík þar sem hann hóf nám í
bifreiðasmíði, en starfsnám
stundaði hann hjá Trausta
Hallsteinssyni. Ávallt var kært
milli Þórs og lærimeistara hans
en þeir félagar háðu baráttuna
við krabbamein í sameiningu
frá greiningu Þórs. Aðeins
rúmur mánuður er milli and-
láta þeirra Trausta og Þórs. Að
loknu námi rak Þór sitt eigið
Ég er svo lánsöm að vera
partur af ykkur, fjölskyldunni í
Funafoldinni, og ég hefði ekki
getað beðið um betri tengdafor-
eldra en þig og Guðrúnu, það
er svo dýrmætt að eiga gott
fólk í kringum sig.
Klossarnir, flíspeysan,
matarsmekkurinn þinn, bílarn-
ir, handlagnin, garðurinn, visk-
an, hlýjan og þolinmæðin eru
hlutir sem koma upp í hugann
þegar ég hugsa um þig.
Ég veit það fyrir víst að þú
hefðir orðið frábær afi og hefð-
ir kennt og sýnt barnabörnun-
um þínum heilmargt skemmti-
legt og áhugavert, eins og þú
hefur gert fyrir Ívar. Ég er
heppin að Ívar eigi þig sem
fyrirmynd og hafi lært af þér
allt sem þú hefur kennt honum.
Það hafa verið forréttindi að
kynnast þér, elsku Þór, þó svo
að tíminn hafi orðið styttri en
við hefðum óskað okkur.
Minningar um dásamlegan
mann lifa í hjörtum okkar.
Þó í okkar feðrafold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf)
Nanna Sveinsdóttir.
Kæri vinur og svili minn, Þór
Harðarson, þú hefur nú kvatt
þennan heim.
Það var ekki langur tími sem
þú fékkst eftir að þér og Guð-
rúnu var tilkynnt um að ekkert
væri hægt að gera fyrir þig. Ég
hef þekkt þig, kæri Þór, í fjóra
áratugi og vissi vel hvernig þú
varst innréttaður, ljúfur dreng-
ur, mann- og dýravinur. Þannig
að það kom mér ekki á óvart
hvernig þú tókst þessum áföll-
um sem á þig og fjölskyldu þína
dundu. Þú tókst því með æðru-
leysi og jákvæðni og allir sem
voru í kringum þig og allt sem
gert var fyrir þig var yndislegt
og gott.
Kæri Þór, við vorum ekki
bara svilar, heldur einnig góðir
vinir og bar aldrei skugga á
þann vinskap.
Þú þurftir ekki að hafa mörg
orð um hlutina en þú lést verk-
in tala, bæði hvað varðar vinnu
og ekki síst það er snéri að
Guðrúnu og börnum ykkar.
Margt var brallað saman,
eitt ógleymanlegt atriði er þeg-
ar við tveir vorum með uppá-
komu fyrir Guðrúnu og Eddu.
Það var svokallað ryksuguat-
riði, þá klæddumst við sokka-
buxum og öðrum búnaði með
Hoover-ryksugubarka í hönd-
um og „sungum“ I want to
break free. Ógleymanlegt atriði
sem lifir enn og er lýsandi fyrir
það að þú ert nú „free“.
Það er mikill heiður að hafa
fengið leyfi til að fylgja þér,
kæri Þór, síðustu stundir, daga
og vikur, sem þú lifðir.
Ég, Edda og fjölskylda okk-
ar vottum ykkur, elsku Guðrún,
Andri, Sigrún, Ívar og Nanna,
samúð okkar og biðjum góðan
Guð að varðveita ykkur.
Góðar minningar lifa um
góðan dreng. Takk fyrir allar
góðar stundir, sjáumst síðar
Þór minn.
Vonandi hlustar þú enn á
One night only.
Erlendur Árni Hjálmarsson.
Ástkær móðurbróðir minn,
Hörður Þór Harðarson, er lát-
inn. Banamein hans var
krabbamein.
Einungis 59 ára og svo stutt
í 60 ára afmælið hans, nákvæm-
lega 10. ágúst 2018.
Þór frændi var yngsta systk-
ini móður minnar heitinnar,
Valgerðar Hauksdóttur. Hann
var mér afar góður. Ég minnist
þess þegar ég sem munaðar-
laust barn flutti á Hólsveg 16
árið 1969, þá nýbúin að missa
móður mína.
Ég var stödd í forstofunni
þegar frændi minn labbaði út
með vinum sínum í átt að bíl-
skúrnum. Einn vinur hans
spurði hver þessi litla stelpa
væri. Hann tilkynnti að ég væri
litla systir hans. „En Þór, þú
átt enga litla systur,“ sagði vin-
ur hans. „Hún er dóttir elstu
systur minnar sem lést í sum-
ar“, sagði Þór.
Mér hlýnaði svo mikið við
þessi orð, þau buðu mig svo
velkomna. Þannig var Þór
frændi.
Þór kenndi mér að hjóla og
einnig að hugsa vel um hjólið
mitt. Á hverju vori fékk ég ekki
að hjóla á því fyrr en farið hafði
fram skoðun á hjólinu og vor-
hreingerning líka.
Þór elskaði farartæki alls
konar strax frá barnsaldri.
Hann smíðaði flottustu kassa-
bílana í hverfinu. Fáir fengu að
prófa þá, enda einstakir.
Hann smíðaði bíla frá
grunni, löngu áður en hann
mátti sjálfur keyra. Hann lærði
svo bílasmiðinn við Iðnskólann.
Það sagði sig sjálft.
Þegar ég lauk bílprófi rétti
hann mér bíllykla og sagði mér
að fara á rúntinn. Ég hváði og
sagði að ég hefði bara rétt í
þessu verið að fá prófið, en
hann sagði: „Þú getur allt sem
þú vilt, Kolbrún“. Hann gerði
ekki greinarmun á kyni, ein-
ungis hvatti mann til að láta
hlutina gerast. Þór var mér
stuðningur í gegnum unglings-
árin og oftar en ekki ljáði hann
mér eyra. Það var ómetanlegt...
Þegar ég flutti norður upp úr
tvítugu lágu leiðir okkar ekki
saman til margra ára. Hann
kynntist yndislegri konu, henni
Guðrúnu, og saman eignuðust
þau þrjú börn. Þau byggðu hús
í Foldahverfi í Grafarvogi og
einnig byggði hann upp at-
vinnustarfsemi sína sem bíla-
smiður. Þór vann mikið og við
sáumst ekki lengi vel. Ég eign-
aðist mann fyrir norðan og
börn og fór ekki oft suður. Við
misstum hvort af öðru lengi vel.
Þór frændi verður alltaf í
hjarta mínu þessi góði frændi
sem var alvöru bróðir litlu
frænku sinnar. Hann lánaði
mér „betri“ tónlist þegar hon-
um fannst frænka sín hlusta á
algjört krap.
Albúmin með Elton John
voru honum hjartfólgin en samt
rölti hann með þau í næsta her-
bergi svo frænka hans myndi
kynna sér alvöru tónlist.
Elsku Guðrún, Andri, Sigrún
Sif og Ívar. Sorg ykkar er mik-
il. Hún er meiri en orð fá lýst.
Þór átti eftir að fá að upplifa
svo margt, verða afi, njóta
barnabarna og samveru við
börn sín og eiginkonu. Fá að
eldast og njóta rólegra daga.
Hvíl í friði elsku Þór minn.
Við höfum misst marga sem nú
eru handan móðunnar miklu.
Þau munu nú bjóða þig velkom-
inn og faðma þig, elsku Þór.
Þín,
Kolbrún Hildur
Gunnarsdóttir
og fjölskylda.
Elsku Þór, ég þekkti þig
bara sem Þór, vissi ekki einu
sinni að þú hétir líka Hörður
fyrr en mörgum árum eftir við
kynntumst, sem var í gegnum
Guðrúnu skólasystur. Ekki
vissi ég þá, í bekkjarpartíunum
þar sem þú og Reynir minn
lærðuð að syngja saman Maís-
tjörnuna, að það væri upphafið
af innilegum vinskap sem hefur
haldist síðan.
Það er svo margt sem kemur
upp í hugann þegar þessi orð
eru skrifuð. Margt sem við
Reynir erum þakklát fyrir að
hafa gert með þér. Allar útileg-
urnar, þar sem þú lést bíða
eftir þér! Alltaf nóg að gera á
verkstæðinu og Guðrún tilbúin
með allt, hringjandi í okkur til
að fullvissa okkur um að þau
væru alveg að koma. Sem var
líka raunin, tjöldin komin upp
fyrir miðnætti! Öll skiptin sem
„julefrokosterne“ voru hér hjá
okkur. Þar sem síldin hitti ekki
alltaf í mark hjá þér komstu
bara með þitt eigið hangikjöt.
Matvandur varstu alla tíð. En
þessi siður var orðinn ómiss-
andi fyrir okkur öll. Ég mun
sakna laugardagsmorgnanna,
þar sem ég gat gengið að vín-
arbrauðinu, kaffinu og notalegu
spjalli vísu. Enn fremur koma
upp í hugann sterkar tilfinn-
ingar þínar til heimilis-
hundanna Tínu, Gæsku, Roxy
og núna Pollýjar, þú varst alla
tíð mikill hundavinur.
Alltaf var gott að leita til þín
varðandi ráðgjöf í bílamálum
eða ef þörf var á að laga eitt og
annað í heimilisbílunum.
Allt sem þú hefur tekið þér
fyrir hendur, vannst þú af
vandvirkni og alúð. Húsið sem
frá upphafi var ramminn utan
um fjölskyldulíf ykkar Guðrún-
ar, var valið af kostgæfni. Þér
þótti óskaplega vænt um að
vera heima að dytta að ýmsu og
hafðir skemmtilegan smekk og
skoðun á hvernig og hvaða
hlutir ættu að vera í húsinu.
Ekki voru allir alltaf sammála,
en þú hafðir lag á að láta hlut-
ina finna sinn stað á heimilinu
og allt í einu var bara eins og
það hefði alltaf átt að vera þar.
Þú hafðir svo góða nærveru,
mjög þolinmóður og frábær
hlustandi. Þú hafðir sterkar
skoðanir án þess endilega að
troða þeim upp á fólk.
Þið Guðrún hafið byggt upp
fallegt heimili og fjölskyldulíf
saman, í ykkar sambandi ríkti
traust, virðing, hlýleiki og vin-
skapur sem kom svo berlega í
ljós í veikindum þínum. Þið
voruð svo samheldin sem fjöl-
skylda að ekkert var óyfirstíg-
anlegt og þú fékkst að kveðja
eins og þú óskaðir.
Ég gæti skrifað og skrifað en
ætla að láta staðar numið, þessi
illvígi sjúkdómur kom okkur
öllum í opna skjöldu, ótímabær,
illvígur og sár. Það er stórt
skarð sem höggvið er í fjöl-
skylduna og vinahópinn.
Elsku Guðrún, Andri, Sigrún
og Ívar, hugur okkar er með
ykkur á þessum erfiða tíma!
Ykkar vinir,
Lone og Reynir.
Þór Harðarson
✝ Vagn PrebenBoysen fæddist í
Ringe, Danmörku, 7.
apríl 1944. Hann lést í
Danmörku 7. júlí
2018.
Foreldrar hans
voru Astrid Katrine
Boysen, húsmóðir, f.
1918, d. 2000, og
Andreas Carsten Boy-
sen vélsmiður, f. 1915,
d. 1981. Systur Vagns
eru Birgit Larsen, f. 1937, d.
1979, Inger Maria Bundgaard, f.
1940, og Lilly Ingrid Kjeldsen, f.
1940. Fyrrverandi eiginkona
Vagns er Sigrún Ólafsdóttir, f.
er Birgir Gunnarsson, f. 1963.
Eftirlifandi eiginkona Vagns
er Ása Hildur Baldvinsdóttir, f.
1954, sonur hennar og stjúpson-
ur Vagns er Pétur Þór Bene-
diktsson, f. 1976, eiginkona hans
er Anna Kristín Guðmundsdóttir
og eiga þau tvær dætur, Ásu
Diljá og Dagbjörtu Lóu. Sonur
Vagns og Ásu er Andreas Boy-
sen, f. 1984, sambýliskona hans
er Dagný Ösp Vilhjálmsdóttir, f.
1984, dætur hennar eru Álfrún
Ösp, f. 2009, og Ása Máney, f.
2010.
Vagn lærði hársnyrtiiðn í
Danmörku og starfaði við það
alla tíð. Hann rak hársnyrti-
stofuna Hárkúnst frá 1986 og
hann kenndi í faginu í Iðnskól-
anum í Hafnarfirði frá 1995 til
starfsloka 2004.
Útför Vagns fer fram í Lang-
holtskirkju í dag, 24. júlí 2018,
klukkan 15.
1948, sonur
hennar og stjúp-
sonur Vagns er
Ólafur Hrafn
Emilsson, f. 1966,
giftur Jónu Sig-
ríði Einarsdóttur
og eiga þau einn
son, Einar, f.
2000, og dóttir
Vagns og Sig-
rúnar er Asdrid
Boysen, f. 1969,
fyrrverandi eiginmaður hennar
er Hermann Arason, börn þeirra
eru Sigrún Lind, f. 1994, Elma
Rún, f. 1996, og Ari, f. 1999. Nú-
verandi sambýlismaður hennar
Hann elsku pabbi minn lést
sviplega í Danmörku 7. júlí síð-
astliðinn.
Vagn tók mig að sér þegar ég
var aðeins þriggja ára gamall og
ég kallaði hann strax pabba.
Hann var ótrúleg uppspretta af
fróðleik og var óþreytandi í að
svara spurningum, leika við og
smíða leikföng fyrir ungan
spenntan dreng sem vildi helst
hafa þennan nýja kærasta
mömmu bara út af fyrir sig.
Pabbi var einhver sá bónbesti
maður sem ég hef kynnst á æv-
inni og reyndist mér alla tíð svo
vel og ég veit að margir fleiri
treystu á hann því að það lék bók-
staflega allt í höndunum á honum.
Hann var mikill kennari og
listamaður í sínu fagi og átti auð-
velt með að miðla sinni kunnáttu
til fjölda nemenda sem leituðu til
hans. Hann naut þess að búa til
og skapa hvort sem það var eitt-
hvað fyrir okkur bræðurna eða
paradísin sem hann gerði fyrir
þau mömmu í Højrup. Þar var
hann glaðastur í faðmi fjölskyld-
unnar sinnar og þar kvaddi hann
þennan heim.
Ég er svo þakklátur fyrir allt
það sem þessi fallegi maður gerði
fyrir mig og litlu fjölskylduna
mína. Okkur finnst hann hafa
kvatt okkur alltof snemma og við
munum sakna Vagns afa óendan-
lega mikið og muna hann alla tíð.
Pétur Þór Benediktsson.
Með sorg í hjarta kveðjum við
okkar góða vin og samstarfs-
félaga til margra ára Vagn Pre-
ben Boysen. Vagn var frábær
vinnufélagi, bóngóður, sem gott
var að vinna með og hafði hann
mikinn metnað fyrir sínu fagi
sem hársnyrtir. Hann var sífellt
brosandi og til í glens og grín.
Einstaklega handlaginn við að
gera við hluti sem þurftu lagfær-
ingar við.
Kynni Eyva og Vagns eru frá
árinu 1978 af Klapparstígnum, þá
var Eyvi 16 ára að læra hár-
snyrtiiðn og kynntist hann þar
hinum danska Vagni í ullarsokk-
unum sínum, borðandi rúnn-
stykki með vínarbrauði ofan á.
Leiðir Vagns og Eyva lágu svo
aftur saman þegar þeir fóru að
kenna saman hársnyrtiiðn við
Iðnskólann í Hafnarfirði árið
1994 og saman settust þeir á
skólabekk við Kennaraháskóla
Íslands til að öðlast kennararétt-
indi. Vagn var einkar góður kenn-
ari og enn í dag nýtum við okkur
aðferðir hans, bæði í vinnu og við
kennslu.
Leiðir Gretu og Vagns lágu
saman árið 1994 þegar hann kom
að kenna við Iðnskólann í Hafn-
arfirði. Heppin vorum við að fá
hann til liðs við okkur í IH. Sam-
viskusamari, metnaðarfyllri og
hjálpsamari mann var varla hægt
finna. Vagn var mikill vinur og
hlý manneskja. Að horfa á Vagn
klippa sinn klassíska herrafláa
var unun, það var eins og að horfa
á listamann gera fullkomið lista-
verk. Mikill vinskapur fylgdi öll
þessi ár og að koma í heimsókn til
þeirra hjóna, Vagns og Ásu, til
Danmerkur var yndisleg upplif-
un.
Silla kynnist Vagni þegar hún
flutti heim til Íslands árið 1998
eftir að hafa unnið í Danmörku í
nokkur ár. Fyrstu kynni Sillu af
Vagni eru þegar hún var gesta-
kennari í IH. Þar mætti henni
grannur maður, léttur í lund með
yfirvararskegg í ullarsokkum og
spjallaði við hana á dönsku. Þá
óraði hana ekki fyrir því að 10 ár-
um seinna yrðu þau samkennar-
ar, sá tími var lærdómsríkur og
er þakklæti efsti í huga því af
Vagni var margt að læra og af
reynslu hans, færni og hlýju var
ekki annað hægt en að verða betri
kennari.
Steinunn kynntist Vagni þegar
hún hóf að kenna með honum árið
2009, hann tók afar hlýlega á móti
henni og aðstoðaði hann hana við
ýmislegt er við kom kennslunni,
Það var ómetanlegt að fá að
starfa með fagmanni eins og
Vagni.
Minnisstæð er ferð okkar
kennara til Óðinsvéa í Danmörku
á keppni og í skólaheimsókn og
fengum við að gista í höllinni góðu
í Højrup. Þar áttum við kennar-
arnir yndislega stund saman og
þann tíma geymum við vel í
hjarta okkar ásamt öllum þeim
góðu stundum sem við áttum með
Vagni. Við minnumst Vagns með
mikilli hlýju og væntumþykju.
Við sendum Ásu, Hildi og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur við fráfalls góðs
vinar.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo, vinur kæri, vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín gæta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Eyvindur, Greta,
Sigurlaug og Steinunn.
Vagn Preben
Boysen
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar