Stjarnan - 01.04.1920, Blaðsíða 9

STJAENAN
57
Trúarbragðakúgun
i
peg-ar æðstu prestamir forðum gátu
ekki komið með kæru gegn Jesii, seim
hinn rómverski landstjori mundi taka
igilda, söigðu þeir að lokum — og það
eftir að Pílaitus hafði í hyggju að láta
hann lausan: “Ef þú sleppir honum, þá
ert þú ekki vinur keisarar.s. Hver sem
gerir sig að konungi, lnann rís á móti
keisaranum. ” Jóh. 19:12.
pað var þess vegna fölsk kæra um
landráð gagnvart hinni rómversku vald
stétt, sem var orsök í að sonur Guðs var
dæmdur til tað krossfestast. Jesús hafði
rétt áður í samitali við Pííatus sagt hon-
um, að hann væri konungur og að hann
væri kominn í heiminn til að bera sann-
leikaum vitni og hann bætti við : “Hver
sem elskar sannleikann, sá hlj ðir minni
röddu-” En Gyðingarnir vildu eklíi
hlusta á sannleikann; því að þeir voru
ekki af sannleikarium. Jesú hafði hróp-
að vei yfir þeim og afhjúpað hræsni
þeirra í áheyrn fólksins. petta var þeim
ennþá ferskt í minni. peir höfðu ásett
sér að koma honum itil að þegja. Og til
þess að komia; þessu til leiðar urðu þeir
að taka hann af lífi.
Af því að þessir prestar — sem að
vísu voru í áliti hjá fólkinu, þó að yfir
völdin vissu að fólkið var ekki að öllu
leyti með þeim — gengu ríkt eftir land-
stjóranum, höfðu þeir mikil áhrif á
hann; og Pílatus, sem vildi þóknast
þeirn, til þess að geta haldið embætti
sínu og verið rómverskur landstjóri í
Jerúsalem framvegis, gaf þeim í breysk
leika sínum hinar á lileypidómum
bygðu kröfur eftir. Hann reyndi að
komast hjá ábyrgðinni, því hann vissi
að það var öfund að þeir ákærðu Jesúm
og dæmdu hann, af því að þeir gátu
ekki staðist vizku hans og þorðu þess
vegna ekki að mæta honum opinbe)-
lega til þess að ræða sannleikann. Píla-
tus þvoði liendur sínar meðan fjöldinn
horfði á og mælti: “Sýkn er eg af blóði
þessa réttláta manns; þér verðið að sjá
fyrir því.” pannig var Jesús dæmdur
t:l dauða vegna hinna órímilegu krafna
hinna kirkjulegu leiðtoga, sem ekki
gátu þolað sannleikann og yfirvöld ríki-
sins urðu hlýðnir þjónar þess.
piannig var einnig á miðöldunum —
af því að kirkjan gat ekki þolað sann-
léikarin eins og hann opinberaðist í lífi
ig breytni hinna auðmjúku fylgjenda
Krists, urðu sannleiksboðamir settir
í fangelsi, kvaldir og á margvíslegan
hátt, reyndir, ef mögulegt væri að koma
þeim til að sleppa trú sinni á Guðs orð.
Og jafnvel á þessum upplýstum tím-
um, á tuttugustu öldinni, muinun vér
sjá alt þetta endurtekið. Hinir kirkju-
legu leiðtogar þjóðarinnar reyna — af
því að þeir viljia ekki heyra neitt urii