Stjarnan - 01.06.1921, Blaðsíða 5

STJAENAN
85
sem getur gjört skilnaS milli þeirra og
Drottins, til þess aö vera vissir um að
öðlast borgararétt í friöarríki Krists;
þvi það er eilíft ríki, sem aldrei skal á
grunn ganga.
Óhollar skemtanir.
Þegar Rómaríkið var í blóma sínum,
hrópaði fólkið í Rómaborg: “Panem et
circensis!” fBrauð og leikilj. Kallar
ekki fólkið. á hið sama í dag? Streymi
ir ekki ungdómurinn í öllum löndum úr
sveitunum inn í borgirnar og kaupstað-
ina til þess að geta -haft “öll þægindi”
og farið á óhollar skemtanir á hverju
kveldi ? Margir unglingar og stúlkur
yfirgefa föðurhúsin og góða framtíð
i blómlegum sveitum og fara inn í bæ-
ina til að verða þrælar auðvaldsins; til
þess að vinna fyrir kaupi, sem hverfur
eins fljótt og það kemur? Hvernig
stendur á því, að menn, sem hafa tæki-
færi til að verða sjálfstæðir og lifa
frjálsu lífi, heldur kjósa sér þrældóm,
ánauð og fátækt? Eru það ekki knatt-
leikarnir, leikhúsin og danssalirnir og
aðrar stofnanir af því sama tagi, sem
koma öllu þessu til leiðar? Eru ‘þessi
fyrirtæki mentastofnanir, þar sem mað-
ur getur fengið mentun og lærdóm ? Eða
hvað er það, sem menn ihorfa á í hreyfi-
myndasýningahúsunum ? Jú, þar er
hinn óhóflegi letingi, sem lifir hvern
dag “í vellystingum praktuglega”, sýnd-
ur sem hin æðsta fyrirmynd; meðan
maðurinn, sem vinnur ærlega stritvinnu,
er fyrirlitinn. Slepjug ást, forug við-
kvæmni, fljótfærni i giftingarmálum,
otrúmenska og áflog í hjónabandslif-
inu, hjónaskilnaður, glæpaverk af öll-
um tegundum, morð og sjálfsmorð, eru
hinar oendanlegu myndalestir, sem
nruna gegn um skilningarvit og heila
þeirra, er þess konar skemtanir sækja.
E^r það furða, þó að glæpir fari i vöxt,
hjónabandið verði lítilsvirt og heimilis-
lífið sé rotið ?
Annan apríl þessa árs hélt þingmað-
urinn Lamarzelle ræðu í franska þing-
inu um hið siðferðislega ástand á
Frakklandi. Hann spáir því, að, ef
stjórnin taki ekki í taumana og reyni
að stemma stigu fyrir spillingunni, muni
h'rakkland falla í rústir eins og Róma-
ríkið féll vegna hinna sömu synda.
Hann skýrir frá því, að á einu leik-
húsi af hinum fínustu, sem til eru í
Parísarborg, hafi á 'hinum síðustu sýn-
ingum ekki færri en tíu allsberar dans-
meyjar stigið dans á leiksviðinu í einu.
í sama bllaði er frétt um dvöl Gústavs
Svíakonungs í Parísarborg. Eitt kveldið
fór konungur í leikhús. Hvað mætti sjón
hans þar? Dansmeyjan Dhlerys steig
dansinn allsnakin á leiksviðinu. Honum
ofbauð við að sjá þennan ósvífna og
gjörspilta kvenmann, sem var fyrir
löngu búinn að glata allri sómatilfinn-
ingu, svo hann reis undir eins upp frá
sæti sínu og fór út. Það eru hér um bil
þrjú ár síðan maður fyrst heyrði um
naktar dansmeyjar í leikhúsunum; nú er
þaö alment orðið á Frakklandi.
Síðan um daga Lúðviks fjórtánda hef-
ir spillingarstraumurinn franski flætt
inn yfir ö!l önnur menningarlönd. Lúð-
vik sextándi fyrirsá voðann, sem mundi
stafa af þessari spillingu, og hann hróp-
aði: “Eftir vorn dag kemur syndaflóð-
ið !” Meir en tíu sinnum hafa blóðstraum*
arnir flætt inn yfir Erakkland síðan þessi
orð voru töluð. “Það, sem maðurinn sá-
ir, mun hann og uppskera.” En nú er
allur heimurinn að verða eins spiltur,
og hver mun afleiðingin verða?
Nú, hvað sýnir og sannar - þetta, sem
hér er tekið fram? Er það ekki, að orð
Krists eru sönn? Að þessir tímar, sem
vér lifum á, eru nákvæmlega eins og
dagar Nóa og Lots voru?
“Því eins og til gekk á dögum' Nóa,
eins mun til ganga við tilkomu Manns-
ins Sonar. Þeir átu, drukku, tóku sér
konur og giftust, [án þess að hugsa um
aðvörun Guðs], alt til þess dags, er Nói
fór inn í örkina og flóðið kom, sem eyði-
lagði þá alla. Eins gekk til á dögum Lots:
þeir átu, drukku, keyptu, seldp, plöntuðu