Stjarnan - 01.06.1921, Síða 13

STJARNAN
93
Flóttinn frá rannsóknarréttinum
ii.
Það er undravert, aS herra Bower's
æstu tilfinningar, þrátt fyrir allan árang-
urslausa viðleitni til aS hylja þær, ekki
skyldu vekja grun hjá bræörum hans,
sérstaklega þá farmaSurinn athugaSi, að
hr. Bower greiddi vanalega atkvæði á
móti hinum meSlimunum, og sagSi dá-
litiS beiskyrtur: “Herra Bower, þér er-
uð alt af öfugu megin.”
ViS tækifæri nokkurt gaf formaður-
inn það glögt til kynna, hve illa Bower
var fallinn til aS vera meSlimur þessa
ráSs. Það barst aS honum, að sitja við
hliðina á manni nokkrum, sem kvalinn
var. Af tilviljun leit hann framan í hinn
ógæfusama, og þegar herra Bower sá
dauðans skugga breiða sig yfir hina sár-
píndu ásjónu hans, féll hann samstundis
meðvitundarlaus á gólfiS og hann var
borinn burtu í hið vanalega sæti sitt.
Þegar hann aftur komst til meðvitund-
ar, sagSi formaSurinn: “Herra Bower,
takið sæti yðar. Þér gjöriS yður ekki
grein fyrir að það, sem fram við líkam-
ann kemur, er sálunni til góðs. Annars
mynduS þér ekki líða í ómegin á þann
hátt.” Herra Bower svaraði, aS þaS
væri eðlilegur veikleiki hans, sem orsak-
aði því. “Eðli,” svaraði formaðurinn.
“Þér verðið að yfirbuga eðliS (holdiðj
með andanum.” Herra Bower lofaði að
ieitast við að gjöra það. í sörnu svipan
dó 'Iiinn ógæfusami píslarvottur og sam-
talið var á enda.
Herra Bower fór nú að hugsa um,
hvernig hann gæti flúið frá rannsóknar-
réttinum; en þegar hann virti fyrir sér
erfeðilikana, sem þaS mundi hafa í för
með sér, og hættuna, sem hann stofnaði
sér í, ef mishepnast skyldi, bilaði kjark-
urinn. Hann gat ekki fylgt hjartans
löngun sinni og staSa hans kom honum
í næstum óþolandi geðshræringar.
Að lokum kom það fyrir, sem knúði
hann til að ákveða sig til fulls, og sam-
fara því gaf formaSurinn tilefni til að
sýna hvernig vægðarlausar skipanir, aÞ