Stjarnan - 01.06.1921, Blaðsíða 9

STJARNAN
89
niiklu gói5u til leiðar. Jóhann þagði lengi,
en er þeir fóru út í hinar mestu öfgar,
hyrjaði Jóhann að tala til þeirra á þessa
leið:
“Kæru vinir, eg er aðeins ómentaður
almúgamaður, sem ekki hefi neina æf-
ingu í að tala og vil þess vegna helzt
dæma tréð eftir ávöxtum þess. Látum
oss nú einu sinni athuga hvað skoðanir
yðar myndi hafa í för með sér. Þarna
eru Hans og Friðrik (tveir verkamann-
anna) ; á þeim hafið þér reynt kenningu
yðar. Hvaða áhrif hefir hún haft á þá?
Eins lengi og þeir voru góðir kristnir
menn, voru þeir vel klæddir, hófsemdar-
menn i mesta máta, vingjarnlegir og góð-
ir eiginmenn og feður. Þeir voru iðju-
samir og ánægðir með verk sitt. En
hvað eru þeir núna? Að hverskonar
mönnum hefir yðar kenning gjört þá?
Lítið á, hve breytingin er mikil á þeim;
að sönnu ekki þeim sjálfum til góðs.
Sjálfir eru þeir niðurbeygðir, önugir og
vondir í skapi, svo að þeir sjaldan
svara neinum manni með kurteisi. Munn-
ur þeirra er fullur af blótsyrðúm og
bölvunum. Þeir drekka sig fulla í
hverri viku og eiginkonur þeirra eru
utan við sig af sorg yfir þessu. Heimili
þeirra eru í ólagi og húsgögnin eru svo
að segja ekki til iheima hjá þeim. Þarna
sjáið þér, hvað yðar skoðanir hafa í för
með sér.
“Á hinn bóginn er eg búinn að reyna
kristindóminn. Það er engin þörf á að
gefa yður upplýsingu um hvernig eg var
áður en eg varð kristinn. Þér vitið það
alt mjög svo vel. Enginn af yður drakk
eins mikið og eg; enginn var eins dug-
legur og eg að blóta; enginn tók eins
mikinn þátt í áflogum og eg. Eg var ó-
ánægður, þrætugjarn og ófarsæll. Eg
fór svo illa með konu mína, að hún var
rétt komin að því að svelta í hel. Eg átti
hvorki peninga né lánstraust. Allir voru
búnir að yfirgefa mig og eg var sjálfur
farinn að hata alla menn. En hvað er
eg nú orðinn? Hvað hefir kristindóm-
urinn gjört fyrir mig? Guði sé lof ! Eg
óttast ekki fyrir að láta yður svara þeirri
spurningu. Er eg nú ekki orðinn ham-
ingjusamur maður á móti því sem eg var?
Getið þér mælt á móti því. að eg er trúr
í verki mínu og vingj arnlegur við yður?
Mundi eg áður hafa þolað það, sem eg
nú verð að hlusta á frá vörum yðar?
Heyrið þér nokkurn tíma illyrði í munni
mínum? Sjáið þér mig nokkurn tíma í
vínsöluhúsinu ? Er eg í skuld hjá nokkr-
um manni? Farið til nágranna minna
og spyrjið þá hvort þessi breyting hafi
ekki verið mér til góðs. Eða spyrjið konu
mina að því, hún getur bezt frætt yður
um það. Eða lítið á hús mitt og það
rnun bera vitni um mig. Já, Drotni sé
lof og þökk, hér sjáið þér hvað kristin-
dómurinn hefir gjört fyrir mig og þarna
hvað syndin hefir komið til leiðar hjá
Hansi og Friðriki.”
Eftir að hafa sagt þetta, þagnaði Jó-
hann. Hinir gátu ekki mætt mælsku
hans. Einu sinni voru þó þessir spott-
arar orðnir honum svar skuldugir.