Stjarnan - 01.05.1922, Page 12

76
STJARNAN
þeir héldu a?5 hann væri ek'ki meö
sjálfum sér.
Parmenio var sá eini, sem dirföist
aS fara til hans og spyrja hverju þaS
sætti, aS hann, sem, allir aSrir hyltu,
skyldi sjálfur sýna æSsta presti GyS-
inga slíkan heiSur. Alexander svar-
aSi: “'ÞaS er ekki hann, sem eg sýni
lotningu, heldur þeim guSi, sem hefir
heiSraS hann meS þvi aS veita honum
prestsemhættiS; því eg sá þennan sama
mann þannig klæddan í, draumi þegar
eg var í Díos í 'Makedoniu, og er eg
hugleiddi meS sjálfum mér hvernig eg
skyldi fara aS ná yíirráSum yfir Asíu,
ráSlagSi hann mér, aS eg skyldi undir
eins vera hughraustur fara yfir hafiS
og lofaSi mér, aS hann skyldi leiSbeina
mér í framkvæmdum mínum og veita
mér yfirráSin yfir Persum. Eg hefi
engum öSrum mætt i slíkum búningi,
og er eg nú sé mann þennan og minnist
draumsins og ráSleggingar þeirrar, er
mér var gefin, þá trúi eg, aS þaS sé
ráSstöfun GuSs, aS eg er fyrir hern-
um, muni sigra Persa og hepnast alt,
sem eg hefi i hyggju.”
Er hann hafSi gefiS Parmenio þetta
svar, þrýsti hann hönd æSsta prestsins
og gekk svo meS prestunum inn í borg-
ina. Hann gekk ujpp til muterisins,
færSi Drotni fórn eftir tilsögn æSsta
prestsins og var mjög vingjarnlegur viS
prestana. Honum var sýnd Daniels-
bók, þar sem fyrirsagt er, aS Grikk-
landskonungur muni kollvarpa hinu
persneska ríki. Hann áleit sjálfan sig
vera þann, sem hér var talaS um.
Hann fagnaSi mjög yfir þessu og lét
fólksfjöldann frá sér, en daginn eftir
kallaSi hann þá saman aftur og bauS
þeim aS biSja sig einhvers. ÆjSsti-
presturinn svaraSi því, aS þeir óskuSu
aS mega njóta þeirra réttinda, aS fyigja
lögum feSra sinna og vera lausir viS
skattgjöld sjöunda hvert ár.” (TI. bindi,
8. kap.ý. '
Alexander vissi, hve tvíræS grísku
goSasvörin voru. ÞaS mátti þýSa þau
á marga vegu. Hér var ekki um slík
goSasvör aS ræSa. GrS þau, er hebr-
eski spámaSurinn hafSi skrifaS fyrir
200 árum, voru skýr og skiljanleg um
hvernig fara mundi. ÞaS, sem GuS
hafSi talaS, rættist fyrir augum þáver-
andi kynslóSar. Sigurvegari heimsveld-
isins vissi, aS GuS á himnum hafSi
vitnaS um hann í upphefS hans og í
auSmýkt viSurkendi hann hinn lifanda
GuS. — ("Framh.J
Bréfin til hinna sjö safnaða.
2. 'bréf: “Og safnaSarenglinum í
Smyrna skalt þú rita:
Þetta segir sá fyrsti og síSasti, sá
sem var dauSur og endurlifnaSi: Fg
þekki þrengingu þína og fátækt — en
þú ert samt auSugur — og lastmæliS
frá þeim, sem segja sig sjálfa vera
GySinga, en eru þaS ekki, heldur sam-
kunda Satans. KvíS þú ekki því sem
þú átt aS líSa. Sjá, djöfullinn mun
varpa nokkrum ySar í fangelsi, til þess
aS þér freistist, og þér munuS þreng-
ing hafa í tíu daga. Vertu trúr alt til
t’auða, og eg mun gefa þér lífsins kór-
ónu. Hver sem eyra hefir, hann heyri,
hvaS andinn segir söfnuSinum. Sá er
sigrar—honum mun sá annar dauði,
alls ekki granda.” ýOpb. 2: 8-nj.
ÁvarpiS og kveSjan til þessa safnaS-
ár, er alt öSru vísi, en til hins fyrsta.
Þar er alt af eitthvað um dauSann.
“Þetta gerir sá, sem var dauður og end-
urlifnaSi” .... “Og vertu trúr alt til
dauða” .... O'g sá er sigrar, honum
mun sá annar dauSi alls ekki granda.
Þetta bendir á, aS söfnuSur þessi hefir
staðiS meir beinlínis andspænis dauð-