Stjarnan - 01.02.1923, Side 9

STJARNAN
25
Barnaraddir.
Dag nokkurn í janúarmánuöi, áriS
1815, voru ráSstafanir gjörSar á heim-
ili Judsons hjónanna, til aS leggja út í
ferSalag. Hver mundi nú fara að ferð-
ast( og hvert? Var þaS mögulegt, aö
þau bæöi myndu yfirgefa Bi-nma, og
leggja niBur kristniboBsverkið, sem á-
rangurlaust viBf angsefni ? 'ÞaB var
ekki sennilegt, og þar fyrir utan var alt
í húsinu á sínum vanalega staB. ÞaS
var hvorki búiB aB slá utan um hús-
gögnin, né láta niBur í kistur neitt ann-
aB dót. ASeins lítil ferBataska stóB til-
búin til aS fara út úr húsinu. Skömmu
seinna kom frú Judson ferB búin inn.
Það var auSséS, aB þaS var hún, sem ætl-
aBi aB fara aS ferSast, og skilja hr. Jud-
son einn eftir heima. Síðan aB þau
giftust höfSu þau aldrei veriS mjög lengi
í burtu hvert frá öBru. Og hinar sér-
stöku kringumstæSur í hinu afskekta lífi
þeirra gjörðu sitt til, að þau voru í meira
lagi upp á hvert annað komin. Nú urBu
þau að sætta sig viS það, aB vera að-
skilin, aB minsta kosti tvo eða þrjá mán-
uði. ÚtlitiS var ekki sem skemtilegast.
Frú Judson hafði i hyggju'að fara til
Madras og leita sér lækninga, því hún
hún var orBin heilsutæp vegna hitans, og
þaB var enga læknishjálp aS fá í Ran-
goon. Hún vildi ekki leyfa manni sín-
um aS fylgja sér, því hún hélt, að hið
nýbyrjaða kristniboBsverk myndi líða-
skaða, ef þau færu bæSi í burtu. Þau
gátu nú farið aB gjöra sig skiljanleg á
hinu birmanska máli og nokkrir menn
voru fúsir til aS hlusta á söguna um
GuB, sem elskaSi þá. Þó var til aS byrja
með þýðing hins undraverða og fagra
boðskapar þeim óljós. Þessi fyrstu
merki upp á uppskeruna voru o'f dýrmæt
til aS vanrækja, og þau þurftu að leggja
enn meira stund á að kynna sér máliS,
til þess aS þau með enn meiri skýrleika
gætu útlistaS veg hjálpræBisins fyrir
þessu formyrkvaSa fólki.
Þegar þaS var ákveSiS, að frú Judson
skyldi fara til Madras, voguðu hún og
maSur hennar sér aS koma fram fyrir
jarlinn meS óvanalega kröfu. Þau höfSu
meðferöis dálitla gjöf eins og siSvenja
er í Birma, þegar maöur ætlar að leita
sér náSar hjá yfirvöldunum. Jarlinn leit
á gjöf þeirra og spurði hvers þau óskuðu
sér. Hr. Judson herti upp hugann og
spurSi hvort birmanskri konu mætti
léyft verSa aS fylgja frú Judson yfir
Bengalflóann til Madras. Þetta var í
sannleika sjaldgæf beiBni; því hin birm-
önsku lög bönnuSu innfæddum konum
aS fara af landi brott. Og hve ótrúlega
þaB enn hljómar, þá sneri jarlinn sér
undir eins aS ritara sínum og bauð hon-
um aB útbúa embættislega skipun, sem
ekki að eins gaf þeim leyfiB. sem þau
voru búin aS biSja um, heldur borgaSi
hún allan ferðakostnaS konunnar. ÞaS
gat jú skeð, aS hiS ósveigjanlega hug-