Stjarnan - 01.02.1923, Blaðsíða 4

20
STJARNAN
er í Jesú Kristi, en neitaði aS breyta
eftir 'honum. Hánn fór aö gutla við
andatrú og sagðist hafa vitranir, með
öðrum orðurn, hann var orðinn rniðill.
Hann játaði fyrir konu sinni, að hann
væri djöfulóður, en hún taldi honurn
trú um> að hann myndi verða spámað-
ur Guðs. Hann hætti við alla verzlun
og fór að kunngjöra fólkinu þessar
nýju vitranir sinar. Oig þó að hann
væri ekki læs fór hann að prédika árið
609 e. Kr. Var hann þá 39 ára gamall.
Þegar kona hans var dáin, og bæjar-
stjórnin í Mekka bannaði mönnum að
verzla við fylgjendur hans, flúðu þeir
til Medína, 16 júní, .622 e. Kr., og sett-
ust þar að. Þar smíðaði hann sam-
komuhús og hélt áfram að prédika.
Fylgjendur hans lifðu af að ræna verzl-
unarlestir Mlekkamanna, til þess að geta
hefnt sín á þeim. Bæjarstjórnin í
Mekka sendi þá þúsund manns til Med-
ina til þess, að drepa Múhamed, og
gjöra enda á öllum ránferðum hans.
Múhamed safnaði þrjú hundruð mönn-
urn, og fór út fyrir borgina til að mæta
hernum frá Mekka. Þeir mættust hjá
Badr, og þar hófst orustan. Vann
Múhamed þar mikinn sigur þrátt fyrir
það, að mótstöðumenn hans voru þrisv-
ar sinnum sterkari en hann. Nú fóru
hinir hjátrúufullu Arabar að halda, að
Allah væri virkilega með honum. Eft-
ir þennan sigur varð hann nafnkunnur
stjórnmálamaður, herforingi og fals-
spámaður. Hann tók sér ellefu kon-
ur, og hin helsta meðal þeirra var hin
fagra Aischa, dóttir Abu Bekrs, sem
varð jCftirmaður hans- Þessi hreyf-
ing var fyrirsögð í Ö-uðs orði á þessa
leið:
“Þegar sá fimti engill básúnaði, sá
eg stjörnu falla af himni ofan á jörð-
una; lienni var fenginn lykill að brunni
afgrunnsins. Hún lauk upp brunni
afgrunnsins, og þá lagði reyk upp af
brunninum, eins og af stórum eldsofni,
og sólin og loftið var formyrkvað af
rejjknum úr brunninum. Engisprett-
ur fóru úr reyknum ofan á jörðina, þær
voru eins magnaðar og jarðarhögg-
ormar.” Opinb. 9 :i—3.
í sambandi við Krist, sem var “só!
réttlætisins”, var Múhamed eins og
villuráfandi stjarna. Og í samanburði
við hið skýra himinsenda fagnaöarer-
indi frelsarans, voru trúarbrögð Mú-
hameds, eins og afgrunnsreykur, sem
hafði andlegt myrkur og villu í for
með sér. Kristur efldi sitt ríki meö
andlegum vopnum, en Múhamed sagði:
“Sverðið er lykill himinsins og hel-
vítis. Blóðsdropi, sem úthelt er til
þess að efla Guðs verk og það, að berj-
ast eina nótt með vopnum, er meira
virði en tveggja mánaða fasta og bæn.
Hver, sem fellur í stríði, mun fá fyrir-
gefningu syudanna. Á degi dómsins
munu sár. hans ljóma sem rósir, og í
staðinn fyrir þá limi, sem menn hafa
mist i stríðinú, munu þeir fá engla-
v'ængi.”
“Engisprettur fóru úr reyknum” (3.
og 7. vesinj. Engisprettur, sem eru
mikil landplága í Austurálfunni, er hin
skýrasta táknmynd upp á hina miklu
herflokka Serkja, er komu frá eyði-
mörkum Arabíu og dreifðu sér sem
engisprettur urn alla Eitlu-Asíu, Balk-
anskagann, Palestínu, Sýrland, allan
norðurhluta Afríku og inn í Spán,
Brunnur afgrunnsins táknar óbyðar
auðnir. Og þess konar land er ein-
mitt meiripartur Arabíu. Þeir komu
eins og ’reiðisvipa yfir hinn gríska og
rómverska heim.
“Þeim var bannað að granda grasi
jarðarinnar og öllum grænum jurtum
og trjám, nema þeim mönnum,
sem ekki höfðu innsigli Guðs á ennum
sinum.” öpinb. 914.
iTil þess, að vér getum verið hárviss-
ir urn, að þessi spádómur á við Múham-
edstrúarmenn, skulum vér tilfæra þá
skipun, sem Abu Bekr, eftirmaður Mú-