Stjarnan - 01.05.1930, Blaðsíða 7

STJARNAN
71
Fjórum heimsveldum og Kirkjuvaldi
miðaldanna lýst í spádómum
Svo þýðingarmikiÖ og áríðandi er það,
að vér skiljum þá viðburði, sem benda
oss á endalok allra hluta, að hið spámann-
lega orð í Ritningunni lýsir hvað eftir
annað rás viðburðanna i heiminum og
reisir merkissteina meðfram brautinni,
sem liggur að hinu eilífa ríki Guðs.
I ljósi spádóma Biblíunnar sjáum vér
hina stjórnandi hendi Guðs opinberaða í
rás víðburðanna á öllum öldum. ÞaS
er Hann, sem hefir myndað og steypt at-
burðina í því móti, sem hefir verið verk-
færið til að setja í framkvæmd áform
hans, til þess að hann að lokum gæti
bundið enda á herradæmi syndarinnar
og hafið réttvísinnar eilífa friðar-ríki.
Hið spámannlega orð fyrirsegir sögu-
legum viðburðum, til þess að vér getum
vitað að Hann er hinn lifandi Guð, og
til þess að við enn frarnar viðurkennum
opiríberun vilja hans og uppfyllirigu. Guð
vor á himnum stjórnar einnig i þessunr
synduga og vonda heimi og hann bíður
eftir hinum tiltekna tíma, til þess að
framkvæma áform sitt og ákvörðun.
Hann kunngjörir:
“Eg er Guð og enginn annar, hinn
sanni Guð og enginn minn líki, ég sem
kunngerði endalokin frá öndverðu og
sagði fyrirfram það, sem eigi var enn
fram komið ; sem segi: mín ráðsályktun
stendur stöðug og alt, sem mér vel lík-
ar, framkvæmi ég.......það sem ég tala,
það læt ég einnig frarn koma; það sem
ég áset mér, það gjörSi ég einnig......
Hjálp mín skal ekki dvelja; ég veiti hjálp
í Zion.” Jes. 46:9-13.
Nebúkadnesar, konungi í Babel, opin-
beraði Guð sig í draurni, sem konunginn
dreymdi á öðru ríkisári sínu, og sem
birtur er í öðrum kapítula Daníelsbókar
í stuttum en skýrurn uppdráttum af við-
burðum frá dögum Babels ríkis alt til
enda veraldarinnar. Fjögur mikil heims-
veldi, Babel, Meda-Persaríkið, Grikk-
land og Rómarikið komu öll skýrt fram
í málmum hins mikla líkneskis í
draumnum. Lýsir sá spádómur sér í lagi
sundurliðun hins vestræna Rómarikis i
tíu ríki. “Á dögum þessara konunga,”
sagði spádómurjinn, “írnun Guð himn-
anna hefja ríki, sem aldrei skal á grunn
ganga.......það mun knosa og að engu
gera öll þessi ríki, en sjálft mun það
standa að eílífu.”
í sjöunda kapítula Daníelsbókar ferð-
umst vér yfir hið sama tímabií i sýn
spámannsins viðvíkjandi hinum fjórum
dýrum. Hér er þáð líka fjórða ríkið,
sem mest er ritað um, sér í lagi eftir að
því var skift. Því sem þá á sér stað.
varðar alla menn.