Stjarnan - 01.08.1930, Blaðsíða 10

122
STJARNAN
nýlendu Portúgalsmanna og Austur Af-
ríku, eiga læknar vorir og hjúkrunarkon-
ur annríkt með að lækna og hjúkra öllum
þeim sjúklingum, sem streyma til þeirra
til að öðlast hjálp- Við fjóra af þessum
spítölum eru deildir fyrir holdsveika
sjúklinga og streyma margir þeirra þang-
að til að fá albata. Öldungis frá einum
þessara spítala hafa tuttugu og fimm
manns verið útskrifaSir sem alheilir.
Menn mundu ef til vill hafa ánægju af
að fá dálitla lýsingu á bústöðum hinna
holdsveiku í Nýassalandi, þar sem dr.
Erickson er læknir. Hér um bil hálfa
mílu frá sjálfri spítalabyggingunni, með-
fram fljóti nokkru, er húið að ryðja land-
blett í lundi fyrir hina holdsveiku. Þar
hafa þeir reist smákofa fyrir þá, sem allir
hafá cements gólf og hefir hver sjúkling-
ur út af fyrir sig þess konar kofa. Þetta
eru strákofar, sem verða brendir í hvert
skifti, sem sjúklingur verður útskrifaður,
og nýr kofi verður reistur á þeim sama
grunni fyrir næsta sjúkling. Það eru
áttatíu þess háttar kofar á þessum land-
bletti; en kringum hundrað sjúklingar
koma daglega til spítalans fyrir holds-
veika, þegar læknirinn hefir skrifstofu-
stund.
Það er alvarleg sjón að sjá þegar lækn-
irinn veitir þeim hjálp. Þangað koma
bæði karlar og konur. Hjá sumum eru
augun horfin; aðrir hafa enga fingur eða
tær, og enn eru aðrir, sem hafa krepta
fingur, útbrot á hörundinu og ör á and-
litinu. Maður getur ekki annað en aumk-
ast yfir þá af öllu hjarta. En þegar mað-
ur virðir fyrir sér hina læknuðu, hvaða
blessun sér maður þá ekki í því að hafa
góðan og duglegan lækni, sem getur veitt
þeim hjálp.
Á hverjum degi ganga þessir holdsveiku
sjúklingar í skóla. Þeir læra að lesa,
skrifa og tala ensku. Innborinn aðstoðar-
maður, sem sjálfur hefir verið læknaður
af holdsveiki, veitir þeim tilsögn í Biblíu.
Læknirinn gengur kofa úr kofa og talar
við þá um elsku hins himneska Fööur og
fræðir þá um Jesúm. Afleiðingin af þessu
starfi er sú, að þessir holdsveiku sjúkl-
ingar verða mentaðir til að verða kristni-
boðar, sem gera hið sama verk og þeir,
sem á hérvistardögum Krists voru lækn-
aðir af holdsveiki, nefnilega, að fara heim
í átthagana og skýra frá hvaö Jesús hefir
gert fyrir þá-
Hjálp í neyðinni í Ný Guinea.
Frá Port Moresby, Ný Guinea ritar
séra Wl N. Lock, kristniboði:
“Þegar vér nýlega ferðuðumst þorp úr
þorpi, tókum vér á einum stað eftir kven-
manni, sem hélt á ungbarni sínu þannig,
að vér á því gátum séð hræðileg sár, er
stöfuðu af illkynjuðum útbrotum. Svipur
hennar bar ljósan vott um hversu á-
hyggjufull hún var og hve mikil löngun
hennar var til að öðlast hjálp. Sjálf var
hún að öllu leyti ófær um að veita þvi
fróun. Vér fórum með hana til hr. Mit-
chell, kristniboða, sem gaf barninu inn-
spýtingu, til þess að lina brautir þess.
Sárið hafði etið um sig alla leið inn að
beininu.
xÞað var annríkisdagur, því að mæðurn-
ar komu alla tið meS litlu börnin sín til að
öðlast læknishjálp. Vér þökkum Guði
fyrir að geta verið hér og hjálpað þessum
manneskjum. Hversu oft er ekki sagt í
heimalöndunum: ‘Til hvers eigum vér að
skifta oss af þessum svertingjum? Það er
eins gott að láta þá eiga sig.’ Kæri lesari,
ef þú hefðir verið móðir ofannefnda
barns, mundir þú þá hafa talað þannig?
“Svo framarlega sem þér hafið gert þetta
einum þessara minstu bræðra, þá hafið
þér gert mér það.” Matt. 25 ^40.
Stofnun sjúkrahælis í Persíu.
Hér höfum vér fáeinar línur frá dr.
Arzoo, sem stundaði nám við læknaskóla
vorum i Californíu og sem nú hefir byrj-
að starf sitt í Persíu:
“Sjúkrahæli vort stendur í stórborg, en
i nánd við hana eru margir smá bæir, sem
ekki hafa einn einasta lækni- Af því að