Stjarnan - 01.12.1933, Blaðsíða 16

Ljósið sanna
Aldir voru liönar sí(5an verulegur spámaÖur var kominn fram me'ðal þeirra,
sem trúðu á hinn eina sanna Guð, og margir voru farnir að vonast eftir að spá-
dómar Ritningarinnar viðvíkjandi hinum fyrirheitna Frelsara myndu rætast. Á
þeim tíma var andlega myrkrið mikið, kenningar klerkanna tómlátar og þýðingar-
lausar, mannasetningar voru teknar fram yfir orð Guðs svo að fólkið hafði engan
guðdómlegan mælikvarða að fara eftir og sem myndi geta sýnt því muninn á réttu
og röngu. Margir voru farnir að örvænta um að sjá Frelsarann koma. En alt í
einu urðu menn vottar að þýðingarmiklum viðburðum. Engillinn Gabríel vitjaði
Sakaríasar prests í musterinu og kunngjörði honum að hann myndi eignast son,
sem myndi verða fyrirrennari Frelsarans. Sex mánuðum seinna birtist sá sami
engill mey í öðrum landsf jórðungi og tilkynti henni, að hún af Guði væri kjörinn
og heiðruð til að verða móðir hins komandi Messíasar.
Hingað og þangað um land alt fóru einstaklingar og smáhópar af mönnum
að vakna til meðvitundar um aS koma hins Smurða væri fyrir höndum. Ritning-
arnar voru rannsakaðar og samkvæmt spádómnum í níunda kapítula Daníels bókar,
sáu þeir að fylling timans var komin. Stjarnan birtist, vitringarnir lögðu af stað
til að finna hinn nýfædda konung Gyðinganna og á þeirri nóttu birtist engill frá
ljóssins hæðum hirðunum, sem vöktu yfir hjörðum sinum á engjum Effrata héraðs
fyrir utan Betlehem, borg Davíðs. Engillinn ávarpaði hirðana á þessa leið: “Verið
óhræddir, því sjá, eg boða yður mikinn fögnuð, sem veitast mun öllum lýðum; því
að yður er í dag Frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn, í borg Davíðs. Og
hafið þetta til marks: þér munuð finna ungbarn reifað og liggjandi í jötu.”
“Og í sömu svipan var með englinum fjöldi himneskra hersveita, sem lof-
uðu Guð og sögðu: Dýrð sé Guði í upphæðum, og friður á jörðu með þeim mönn-
um, sem hann hefir velþóknun á.” Lúk. 2:10-14.
Ljósið sanna, sem upplýsir hvern mann var komið í heiminn. Myrkur
heiðindómsins varð að hverfa, því að ljósið nýja kveikti von í hjörtum manna.
Hvar sem Kristur kemst að verður maðurinn ný skepna, sem hefir ný áform, nýja
útsjón, nýja löngun, nýja elsku og nýjan verkahring. Hvilík blessuð reynsla! En
það bezta af því öllu er að hann er í dag hinn sami elskuríki Frelsari og á hérvistar-
dögum sínum. Það sem hann gjörði fyrir lærisveina sína þá, mun hann með fögnuöi
gjöra fyrir alla, sem í hjartans einlægni veita honurn viStöku sem persónulegum
Frelsara. Hann hefir blessanir fyrir þá, sem heimurinn ekki á til í eigu sinni.
Á þessum tímum, þegar vér erum vottar að eymd og volæði, veikindum og
vonleysi, armæðu og atvinnuleysi, neyð og hungri, skjólleysi og klæðleysi, þá er
það undravert að menn í miljónatali skyldi ganga framhjá honurn, sem hefir hjálp-
ræði, meðöl og vald til að geta leyst menn úr öllum böndurn og gjört þá að frjálsum
og hamingjusömum verum.
Á þessari minningarhátíð, sem nú fer í hönd, ættum ekki þú og eg að ganga
Kristi á hönd og öSlast þær blessanir, sem hann stendur reiðubúinn til að veita
öllum, er hlýða vilja kenningu og boðum hans.
—D. G.