Morgunblaðið - 25.09.2018, Qupperneq 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. SEPTEMBER 2018
✝ Kristín NilsenBeck fæddist á
Reyðarfirði 10. júní
1933. Hún lést á
Droplaugarstöðum
11. september
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Eyjólfur
Kristinn Beck, f.
16. maí 1903, d. 3.
desember 1996, og
kona hans Pálína
Ingeborg Nilsen Beck, f. 31. jan-
úar 1898, d. 22. júní 1987.
Kristín giftist hinn 16. maí
1956 Sigurði Jónssyni tann-
lækni, f. 16. maí 1932. Börn: 1)
Inga, f. 25. maí 1956, gift Þórði
Þórðarsyni, f. 26. júní 1955.
Börn þeirra: a) Kristín, f. 1980,
dætur hennar eru
Herdís Birna, f.
2004, og Arna
Katrín, f. 2008. b)
Helga, f. 1983, sam-
býlismaður hennar
er Hafsteinn Jónas-
son, börn Helgu eru
Atli, f. 2009, og
Rakel, f. 2011. c)
Magnús Örn, f.
1988, í sambúð með
Írisi Ósk Hlöðvers-
dóttur. 2) Jón Örn, f. 31. desem-
ber 1964, kvæntur Ragnheiði
Gunnarsdóttur, f. 26. apríl 1966.
Dætur þeirra: a) Berglind, f.
1995. b) Inga, f. 1999.
Útför Kristínar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 25. septem-
ber 2018, klukkan 15.
Kveðja frá eiginmanni
Minning um trúlofunardag
okkar Kristínar 15. október 1955:
Haustið var komið, hallað’að vetri
en huggun það var mér og þér
að fáir dagar fannst okkur betri
en fimmtándi október.
Einmitt þann dag fyrir allnokkuð löngu
upp’undir lágri súð
hétum við því, að hefj’okkar göngu
í haustdagsins litaskrúð.
Til þessa dags bæði höfðum við
hlakkað
ég hentist til þín upp í ris
og aldrei ég fæ það til fullnustu þakkað
að fórumst við ekki á mis.
Við áttum síðan mörg sumrin og vorin
saman svo yndisleg,
þú hlaust að vera í heiminn borin
handa mér, taldi ég.
Svo lengi hafði ég ánægður ekið
æviveginn með þér
að minningu fær enginn frá mér nú
tekið
um fimmtánda október.
Núna finnst mér, að farin sé gæfan
frá mér, elsku Kristín mín.
Ég tel mig varla húsum hæfan
háskælandi að minnast þín.
(SJ)
Guð blessi minningu þína.
Sigurður Jónsson.
Elsku besta amma mín. Það er
erfitt að kveðja þig elsku amma,
þig sem hefur verið svo stór hluti
af lífi mínu alla ævi. Allir vinir
mínir hafa heyrt um ömmu Krist-
ínu enda eru þær ófáar sögurnar
sem ég hef sagt af okkur tveimur.
Minningarnar eru svo margar og
ég mun geyma þær allar í hjarta
mínu og halda áfram að segja sög-
urnar okkar.
Þú varst alltaf til staðar og það
var alltaf hægt að treysta á þig.
Bara símtal í burtu. Ég hef reynd-
ar aldrei þekkt neinn sem hafði
jafn gaman af því að tala í símann
og þú. Við töluðum mjög reglu-
lega saman, stundum í klukku-
tíma og stundum bara rétt heyrð-
um við hvor í annarri og það var
alveg nóg. Við gátum talað saman
um hvað sem var, allt frá stráka-
málum til pólitíkur og allt þar á
milli. Við vorum líka trúnaðarvin-
konur og töluðum stundum um
hluti sem við geymdum bara milli
okkar tveggja.
Þú vildir alltaf vita hvar allir í
fjölskyldunni voru staddir og
hvað þeir voru að gera. Þú áttir
erfitt með að skilja að mamma
vissi ekki alltaf nákvæmlega hvar
við systkinin vorum stödd eða
hvað við vorum að gera, jafnvel
eftir að við urðum fullorðin. Það
var oft gantast með það í fjöl-
skyldunni að enginn annar þyrfti
að hafa áhyggjur af nokkrum hlut
vegna þess að þú hafðir nægar
áhyggjur fyrir okkur öll. Um-
hyggjusemi þín var einstök.
Það var alltaf gaman að koma
að heimsækja ykkur afa, hvort
sem það var í Búlandið, Sóltúnið
eða undir lokin á Droplaugar-
staði. Þú varst höfðingi heim að
sækja, alltaf boðið upp á kaffi og
með því. Og ef þér þótti vanta eitt-
hvað upp á bakkelsið var afi send-
ur út að kaupa meira. Á meðan við
fullorðna fólkið spjölluðum var
dreginn fram dótakassinn fyrir
barnabarnabörnin með öllum ger-
semunum sem ég lék mér með hjá
ykkur sem barn. Það var ekki að
sjá á dótinu að sumt af því væri
meira en 30 ára gamalt enda alltaf
farið vel með alla hluti á ykkar
heimili.
Þú hafðir sterkar skoðanir og
varst líka óhrædd við að láta þær í
ljós. Við vorum ekki alltaf sam-
mála en það skipti engu máli.
Stundum reyndum við að tala um
hvor fyrir annarri en oftast létum
við það bara eiga sig, það þýddi
hvort eð er lítið þar sem við gát-
um báðar verið jafn þverar.
Þú varst einstök kona og frá-
bær amma. Það er enginn eins og
þú. Hugsaðir svo vel um fjölskyld-
una þína og vini og sinntir þeim
öllum af alúð. Væntumþykju þinni
í garð okkar barnabarnanna og
langömmubarnanna voru engin
takmörk sett og það fundum við
öll. Rakel, minnsta langömmus-
telpan þín, sagði við mig um dag-
inn að það besta við að fara í heim-
sókn á Droplaugarstaði væru
hlýju knúsin þín, þau væru bara
svo mjúk.
Þú kenndir mér svo margt, sér-
staklega um mikilvægi þess að
vera til staðar fyrir þá sem manni
þykir vænt um. Og nú reynir á.
Ég mun hugsa til þín með hlýju í
hjartanu alla tíð, elsku amma, og
passa upp á afa. Hvíldu í friði
amma mín, ég mun alltaf sakna
þín og elska.
Þín ömmustelpa,
Helga.
Elsku amma. Nú ertu farin frá
okkur og hefur fengið hvíldina
sem þú varst farin að bíða eftir, þó
svo að við hin hefðum svo gjarnan
vilja hafa þig lengur hjá okkur.
Amma var einstök kona og eru
minningarnar sem tengjast henni
endalausar. Eitt það fyrsta sem
ég man eftir í okkar samskiptum
er þegar hún hringdi einu sinni
sem oftar í Granaskjólið og eftir
stutt spjall bað um að fá að tala
við mömmu, mér þótti greinilega
nóg um þessi símtöl og kallaði:
„Mamma, mamma þín er í síman-
um, einu sinni enn.“ Amma
þreyttist ekki að rifja upp þessa
sögu við mig, sérstaklega þar sem
við deildum ekki sama áhuga á
símaspjalli, hún fann sér hins veg-
ar trausta símavinkonu í henni
Örnu Katrínu minni og töluðu
þær oft lengi saman.
Við amma vorum langt frá því
að vera alltaf sammála um hlutina
og henni fannst ég reyndar
sjaldnast láta nógu vel að stjórn.
Amma hafði nefnilega skoðanir á
öllu sem manni tengist, allt frá
fatavali til starfsvettvangs og hik-
aði aldrei við að láta þær í ljós. Ég
veit ekki hvort ég á eftir að sakna
þess að heyra að ég sé í alveg
hræðilega ljótum buxum eða eitt-
hvað álíka en það að hafa ein-
hvern í lífi sínu sem lætur sig allt
sem maður gerir varða er auðvit-
að ómetanlegt. Ég var svo reynd-
ar undir sérstakri pressu að taka
ráðleggingum hennar vel, verandi
elsta barnabarnið hennar og
nafna hennar í kaupbæti, þannig
að setningin: „En Kristín, þú ert
nú einu sinni nafna mín“ heyrðist
ansi oft í okkar samtölum.
Amma hafði sérstakt dálæti á
barnabarnabörnunum sínum og
neitaði algjörlega að trúa að dæt-
ur mínar gætu verið nokkuð ann-
að en fullkomnar öllum stundum.
Hún fylgdist af miklum áhuga
með öllu sem þær tóku sér fyrir
hendur og þær hafa verið einstak-
lega heppnar að hafa langömmu
sína sem sinn helsta aðdáanda
alla sína tíð.
Nú er komið að kveðjustund og
ég vona að þú hafir fundið þann
frið sem þú varst farin að þrá. Ég
trúi því líka að nú eigir þú auðvelt
með að fylgjast með hvar við öll
erum, öllum stundum, eitthvað
sem við hin erum nefnilega alls
ekki nógu góð í að þínu mati. Takk
fyrir allt, elsku amma, við munum
hjálpast að við að muna allt það
góða sem þú kenndir okkur og
hugsa jafn vel hvert um annað og
þú gerðir.
Kristín.
Tregasár ymur okkur Hönnu
við eyrum tónninn tær er hún
Kristín hefur kvatt hinstu kveðju.
Ljúfar stundir liðinna daga líða
um hugann og fá vermt hinar dýr-
mætu og indælu minningar um
hana sem við erum svo auðug af
og munum varðveita þakklátum
huga.
Hún Kristín var Reyðfirðingur,
einkadóttir sæmdarhjónanna
Ingu Nilsen og Kristins Beck.
Hún hélt ævilangri tryggð við
staðinn og varðaði þá tryggð með
því að vera, ásamt öðrum gjöful-
um konum um fjölda ára, með
samkomu á hverju hausti þar sem
brottfluttir Reyðfirðingar og
Eskfirðingar hittust sér til
ánægjuauka.
Hér syðra urðu kynni okkar
um svo ótalmargt ómetanleg og
þar um svo indæl dæmi. Ég nefni
aðeins það sem um huga fer nú.
Hús hennar opið hverju sinni sem
ég eða við Karvel Pálmason æfð-
um okkur undir stjórn Sigurðar
eiginmanns hennar, snillings
slaghörpunnar.
Sjálf var Kristín söngelsk og
nefna má að hún þá kornung og
vinkonur hennar heima á Reyð-
arfirði sungu okkur til yndis, Æg-
isdætur kölluðu þær sig, einstak-
lega skemmtilegar. Kristín naut
alla tíð góðrar tónlistar. Hún var
sérstaklega hugguleg og bar sig
um lífið af mikilli en hlýrri reisn,
viðmótið vermandi, enda lét hún
sér mjög annt um annað fólk og
þá sér í lagi ef þar amaði eitthvað
að. Hún var sannur vinur vina
sinna, trygg og traust, þar fór
kona heilinda og hjartahlýju.
Kristín var umtalsfróm svo af bar
og átti þess vegna afar auðvelt
með að bera blak af fólki ef á var
hallað. Henni voru gefnar hinar
ágætustu gáfur og hún var sann-
ur fagurkeri, þess bar heimili
hennar fagurt vitni, einstaklega
smekklegt og vakti verðskuldaða
athygli.
Hún var um fjölda ára sjálf-
boðaliði hjá Rauða krossinum við
bókadreifingu á Landspítalanum
og spjallaði við fólk og gladdi með
viðmóti sínu og elskulegheitum,
enda henni hjarta nær. Kristín
var skoðanaföst en sanngjörn í
orðræðu að sama skapi.
Kristín naut gleði með glöðum
og gerði sannarlega sitt til að
veita hana sem og að njóta þess
sem gaf lífinu léttari blæ og þessa
nutum við svo oft og í svo ríkum
mæli.
Þolgæði hennar og þrautseigja
einstök seinni árin, þegar sjúk-
dómar og slys herjuðu á, alltaf ef
eitthvað rofaði til bar hún sig hið
besta og sagði jafnan að allt
myndi lagast. Þær Hanna urðu
bestu vinkonur og bar þar aldrei
skugga á, þar var einlægni kær-
leikans efst og mest. Fyrir það
allt vill Hanna þakka sérstaklega
nú við leiðarlok.
Sigurði vini okkar, ástkærum
eiginmanni hennar til yfir sextíu
ára, eru ylvermdar samúðar-
kveðjur sendar svo og öðrum að-
standendum.
Heiðríkju vafin er myndin
mæta af henni Kristínu í huga
okkar. Megi hún vera kært kvödd
með hjartans þökk fyrir allt og
allt. Megi kærleiksgeislar fylgja
henni inn á ókunn eilífðarlönd.
Helgi Seljan.
Það var um miðjan september
1953 að fjörutíu stúlkur víðsvegar
að af landinu voru samankomnar
á Sólvallagötu 12 í Reykjavík.
Þessu glæsilega húsi höfðu
konur, undir forystu Ragnhildar
Pétursdóttur sem þá var formað-
ur Bandalags kvenna í Reykjavík
og Kvenfélagasambands Íslands
og fulltrúi í bæjarstjórn Reykja-
víkur 1941, fest kaup á til hús-
mæðrakennslu. Jónatan Þor-
steinsson kaupmaður hafði byggt
húsið sem Einar Erlendsson
teiknaði. Húsið var þá 20 ára
gamalt. Í þessu glæsilega húsi
starfar Hússtjórnarskóli Reykja-
víkur enn í dag.
Þarna hófust kynni okkar og
vinátta sem varir enn. Ein úr
þessum hópi var Kristín Beck,
sem kom frá Reyðarfirði. Hún er
sú tólfta úr hópnum sem við
kveðjum nú.
Á Sólvallagötunni fór fram öll
kennsla og þar var heimavist fyrir
25 stúlkur. Hinn hlutinn, 15 stúlk-
ur, bjó á Grenimel 29. Þar bjó
Kristín ásamt öðrum Austfjarða-
og Suðurlandsstúlkum, undir
verndarvæng Sigurlaugar
Björnsdóttur frá Veðramóti. Hún
var kennari skólans í þvotti og
ræstingu.
Í skólanum leið okkur vel.
Þessi skóli bjó okkur vel undir líf-
ið. Eftir skólaslit í júní 1954 skildi
leiðir. Nú tók við alvara lífsins við
barnauppeldi og fleira. Við hitt-
umst þó alltaf á fimm ára fresti
næstu 35 árin.
Eftir að við urðum eldri borg-
arar styrktust enn frekar vina-
böndin og höfum við hist einu
sinni í mánuði síðustu ár sem er
okkur ómetanlegt. Kristín var
traustur hlekkur í þessari keðju
meðan heilsan leyfði. Við þökkum
henni af alhug samfylgdina í 65 ár
um leið og við sendum Sigurði og
fjölskyldu okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Skólasystur úr Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur,
Sigríður Lýðsdóttir og
Rannveig Pálsdóttir.
Við andlát Kristínar streyma
um hugann ýmis minningabrot
þar sem samleið okkar hafði var-
að í yfir 60 ár.
Inga dóttir hennar og Sigga
varð vinkona mín í sandkassa í
Granaskjóli og þar af leiðandi var
ég mín uppvaxtarár meira og
minna inni á heimili Kristínar í
Skjólunum, Álftamýri og síðar
Búlandi.
Þau Siggi áttu trúlega sam-
eiginlegan þátt í því að ég, stelpu-
skottið, ferðaðist með þeim til
skyldmenna þeirra þótt farið væri
út fyrir borgina. Einnig upplifði
ég sýningar og að fara á fína veit-
ingastaði með tauservíettum, þar
sem ég ákvað sjálf hvað ég vildi.
Kristín var glæsileg kona, átti
svo falleg föt sem við Inga skoð-
uðum þegar við vorum að passa
Jón Örn bróður hennar, og skórn-
ir hennar Kristínar, ég veit ekki
hvar hún gat fengið svona fallega
skó og vorum við Inga búnar að
reyna að ganga um í þeim öllum.
Ég minnist páskahátíðarinnar í
Álftamýri. Páskaskrautið og
páskaungarnir sem vel var raðað
upp á stofuskápinn og stofuborðið
á hennar fallega heimili. Hún
Kristín hlaut að hafa einhver góð
sambönd hvað varðaði skóna og
páskaskrautið.
Kristín var alla tíð yndisleg við
mig, sagði alltaf Vala mín, og þó
að seinni árin hafi samverustund-
um fækkað, þá notuðum við sím-
ann og ég varð að segja henni allt
um mig og mína fjölskyldu og hún
upplýsti mig um sig og sína fjöl-
skyldu og skemmtilegt fannst
henni að segja frá samskiptum og
símtölum við barnabörnin.
Kristín var falleg og góð kona
sem var mér mjög kær. Ég kveð
hana full þakklætis fyrir sam-
fylgdina og bið góðan Guð að
varðveita hana.
Við Gunni sendum Sigga og
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
Valgerður Gísladóttir.
Kristín Nilsen
Beck
HINSTA KVEÐJA
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn
vissir mína galla.
Hvar sem ég um foldu fer
finn ég návist þína.
Aldrei skal úr minni mér
mamma, ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson)
Takk fyrir allt, elsku
mamma mín!
Inga.
Elsku amma mín.
Mikið finnst mér leiðin-
legt að þú sért farin frá
okkur. Mér fannst gaman
að tala við þig í símann og
þú hringdir oft í mig. Ég
vona að þér líði vel hjá engl-
unum.
Þín fallegasta tíu ára
stelpa í heiminum,
Arna Katrín.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JENNÝ SIGRÚN SIGFÚSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund
laugardaginn 22. september.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju
mánudaginn 1. október klukkan 13.
Sigrún Halldóra Einarsdóttir
Þorgerður J. Einarsdóttir Pálmi Magnússon
Aldís Hrönn Einarsdóttir Kaj Fryestam
barnabörn, langömmubörn og langalangömmubörn
Áskær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
EDDA INGIBJÖRG MARGEIRSDÓTTIR,
Lerkihlíð 5, Reykjavík,
andaðist á Sólvangi, Hafnarfirði,
föstudaginn 21. september.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju
föstudaginn 5. október, klukkan 15.
Hjartans þakkir til starfsfólksins á Sólvangi.
Sveinn Pálsson
Helga Hjördís Sveinsdóttir
Elenora Björk Sveinsdóttir Erlendur Friðriksson
Hallveig Elfa Hahl Martin Hahl
Höskuldur Freyr Sveinsson
Páll Margeir Sveinsson Sigurdís Gísladóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
LOUISE KRISTÍN THEODÓRSDÓTTIR,
Túngötu 10B, Siglufirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Siglufirði, laugardaginn 15. september.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju fimmtudaginn
27. september klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast hennar er bent á líknarfélög í heimabyggð.
Jóhanna Hlín Ragnarsdóttir
Hans Ragnar Ragnarsson
Laufey Theodóra Ragnarsdóttir
Særun Hrund Ragnarsdóttir
tengdabörn, barnabörn,
barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn