Morgunblaðið - 15.10.2018, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. OKTÓBER 2018
✝ Ingibjörg Æv-arsdóttir fædd-
ist á Akureyri 27.
október 1972. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
í Fossvogi 1. októ-
ber 2018.
Foreldrar henn-
ar eru Ævar Krist-
insson, f. 22.12.
1948, og Heiðbjört
Hallgrímsdóttir, f.
2.9. 1950. Bróðir hennar er
Hallgrímur Ævarsson, f. 7.10.
maki er Grímur Rúnar Lár-
usson, f. 13.1. 1992, þeirra börn
eru Ingibjörg Rún, f. 16.10.
2012, Eysteinn Orri, f. 29.9.
2016, Óliver Aron, f. 25.12.
2017, c) Telma Rós Ingibjarg-
ardóttir, f. 16.10. 1999, hennar
maki er Hafþór Andri Sigrún-
arson, f. 9.7. 1997, d) Hall-
grímur Ævar Kristjánsson, f.
28.8. 2007.
Þegar Ingibjörg var fimm
ára fluttist hún í Miklagarð í
Eyjafjarðarsveit ásamt mömmu
sinni og pabba og bróður sínum.
Ingibjörg flutti að heiman 18
ára en flutti síðan aftur í sveit-
ina 2012 með tvö yngri börnin
og bjó þar fram á síðasta dag.
Ingibjörg verður jarðsungin
frá Akureyrarkirkju í dag, 15.
október 2018, klukkan 10.30.
1967, maki Hrönn
A. Björnsdóttir, f.
11.3. 1971, barn
Ævar Björn Hall-
grímsson, f. 28.9.
2001. Börn Ingi-
bjargar eru a) Ólaf-
ur Haukur Arn-
arson, f. 5.9. 1991,
maki Sunna Valdi-
marsdóttir, f. 6.11.
1995, þeirra sonur
er Mikael Örn, f.
12.5. 2016, b) Heiðbjört Arn-
ardóttir, f. 4.9. 1993, hennar
Elsku hjartans mamma mín.
Lífið er svo ósanngjarnt og
grimmt. Trúi ekki ennþá að
þetta sé raunverulegt.
Þú varst og ert langbesta
mamma í öllum heiminum, orð
lýsa því ekki hversu fullkomin
þú varst, þú hugsaðir alltaf
fyrst um alla aðra áður en þú
hugsaðir um þig sjálfa. Þú vildir
alltaf allt fyrir alla gera, sama
hvað það var. Gæti skrifað
endalaust fallegt um þig, elsku
mamma. Ég gat alltaf leitað til
þín, elsku mamma, og þú fannst
alltaf lausn á öllu, sama hvað
það var. Til hvers leita ég núna?
Þú varst allt sem ég átti. Þú
varst mér bæði faðirinn sem ég
fékk aldrei að eiga og mamman
sem ég var heppnust í heimi
með. Þú varst kletturinn minn
og fyrirmyndin mín í öllu. Veit
ekki hvað ég geri núna án þín,
þú varst mér allt og það dýr-
mætasta sem ég átti. Þetta mun
vera mjög, mjög erfitt án þín,
elsku mamma. En ég veit að þú
munt alltaf vera hjá mér og
passa mig svo vel. Ég er og var
alltaf svo stolt af þér, þú varst
svo góð og með stærsta og fal-
legasta hjarta í heimi og það að
þú hafir orðið líffæragjafi lýsir
því 100% hversu góð þú varst.
Þú gafst einhverjum úti í heimi
stærstu og dýrmætustu gjöf í
heimi, þú gafst þeim líf. Þú
bjargaðir nokkrum mannslífum,
elsku mamma.
Hvíldu í friði, ástin mín, þú
ert svo gullfallegur engill, elsku
mamma mín. Elska þig og
sakna þín á hverjum degi, elsku
mamma. Nú passið þið stóri
bróðir hvort upp á annað.
Mundu bara eitt. Elska ykkur
og sakna svo mikið.
Telma Rós
Ingibjargardóttir.
Elsku hjartans mamma mín.
Lífið getur verið svo óréttlátt
og grimmt.
Elsku mamma mín, þú varst
bara 45 ára og áttir allt lífið
framundan þegar þú varst rifin
í burtu frá okkur.
Elsku mamma, það sem ég
mun sakna þín. Þú varst alltaf
svo góð og falleg, vildir allt fyr-
ir alla gera, allir sem hittu þig
töluðu um hvað þú varst ynd-
isleg og hlý. Þú stóðst þig svo
vel í öllu sem þú gerðir og ég er
svo stolt af þér. Ég elska þig af
öllu mínu hjarta og þú varst eða
ert – veit ekki einu sinni hvað
maður segir – núna fyrirmyndin
mín í öllu og ég vona að ég
verði jafn góð mamma og þú
varst. Ég veit ekki hvernig ég á
að halda áfram án þín! Ég er
alltaf að bíða eftir því að ég
vakni úr þessari martröð sem
mér finnst ég vera föst í núna.
Lífið verður aldrei aftur eins án
þín. Svona stórt skarð er ekki
hægt að fylla upp í. Síðustu
dagar eru búnir að einkennast
af sorg, reiði og dofa, og ég veit
ekki hvernig ég held áfram.
Mig langar svo að taka upp sím-
ann og hringja í þig og segja
þér hvað er í gangi því þú vissir
alltaf hvað átti að segja eða
gera. Þú varst með stærsta og
fallegasta hjarta í heimi, elsku
besta mamma mín.
Þú varst líffæragjafi og gafst
einhverjum úti í heimi sem þú
þekktir ekki stærstu gjöf í
heimi, þú gafst þeim líf.
Þú varst svo góð amma og
litlu ömmubörnin þín elskuðu
þig og dýrkuðu svo mikið. Þú
varst þeim svo mikið. Það var
svo erfitt að þurfa að segja litlu
nöfnu þinni að amma væri dáin
og kæmi ekki aftur. Því hún
elskaði og dáði þig svo mikið,
eins og Eysteinn og Óliver
gerðu líka.
Ég elska þig svo óendanlega
mikið, elsku fallega mamma
mín, og veit þú munt alltaf vera
hjá mér og passa upp á mig, fal-
legi engillinn minn.
Ég fékk 25 ár með þér og nú
er komið að litla bróður að fá að
hafa þig hjá sér og ég veit að
þið passið hvort upp á annað.
Elsku hjartans mamma mín,
mundu bara að ég elska þig
alltaf og mun aldrei hætta því.
Söknuðurinn er svo mikill og
sár.
Þín dóttir,
Heiðbjört.
Elsku besta mamma mín, ég
elska þig svo mikið og ég sakna
þín mjög mikið. Ég vildi að þú
værir hjá okkur. Þú fórst alltof
snemma frá okkur. Ég leitaði
alltaf til þín og ég var mjög
mikill mömmustrákur. Ég vildi
að ég gæti talað við þig og þú
við mig til baka. Og ég fengi að
heyra röddina þína, fallega
mamma mín. Það var svo gam-
an í útlöndum með þér og í tí-
volígarðinum.
Ég elska þig og sakna þín,
elsku besta móðir í heiminum.
Kveðja frá litla stráknum
þínum.
Hallgrímur Ævar.
Elsku yndislega dóttir okkar,
engin orð fá lýst hve heitt við
elskum þig, engillinn okkar. Þú
ert svo hlý og góð og svo um-
hyggjusöm, yndið okkar. Þú
verður í huga okkar og hjarta,
elsku vinan, við söknum þín svo
sárt, svo óendanlega sárt, elsku
hjartans stelpan okkar. Við
gleymum aldrei þeim stundum
þegar þú komst yfir á morgn-
ana í spjall eða við til þín, það
var svo yndislegt og mikil for-
réttindi að hafa þig alltaf svo
nálægt okkur, bara smá gangur
á milli húsanna, þú undir þér
hvergi betur en hérna í sveit-
inni innan um dýrin og svo má
ekki gleyma hundunum þínum,
þeim Seppa og Frosta, sem
sakna þín svo sárt, elsku stelp-
an okkar sem hugsaðir alltaf
fyrst um aðra, líka núna þegar
þú ert farin frá okkur gafstu
fólki úti í heimi nýtt líf með því
að gerast líffæragjafi.
Við munum öll halda þétt ut-
an um litla strákinn þinn, hann
Halla Ævar, sem er búinn að
missa þig sem hann elskaði
meira en allt annað og var svo
mikið háður þér.
Elsku hjartans, dásamlegi
engillinn okkar, við vitum að þú
vakir yfir okkur og þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gefið
okkur. Ljósið þitt slokknar
aldrei.
Þín elskandi mamma og
pabbi,
Heiðbjört Hallgrímsdóttir
og Ævar Kristinsson.
Við ótal kertum kveikjum á
með kærleika í hjörtum.
Því í einni svipan slökkt var á
lífsljósunum björtu.
(Anna Kristín Árnadóttir)
Það er svo ótrúlegt að komið
sé að kveðjustund. Ingibjörg
litla systir mín, eða Inga eins
og hún var kölluð, dó langt fyrir
aldur fram. Ég minnist hennar
með hlýhug og rifja upp nokkr-
ar skemmtilegar minningar á
uppvaxtarárum okkar í sveit-
inni. Inga var hláturmildur
prakkari og alltaf til í allskonar
uppátæki sem mér eða okkur
Kidda frænda okkar datt í hug.
Það voru ófá skiptin sem við
klifruðum upp á þakið á fjósinu
og stukkum í snjóskafla eða
notuðum ýmis farartæki til að
þeysa um í snjónum. Á sumrin
voru það útilegurnar og sveita-
störfin með tilheyrandi stríðni
og hlátrasköllum. Það var alltaf
stutt í brosið og hláturinn. Á
seinni árum, þegar við vorum
bæði komin með fjölskyldur,
tóku við útilegur, hittingar og
veislur af minnsta tilefni. Það
var líka alltaf nóg að gera í
sveitinni hjá foreldrum okkar
og minnti oft á samkomustað á
vorin í sauðburði og á haustin í
göngum. Svo voru það fastir lið-
ir eins og venjulega t.d. þegar
leið að jólum, en þá hittust ætt-
ingjar og skáru út laufabrauð
og steiktu.
Lífið var samt ekki alltaf
Ingibjörg
Ævarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku mamma, ég sakna
þín svo mikið. Vildi að við
hefðum fengið meiri tíma
saman.
Þinn sonur,
Ólafur Haukur Arnarson.
✝ Kristján Ket-ilsson fæddist í
Reykjavík 7. sept-
ember 1961. Hann
lést í faðmi fjöl-
skyldunnar á heim-
ili sínu, sambýlinu
Hlein í Mosfellsbæ,
3. október 2018.
Foreldrar Krist-
jáns voru Ketill
Arnar Hannesson,
f. 4.12. 1937, d. 3.7.
2014, og Auður Ásta Sigríður
Jónasdóttir, f. 21.3.1939, bæði
ættuð úr Rangárvallasýslu.
Systkini Kristjáns eru: 1) Bára
Agnes, f. 21.2. 1968, eiginmaður
er Örn Gunnarsson, f. 1961. Son-
ur þeirra Hilmir, f. 2005. Sonur
Báru er Arnar, f. 1989, sambýlis-
kona er Sigrún Alda Sigfúsdótt-
ir, f. 1988. Barn þeirra er Re-
bekka Eik, f. 2018. Sonur Arnar
er Gunnar Máni, f. 1992, 2) Ír-
unn, f. 2.8. 1969, eiginmaður er
Tómas Sigurðsson, f. 1966. Börn
Írunnar eru Tinna Líf, f. 1987,
sambýlismaður er Knut Erik, f.
1978. Barn þeirra er Emma Sól-
ey, f. 2013. Ástþór Arnar, f.
1993. Dætur Tómasar eru Guð-
rún Sólborg, f. 1992, og Katrín
sér fyrir bíl. Hann var háseti á
Gunnari Jónssyni VE 555 og reri
frá Vestmannaeyjum árin 1978
og 1979. Páskadagur 1979 var
örlagadagur í lífi Kristjáns. Þá
slasaðist hann alvarlega í bílslysi
og lá meðvitundarlaus á gjör-
gæsludeild í nokkra mánuði. Er
hann komst til meðvitundar varð
ljóst að hann var alveg lamaður
sökum alvarlegs heilaskaða og
gat ekki tjáð sig nema með tak-
mörkuðum augnhreyfingum.
Kristján var í endurhæfingu á
Grensásdeild Borgarspítalans
um langt skeið og rúman áratug
á hjúkrunar- og endurhæf-
ingardeild Heilsuverndar-
stöðvarinnar í Reykjavík. Árið
1989 tók Kristján þátt í lands-
söfnun Lions-hreyfingarinnar á
Íslandi með sögu sinni fyrir sölu
á rauðu fjöðrinni sem í það
skiptið var til styrktar uppbygg-
ingu á sambýli fjölfatlaðra við
Reykjalund og var fyrsta skóflu-
stungan að heimilinu tekin síðar
sama ár. Árið 1994 fékk Kristján
loksins sitt framtíðarheimili á
sambýlinu sem fékk nafnið
Hlein. Þar bjó Kristján í 24 ár
við mjög góða umönnun til ævi-
loka.
Útför Kristjáns fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 15.
október 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Agla, f. 1998, 3)
Steinunn, f. 23.10.
1972, sambýlis-
maður er Snorri
Arnar Þórisson, f.
1970. Dóttir Stein-
unnar er Ásdís
María, f. 1993, sam-
býlismaður er Stef-
án Bragi Andr-
ésson, f. 1988. Barn
þeirra er Adrían
Leó, f. 2015. Dóttir
Snorra er Katrín Tinna, f. 2006,
4) Guðmundur Hannes, f. 6.11.
1974, d. 15.5. 1994, 5) Jónas, f.
10.6. 1981, eiginkona er Sigríður
Magnea Óskarsdóttir, f. 1981.
Börn þeirra eru Atli Bergmar, f.
2010, Árni Heiðmar, f. 2013, og
Kári Sæmar, f. 2016.
Kristján flutti eins árs með
foreldrum sínum til Edinborgar
í Skotlandi og bjó þar í fjögur ár
uns faðir hans lauk þar há-
skólanámi árið 1966. Fjöl-
skyldan flutti aftur til Reykja-
víkur og lauk Kristján
gagnfræðaprófi frá Breiðholts-
skóla árið 1977. Hann hóf nám
við Fjölbrautaskólann í Breið-
holti en tók sér fljótt hlé frá
námi og fór til sjós til að safna
Ég kem í heiminn tveimur árum
eftir að þú slasast, kæri bróðir, þá
sjötta barn foreldra. Á þessum
tíma var fjölskyldan að reisa sér
einbýli í Seljahverfinu sem við
fluttum inn í á mínu öðru ári. Það
tók á foreldra mína að sjá frum-
burð sinn lenda í slíkri glötun. Við
blasti úrræðaleysi heilbrigðiskerf-
isins til að fóstra slíka einstaklinga
sem jók á byrðar foreldra okkar að
bera. Lífsvilji þinn var ætíð sterkur
í minningunni en ég kynntist þér
því miður einvörðungu í gegnum
þjáningar fjölskyldunnar á mínum
uppvaxtarárum. Sem ungur
drengur fór ég með í heimsóknir til
þín. Spilaði við þig olsen-olsen á
Heilsuverndarstöðinni og áttaði
mig á að þótt þú gætir hvorki talað
né hreyft mikið annað en augun
varstu nú samt betri en ég, stríðinn
og glettinn. Ég man vel eftir Lions-
söfnuninni og jafnframt því áfalli
sem foreldrar mínir urðu fyrir þeg-
ar í ljós kom að þú áttir ekki að fá
pláss í húsinu þrátt fyrir að harm-
saga þín hefði náð að snerta hjörtu
landsmanna. Fyrir baráttu margra
var þeirri ákvörðun hnekkt og þú
fékkst inni á heimilinu sem þú lagð-
ir þína ævisögu að veði fyrir ásamt
fleirum í sömu aðstæðum. Erfiðast
var að horfa upp á áhrifin sem slys-
ið hafði á fjölskylduna, sem gerði
sitt besta. Svo líða árin, áratugir og
heil mannsævi og á óskiljanlegan
hátt lifðir þú allan þennan tíma. Þú
hafðir einstaklega gaman af því að
hitta Magneu og strákana okkar og
þau minnast þín og tala oft um þig.
Mikilvægara lærði ég af þér að í
öllum aðstæðum er gleðina að
finna geti maður tendrað hana
innra með sér sjálfur.
Við mamma dvöldum hjá þér
þína hinstu nótt sem ég er þakk-
látur fyrir þar sem okkur gáfust
ekki margar stundir saman síðustu
árin. Starfsfólk Hleinar var svo al-
mennilegt við mömmu að setja upp
rúm við hliðina á þínu. Henni þótti
vænt um það. Um nóttina fann
maður kyrrðina í íbúðinni þinni á
Hlein. Þú varst ekki tilbúinn til að
sleppa takinu á lífsviljanum síðustu
stundirnar þrátt fyrir allt. Slíkur
var þinn innri kraftur og ótæmandi
lífsorka. Þetta lærði ég af þér, stóri
bróðir, að gefast ekki upp og halda
staðfestu. Sjálfsagt hef ég einnig
orðið varkárari vegna þín og tefli
ekki í tvísýnu sé áhættan mikil. Þá
gerðu þessar aðstæður allar mig
ansi sjálfstæðan og ég er þakklátur
fyrir það.
Enginn veit sín örlög og hið
óvænta getur ætíð beðið handan
hornsins sama hversu varlega er
farið. Fyrir aðstandendur og þá
sem fyrir svona verða er mikilvægt
að við sem samfélag manna hlúum
vel hvert að öðru, sérlega við sem
aflögufær erum. Velferðin er því
mikilvæg og skilningur á ólíkum
aðstæðum fólks sem hefur mismik-
ið um sín örlög að segja; að við
komum hvert öðru til hjálpar af
samhug eins og þjóðin gerði að lok-
um fyrir Kristján.
Nú getur þú farið, kæri bróðir,
til hinstu hvílu við hlið Hannesar
bróður og pabba okkar. Megi bros
ykkar allra fylgja okkur á lífsleið-
inni.
Jónas, Magnea, Atli,
Árni og Kári.
Elsku stóri bróðir minn og hetj-
an mín.
Mikið er sárt að kveðja þig og ég
vona innilega að þú sért í ævintýra-
landi einhvers staðar með pabba
og Hannesi dansandi af gleði, hlæj-
andi og frjáls undan þjáningum lík-
amans. Það eru næstum 40 ár liðin
síðan líf þitt umbreyttist á einni
nóttu og þú festist í lömuðum lík-
ama með heila hugsun, aðeins 17
ára gamall. Með þínum ótrúlega
viljastyrk lærðir þú að lifa við það,
þó það hafi skilið eftir mörg sár í
hjarta þínu og hjá okkur sem elsk-
uðum þig og sum eiga enn eftir að
gróa. Get ekki talið upp draumana
þegar þú gast bara skyndilega
hreyft þig, gengið og talað, þvílík
hamingja en alltaf svo erfitt að
vakna.
Þú varst bara svo magnaður
persónuleiki og algjör forréttindi
að hafa þekkt þig. Þrátt fyrir þján-
ingar þínar, þá var svo stutt í bros-
ið. Líklega áttu nokkur heimsmet í
lífsvilja, jákvæðni og dugnaði. Það
var svo yndislegt að sjá þig
blómstra stuttu eftir að þú fluttir á
Hlein enda fékkstu þar meira sjálf-
stæði og varst umvafinn kærleik,
gleði og einstakri umönnun með
góðu fólki. Ég mun varðveita svo
margar dýrmætar minningar um
þig eins og að spila ólsen-ólsen,
yndislegu bæjarferðirnar þegar
við máluðum bæinn rauðan, mar-
grétta jólamaturinn, hversu stríð-
inn þú varst og með skemmtilegan
húmor og einkahúmor ykkar Ás-
dísar Maríu til margra ára frá því
hún var þriggja ára eftir að hún
stríddi þér með öndunarhroturnar
þínar, þú hafðir nefnilega mikinn
húmor fyrir sjálfum þér.
Okkur Snorra fannst einstakt að
vinna með þér í tjáskiptamálum
þínum á sínum tíma enda lagðir þú
þig mikið fram og náðir fljótt fram-
förum á stuttum tíma. Þú varst
áhugasamur og spenntur yfir tölv-
unni þinni og augnskannanum sem
þú keyptir þér í vor til að tjá þig og
við fréttum hversu duglegur þú
varst að æfa þig. Við erum svo
þakklát fyrir yndislegu netheim-
sóknina með þér nokkrum dögum
áður en þú lést, þar sem við vorum
að prófa okkur áfram að hafa þrjú
tæki tengd tölvunni þinni frá Spáni
og Danmörku, sem var algerlega
magnað og Adrían Leó margheils-
aði þér og var svo stoltur af frænda
sínum. Við hlökkuðum mikið til að
upplifa veturinn með þér og vinna
að því að þróa verkefnin áfram
saman sem við höfðum svo oft rætt
um og þú hafðir ekki gleymt, elsku
Kristján minn.
Elska þig alltaf og mun sakna
þín. Takk fyrir dýrmætt veganesti
sem þú gafst okkur, bros þitt og
styrk þinn sem mun varðveitast í
minningu okkar sem þig elskuðum.
Þín systir,
Steinunn (Steina).
Elsku hjartans bróðir minn.
Mikið vildi ég vita hvort það er ekki
örugglega allt í lagi með þig. Ég
treysti því að pabbi og Hannes
bróðir taki á móti þér en það er erf-
itt að fá ekki fullvissu um það. Í síð-
ustu mánudagsheimsókn þinni
varstu ólíkur þér og glettnin í Erni
dugði ekki sem skyldi. Samband
ykkar var sérstakt enda tók Örn á
móti þér alla mánudaga síðustu
fimm árin þar sem ég var stundum
að vinna og hafði hann einstakt lag
á að fá þig til að brosa að öllu sam-
an. Það hellirigndi og því horfðum
við á körfuboltaleik fyrir göngu-
túrinn og ég sagði þér að enginn
íþróttamannanna á vellinum gæti
leikið lífshlaup þitt eftir. Að liggja í
hjólastól í tæp 40 ár og geta sig
hvergi hreyft en brosa alltaf eða
hlæja að minnsta brandara er af-
rek sem fáir leika eftir. Síðustu ár
sagði ég alltaf við þig að þú værir
flottasti og duglegasti maður sem
ég þekkti og meinti það af öllu
hjarta. Harmurinn sem slys þitt
olli er mér greyptur í minni. Með-
vitundarlaus og tvísýnt um horfur
vikum saman, hægur bati sem
leiddi í ljós að þú yrðir algjörlega
ósjálfbjarga og gætir ekki tjáð þig.
Minningar um mömmu og pabba
að koma þjökuð heim af gjörgæsl-
unni vikum saman eru mér ljóslif-
andi fyrir sjónum og opna sár sem
nísta sárt. Áfallið var þungbært og
breytti endanlega lífi okkar.
Þú varst mjög lánsamur að búa
á sambýlinu Hlein síðustu 25 árin
þar sem þú fékkst framúrskarandi
umönnun frá fólki sem þótti mjög
vænt um þig. Þar varstu sannar-
lega umvafinn englum. Þennan síð-
asta mánudag í lífi þínu fórum við í
göngutúr eftir leikinn í grenjandi
rigningu. Þá naustu þín best, að
fara út í öllum veðrum og fá á þig
snjókomu, rigningu, vind. Hitta
krakkana í hverfinu sem spurðu
beint út hvað hefði gerst, hvar þú
byggir eða hvernig þú borðaðir. Þá
hlóstu og hafðir gaman af. Stund-
um sögðu þau alvarleg í bragði að
þau vissu hvað hefði komið fyrir
þig og þá varðstu alvarlegur á svip-
inn. Þú varst nefnilega alltaf til í að
grínast en um leið þakklátur að
tala um alvarlega hluti, þá varstu
skarpastur á svipinn.
Tjáskiptatölvan sem Þórunn tal-
meinafræðingur útvegaði þér í vor,
þökk sé Sigrúnu Öldu tengdadótt-
ur, gaf okkur dýrmætt tækifæri til
að ljúka loksins þeirri baráttu sem
Steina og Snorri öttu svo ötullega.
Það er þyngra en tárum taki að
vera rétt byrjuð að þjálfa þig þegar
þú kvaddir. Líklega hafðirðu svo
margt að segja að tölva hefði ekki
dugað. Þú vildir auðvitað hitta okk-
ur uppi í skýjunum þangað sem þú
flaugst alltaf á tenórtónunum. Þar
Kristján Ketilsson