Morgunblaðið - 05.11.2018, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. NÓVEMBER 2018
✝ Dóra ElísabetSigurjónsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 15. mars 1961.
Hún lést á
hjúkrunar-
heimilinu Eir í
Grafarvogi 25.
október 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurjón
Magnússon, f. 9.
október 1925, d.
30. júlí 1979, framkvæmda-
stjóri, og Sigrún B. Halldórs-
dóttir, f. 23. febrúar 1941, d.
26. mars 2015, húsfreyja. Al-
systkini Dóru Elísabetar eru
Bára Heiða Sigurjónsdóttir, f.
29. ágúst 1963, Sigrún Björk
Sigurjónsdóttir, f. 4. júlí 1967,
og Steinar Halldór Sigurjóns-
son, f. 18. maí 1972. Samfeðra
systkini hennar eru Jón Gunn-
ar Sigurjónsson, f. 21. septem-
ber 1946, Guðrún Marta Sigur-
jónsdóttir, f. 12. nóvember
1948, d. 15. júlí 1965, Sigríður
Þóra Sigurjónsdóttir, f. 8. júní
1953, Sigurjón Sigurjónsson, f.
hennar er Valerio Gargiulo,
hennar börn eru Egill Bjarki
Guðmundsson, f. 22. júní 1999,
Emilía Dröfn Guðmundsdóttir,
f. 8. nóvember 2001 og Eiður
Kristinn Guðmundsson, f. 15.
nóvember 2004. 2) Bryngeir
Arnar Bryngeirsson, f. 27.
nóvember 1981, maki Margrét
Samúelsdóttir, f. 6. mars 1986,
þeirra börn eru Samúel Bryn-
geir Bryngeirsson, f. 24. febr-
úar 2012, og Margeir Hildir
Bryngeirsson, f. 8. janúar 2016.
3) Berglind Harpa Bryngeirs-
dóttir, f. 1. ágúst 1984, maki
Ragnar Franz Pálsson, f. 17.
ágúst 1983, þeirra börn eru
Andrea Elísabet Ragnarsdóttir,
f. 10. mars 2009, Sindri Steinn
Ragnarsson, f. 1. september
2012, og Freydís Embla
Ragnarsdóttir, f. 19. desember
2014. 4) Eva Bryngeirsdóttir, f.
25. október 1987, maki Ing-
ólfur Júlíus Pétursson, f. 5.
febrúar 1987, þeirra börn eru
Krummi Rafn Ingólfsson, f. 9.
september 2015, og Úlfur Örn
Ingólfsson, f. 23. nóvember
2017. 5) Sigurjón Friðrik
Sigurjónsson, f. 11. febrúar
2006.
Útför Dóru Elísabetar verð-
ur gerð frá Grafarvogskirkju í
dag, 5. nóvember 2018, og
hefst athöfnin klukkan 13.
4. ágúst 1956, og
Magnús Sigur-
jónsson, f. 21 nóv-
ember 1962.
Dóra Elísabet
giftist 25. júní
2005 Sigurjóni
Hermanni Frið-
rikssyni, f. 11. jan-
úar 1965, járn-
smið. Foreldrar
hans eru Friðrik
Sigurlíni Friðriks-
son, f. 20. júní 1931, d. 25.
mars 2018, og Anna Þorbjörg
Jónsdóttir, f. 23. nóvember
1929. Systkini hans eru Ingv-
eldur Kristín Friðriksdóttir, f.
2. janúar 1957, Friðrik Ari
Friðriksson, f. 28. mars 1959,
og Mikkalína María Friðriks-
dóttir, f. 29. apríl 1962, d. 20.
september 2016. Áður var
Dóra Elísabet gift Bryngeiri
Guðjóni Guðmundssyni, f. 5.
desember 1957, d. 9. sept-
ember 2006.
Börn hennar eru 1) Anna
Björk Marteinsdóttir, f. 30.
desember 1977, sambýlismaður
Mamma kenndi mér margt um
ævina, sumar lexíurnar voru auð-
veldar og reyndust mér vel á
meðan aðrar voru erfiðari og þær
þyngstu, án efa þessar seinustu.
En mamma var ótrúleg fyrir-
mynd og passaði vel upp á þá
sem stóðu henni næst. Alltaf gat
maður leitað til mömmu og spurt
ráða. Hún var líka alltaf til í að
hjálpa til svo mjög að það gekk
næstum fram af henni á seinni
árum. Henni fannst mikilvægt að
ég kynni allt það sem ung kona
þyrfti að kunna, eins og að bora í
vegg og hengja upp myndir. Þá
var ekki síður mikilvægt að
kunna halda heimili en mikilvæg-
ast var að redda sér og það sýndi
hún í verki.
Mamma var mjög handlagin
og það áttum við sameiginlegt.
Eftir okkur saman liggja hin
ýmsu handverk sem hún byrjaði
á en ég kláraði. En þá tók hún við
því og lét ramma inn eða bólstra
eftir því sem átti við. Við vorum
mjög ánægðar með þessa sam-
vinnu, sér í lagi þegar sjónin var
aðeins farin að versna hjá henni
og áður en hún sætti sig við gler-
augun. En hún dundaði sér við
eitt og annað. Hún málaði silki-
slæður og steindi glugga svo fátt
eitt sé nefnt.
Þá var mamma áhugakona um
hina andlegu list, hún spáði í spil
og las í bolla sem hún kenndi mér
að lesa í en sagði samt að það
væri nú varla hægt að kenna það.
Annaðhvort hefði maður þetta
eða ekki. Hún fór árlega á miðils-
fundi. Eftir eina heimsóknina til
miðils var henni sagt að það
kæmi nýr maður, nýtt hús og nýr
bíll og hún var heldur ánægð með
þessa spá en eins og oft vill verða
rættist spáin ekki strax og lét nýi
maðurinn bíða eftir sér.
Svo, rúmlega ári seinna, vor-
um við í bíltúr og hún segir mér
að hún hafi keyrt mjög skemmti-
legan mann heim í gær en þá var
hún að keyra leigubíl. Hún sagði
mér hvernig hann hefði verið og
að þau hefðu spjallað heilmikið
saman og hún hefði sko ekkert á
móti því að hitta hann aftur. Ég
sagði henni að hún yrði að gera
það sem hún gæti til að hitta
hann aftur fyrst hann skildi eftir
sig svona góð fyrstu kynni. Ekki
hefði mig grunað hversu góð ráð
þetta voru því þarna hófst falleg
vinátta sem entist henni ævina.
En Silli og hún rugluðu saman
reytum, keyptu hús, bíl og eign-
uðust barn og þar með rættist
spádómurinn einnig. En Silli hef-
ur verið þvílíkur gæfufengur fyr-
ir okkur öll þar sem hann gekk
beint inn í stóra fjölskyldu með
öllum sínum verkefnum með ró-
semd og gleði að vopni. Hún
mamma datt í lukkupottinn þeg-
ar hún keyrði hann heim þarna
um árið.
Það hefur verið mjög erfitt að
læra allt sem mamma kenndi
mér og erfiðasta lexían er án efa
að hafa trú á sjálfri mér og tak-
ast á við tilveruna sem sjálfstæð
fullorðin kona sem vill kenna
dætrum mínum hvernig á að tak-
ast á við tilveruna en sem betur
fer er ég fljót að læra og eitt það
mikilvægasta sem mamma
kenndi mér er að elta draumana
sína og láta þá rætast.
Það hefur verið sárt að geta
ekki rætt við hana undanfarin ár
og ég sakna þess mikið að geta
ekki leitað til hennar þar sem við
vorum miklar vinkonur.
Sakna þín endalaust, elsku
mamma.
Berglind Harpa
Bryngeirsdóttir.
Þegar ég hugsa um mömmu
þá sé ég fyrir mér einstaklega lif-
andi konu sem gaf endalaust af
sér. Hún sýndi okkur systkinun-
um stuðning í hverju sem við
tókum okkur fyrir hendur. Hún
var okkar heitasti stuðnings-
maður þegar vel gekk og okkar
helsti sálusorgari þegar verr
gekk. Hún gladdist af öllu hjarta
yfir hverju barnabarninu á fætur
öðru og elskaði tengdabörnin líkt
og þau væru hennar eigin. Hún
fann sjálf draumaprinsinn á end-
anum eftir nokkrar atrennur.
Mamma var ekki bara ástrík
heldur líka óhrædd við að feta
þær slóðir sem fæst okkar þora
að feta og hún sameinaði hin
hefðbundnu kynhlutverk. Hún
storkaði feðraveldinu þegar hún
vann sem bílstjóri og vélavörður
en fékk sumstaðar óblíðar við-
tökur frá viðkvæmum egóum.
Hún kenndi mér að nota þvotta-
vélina og Berglindi systur að
bora í veggi. Það blundaði samt
líka smá íhaldskona í mömmu en
hún hafði mikið dálæti á því að
baka og halda kaffiboð. Og kjól-
arnir! Maður lifandi hvað hún
elskaði að klæðast kjólum.
Mamma var ekki við eina fjöl-
ina felld í frítíma sínum. Hún
hafði unun af hvers konar handa-
vinnu og saumaði, prjónaði og
málaði á silki. Hún hafði græna
fingur og hafði mikla ánægju af
garðvinnu. Í garðinum voru það
jarðarberin sem voru hennar
helsta stolt þegar þrestirnir
komust ekki í þau. Mamma var
líka mikill göngugarpur og fór í
margar gönguferðir um Horn-
strandir. Fyrir flesta væri þetta
sennilegast nóg af áhugamálum
en ekki fyrir mömmu. Hún var
einnig mikil hestakona og var
alla tíð haldin talsverðri bíla-
dellu. Þá hef ég ekki einu sinni
minnst á brennandi áhuga henn-
ar fyrir góðu kaffi og ferða-
lögum.
Það er einfaldlega ekki hægt
að lýsa mömmu í fáum orðum.
Hún átti ekki langa ævi en því
verður seint komið í orð hversu
mikið hún lifði á þeim árum sem
hún fékk. Kertin sem loga bjart-
ast brenna jafnan fyrst út en
birtan sem af þeim stafar er ein-
stök. Takk fyrir birtuna, elsku
mamma.
Bryngeir Arnar
Bryngeirsson.
Í dag fer fram jarðaför elsku
móður minnar, Dóru Elísabetar
Sigurjónsdóttur. Þegar ég minn-
ist hennar kemur upp í huga mér
dugleg og einstaklega skemmti-
leg kona. Mínar minningar úr
æsku eru helst tengdar útiveru
og ferðalögum upp á hálendi þar
sem hún naut sín helst í samveru
við náttúru, dýr og fólk. Hún fór
margar ferðir gangandi á vegum
Ferðafélags Íslands og stundum
hélt hún ein á leið út í náttúruna.
Hún var mikill náttúruunnandi,
elskaði blóm og naut þess mikið
að vera í nálægð við náttúruna.
Mamma var mjög fjölhæf kona,
hún var mikil handavinnukona,
prjónaði peysur og vettlinga,
saumaði út auk þess sem hún
saumaði föt. Hún lét sér það t.d.
ekki nægja að sauma sér þjóð-
búning heldur saumaði hún sér
einnig peysuföt. Hún var ótrú-
lega drífandi og orkumikil. Hún
var félagslynd og glöð í eðli sínu
með mikinn sjarma. Mamma
hafði gaman af lífinu og lifði því
lifandi eins og henni var líkt. Hún
fór sínar eigin leiðir í lífinu og í
stað hefðbundinna kvennastarfa
starfaði hún við akstur og vélar.
Hún var með mikla bíladellu og
skipti það hana miklu máli að
vera á fallegum en jafnframt
vönduðum bíl. Mamma hafði óbil-
andi trú á okkur systkinunum og
studdi okkur í gegnum nám og
störf. Hún var yndisleg amma og
voru ömmubörnin alltaf velkom-
in til hennar og Silla afa.
Takk fyrir allt sem við gerðum
saman. Takk fyrir að vera þú.
Sjáumst síðar.
Þín dóttir,
Anna Björk Marteinsdóttir.
Elsku Dóra amma.
Það er leiðinlegt að þú sért bú-
in að vera mikið veik. En núna
ertu hætt að vera veik. Við lásum
þetta í bók og hugsuðum til þín:
„Þegar maður er lítill þá er
maður eins og lítil lækjarspræna
sem skoppar niður fjallshlíðar,
yfir þúfur og móa og alltaf er hún
að stækka og auka hraðann.
Smám saman verður lækurinn að
stórri á sem fellur í háum fossum
fram af klettum og streymir um
fallegar sveitir í bugðum og
beygjum framhjá grænum
túnum. Þá er maður fullorðinn.
Þegar áin er orðin að breiðu fljóti
sem teygir úr sér á svörtum eyði-
söndum, þá er maður orðinn
gamall. Og að lokum rennur
fljótið rólega út í hið stóra haf og
sameinast þar öllum vötnum ver-
aldar. Þá er maður dáinn. [...]
Kannski að Guð sé eins og hafið
og þegar maður deyr renni mað-
ur saman við Guð eins og árnar
renna saman við hafið?“ (Friðrik
Erlingsson, 1992). Kannski var
fjallið þitt frekar lítið og þess
vegna var lækurinn þinn svona
fljótur út í sjó.
Við ætlum að hugsa fallega til
þín og kveikja á kerti.
Þín barnabörn,
Samúel Bryngeir og
Margeir Hildir
Bryngeirssynir.
Nú hefur elsku hjartans mág-
kona mín, hún Dóra, kvatt okkur
og skilur eftir stórt skarð. Dóra
var með hjarta úr gulli, ein sú fal-
legasta manneskja sem ég hef
nokkurn tíma kynnst. Það var
aldrei leiðinlegt að koma á heim-
ili þeirra hjóna, Dóru og Silla,
enda voru þau svo barngóð, gest-
risin og hjartahlý. Dóru var líka
svo margt til lista lagt, hvort sem
það var að gera við vél eða skapa
dýrindis veitingar enda var hún
einstaklega lagin í höndunum.
Mér finnst ég svo rík að hafa
fengið að kynnast henni.
Dóra var svo stolt að börnun-
um sínum fimm og öllum barna-
börnunum sem eru orðin tíu.
Mér er ofarlega í huga eitt sinn
þegar ég kom til hennar en þá
var hún nýbúin að lesa úr spá-
dómsspilunum sínum. Dóra var
svo spennt því í þeim sá hún að
bráðum væri von á nýju barna-
barni. Það er svo sorglegt að ekki
löngu síðar var sjúkdómurinn
farin að herja með miklum þunga
á þessa yndislegu konu þannig að
hún gat ekki notið komu yngstu
barnabarnanna eins og hún hefði
svo gjarnan viljað.
Yndislega Dóra var drauma-
móðir og reyndist litla bróður
sínum, manni mínum, einstak-
lega vel. Hún hefur alltaf stutt
við bakið á honum í gengum súrt
og sætt. Hugur minn er hjá
manni hennar og afkomendum.
Arna Bech.
Dóra Elísabet
Sigurjónsdóttir
Elsku vinkona, þú ert ein dug-
legasta kona sem ég hef kynnst,
söknuðurinn er virkilega sár. Þær
stundir sem ég átti með þér og
þinni fjölskyldu hafa verið mér og
mínum ómetanlegar. Mig skortir
öll orð en minning þín lifir í hjört-
um okkar allra.
Andlátið bar brátt að en hafði
þó sinn aðdraganda, þakka fyrir
okkar síðustu stundir í smala-
mennsku og fjöri, elsku gullið mitt.
Þín vinkona,
Hörn.
Lilja
Grétars-
dóttir
✝ Guðmunda Lilja Grét-arsdóttir fæddist 5. maí
1970. Hún lést 19. október 2018.
Útför Lilju fór fram 30. októ-
ber 2018.
✝ Marsibil Sig-ríður Eðvalds-
dóttir, Sísí, fæddist
á Hvammstanga 16.
júlí 1930. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands á
Hvammstanga 1.
október 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Eðvald
Halldórsson, f.
15.1. 1903, d. 24.9.
1994, og Sesilía Guðmunds-
dóttir, f. 31.12. 1905, d. 12.1.
1994. Systkini hennar voru:
Guðmundur, f. 14.2. 1923, d.
29.1. 2011, María Erla, f. 10.10.
1928, Ársæll, f. 1.1. 1934, d.
18.11. 1953, Sólborg Dóra, f.
24.1. 1939, og Sigurlín, f. 15.12.
1952, d. 13.8. 1965.
Sísí og Daníel byrjuðu sinn
búskap 1954 í Hafnarfirði en ár-
ið 1957 fluttu þau norður á
Hvammstanga í húsið Kamb-
holt. Árið 1959 keyptu þau Eyri
á Hvammstanga og bjuggu þar
alla tíð síðan. Þar stunduðu þau
blandaðan búskap m.a. með kýr,
kindur og hænur en einnig
svínarækt í rúman áratug. Með-
fram búskapnum starfaði Sísí á
ýmsum stöðum m.a. rækju-
vinnslunni Meleyri, sjúkrahús-
inu á Hvammstanga og sauma-
stofunni Drífu. Hún söng í
fjölmörg ár með Kirkjukór
Hvammstanga og var félagi í
kvenfélaginu Björk í árafjöld.
Sísí og Daníel höfðu gaman af
að sækja landið heim og stofn-
uðu hjónaferðaklúbbinn NN
ásamt fleiri Húnvetningum.
Þegar dró að starfslokum fengu
þau sér húsbíl og ferðuðust á
honum vítt og breitt um landið
með Húsvagnafélagi Íslands og
voru félagar nr. 1.
Útförin fór fram í kyrrþey að
hennar eigin ósk.
Sísí giftist 25.12.
1954 Daníel Péturs-
syni, f. 27.8. 1928,
d. 19.12. 2016. Þau
eignuðust fjóra
syni: 1) Ársæll, f.
1.8. 1953. k.h. er
Dýrunn Hann-
esdóttir, f. 27.4.
1953. 2) Pétur, f.
20.11. 1955. K.h. er
Ágústa Linda
Bjarnadóttir, f.
3.12. 1956. 3) Eðvald, f. 14.4.
1957. K.h. er Sigurbjörg Berg-
lind Sölvadóttir, f. 18.5. 1954. 4)
Gústav Jakob, f. 28.5. 1963. K.h.
er Guðrún Jóhanna Axelsdóttir,
f. 24.6. 1969. Barnabörn Sísíar
og Daníels eru 13 talsins, barna-
barnabörnin 26 og barnabarna-
barnabörnin eru orðin fjögur.
Ef dimmir í lífi mínu um hríð
eru bros þín og hlýja svo blíð
Og hvert sem þú ferð
og hvar sem ég verð
þarf fólk eins og þig
fyrir fólk eins og mig
(Rúnar Júlíusson)
Mamma mín, þessar laglínur
koma upp í huga mér þegar ég
hugsa til þín.
Það þarf fólk eins og þig til að
gera heiminn betri og kenna
okkur sem eftir lifum hvað það
skiptir miklu í lífinu að trúa
ávallt á það góða í öllum, sam-
gleðjast og hvetja mann áfram í
lífinu.
Ég var ábyggilega með þeim
erfiðustu á uppeldisárum mín-
um og hef ábyggilega átt stóran
þátt í fallega gráa hárinu þínu
en á móti átt þú enn stærri þátt í
því að úr mér rættist og að ég sé
hamingjusamur og lífsglaður
maður sem á endalausar góðar
minningar um yndislega
mömmu sem ég á allt mitt líf og
gott uppeldi að þakka.
Það fallegasta sem ég heyrði
þegar við komum á sjúkrahúsið
til að kíkja á þig síðustu árin var
„Gústi minn“ en þannig heilsað-
ir þú mér alltaf þegar við
komum.
Ég veit það nú að besta gjöf
sem hægt er að gefa barninu
sínu er ást og umhyggja. Því í
þeirri gjöf fylgir restin af upp-
eldinu og er lykillinn að gæfu-
samri framtíð.
Ég og allir sem þekktu þig
eiga eftir að sakna þín alveg
endalaust og það sem við mun-
um alltaf eiga eru minningarnar
um einstaka móður sem leitaði
uppi ómeðvitað þá sem minna
mega sín til þess eins að reyna
að veita þeim einhverja aðstoð
af einhverju tagi eða láta gott af
sér leiða.
Þótt þú sért nú horfin á braut,
elsku mamma, í enn eitt ferða-
lagið með pabba þá ertu hjá mér
í hjartanu, hvert sem ég fer og
hvar sem ég verð því það þarf
fólk eins og þig fyrir fólk eins og
mig.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Ástarþakkir fyrir allt,
mamma mín.
Þinn
Gústav (Gústi).
Elsku Sísí amma, núna ertu
komin til afa og trúum við því að
þið haldið áfram að ferðast um
og njóta lífsins í sumarlandinu.
Sísí amma var stór hluti af æsku
okkar, það var ósjaldan sem við
barnabörnin lögðum leið okkar
út að Eyri til ömmu og afa,
þangað var alltaf notalegt að
koma, Eyrarkakan, spilaborg-
irnar, töluþræðingar, biblíu-
bækurnar, gistipartíin og svo
alltaf eitthvað gott í gogginn
þegar farið var heim. Amma
sagði okkur seinna að hún hefði
tekið upp á því að gefa okkur
börnunum smá nammimola þeg-
ar þurfti að fara heim, svo það
gengi betur að senda okkur
heim, þá áttum við að vera búin
að klæða okkur í útifötin og svo
biðum við í dyragættinni á með-
an hún fór í búrið og náði í eitt-
hvert smáræði „í gogginn“. Þau
eru ófá jólafötin sem hún saum-
aði á okkur og vandvirknin engu
lík.
Áhugi hennar fyrir gróðri og
hvers kyns jurtum var mikill og
bar fallegi skrúðgarðurinn
hennar vitni um það sem og all-
ar inniplönturnar og var ekki
sjaldan sem við fengum afleggj-
ara eða blóm í potti með okkur
heim þegar við vorum farin að
búa.
Elsku amma, þú varst alltaf
svo yndisleg við okkur og fund-
um við svo vel fyrir væntum-
þykjunni. Takk fyrir allt.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Ína Björk, Sirrý og Hannes
Ársælsbörn.
Marsibil Sigríður
Eðvaldsdóttir