Morgunblaðið - 17.12.2018, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 17. DESEMBER 2018
✝ Ebba Ingi-björg Magn-
úsdóttir fæddist á
Akranesi 8. mars
1938. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands,
Akranesi, 8. des-
ember 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Ebenezersdóttir, f.
16. september
1899, d. 21. september 1988,
og Magnús Ásmundsson, f. 29.
september 1896, d. 10. október
1994. Albróðir Ebbu var Gylfi
sambýliskona hans er Tanja
Björg Sigurjónsdóttir, f. 1988,
dóttir þeirra er Sunneva, f.
2018. b) Heiður, f. 1990, sam-
býlismaður hennar er Ásbjörn
Egilsson, f. 1990, sonur þeirra
er Rúrik Logi, f. 2016. c)
Hekla, f. 1994, sambýlismaður
hennar er Ómar Logi Þor-
björnsson, f. 1994.
2) Magnús, f. 1968, í sam-
bandi með Hrund Valgeirs-
dóttur, f. 1974. Börn Magn-
úsar eru a) Albert Brynjar, f.
1988, sambýliskona hans er
Sólrún Dögg Jónsdóttir, f.
1984, börn þeirra eru Jón Þór,
f. 2009, og Anna Margrét, f.
2013. b) Ebba Ingibjörg, f.
2000.
Útför Ebbu Ingibjargar fer
fram frá Akraneskirkju í dag,
17. desember 2018, og hefst
athöfnin klukkan 13.
Magnússon, f. 23.
september 1940, d.
11. júlí 2010. Hálf-
bróðir sammæðra
var Haraldur Jó-
hannsson, f. 7. júlí
1926, d. 18. mars
2002.
Ebba Ingibjörg
var gift J. Högna
Ingimundarsyni, f.
2. janúar 1931, d.
2. desember 1991.
Börn þeirra eru: 1) Lilja
Björk, f. 1962, gift Haraldi
Friðrikssyni, f. 1960. Börn
þeirra eru: a) Högni, f. 1986,
Elsku amma. Það er gott að
eiga dýrmætar minningar sem
ylja manni á erfiðri stundu sem
þessari. Þrátt fyrir að við hefðum
séð í hvað stefndi er erfitt að
sætta sig við þá staðreynd að þú
sért farin frá okkur og það er mik-
ið tómarúm í hjörtum okkar allra.
Ég minnist þín sem hjartahlýrrar
ömmu sem vildi allt fyrir alla
gera.
Þú varst mjög áhugasöm um líf
barnabarna þinna og vildir að við
sýndum þér myndir og segðum
þér frá því sem dreif á daga okk-
ar. Þú varst með auga fyrir fal-
legum hlutum og fannst mikil-
vægt að gefa okkur
barnabörnunum fallega og eigu-
lega hluti. Þér fannst líka afar
mikilvægt að við ættum fallega
skartgripi og við nutum góðs af
því þegar þú vannst í verslun
Guðmundar B. Hannah, þú varst
alveg með það á hreinu hvað væri
í tísku á hverjum tíma.
Góðar minningar koma upp í
hugann þegar ég rifja upp það
sem við gerðum saman. Þar ber
helst að nefna góðar stundir í
sumarbústaðnum þar sem þú
vildir helst vera öllum stundum.
Þar leið þér einstaklega vel og
fannst gaman að hafa barnabörn-
in með eða fá okkur í heimsókn.
Ég á líka margar minningar úr
Hjarðarholtinu þar sem þú bjóst
lengst af og ég held að við minn-
umst þess öll að laumast upp í
skáp þar sem alltaf var til suðu-
súkkulaði. Ég naut góðs af því
hvað þú bjóst stutt frá Fjöl-
brautaskólanum og í hádegis-
hléum og eyðum var voðalega
gott að koma yfir til þín. Þegar ég
vann síðan á sumrin í Einarsbúð
þá dekraðirðu við mig í hverju há-
degishléi. Þú varst búin að elda
þegar ég kom, við borðuðum sam-
an og áttum góða stund, ræddum
um daginn og veginn. Eftir mat-
inn kom ekki til greina að ég
hjálpaði þér að ganga frá heldur
átti ég að leggja mig áður en ég
færi aftur í vinnu.
Þú elskaðir barnabörnin og
langömmubörnin þín og fannst
svo gaman þegar við vorum hjá
þér. Ég veit að þú þráðir að geta
séð barnið mitt en það er dýr-
mætt að þú fannst það sparka og
þá sagðir þú að þetta væri kröft-
ugur strákur, við sjáum svo hvort
það reynist rétt. Ég reyni kannski
sjálf að klára uglupokann sem þú
byrjaðir á, en ég held að við vitum
báðar hvernig það mun enda.
Elsku amma Ebba, takk fyrir
allt. Ég veit að þú munt fylgjast
með okkur frá nýjum heimkynn-
um.
Þín
Hekla.
Elsku Ebba amma. Nú sit ég
og hugsa til þín og rifja upp minn-
ingar okkar sem eru nú mjög
margar og eru mér afar kærar, öll
símtölin okkar og heimsóknir
okkar mömmu til þín þegar ég var
lítil þegar við komum í kaffi til
þín.
Þegar ég kíkti alltaf upp til þín
þegar ég nennti ekki með afa upp
í hesthús og við áttum okkar
skemmtilegu og áhugaverðu
spjallstundir. Og ég verð ætíð
þakklát fyrir hjálp þína sem þú
ávallt veittir mér.
Nú hvílist þú með afa Gylfa og
Högna þínum og ég hugsa til ykk-
ar allra.
Ég sakna þín og mun alltaf
elska þig. Þú varst besta amma
sem hægt er að eiga.
Ég og Magdalena munum
ávallt minnast þín.
Við Magdalena elskum þig.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
Eins láttu ljósið þitt
lýsa í hjarta mitt,
skína í sál og sinni,
sjálfur vaktu þar inni.
(Sigurbjörn Einarsson)
Kveðjur,
Ragnhildur og Magdalena.
Löngu og göfugu dagsverki er
lokið. Ebba frænka mín hefur
kvatt og lagt upp í ferðina sem
bíður okkar allra. Við vorum jafn-
aldrar og frá blautu barnsbeini
lágu leiðir okkar saman. Faðir
hennar og móðir mín voru systkin
og vináttan og böndin sem bundu
svo tryggilega saman fjölskyldur
okkar slitnuðu aldrei. Það voru
svo sannarlega skemmtilegir og
góðir tímar sem við og Gylfi bróð-
ir hennar áttum saman sem börn
og unglingar. Síðan tóku fullorð-
insárin við með þeim margbreyti-
legu viðfangsefnum sem þeim
eðlilega fylgdu en alltaf voru sam-
skiptin jafn náin og fyrr.
Á æskuárum okkar, meðan
allra naut við, voru gjarnan stórar
samkomur, fermingar og afmæli.
Þar var allur hinn stóri ættbogi
okkar saman kominn og vináttan
og gleðin sem fylgdi þeim sam-
komum ógleymanleg. Það var svo
sannarlega ómetanlegt að finna
vináttuna og eiga þess kost að
alast upp í því umhverfi sem aldr-
ei bar skugga á í samskiptum
fólksins okkar.
Tíminn leið og gæfan fylgdi
Ebbu, hún giftist miklum öðlingi
og mannkostamanni, Högna Ingi-
mundarsyni. Hjónaband þeirra
var bæði fagurt og farsælt og
dugnaður og barnalán einkenn-
andi fyrir sambúð þeirra. Því mið-
ur varð Ebba fyrir þeirri miklu
sorg að missa eiginmann sinn í
blóma lífsins en ekkert fékk bug-
að hana. Áfram skyldi haldið og
hið glæsilega og notalega heimili
hennar ávallt sú umgjörð þar sem
fjölskylda hennar átti sinn griða-
stað og þar sem vinir voru ávallt
velkomnir til að þiggja góðgjörðir
hinnar myndarlegu húsmóður.
Það var nefnilega þannig, að það
var ekki bara hennar ástvinalið
sem hugur og hjarta voru bundin
við því ávallt var hjá henni í hjart-
anu rúm fyrir alla.
Ebba og Högni byggðu þegar á
fyrstu hjúskaparárum sínum
myndarlegt tveggja hæða hús við
Hjarðarholt á Akranesi. Í því húsi
bjuggu þau og fjölskylda þeirra
nær alla tíð síðan en seldu Gylfa
bróður hennar neðri hæðina, þar
sem hann og fjölskylda hans bjó
síðan um áratuga skeið. Var sam-
band fjölskyldna þeirra einstakt
og allir sem einn maður. Snyrti-
mennskan í hávegum höfð, líkt og
verið hafði áður á æskuheimili
þeirra systkina, hjálpsemi hvert í
annars garð eins og best varð á
kosið. Ebba sinnti ýmsum störf-
um meðfram heimilishaldinu og
var rómuð fyrir þau öll, svo vel
var allt af hendi leyst. Samvisku-
söm með afbrigðum og hafði sér-
lega þægilega og ljúfa nærveru
alla tíð.
Ég og fjölskylda mín eigum svo
margt að þakka, fyrir elskuleg-
heit hennar alla tíð, tryggð og
trausta vináttu, nú þegar lífsbók
hennar hefur verið lokað. Megi
frænka mín eiga góða heimkomu í
ljóssins heim og við kveðjum hana
með innilegu þakklæti fyrir allt
og allt.
Góður guð varðveiti hana og
blessi um alla eilífð. Börnum
hennar og fjölskyldum þeirra
vottum við innilega samúð.
Einar Jón Ólafsson.
Í dag kveð ég föðursystur
mína, Ebbu. Hún var mér í æsku
eins og móðir, en ég var svo lán-
söm að búa í sama húsi, þ.e. í
Hjarðarholtinu, og núna veit ég
enn frekar hversu heppin ég er að
hafa átt Ebbu að og minningin því
dýrmætari. Það er svo sterkt í
æskuminningunni að á sumrin
var farið í berjamó í Hvalfirði með
fjölskyldunni og endaði svo af-
raksturinn hjá Ebbu, sem sagt
sultað og saftað, tappað og merkt
á glerflöskur og krukkur. Enda
hafði Ebba ekki langt að sækja
verkkunnáttu sína varðandi ým-
islegt eins og þetta og fleira.
Ebba hjálpaði mér endalaust þol-
inmóð með handavinnuna í barna-
skólanum þegar allt var komið í
óefni hjá mér, búin að klúðra köfl-
ótta handvinnupokanum sem
maður átti að skila sem hand-
vinnuverkefni og ég að falla á
tíma og orðin geðvond. Enda
fannst mér mesta óréttlæti
heimsins að þurfa yfirhöfðuð að
snerta saumnál og gera kross-
saum. Sem fyrr kom Ebba til
bjargar og ég gat skilað þessu
með sæmd án þess að þurfa að
skrópa í handavinnu eða mæta
með þetta allt í ólagi.
Ebba var mjög skapandi og
vandvirk kona og kom það fram í
öllu sem hún tók sér fyrir hendur;
hvort sem það var prjónaskapur
eða eldamennska voru hand-
bragðið og gæðin frábær. Hún
hafði líka frábært auga fyrir litum
og formum hvort sem það var í
jólaskreytingum eða uppröðun á
fallega heimilinu sínu. Ég dáðist
alltaf að því hvað hún gerði allt af
miklu öryggi. Hún Ebba var ekki
að básúna hæfileika sína heldur
var manneskja sem framkvæmdi,
skapaði og hafði allt til brunns að
bera til að vera titluð hönnuður,
listamaður, kokkur og hand-
verksmaður.
Já, hún Ebba hefði rúllað því
upp að reka hvaða lúxushótel sem
er.
Ebba er í minningunni svona
„ofurkona“. Oftar en ekki varð
maður vitni að því að hún var að
fitja upp, svo þegar maður sneri
sér aðeins við þá var allt í einu
komin peysa. Ebba gat nánast
allt.
Ebba varð ekkja á miðjum
aldri en gafst ekkert upp, hélt
heimili af miklum myndarskap,
sem og sumarbústaðnum, sælu-
reit sínum í Borgarfirði þar sem
litlar hríslur urðu fljótt að skógi
enda hugsaði hún um þær af alúð
og dugnaði eins og þrekið leyfði.
Ebba fylgdist vel með því sem var
að gerast í þjóðfélaginu, réttlæti
skorti að henni fannst um mörg
málefni. Hún var ekki flokkspóli-
tísk að merkja, en var oft brugðið
við margt misréttið í þjóðfélaginu.
Þegar pabbi greindist með ill-
kynja sjúkdóm var engin betri en
Ebba enda ósérhlífin þá sem
endranær og helgaði hún sem oft-
ar líf sitt öðrum en sjálfri sér.
Jólaboðin verða víst ekki hjá
elsku Ebbu frænku hér eftir og
við spyrjum: Hvar fáum við nú
gourmet-kókostertu og alvöru
heitt súkkulaði um jólin? Hver á
núna að leiðbeina okkur í hundr-
aðasta skipti við að taka slátur?
Og hvar eigum við að borða Þor-
láksmessuskötuna?
Ég kveð mína yndislegu
frænku með þökk fyrir allar þær
góðu minningar sem ég og fjöl-
skylda mín á. Hún reyndist mér
og fjölskyldu minni alltaf vel enda
kölluðu stelpurnar okkar hana
alltaf Ebbu ömmu.
Elsku Lilja, Maggi og fjöl-
skyldur, hugur okkar er hjá ykk-
ur öllum.
Aðalheiður og fjölskylda.
Ebba Ingibjörg
Magnúsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Ebbu Ingibjörgu Magn-
úsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝ Ástríður Þór-hallsdóttir var
fædd 9. september
1933 í Stöpum á
Vatnsnesi. Hún lést
á Heilbrigðis-
stofnun Vest-
urlands á Hvamms-
tanga 4. desember
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Þórhallur
Bjarnason, f. á
Moldhaugum í Eyjafirði 1899, og
Þóra Sigvaldadóttir, f. í Múla í
Línakradal sama ár. Þóra lést
árið 1981 en Þórhallur 1989 og
eru þau jarðsett í Kirkju-
hvammi.
Systur Ástu voru Ingibjörg, f.
1922, d. 2007, Sigríður Sig-
urbjörg, f. 1926, d. 2016, og Elín
Þórdís, f. 1929, d. 2013.
Þann 31. desember árið 1951
giftist Ásta Jóni Ágústssyni, f. í
Ánastaðaseli á Vatnsnesi 28. júlí
1924, d. 4. júní 2016. Foreldrar
hans voru Ágúst Frímann Jak-
er Elísabet Eir Steinbjörns-
dóttir. Barn þeirra er Stefanía
Ósk, f. 2018. Dætur Helgu og
Ólafs H. Guðmundssonar eru
Margrét Unnur, f. 1973, og Haf-
dís, f. 1980. Sambýlismaður Mar-
grétar er Bragi Páll Bragason
og eiga þau fjögur börn, Bryn-
dísi Helgu, f. 2000, Emilíu Rós, f.
2007, Daniel Andra, f. 2009, og
Ragnar Snæ, f. 2012.
Ásta gekk í barnaskóla á
Vatnsnesi og á Hvammstanga.
Hún stundaði einnig nám við
Kvennaskólann á Blönduósi.
Foreldrar Ástu fluttu frá
Stöpum að Hamri í Hvamms-
tangahreppi árið 1944 og síðar í
Brekku á Hvammstanga.
Jón og Ásta tóku við búskap í
Gröf árið 1954 af foreldrum
Jóns. Einnig bjó þar með þeim
um tíma Jakob bróðir Jóns.
Árið 1968 fluttu þau með börn
sín til Hvammstanga þar sem
þau byggðu sér íbúðarhús á
Höfðabraut 5.
Það sama ár hóf Ásta hjúkr-
unarstörf við Sjúkrahúsið á
Hvammstanga og vann þar alla
tíð þar til hún komst á eftir-
launaaldur.
Útför Ástu fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag, 17.
desember 2018, klukkan 14.
obsson, f. 1895, d.
1984, og Helga
Jónsdóttir, f. 1895,
d. 1973.
Börn Ástu og
Jóns eru: 1) Þór-
hallur, f. 16.12.
1952, eiginkona
hans er Hólmfríður
Ósmann Jónsdóttir.
Börn þeirra eru
Birta, f. 1989, og
Sindri, f. 1995.
Sambýlismaður Birtu er Sig-
urvald Ívar Helgason. Barn Þór-
halls og Hebu Sigurgeirsdóttur
er Auður, f. 1974, gift Erni
Hreinssyni. Barn þeirra er Dag-
ur Nói, f. 2010. Barn Auðar og
Björgvins Ívars Guðbrandssonar
er Bjarki, f. 1992, sambýliskona
hans er Stefanía Þorsteinsdóttir.
Dætur þeirra eru Eik, f. 2014, og
Björk, f. 2017. 2) Helga, f. 31.8.
1954, sambýlismaður er Þor-
björn Gíslason. Synir þeirra eru
Birkir Þór, f. 1990, og Stefán, f.
1991, d. 2001. Eiginkona Birkis
Ellin færist mér í fang,
fögur enn mín kona.
Erum orðin langalang,
lífið gengur svona.
Þannig hljómaði vísan sem afi
fór með á 90 ára afmælisdaginn
sinn en lítil stúlka hafði þá stuttu
áður komið í heiminn og bætt á
ykkur titlum. Langalangamma
og -afi. Það hlýtur að teljast af-
rek að ná svo löngum titli.
Um þetta hugsa ég þegar ég
geng inn sjúkrahúsganginn og
velti fyrir mér hvort þú munir
þekkja mig. Sjúkdómurinn er
svo óútreiknanlegur. Ég opna
dyrnar að herberginu þínu þar
sem þú liggur út af. Geng að
rúminu og tek í hönd þína. Þú
opnar augun og það lifnar yfir
þér.
– Auja mín, ertu komin! – Já
amma, ég er komin, svara ég og
finn fyrir þakklæti fyrir að fá
þessa stund með þér því ein-
hvern veginn veit ég að hún
verður sú síðasta.
Þú sest upp og við hlustum á
tónlist. Haukur syngur Til eru
fræ og þú lygnir aftur augum.
Tónlistin færir þig til minning-
anna, til þeirra daga þegar þú
varst lítil stelpa á Hvammstanga
og Hólmfríður bað ykkur Benný
um að passa ungahænuna. Þú
hlærð upphátt því þér finnst
þessi minning alltaf jafn fyndin.
Samræður okkar ná ekki langt
en það skiptir heldur engu máli,
þú ert komin þangað sem veg-
urinn endar.
Handan við veginn bíður afi í
hvítum reiðbuxum og glansandi
svörtum stígvélum. Hann réttir
fram höndina, tilbúinn að leiða
inn í nýjan heim stúlkuna sem
hann elskar.
Auður Þórhallsdóttir.
Það var alltaf gott að koma á
Höfðabrautina. Amma stendur á
tröppunum og tekur á móti okk-
ur með útbreiddan faðminn full-
an af ást og umhyggju. Húsið
ilmar af nýbökuðum snúðum og
búið að fylla tvær Mackintosh-
dósir. Inni í ísskáp er apríkós-
urjómatertan sem alltaf var til ef
von var á gestum, og amma byrj-
uð að hita kakó. Eplakakan með
haframulningnum er í ofninum.
Krakkarnir hlaupa inn því þau
elska snúðana hennar ömmu.
Síðan eru tekin nokkur spil,
slönguspil, lottóspil, ólsen ólsen
og veiðimaður. Þetta voru góðir
tímar og allir hlökkuðu til að
gista hjá ömmu og afa enda
hvergi eins gott að vera. Amma
sá líka alltaf til þess að enginn
færi svangur úr hennar húsi.
Það er erfitt að kveðja ömmu.
Hún var ekki bara amma mín
heldur líka ein af mínum bestu
vinkonum. Við amma höfum allt-
af átt einstaklega gott samband
og brallað ýmislegt í gegnum tíð-
ina. Við deildum því skemmtilega
áhugamáli að vera miklar jóla-
konur og höfum mikið föndrað og
bakað saman í gegnum tíðina.
Alltaf biðum við spenntar eftir
því að fá heimatilbúnu jólakortin
hvor frá annarri. Amma sá líka
alltaf til þess að við ættum nóg af
heimatilbúnu jólaskrauti eftir
hana.
Hún amma mín var yndisleg
kona. Ég veit að hún er á góðum
stað núna, komin til afa og Stef-
áns og líður vel. Það er örugg-
lega glatt á hjalla hjá þeim og
mikið hlegið og sagðar skemmti-
legar sögur með Bangsa, Önnu
og öllum hinum.
Ég er svo ótrúlega þakklát
fyrir öll árin sem ég átti með
ömmu og þær yndislegu minn-
ingar sem ég á um hana. Minn-
ingar sem munu hlýja mér um
hjarta um aldur og ævi.
Margrét.
Margar af mínum bestu minn-
ingum um ömmu átti ég með
henni í Selinu. Á sumrin tók allt-
af á móti okkur fuglasöngur og
oftar en ekki fundum við lítið
hreiður. Ég man svo vel eftir
ömmu að sýsla í húsinu að viðra
rúmföt og teppi á meðan ég lék
mér við lækinn. Jólin voru svo
tími ömmu og á hverju ári hittist
fjölskyldan hjá henni í laufa-
brauðsgerð sem var ómissandi
um hátíðarnar, svo ekki sé
minnst á allar notalegu stund-
irnar sem við áttum yfir jóla-
föndri. Það verður óneitanlega
skrítið að halda upp á næstu jól
án þín, en við huggum okkur við
að þú færð að halda þau með afa
og Stefáni í staðinn. Ég elska þig
amma mín.
Þín
Hafdís.
Ein af mínum fyrstu minning-
um er að skríða undir girðingu á
leiðinni yfir til Ástu. Það var
áreiðanlega ekki fyrsta ferðin og
þær áttu eftir að verða margar í
framtíðinni þó að ég hætti að
skríða undir girðinguna.
Ásta var stundum kölluð Ásta
í næsta, stundum Ásta Þórhalls
eins og algengt er á Hvamms-
tanga en oft líka nefnd sem hluti
af heildinni Jón og Ásta. Á heim-
ili þeirra var ég alltaf velkomin,
hvenær sem var, og ég efaðist
aldrei um að þar ætti ég mitt
fasta sæti.
Á kveðjustundu rifjast upp
alls konar minningar sem allar
eiga það einhvern veginn sam-
eiginlegt að tíminn virtist alltaf
nægur og stress og vesen víðs
fjarri. Ég lærði ýmislegt af Ástu,
sá fólk sem sumt var svolítið
öðruvísi, kynntist nægjusemi og
gönguferðum því Ásta var dug-
leg að ganga. Líklega stendur þó
upp úr að Ásta kynnti mig fyrir
Hjalta litla og Lappa, sem varð
til að ég lærði að lesa og meta
góða sögu. Það hafði áhrif fyrir
lífstíð líkt og ævarandi vinskapur
Ástu.
Halla Þorvaldsdóttir.
Ástríður
Þórhallsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Ástríði Þórhallsdóttur
bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.