Morgunblaðið - 13.02.2019, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. FEBRÚAR 2019
✝ Hafsteinn Sig-urjónsson var
fæddur í Reykjavík
18. mars 1925.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Grund 30. janúar
2019.
Foreldrar hans
voru Ólöf Guðrún
Elíasdóttir frá
Laugalandi í Ísa-
fjarðardjúpi, f. 6.
ágúst 1897, d. 20. maí 1950, og
Sigurjón Jóhannesson, ættaður
frá Torfalæk í Húnavatnssýslu,
f. 18. janúar 1892, d. 1. október
1961. Hafsteinn átti fjögur
systkini, þau Guðmund, Elías,
Halldóru og Henný, sem öll eru
látin.
hans er Tinna Eysteinsdóttir,
Elín og Tumi. 2) Sólveig Soffía,
f. 22. október 1959, gift Rann-
veri H. Hannessyni, synir þeirra
eru Heiðar Kári, kvæntur Veru
Knútsdóttur, Hafsteinn, unnusta
hans er Día Þorfinnsdóttir, og
Hannes. 3) Jórunn Ingibjörg, f.
14. október 1960, gift Ólafi Gísla
Magnússyni, sonur þeirra er
Orri. 4) Marteinn Már, f. 13.
október 1967. Hafsteinn og
Freyja eiga fjögur barnabarna-
börn.
Hafsteinn lauk sveinsprófi í
múriðn í Reykjavík 1960 og
prófi frá Meistaraskóla Iðnskól-
ans 1965. Hann vann að iðn sinni
fram til sjötugs. Freyja og Haf-
steinn byggðu sér raðhús í
Hvassaleiti í Reykjavík þar sem
þau bjuggu lengst af, síðar í
Gljúfraseli og síðustu árin að
Aflagranda 40.
Útför Hafsteins verður gerð
frá Landakotskirkju í Reykjavík
í dag, 13. febrúar 2019, og hefst
athöfnin klukkan 13.
Hinn 18. apríl
1957 kvæntist Haf-
steinn Freyju
Antonsdóttur ljós-
móður, f. 11. mars
1924, d. 11. septem-
ber 2012. Foreldrar
hennar voru Sól-
veig Soffía Hall-
grímsdóttir, f. 27.
nóvember 1899, d.
18. apríl 1934, og
Vilhelm Anton
Antonsson útgerðarmaður á
Dalvík, f. 11. september 1897, d.
5. mars 1985,
Börn Freyju og Hafsteins eru:
1) Ólöf Guðrún, f. 25. ágúst
1957, gift Ásgrími L. Ásgríms-
syni, börn hennar og Björns G.
Jónssonar eru Freyr, unnusta
Að morgni 30. janúar hafðir þú
skilið við. Sólin sendi sólstafi sína
inn um gluggann þinn í síðasta
sinn og svipur þinn lýsti af hvíld
en um leið dugnaði og staðfestu.
Staðfestu fyrri tíma.
Við munum best eftir pabba
úti að dytta að húsinu, mála,
moka snjó eða vinna í garðinum.
Hann vann langan vinnudag
langt fram eftir aldri og var
heilsuhraustur alla tíð. Pabbi fór
snemma á morgnana til vinnu, oft
út í ískaldan morguninn og kom
heim um kvöldmat. Þá fór hann í
bað, hengdi múrfötin í múrskáp-
inn á baðinu uppi og ef vel viðraði
gerði hann Müllersæfingar á
svölunum og andaði að sér kvöld-
sólinni. Á eftir settist hann í hús-
bóndastólinn inni í stofu og
gladdist yfir góðu dagsverki.
Stundum var kveikt í vindli líka
og við systurnar kepptumst við
að færa honum inniskóna.
Dugnaðurinn og eljan við að
koma okkur systkinunum til
manns einkenndi ykkur mömmu.
Trúin á að við stæðum okkur vel í
lífinu.
Á sunnudögum fór hann með
okkur í sund, út í vita að skoða
sjófuglana, í fjöru eða kenndi
okkur á skauta og skíði.
Á jólanótt var farið í Landa-
kotskirkju um miðnættið til að
anda að sér hátíðleikanum og til
að líta hina fögru jötu augum. Á
nýársnótt var alltaf sérstök
stemning þegar pabbi spilaði
uppáhaldsplöturnar sínar og fór
með okkur á brennu.
Að njóta stundarinnar kunnir
þú, pabbi, og oft var kátt í
Hvassaleiti þegar mamma og
pabbi buðu vinum og ættingjum
heim, þá var hlegið dillandi hlátri
með ýmsum tónbrigðum.
Þegar á móti blés hjá okkur
fjölskyldunni horfðist pabbi í
augu við lífið og byggði sér hús og
þau mamma ræktuðu blómagarð-
inn sinn í Gljúfraseli.
Sumarbústaðurinn í Öndverð-
arnesi varð líka til og mamma og
pabbi og fjölskyldan áttu þar
góðar stundir og barnabörnin
bættust í hópinn. Pabbi sýndi
einstaka natni við litlu krílin.
Pabbi og mamma höfðu yndi af
því að ferðast og upplifa náttúru
og framandi menningu og það var
einmitt í Evrópuferðinni 1955
sem þeirra ævintýri hófst.
Við grátum gamla tíma. Sól
þína í hjarta og sinni. Þú kunnir
listina að lifa og einnig listina að
deyja. Sárt var að kveðja er sofn-
aðir þú síðasta blundinn, en við
fundum í brosinu að þú treystir
lífinu, fórst inn í nóttina fullur ör-
yggis og æðruleysis. Lærdómur
okkur eftirlifendum um lífsgildi
fyrri kynslóða.
Þörf er á að þakka atlætið,
hlýjuna, gamansemi og smitandi
hlátur. Við kveðjum þig með
klökkva.
Takk fyrir allt pabbi. Afi, afi,
gleðigjafi okkar allra.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum.)
Systkinin,
Ólöf, Sólveig, Jórunn
og Marteinn.
Það er stillt, kalt og fallegt
vetrareftirmiðdegi og sólin er að
setjast. Engin ský sjást á himni
en hann er litaður öllum heimsins
pastellitum. Slíkt veður fær mig
til þess að hugsa um eitthvað fal-
legt og gott sem minnir mig á for-
tíðina. Þá leitar hugurinn oft í
hlýjar og góðar minningar með
afa.
Afi minn Hafsteinn hefur verið
mér afar kær á minni 26 ára
löngu ævi. Hann er eini afinn sem
ég hef þekkt af einhverju viti og
nú á seinni árum var hann einn
besti vinur minn. Hann var ávallt
trúr sínu fólki, hláturmildur,
glettinn, jákvæður, bjartsýnn og
lífsglaður. Nú undir það síðasta
hittumst við nær daglega og hafði
ég alltaf gaman af, enda var afi
minn yndislegt gamalmenni.
Hann lýsti upp hvert einasta her-
bergi sem hann kom í á Grund,
þar sem hann dvaldi síðustu ár
lífsins, og alls staðar var honum
fagnað, hvort sem var af starfs-
mönnum eða öðru heimilisfólki.
Hann hafði mikla unun af því að
snúa gráum hversdagsleikanum í
glettinn leik og fá fólk til þess að
hlæja með sér. Skemmtilegast
fannst honum þó að gera góðlát-
legt grín að sjálfum sér og þeim
sem honum stóðu næst. Þetta var
allt svo góðlátlegt og yndislegt að
hætti afa og allir sem hann
þekktu vita nákvæmlega hvað
meint er hér.
Nú þegar þessi góði og hlýi
maður er horfinn á braut er svo
margs að minnast.
Elsku afi, ég man sumarkvöld í
sumarbústaðnum þar sem þú
sagðir okkur barnabörnunum frá
hverju einasta tré í Freyjulund-
inum þínum sem þú varst svo
stoltur af. Ég man þegar ég og
Tumi fórum agnarsmá með þér í
heimsókn til Ella bróður þíns og
Sigrúnar og við fengum yndisleg-
ar móttökur og fullt af góðgæti.
Ég man þína snilldarlegu orð-
heppni og öll hlátrasköllin sem
fylgdu svo oft í kjölfarið. Ég man
hvað þér þótti alltaf gott að hitta
okkur, fjölskylduna þína, og hvað
þú varst gjarn á að segja okkur
það. Ég man áramótadansinn
ykkar ömmu hver einustu áramót
og hvað ég fylltist miklu stolti yf-
ir því að vera barnabarn ykkar á
þeirri stundu. Ég man þegar þið
Heibbi áttuð stórkostlegt mo-
ment með gömlu norsku konunni
á bar einum á Tenerife og allir
hlógu með. Ég man hlýjuna og
kærleikinn sem af þér skein þeg-
ar þú áttaðir þig á því að ég væri
komin í heimsókn til þín á Grund-
ina okkar góðu.
Allar þessar minningar og
fleiri til fá mitt litla sorgmædda
hjarta til þess að fyllast þakklæti.
Ég er óendanlega þakklát fyrir
allt það sem þú kenndir mér, fyr-
ir að hafa kynnst þér svona vel í
seinni tíð og fyrir dýrmætar
stundir okkar saman sem aldrei
munu renna mér úr minni. Ég er
einstaklega þakklát fyrir síðast-
liðið aðfangadagskvöld þar sem
var svo gaman hjá okkur tveim-
ur, góður matur, göngutúr á jóla-
nótt og skálað í sérríi fyrir gömlu
góðu dögunum.
Elsku afi, þú hefur kennt mér
að taka lífið ekki of alvarlega,
horfa á það björtum og jákvæð-
um augum, njóta líðandi stundar
og þakka fyrir það sem maður á
hverju sinni. Þannig varst þú alla
daga.
Þannig ætla ég líka að reyna
að lifa lífi mínu.
Þú verður mér ávallt ofarlega í
huga elsku afi. Takk fyrir allt.
Elín.
Hafsteinn
Sigurjónsson
✝ Kristín Andrés-dóttir fæddist í
Reykjavík 25. októ-
ber 1947. Hún lést á
Landspítalanum 3.
febrúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Andrés Sig-
hvatsson, f. 10. júlí
1923, d. 27. ágúst
2014, og Júlíana
Viggósdóttir, f. 2.
ágúst 1929, d. 14.
desember 2000.
Systkini Kristínar eru
Sighvatur, f. 26.3. 1949, d. 1.7.
1989, Margrét Lilja Rut, f. 6.6.
1955, d. 8.8. 1994, Árelía Þórdís,
f. 4.12. 1956, d. 8.8. 2010, Andrés
Jón Andrésson, f. 1.2. 1960, Lára
Halla Andrésdóttir, f. 15.3. 1965,
Viggó Andrésson, f. 7.1. 1967,
og Finnur Andrésson, f. 10.4
1971.
Eftirlifandi eiginmaður Krist-
María Guðmundsdóttir; b) Krist-
inn Jón, dóttir hans er Írena
Ósk; c) Tinna Björk og d) Róbert
Máni. Sambýliskona Þorkels er
Hafsteina Gunnarsdóttir og á
hún þrjú börn. 3) Kristinn Jón
Gíslason, f. 13.5. 1972. Sonur
hans er Aron Steinn. 4) Stein-
grímur Gíslason, f. 4.3. 1977, d.
26.4. 2016. Synir hans eru Balt-
asar Breki og Tristan Andri.
Kristín fæddist í Reykjavík en
fluttist ung með foreldrum sín-
um til Ragnheiðarstaða í Flóa,
þar sem föðurforeldrar hennar
voru með búskap. Þar bjó hún
fyrstu ár ævi sinnar en fluttist
svo til Reykjavíkur með foreldr-
um sínum, þar sem hún stofnaði
síðar fjölskyldu. Þaðan fluttist
hún til Hafnarfjarðar, þar sem
hún bjó til æviloka. Kristín vann
ýmis störf um ævina. Hún var í
fiskvinnslu, pakkaði inn dag-
blöðum til útburðar en vann
mestan hluta ævinnar við að-
hlynningu, ýmis þjónustustörf
og við kynningarstörf í versl-
unum.
Kristín verður jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 13.
febrúar 2019, klukkan 13.
ínar er Valdimar
Þór Haraldsson, f.
14.8. 1957. For-
eldrar hans voru
Haraldur Helga-
son, f. 29.11. 1924,
d. 14.6. 1996, og
Jóna Soffía Tómas-
dóttir, f. 26.6. 1924,
d. 3.11. 2007. Systk-
ini Valdimars eru
Helga Bjarnadóttir,
Erla Haraldsdóttir
og Tómas H. Haraldsson. Börn
Valdimars af fyrra hjónabandi
eru Rósa Birgitta Ísfeld og Guð-
steinn Þór. Kristín var áður gift
Bennie Lee Love, f. 10.12. 1945,
og síðar Gísla Steingrímssyni, f.
1.7. 1949.
Börn Kristínar eru 1) Kristinn
Jón Benniesson, f. 14.1. 1964, d.
4.4. 1972. 2) Þorkell Love, f. 8.5.
1966, börn hans eru: a) Eva
Dögg. Dóttir hennar er Berglind
Elskuleg móðir mín og
tengdamóðir er fallin frá eftir
erfið veikindi. Þegar hringt var
til okkar á sunnudagsmorgni
stöðvaðist tíminn um sinn, allri
þessari baráttu hennar við
sjúkdóminn var lokið og hún
farin frá okkur. Eftir stendur
stórt tómarúm og söknuður.
Það var aðdáunarvert að hún
skyldi koma til okkar um jólin,
það sýndi hversu sterk hún var
og áttum við yndislegt aðfanga-
dagskvöld saman.
Minningarnar um yndislega
konu lifa, hún sem hugsaði allt-
af um að hjálpa öllum öðrum þó
svo hún væri að glíma við sín
eigin vandamál og vanlíðan,
hún var alltaf hlý og tilbúin að
gefa öllum styrk og ást og
sama viðmótið sýndi hún einnig
þessa sex mánuði sem hún
dvaldi uppi á spítala. Hún sýndi
þvílíkt æðruleysi og gat grínast
í starfsfólkinu þó svo hún væri
mjög alvarlega veik.
Lífið var henni ekki alltaf
auðvelt, það var henni mikið
áfall þegar frumburður hennar
drukknaði aðeins átta ára gam-
all í Vesturbæjarlaug Reykja-
víkur og yngsti sonur hennar
Steingrímur fórst í bílslysi árið
2016 í Danmörku, hann var
augasteinninn þeirra og tók það
mikið á þau hjónin. En þrátt
fyrir erfiðleika var hún lífsglöð
og hafði gaman af að ferðast og
ferðuðust hún og Valdi mað-
urinn hennar mikið saman, þau
voru svo náin og miklir sálu-
félagar og er hans missir mikill.
Hún talaði um að við færum
öll saman til Spánar þegar
henni batnaði og hélt hún í þá
von allt fram á síðasta dag. Það
var alveg sama hvernig aðstæð-
ur voru hjá henni það var alltaf
sama viðmótið – bið að heilsa
og kvaddi hún alltaf með þess-
ari setningu, kysstu hana og
knúsaðu hana frá mér og ég
elska ykkur.
Það verður tómlegt en betra
að vita að hún sé komin á góð-
an stað þar sem hún getur
heillað alla upp úr skónum eins-
og hún hefur alltaf gert með
sinni góðu nærveru, hlýju og
fyndni því hún var mikill húm-
oristi og einstaklega orðheppin
manneskja.
Guð geymi þig og hvíldu í
friði, elsku besta mamma og
tengdamamma, við kveðjum þig
á sama hátt og þú kvaddir okk-
ur alltaf með því að segja við
elskum þig og kysstu og knús-
aðu alla frá okkur, elsku besta
mamsa eins og þú kallaðir þig
alltaf.
Margt þú hefur misjafnt reynt,
mörg þín dulið sárin.
Þú hefur alltaf getað greint,
gleði bak við tárin.
(J.Á.)
Þinn sonur og tengdadóttir,
Þorkell Love og Hafsteina
Gunnarsdóttir.
Elsku amma mín, ég trúi
ekki að þú sért farin frá okkur.
Eftir alltof stutta samveru
standa eftir brotin hjörtu og
mikill söknuður. Það sem mun
hjálpa og hlýja eru allar minn-
ingarnar.
Mig langar svo að þakka þér
fyrir allt saman, allar stund-
irnar okkar í Blikaásnum. Ég
man að mér fannst alltaf svo
gott að koma heim til ömmu,
það var alltaf eitthver sérstök
lykt sem mér fannst svo nota-
leg. Ég man skemmtilegu
heimsóknirnar okkar til Dísu
frænku, ég fékk alltaf þvílíkt
dekur frá ykkur báðum. Ég
man líka alltaf þegar afi sótti
mig á Umferðarmiðstöðina um
helgar og ég fékk að gista hjá
ykkur, ég mátti sko alltaf vaka
lengi hjá ömmu og ég fékk svo
mikið dekur, popp og gos, og
svo spjölluðum við amma og
horfðum á myndir fram eftir.
Ég sé svakalega mikið eftir að
hafa ekki verið duglegri að
koma til þín á seinni árunum og
vera til staðar. En ég er jafn-
framt líka rosalega þakklát fyr-
ir að hafa fengið svona mikinn
tíma með þér seinustu dagana,
öll knúsin kossarnir og öll fal-
legu orðin og allur húmorinn
sem vék ekki frá þér þrátt fyrir
erfið veikindi.
Berglind María elskaði þig
svo mikið hún sá ekki sólina
fyrir þér þegar hún var hjá þér,
enda varð hún mjög sár þegar
ég sagði henni fréttirnar og
vildi fá mynd inn í herbergið
sitt til að minnast þín alltaf. Á
föstudeginum áður en þú
kvaddir kom ég í heimsókn og
eyddi öllu kvöldinu hjá þér, það
var alltaf jafn notalegt að finna
nærveru þína og vera hjá þér
og þó að þú hafir ekki getað
sagt mikið þá náðirðu samt að
koma því að að þú elskaðir mig
og það bræddi mig inn að
hjarta. Fallega brosið sem ég
fékk hjá þér rétt áður en ég fór
heim og kossinn sem ég gaf þér
á ennið þegar ég kvaddi þig á
leiðinni heim er það sem yljar
mér og ég veit innst inni í dag
að þetta var kveðjustundin.
Ég elska þig, amma, og ég
veit að þér líður betur að vera
ekki að kljást við veikindin þín,
komin til allra sem þú hefur
saknað. Ég bið að heilsa öllum
og ég sé þig þegar minn tími
kemur. Ég elska þig og sakna
þín um alla ævi, ég veit að þú
ert umvafin englum, ég mun
minnast þín hvern dag.
Þín ömmustelpa,
Eva.
Komið er að kveðjustund.
Stína frænka, Kristín Andrés-
dóttir, hefur fengið hvíld frá
erfiðum veikindum. Við hitt-
umst síðast þremur dögum áð-
ur en hún dó og þegar ég skil-
aði kveðju frá systkinum
mínum sagði hún mér hvíslandi
að þau hefðu öll hringt í hana
fyrr um daginn. Og hún bað
mig að faðma þau öll frá sér.
Ég kvaddi hana glöð í hjarta,
því ég vissi að þótt hún væri
orðin mikið veik fyndi hún fyrir
hugsunum og bænum sinna
nánustu, jafnvel þótt þeir væru
víðs fjarri.
Stína var þriðja barnabarn
ömmu okkar og afa, Kristínar
og Sighvats. En hún var fyrsta
stúlkan og auðvitað var hún
skírð í höfuðið á ömmu Krist-
ínu. Hún bjó í nokkur ár með
foreldrum sínum hjá ömmu og
afa á Ragnheiðarstöðum og
þær voru ófáar næturnar sem
sú litla fékk að sofa inni hjá
ömmu sinni og afa, sem önn-
uðust hana eins og sitt eigið
barn. Þær nöfnur tengdust því
nánum böndum og eftir að
amma og afi fluttu til Keflavík-
ur kom Stína oft til þeirra og
dvaldi hjá þeim um lengri eða
skemmri tíma.
Ekki er hægt að segja að líf-
ið hafi verið dans á rósum hjá
elsku Stínu. Sextán ára gömul
eignaðist hún sinn fyrsta son,
Kristin Jón, en hann lést af
slysförum aðeins átta ára gam-
all. Og fyrir þremur árum lést
yngsti sonur hennar, Stein-
grímur, einnig af slysförum. En
það voru ekki bara synir henn-
ar sem létust langt fyrir aldur
fram. Bróðir hennar, Sighvatur,
lést aðeins fertugur að aldri, og
systir hennar, Margrét Lilja
Rut var aðeins 39 ára gömul
þegar hún lést. Enn ein syst-
irin, Árelía Þórdís, lést síðan í
kjölfar veikinda, aðeins 53 ára
gömul. Hún þurfti svo sjálf að
glíma við krabbamein aðeins
rúmlega þrítug en hafði betur í
þeirri baráttu.
Það er erfitt að ímynda sér
hvaða áhrif öll þessi áföll hafa
haft á Stínu og fjölskyldu henn-
ar. En hitt er víst að þau hafa
alla tíð haldið á lofti minningu
hinna látnu og víst er að Stínu
verður minnst með virðingu og
söknuði.
Það hefur líklega verið hin
létta lund sem kom Stínu í
gegnum lífið þrátt fyrir öll
þessi áföll. Hún var hrókur alls
fagnaðar hvar sem hún kom,
glettin og glöð, stríðin og
stráksleg og hörkudugleg. Hún
var hlý og brosmild, hvort sem
hún var í fjölskylduboði eða að
kynna matvörur í einhverri
versluninni, og þannig munum
við ætíð minnast hennar.
Við sendum Valda, Kela,
Didda, systkinum og fjölskyldu
Stínu innilegar samúðarkveðj-
ur.
Hvíl í friði, elsku frænka.
Margrét Pálsdóttir
og systkini.
Kristín
Andrésdóttir
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017