Morgunblaðið - 26.02.2019, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. FEBRÚAR 2019
✝ Ólafur HákonGuðmundsson
húsasmíðameistari
fæddist á Gljúfur-
holti í Ölfusi 20.
janúar 1945. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurlands
15. febrúar 2019.
Foreldrar hans
voru hjónin Katrín
Ólafsdóttir, f. 14.
febrúar 1913, d.
25. desember 1997, og Guð-
mundur Elías Guðmundsson, f.
31. júlí 1914, d. 14. mars 2002.
Systkini Ólafs eru: Fríða, f.
23. júlí 1943, d. 30. desember
1990. Maður hennar var Gunn-
ar Malmquist, þau eignuðust
eina dóttur, Unni. Hennar
maður er Kjartan og saman
Ólafur kynntist eiginkonu
sinni, Jónínu Magnúsdóttur,
árið 1997 og hófu þau sambúð
á Selfossi sumarið 1999. Hinn
23. júlí 2009 gengu þau í
hjónaband.
Börn Jónínu frá fyrra
hjónabandi eru: Magnús Þór,
börn hans eru Gunnar Karl og
Beth, Ólafur Freyr. Lára,
dóttir hennar er Ástrós Vera.
Þórlaug, gift Jóni Bergþóri og
saman eiga þau Kríu Karítas
og Hrafnfífu Hlín.
Ólafur lauk meistaranámi í
húsasmíði árið 1970 og vann
við þá iðn alla sína starfsævi
uns hann lét af störfum árið
2009. Lengst af vann hann hér
á landi við húsasmíðar og
virkjanaframkvæmdir en um
tíma starfaði hann á Græn-
landi og í Danmörku. Eftir að
hann lét af störfum átti skóg-
ræktin hug hans allan.
Útförin fer fram frá Sel-
fosskirkju í dag, 26. febrúar
2019, og hefst athöfnin klukk-
an 14.
eiga þau tvö börn
og tvö barnabörn.
Guðrún, f. 16.
janúar 1946, mað-
ur hennar er Árni
Oddgeir Guð-
mundsson, þau
eiga saman þrjú
börn, Guðmund
sem er látinn, Jó-
hann og Árnýju en
hún á eina dóttur.
Sólveig, f. 24.
apríl 1950, d. 8. júlí 2004.
Maður hennar var Halldór Ás-
geirsson en hann á tvo syni.
Guðmunda, f. 4. nóvember
1953, maður hennar er Gustav
H. Karlsson, saman eiga þau
Elías, Arnþór, Katrínu og
Fríðu. Barnabörn Guðmundu
og Gustav eru 11 talsins.
Látinn er góður vinur minn
og frændi, Ólafur Hákon Guð-
mundsson húsasmíðameistari á
Selfossi. Frændsemi okkar Óla,
eins og hann var kallaður, er
þannig tilkomin að móðurafi
hans, Ólafur Hákon Hákonar-
son, og móðurafi minn, Kristján
Ólafsson, voru hálfbræður. For-
eldrar Óla áttu tveggja íbúða
hús við Austurveg 32 á Selfossi.
Foreldrar mínir leigðu kjallar-
ann á fyrstu búskaparárum sín-
um á Selfossi. Ég var barnungur
á þeim tíma, við Óli höfum
þekkst og verið vinir alla tíð. Við
gengum í sama barnaskóla og
unglingaskóla og vorum alltaf
sessunautar. Um tíma fluttu for-
eldrar Óla á sveitabæinn Jórvík
í Sandvíkurhreppi. Búseta
þeirra í Jórvík var stutt því
móðir Óla, Katrín Ólafsdóttir,
fékk blóðtappa, svo þau fóru aft-
ur að Selfossi eftir tveggja ára
búskap í Jórvík. Þegar skyldu-
námi lauk vildum við Óli fara
strax í Iðnskóla Selfoss. Skóla-
stjóri Iðnskólans sagði okkur að
við þyrftum að ljúka þriðja bekk
unglingaskólans. Við hlýddum
því og lukum síðasta bekk ungl-
ingaskólans, mig grunaði síðar
að feður okkar hefðu haft áhrif á
þessa skoðun skólastjórans. Svo
fórum við í Iðnskóla Selfoss, við
vorum tuttugu nemendur sem
lukum honum 1965, í ýmsum
iðngreinum. Jafnframt iðnskóla-
námi var Óli á námssamningi
hjá Kaupfélagi Árnesinga í
húsasmíði. Hann varð sveinn í
húsasmíði 1966 og húsasmíða-
meistari 1970. Árið 1964 vorum
við á meiraprófsnámskeiði, þetta
voru 42 bílstjóraefni sem luku
meiraprófi á Selfossi það árið.
Óli vann við trésmíðar nokkuð
víða. Hann vann við virkjanir við
Þjórsá og í Grænlandi og í Dan-
mörku svo nokkrir vinnustaðir
hans séu nefndir.
Það kom að því að Óli fann
sér lífsförunaut. Hann kynntist
Jónínu Magnúsdóttur og giftust
þau í Laugardælakirkju 2009.
Þau bjuggu alltaf í góðu ein-
býlishúsi sem Óli byggði, ásamt
börnum Jónínu sem Óli gekk í
föðurstað.
Á seinni árum vann Óli við
skógræktarstörf í Hellisskógi,
fyrir Skógræktarfélag Selfoss í
nokkur ár. Þar voru unglingar
einnig við skógræktarvinnu með
Óla. Frá því að Óli vissi hvaða
sjúkdómur herjaði á hann, leið
einungis einn mánuður þar til
hann lést. Það var hinn illvígi
sjúkdómur, krabbamein, sem
varð frænda að aldurtila. Jónína
eiginkona Óla og dætur hennar
studdu vel við Óla í veikindum
hans, þær vöktu daga og nætur
yfir honum til þess að létta hon-
um lífið. Starfsfólkið með sinni
einstöku hlýju og fórnfýsi á
miklar þakkir skildar fyrir störf
sín.
Blessuð sé minning Ólafs Há-
konar Guðmundssonar húsa-
smíðameistara.
Pétur Kristjánsson.
Við Ólafur Hákon kynntumst
fyrir mörgum áratugum í fjöl-
mennum hópi starfsfólks við
Búrfellsvirkjun. Okkur varð
fljótt vel til vina og naut ég og
fjölskylda mín órofa vináttu
hans alla tíð síðan.
Ólafur var prýðismaður, dug-
legur við öll störf, reglusamur,
hress húmoristi og vinur allra.
Hann var mjög vel gefinn, fróð-
ur um alla skapaða hluti, ljóð-
elskur og unni náttúrunni, eink-
um á Suðurlandi. Í mínum huga
var hann sunnlenskur framsókn-
armaður eins og þeir gerast
bestir, réttlátur í skoðunum og
öfgalaus. Það lífgaði alltaf upp á
tilveruna að hitta hann. Ekki
var það tilviljun hve vinmargur
Óli var og tryggur var hann vin-
um sínum. Eftir að ég fór að
hætta að geta ekið bíl var Óli
alltaf boðinn og búinn að aka
mér hvert á land sem var.
Greiðasemi var honum í blóð
borin. Ég og fjölskylda mín
söknum góðs vinar og minnumst
hans með þakklæti í huga. Jón-
ínu og fjölskyldu sendum við
innilegar samúðarkveðjur. Ég
kveð Óla vin minn með broti úr
„Gunnarshólma“ sem ég tel
fegursta kvæði ort á íslenska
tungu.
Skein yfir landi sól á sumarvegi
og silfurbláan Eyjafjallatind
gullrauðum loga glæsti seint á degi.
Við austur gnæfir sú hin mikla mynd
hátt yfir sveit, og höfði björtu svalar
í himinblámans fagurtæru lind.
Beljandi foss við hamrabúann hjalar
á hengiflugi undir jökulrótum
þar sem að gullið geyma Frosti og
Fjalar.
En hinum megin föstum standa fótum
blásvörtum feldi búin Tindafjöll
og grænu belti gyrð á dalamótum;
með hjálminn skyggnda, hvítri
líkan mjöll,
horfa þau yfir heiðavötnin bláu
sem falla niður fagran Rangárvöll;
þar sem að una byggðarbýlin smáu,
dreifð yfir blómguð tún og grænar
grundir.
(Jónas Hallgrímsson)
Einar Jónsson, Hólakoti
í Hrunamannahreppi.
Það er sárt að horfa á eftir
góðum vini okkar og félaga,
Ólafi Hákoni, sem lést 15. febr-
úar síðastliðinn. Leiðir okkar
þriggja lágu saman fyrir áratug-
um þegar við hófum störf við
virkjanaframkvæmdir hjá fyrir-
tækinu Hagvirki, fyrst árið 1982
á Sultartanga þegar Óli hafði
umsjón með uppsetningu vinnu-
búða þar. Síðan áttum við eftir
að fylgjast að til vinnu á
Tungnaárvirkjanasvæðinu við
Þórisós og í Kvíslaveitum og við
Blönduvirkjun.
Óli var í alla staði frábær
vinnufélagi og yfirmaður með
einstakt viðmót, sanngirni og
hlýleika í fasi og úrræðagóður
og hjálpsamur að leysa úr mál-
um. Í sumarbyrjun 1984 var
hann í hópi undanfara í Kvísla-
veitum, oft við erfiðar aðstæður
og allt í öllu við uppsetningu
vinnubúða og verkstæðis þar.
Eins og gengur og gerist
skildi síðar leiðir okkar vinnu-
lega en við ásamt samstarfs-
manni okkar, Ingvari Hárlaugs-
syni, sem lést fyrir sex árum,
áttum eftir að halda hópinn
lengi vel. Fórum gjarnan á
skrall í bænum eða hittumst fyr-
ir austan fjall og á Selfossi þar
sem þeir Óli Hákon og Ingvar
voru búsettir. Ef heimför dróst
á langinn á Grashaganum heima
hjá Óla stóð aldrei á því að hann
kastaði teppi yfir okkur gestina í
sófanum og á beddanum til næt-
urdvalar. Einnig áttum við fé-
lagarnir það til að dusta af okk-
ur bæjarrykið í ógleymanlegum
helgarferðum m.a. í Tindfjöllum
og Þórsmörk og í utanlandsferð
til suðrænna landa.
Óli var alltaf boðinn og búinn
að hjálpa öðrum, ekki síst við
smíðar og ófá skiptin kom hann
heim að Núpum að leggja á ráð-
in eða taka til verks þegar unnið
var að uppbyggingu smáhýs-
anna og ferðaþjónustu þar.
Hann lét ekki tefja fyrir þótt
einhver áhöld eða t.d. tommu-
stokkinn vantaði, þá var bara
eitthvað annað notað í staðinn
og lengdin mæld upp á t.d. eitt
og hálft kústskaft, og allt smell-
passaði að lokum.
Síðast bar fundum okkar
saman heima hjá Óla í júní síð-
astliðnum, þá var hann í essinu
sínu og í góðu formi úti við að
hirða garðinn sinn. Það var gott
að hitta hann og mann gat ekki
grunað að hann ætti ekki langt
eftir, eða stæði frammi fyrir jafn
erfiðri baráttu við illvíg veikindi
og raun bar vitni. Það er margs
að minnast og við söknum og
minnumst Ólafs með hlýju og
þökk fyrir frábært samneyti í
starfi og leik. Blessuð sé minn-
ing hans.
Haukur Gunnlaugsson og
Arinbjörn Þorbjörnsson.
Látinn er góður vinur og ná-
granni, Ólafur Hákon. Hann var
nágranni okkar í rúm fjörutíu
ár. Við höfum búið í Grashag-
anum, í götu þar sem ríkt hefur
samstaða og vinátta í gegnum
öll árin. Óli Hákon eins og hann
var kallaður var einn af frum-
byggjum götunnar sem tók virk-
an þátt í því sem gert var. Eitt
af því sem íbúarnir stóðu fyrir í
nær þrjátíu ár voru götugrill þar
sem allir lögðu sitt af mörkum.
Þegar kom að undirbúningi var
Óli Hákon boðinn og búinn til
aðstoðar. Í mörg ár kom Óli með
Fréttablaðið til okkar á morgn-
ana óbeðinn og nutu fleiri þeirr-
ar þjónustu frá honum. Það var
ávallt gaman hjá okkur köllun-
um í götunni þegar vorið nálg-
aðist, þá hittumst við úti á götu
og tókum tal saman. Óli Hákon
var mikill spjallari og áhuga-
maður um þjóðmálin enda fram-
sóknarmaður góður. Var þetta
eiginlegur vorboði götunnar. Við
gátum staðið úti á götu í klukku-
tíma eða lengur og farið yfir
málin.
Óli Hákon var lærður smiður
og vann lengst af við þá iðn.
Hann átti mikið af áhöldum og
tækjum. Það kom sér stundum
vel fyrir okkur nágranna að geta
leitað til hans, annað hvort að fá
lánuð tæki eða að fá hjálp, hann
var ávallt fús til aðstoðar. Þá bjó
Óli Hákon svo vel að eiga jeppa-
kerru sem nýttist mörgum vel,
það var ekki bara ég sem fékk
hana lánaða heldur einnig synir
mínir. Ég hafði stundum
áhyggjur af því að við værum of
frekir á kerruna, en Óli sagði
alltaf að þetta væri ekkert mál,
það væri alveg sjálfsagt að nota
hana.
Í seinni tíð var Óli með vinnu-
flokk á vegum skógræktarinnar
í Hellisskógi þar sem unnið var
að endurbótum af ýmsu tagi.
Hann hafði einstaklega gott lag
á að stjórna unglingum við þá
vinnu. En Óli Hákon var mikill
áhugamaður um skógrækt og í
stjórn skógræktarfélagsins.
Að lokum vil ég þakka Óla
Hákoni góð kynni og góðar sam-
verustundir á liðnum árum,
hann fór allt of fljótt og átti
margt eftir að gera. Ég og kon-
an mín vottum Jónínu, konu
hans, börnum og barnabörnum
innilega samúð með von um að
minningin um góðan mann muni
lifa. Við í götunni eigum öll eftir
að sakna hans.
Björn Ingi Gíslason.
Ólafur Hákon var virkur fé-
lagi og stjórnarmaður í Skóg-
ræktarfélagi Selfoss um langt
skeið. Okkur félögum hans í
stjórninni var mjög brugðið þeg-
ar við fréttum af fráfalli hans.
Ólafur Hákon kom að upp-
byggingu Hellisskógar við Sel-
foss og mörg undanfarin ár
hafði hann umsjón með sumar-
starfinu þar. Hann stjórnaði við-
haldi og lagningu göngustíga og
áningarstaða, smíðaði göngu-
brýr, bekki og borð. Á hverju
sumri naut hann liðsinnis ung-
linga úr bæjarvinnunni við fram-
kvæmdir og viðhald á svæðinu.
Hann tók einnig að sér að sjá
um kaffi og bakkelsi á vinnu-
kvöldum í skóginum, oftast í
Hellinum. Þetta voru allt af-
skaplega þörf verkefni og hafa
samhliða skógræktarstarfinu
gert Hellisskóg að afar vinsælu
og aðgengilegu útivistarsvæði í
landi Selfossbæjar.
Það verður erfitt að finna jafn
hæfileikaríkan og áhugasaman
einstakling og Ólaf Hákon til að
taka við þessum verkefnum sem
þarf að sinna við uppbyggingu í
Hellisskógi. Hann var þegar bú-
inn að leggja fram hugmyndir
að starfi næsta sumars og benda
á staði þar sem þörf var á frek-
ari uppbyggingu, viðgerðum og
úrbótum.
Ólafur Hákon var góður félagi
og verður hans sárt saknað í
skógræktarstarfinu. Ákveðið
hefur verið að gera minningar-
reit um hann á vel völdum stað í
Hellisskógi. Stjórn Skógræktar-
félags Selfoss sendir ástvinum
hans dýpstu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Skógræktarfélags
Selfoss,
Örn Óskarsson.
Ólafur Hákon
Guðmundsson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær bróðir okkar og frændi,
JÓHANNES RUNÓLFSSON
bóndi og vélvirkjameistari,
áður til heimilis á
Reykjarhóli í Fljótum,
lést á Dvalarheimili aldraðra á Sauðárkróki
18. febrúar.
Útför hans fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
2. mars klukkan 15.
Steinunn Runólfsdóttir
Una Runólfsdóttir
systkinabörn og fjölskyldur
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru
móður, tengdamóður, ömmu, systur og
mágkonu,
KARÓLÍNU LÁRUSDÓTTUR
myndlistarkonu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sóltúns fyrir góða umönnun.
Einnig innilegar þakkir til vina og vandamanna sem glatt hafa
Karólínu með heimsóknum sínum á undanförnum árum.
Stephen Lárus Stephen Louise Harris
Samantha Perciva Christophe Riera
Boyd, Elis, Ida, Abigail, Owen
Lúðvíg Lárusson Margrét Guðmundsdóttir
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTRÚN BJÖRT HELGADÓTTIR,
KIDDÝ,
Hæðargarði 29,
áður Hellulandi 11,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 22. febrúar.
Hún verður jarðsungin frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
28. febrúar klukkan 13.
Rudolf Þór Axelsson
Ásrún Rudolfsdóttir Kristþór Gunnarsson
Axel Þór Rudolfsson
Hrund Rudolfsdóttir Kristján Óskarsson
Kristrún, Jóhann, Aníta, Hanna,
Ásrún, Emelía og Óskar
Elsku amma
Jóna. Drottning er
orð sem við höfum
heyrt víða þegar
verið er að lýsa þér og það á svo
sannarlega við. Ekki bara vegna
þess hve stórglæsileg og tignar-
leg þú varst heldur einnig hversu
ákveðin og sterk þú varst. Alltaf
svo glæsileg og vel til höfð.
Það er okkur mjög minnis-
stætt þegar þú komst til okkar
einu sinni í sunnudagskaffi og
varst svo hrifin af skyrtunni
minni. Ekki leið á löngu þar til þú
varst komin á kaf í fataskápinn
minn og mátaðir hverja flíkina á
Jóna Guðbjörg
Steinsdóttir
✝ Jóna GuðbjörgSteinsdóttir
fæddist 6. desem-
ber 1928. Hún lést
30. janúar 2019.
Jóna var jarð-
sungin 11. febrúar
2019.
fætur annarri. Við
fórum síðan með
langömmu inn á net-
ið og keyptum fyrir
þig. Þetta var al-
gjörlega óborgan-
legt.
Við erum svo
þakklát fyrir það að
Elísabet hafi fengið
að kynnast þér (og
Margréti dúkku) og
hún tengi við þig
þegar við tölum um dásamlegu
langalangömmu hennar, það er
það dýrmætasta í þessu öllu.
Minningar okkar saman eru
okkur dýrmætar og erum við sér-
staklega þakklát fyrir að hafa
notið öll saman í brúðkaupi okk-
ar. Þið afi sem hafið verið gift
lengur en margir lifa eruð okkur
nýgiftu hjónunum ómetanleg
fyrirmynd.
Hvíldu í friði, elsku amma,
Ágústa, Brynjar og Elísabet.