Morgunblaðið - 02.03.2019, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. MARS 2019
✝ Sigrún MagnaJóhannsdóttir
(Día) fæddist á Ei-
ríksstöðum á
Jökuldal 22. júní
1946. Hún lést á
Sjúkrahúsinu í
Neskaupstað 18.
febrúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhann
Björnsson, bóndi á
Eiríksstöðum, f.
28. desember 1921, d. 3. sept-
ember 2000, og kona hans Kar-
en Petra Jónsdóttir Snædal, f.
26. ágúst 1919, d. 14. júní 2005.
Systur Sigrúnar eru Birna
Stefanía, f. 21. ágúst 1944,
maki Ragnar I. Sigvaldason, f.
1926, og Nanna Snædís, f. 18.
ágúst 1948, maki Guttormur
Metúsalemsson, f. 1947.
Eiginmaður Sigrúnar er
Björgvin Vigfús Geirsson frá
Sleðbrjót í Jökulsárhlíð, f. 18.3.
1945, þau giftu sig 29. júlí
1967. Foreldrar hans voru Guð-
móður Geir Stefánsson, f. 1915,
d. 2004, og Elsa Ágústa Björg-
vinsdóttir, f. 1920, 1977. Börn
Sigrúnar og Björgvins eru: 1)
Hún var í barnaskólanum á
Skjöldólfsstöðum og stundaði
svo nám við Hússtjórnarskóla
Suðurlands á Laugarvatni vet-
urinn 1963-1964. Ung fór hún á
vertíð í Grindavík og í síld-
arsöltun á Seyðisfirði. Björgvin
og Sigrún hófu búskap sinn á
Sleðbrjót en fluttu í Eiríksstaði
1975 og stunduðu þar sauð-
fjárbúskap. Meðfram bústörf-
um starfaði Sigrún m.a. sem
ráðskona í vegagerð og í
sláturhúsum KHB á Fossvöllum
og Verslunarfélags Austur-
lands í Fellabæ. Þá rak Sigrún
sumarhótel undir nafninu Dala-
kaffi í Skjöldólfsstaðaskóla í
nokkur sumur ásamt Kolbrúnu
Sigurðardóttur. Björgvin og
Sigrún fluttu aðsetur sitt í Eg-
ilsstaði í lok 10. áratugarins er
Bragi sonur þeirra tók við
búinu en voru áfram mikið við-
loðandi búskapinn. Á Egils-
stöðum starfaði Sigrún á
nokkrum stöðum en lengst í
mjólkursamlagi KHB, mötu-
neyti Menntaskólans á Egils-
stöðum, leikskólanum Tjarn-
arlandi og á sambýli aldraðra.
Sigrún var um árabil í kven-
félaginu Öskju á Jökuldal og
síðustu ár starfaði hún sem
sjálfboðaliði hjá Rauða krossi
Íslands.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag, 2. mars
2019, og hefst hún klukkan 11.
Bragi Steinar, f.
11. nóvember 1967,
sambýliskona hans
er Sonja Valeska
Krebs, f. 9.
september 1977,
börn þeirra Jódís
Eva, f. 2007, og
Ragnar Jökull, f.
2010. 2) Garðar
Smári, f. 29. jan-
úar 1970, sambýlis-
kona hans er
Hrafnhildur Helgadóttir, f. 19.
október 1968, sonur þeirra er
Björgvin Geir, f. 2002, dætur
Garðars og Þórdísar Þorbergs-
dóttur eru Berglaug Petra, f.
1995, og Þorbjörg Jóna, f.
1997, börn Hrafnhildar frá
fyrra sambandi eru Helgi Már
Jónsson, f. 1989, og Alexía
Jónsdóttir, f. 1994. 3) Elsa
Guðný, f. 25. janúar 1984, eig-
inmaður hennar er Kjartan Ró-
bertsson, f. 17. júlí 1979, börn
þeirra Jóhann Smári, f. 2010,
og Sigrún Heiða, f. 2013, dóttir
Kjartans úr fyrra sambandi er
Linda Elín, f. 1998.
Sigrún ólst upp á Eiríks-
stöðum og bjó þar lengst af.
Það er óraunverulegt að
setja á blað minningarorð um
móðursystur mína Sigrúnu
Mögnu eða Díu eins og hún var
ætíð kölluð. Mörg minninga-
brot hafa komið upp í hugann
nú á síðustu dögum eftir fráfall
hennar, enda var Día mikill
persónuleiki, hjartahrein, góð-
hjörtuð og vinmörg.
Día ólst upp á rótgrónu
sveitaheimili og kirkjustað þar
sem gestrisni og rausn við alla
þá sem áttu leið um þótti sjálf-
sagður hlutur. Þetta tók Día
með sér úr uppeldinu út í lífið
sem eðlilegan hlut og hugsun
hennar ætíð að hugsa fyrst um
aðra.
Það var oft mjög gestkvæmt
hjá þeim hjónum enda þau
bæði gestrisin og rausnarleg.
Hún töfraði fram kræsingar úr
búri og eldhúsi og fór enginn
svangur frá þeirra borðum. Día
frænka mín hafði góðan frá-
sagnarhæfileika, kunni ótal vís-
ur, gat endursagt og kryddað
svo mikil skemmtun var af, en
án þess að meiða eða særa.
Hún hlífði sér aldrei við vinnu
eða kvartaði, var víkingur til
vinnu hvort sem var innan dyra
eða utan. Sterk líkamlega og
eitt af þeim minningabrotum
sem hafa komið upp í hugann
var að sjá hana í baggahir-
ðingu, kasta blýþungum hey-
böggum í efstu hæð án þess að
víla það fyrir sér, berhand-
leggjuð með tilheyrandi risp-
um, aldrei kvartað, bara bros-
að.
Í huga mínum gat hún sigr-
ast á öllu enda var hún eins og
klettur sem þoldi allt og vílaði
ekkert fyrir sér. Díu var margt
til lista lagt, minnugur sem
barn fylgdist ég með hvernig
sauma- og prjónavélar léku í
höndum hennar eins og undra-
tæki. Fyrir rúmum tveimur ár-
um kvaddi dyra hjá frænku
minni gestur, að þessu sinni
ekki velkominn þrátt fyrir alla
hennar gestrisni. Það var aðdá-
unarvert að sjá frænku mína
takast á við þetta mótlæti á op-
inskáan og jákvæðan hátt. Með
sinn einstaka húmor og lífsvilja
sigldi hún í gegnum þennan
dimma öldudal. Góður tími kom
og heilsan virtist í lagi, frænka
sjálfri sér lík, ósérhlífin og
vann sín verk að venju. Und-
irbúningur síðustu jólahátíðar
var eins og henni var einni lag-
ið, kökur tilbúnar, komnar á
borð fyrir heimamenn og gesti
eins og ætíð var hjá henni á að-
ventunni. En nú var aftur kvatt
dyra hjá frænku minni og ljóst
að ekki var allt með felldu. Líkt
og áður ætlaði hún að komast í
gegnum þessa raun, en nú hafði
þessi sterka og mikla kona sem
maður hélt að alltaf yrði á með-
al okkar, ekki betur í glímunni
við óboðna gestinn.
Sorg og harmur okkar sem
að Díu frænku stóðum er mikill
en þó er hugur minn og minna
hjá kærri fjölskyldu hennar,
Björgvini, Braga, Garðari,
Elsu, tengdabörnum og síðast
en ekki síst barnabörnum
hennar sem sjá á eftir ástríkri
og umhyggjusamri ömmu. Guð
blessi ykkur og styrki í sorg-
inni og jafnframt ylji ykkur
með góðu minningunum um
ástríka fjölskyldumóður.
Elsku Día mín, ég mun alltaf
muna okkar síðasta samtal sem
við áttum saman á Sjúkrahús-
inu á Akureyri, þú sárþjáð en
jákvæð og bjartsýn á framhald-
ið. Innst inni vildi ég ekki trúa
öðru en við ættum eftir að eiga
fleiri stundir saman hér í okkar
jarðvist þó svo að ég gerði mér
grein fyrir að brugðið gæti til
beggja vona. Hafðu þakkir fyr-
ir öll þín gæði og góðmennsku í
minn garð. Guð blessi og heiðri
minningu Sigrúnar Mögnu
frænku minnar.
Meira: mbl.is/minningar
Sigvaldi H. Ragnarsson.
Elsku Día frænka er dáin.
Það er svo erfitt og svo ósköp
sárt að horfast í augu við þessa
staðreynd. Día, þessi skemmti-
lega, sterka, hlýja og duglega
kona sem í okkar huga gat allt
og gerði allt. Sem gekk í öll sín
verk af ósérhlífni og eljusemi,
sama hvort það var innan heim-
ilis eða utan, útiverk eða innan-
dyra. Hún var einhvern veginn
svo ósigrandi í öllu því sem hún
tókst á við. En sum verkefni
eru einfaldlega þess eðlis að
ekki er hægt að sigrast á þeim,
því miður.
Día var frá því við munum
eftir okkur kletturinn í fjöl-
skyldu sinni sem setti hag og
þarfir síns fólks í forgang og
var alltaf til staðar. Við nutum
svo sannarlega góðs af.
Sveitadvöl okkar hjá Díu og
Bögga hefur skilið eftir sig
margar einstakar minningar og
við erum ekki frá því að þeim
eðalhjónum hafi tekist að
kenna okkur sitthvað gagnlegt
sem nýtist okkur enn í dag.
Sumt sem við gerðum þar er
barn síns tíma eins og að skilja
mjólkina, stafla heyböggum og
það sem ekki átti að gera (að
hlera sveitasímann) en engu að
síður minningar sem lifa áfram
og ylja hjörtum okkar.
Búrið hennar Díu var hlaðið
góðgæti og á Eiríksstöðum var
ávallt tvíréttað, bæði í hádeg-
inu og á kvöldin. Skyrsúpa,
grjónagrautur, rabarbaragraut-
ur, pönnsur, mjúkar mömmu-
kökur og aðrar kræsingar
fylltu upp í hólfin eftir aðalrétt-
inn sem sjaldnast var af verri
sortinni.
Kaffiísinn hennar Díu var
samt að okkar mati toppurinn á
tilverunni og við vorum svo
séðar að við tókum stundum
með okkur nokkra rjómapela
þegar leiðin lá upp á Dal, til
þess að tryggja okkur heima-
tilbúinn ís. Í raun hefði Día átt
að fá einkaleyfi, svo góður var
hann.
Eftir að þau fluttu á Selásinn
og við urðum eldri breyttist
eðli heimsóknanna og við og
fjölskyldur okkar nutum
greiðasemi hennar í einu og
öllu. Það breyttist samt ekki að
eftir sem áður fórum við alltaf
vel mettar heim eftir góðan
kaffitíma og skemmtilegt spjall.
Día var afar minnug og náði
sér oft vel á strik við að rifja
upp bernskubrek þeirra systra
sem þær hinar „mundu ekkert
eftir“. Það var oft erfitt að
fylgja Díu í frásögnum, svo
margt sem þurfti að segja og
gera og helst allt á sama tíma.
Það var einmitt það sem gerði
Díu svo einstaka eins og reynd-
ar svo margt annað í hennar
fari.
Greiðasemi og góðmennska
Díu náði ekki bara til fjölskyld-
unnar heldur einnig til vina og
ættingja, sveitunga, samstarfs-
fólks hennar og skjólstæðinga,
ungra sem aldinna, og annarra
samferðamanna. Allt svo sjálf-
sagt en ekki alltaf eins sjálfsagt
að fá að gjalda greiðann. Hún
var stöðugt að og við vitum að
vinnudagar hennar voru lengri
en flestra annarra.
Það hvarflaði ekki að okkur
þegar við fórum með þeim
systrum, mömmu, Birnu og
Díu, og Elsu frænku á Gisti-
húsið á Egilsstöðum í sumar að
þetta skemmtilega hádegi yrði
síðasta samvera okkar frænkna
allra saman. Nú fer þessi stund
í hinn dýrmæta minningabanka
ásamt öllum hinum góðu minn-
ingunum sem við eigum um
okkar kæru frænku.
Día var, er og mun alltaf
verða okkur afar kær og minn-
umst við hennar með virðingu
og þökk fyrir allt og allt.
Gyða og Linda.
Sigrún Magna
Jóhannsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Sigrúnu Magneu Jóhanns-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 10-17 alla virka daga
Ástkær sambýlismaður, faðir, afi og
tengdafaðir,
ÖRN STEINGRÍMSSON
bifreiðastjóri,
lést á Landspítalanum, deild 11 E,
sunnudaginn 27. janúar.
Útförin fór fram í kyrrþey 13. febrúar að ósk hins látna.
Þökkum sýnda samúð.
Vilborg Edda Lárusdóttir
Örn Steinar Arnarson Linda Dröfn Jónsdóttir
Óskar Freyr Arnarson Jóhanna Mjöll Sigmundsdóttir
Bjarki Freyr, Guðný Sól, Arna Sylvía og Alexander Freyr
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við fráfall og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR H. GÍSLASONAR,
Skúlagötu 20,
áður Meistaravöllum 31.
Sérstakar þakkir til starfsfólks fimmtu
hæðar hjúkrunarheimilisins Skjóls og dagvistunar á Vitatorgi.
Bjarney Kristín Viggósdóttir
G. Viggó Guðmundsson
Gunnar Ingi Guðmundsson Sigríður Kristinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför elskulegs sonar, bróður, mágs og
frænda,
STEFÁNS BJARNASONAR,
Bleiksárhlíð 29, Eskifirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
og íbúum Hulduhlíðar á Eskifirði fyrir góða umönnun og vináttu
í gegnum árin.
Bjarni Stefánsson
Hafsteinn Bjarnason Ingibjörg M. Guðmundsdóttir
Bjarni Már Hafsteinsson
Guðmundur Valgeir Hafsteinsson
Steinar Ingi Hafsteinsson
Bára Ýr Hafsteinsdóttir
Hafsteinn Bjarnason
Hafþór Máni Bjarnason
Alma Rós Bjarnadóttir
Okkar ástkæri,
EINAR BIRGIR EYMUNDSSON,
lést sunnudaginn 17. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
Sérstakar þakkir eru til starfsmanna
líknardeildar Landspítalans í Kópavogi fyrir einstaka umönnun.
Auður Hafdís Valdimarsd.
Nikulás Þór Einarsson Susan Veronica Einarsson
Eymundur Sveinn Einarsson Ásgerður María Óskarsdóttir
Einar Alexander Eymunds. Martyna Anna Zapart
Búi Alexander Eymundss.
Birna Dís Eymundsdóttir
Emma R. Auður Nikulásd.
Isabella V. J. Nikulásdóttir
Okkar bestu þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför bróður okkar,
ANTONS HAUKS GUNNARSSONAR
frá Þingeyri.
Nanna Magnúsdóttir Halldóra Magnúsdóttir
Kolbrún Gunnarsdóttir Daníel Guðmundsson
Sigríður Sturludóttir Örn Sturluson
Atli Sturluson Hrönn Sturludóttir
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
ÁSTÞÓRS RAGNARSSONAR
iðnhönnuðar og kennara.
Elísabet Harpa Steinarsdóttir
Gauti Þór Ástþórsson Ágústa M. Þorsteinsdóttir
Erna Ástþórsdóttir
Þorsteinn Jón Gautason Ástþór Ragnar Gautason
Ásta Þórunn Ólafsdóttir
Ástkær bróðir okkar og frændi,
ODDUR KJARTANSSON,
lést 7. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Þökkum stuðning og vinsemd.
Jón Björgvin Kjartansson
Jóhann Ólafur Kjartansson
Erla Sólbjörg Kjartansdóttir Kristján Þórarinsson
Brynja Kjartansdóttir
Kjartan Kristjánsson Berglind Guðmundsdóttir
Ágústa Kristjánsdóttir Björn Baldvinsson
Þórarinn Kristjánsson Sóley Sverrisdóttir
Kristján Kristjánsson