Morgunblaðið - 03.04.2019, Side 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. APRÍL 2019
✝ Guðbjörg Ing-ólfsdóttir
Stephensen var
fædd í Reykjavík 3.
ágúst 1942. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Ísafold í
Garðabæ 17. mars
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Ingólfur
Friðrik Magnússon
sjómaður, f. 25.
nóvember 1908, d. 23. júlí 1989
og Kristbjörg Gunnarsdóttir
verkakona, f. 16. maí 1917, d.
21. desember 2002. Systkini
2) Ragnheiður, f. 1970, grunn-
skólakennari. Sonur hennar er
Magnús, f. 2003. 3) Lilja Þóra, f.
1981, vaktstjóri áætlana Ice-
landair.
Guðbjörg ólst upp í Reykja-
vík. Hún stundaði nám við
Austurbæjarskóla og Gagn-
fræðaskóla Vesturbæjar og lauk
svo stúdentsprófi árið 1962 frá
Menntaskólanum í Reykjavík.
Guðbjörg vann lengstum í ferða-
bransanum, fyrst hjá SAS í
Kaupmannahöfn en seinna hjá
Ferðaskrifstofunni Landsýn
sem við samruna varð Sam-
vinnuferðir-Landsýn og vann
þar alveg þangað til hún hætti
störfum.
Guðbjörg var í skátunum á
yngri árum og var stofnfélagi í
Lionsklúbbnum Eik í Garðabæ.
Útför Guðbjargar fór fram í
kyrrþey hinn 26. mars 2019.
Guðbjargar eru
Örn Ingólfsson, f. 6.
september 1936, og
Sólveig Ingólfs-
dóttir, f. 16. desem-
ber 1949.
Guðbjörg giftist
21. september 1963
Magnúsi Stephen-
sen, f. 12. desember
1939, d. 17. júní
2010. Dætur þeirra
eru: 1) Kristbjörg,
f. 1966, dómari við Landsrétt,
gift Birni H. Halldórssyni verk-
fræðingi. Börn þeirra eru Sól-
veig, f. 1998, og Halldór, f. 2004.
Hinn 17. mars kvaddi ástkær
amma mín þennan heim. Það er
erfitt að vera sorgmæddur á
sama tíma og maður er að vissu
leyti feginn yfir að hún fékk loks-
ins að fara. Hún var föst í líkama,
sem var henni ekki sæmandi, í sjö
ár.
En ég kýs að muna tímana áð-
ur en hún fékk heilablóðfallið.
Betri ömmu er ekki hægt að óska
sér, hún gaf sér alltaf tíma fyrir
barnabörnin, hún var alltaf að
kenna manni eitthvað og alltaf
var stutt í brosið.
Ég er einna heppnust af
barnabörnunum því ég fékk
mestan tíma með henni og man
því ekki eftir henni sem gamalli
veikri konu heldur lífsglaðri, góð-
hjartaðri og ævintýragjarnri
konu sem elskaði Skorradalinn
meir en allt annað. Skógarhögg
og bras í Skorradalnum, þannig
eru mínar allra bestu minningar
úr æsku.
Við tvær og afi. Ég veit að
hann tekur vel á móti þér.
Ég kveð full af sælum minn-
ingum og hlakka til dagsins þeg-
ar við hittumst aftur, elsku amma
mín.
Þín
Sólveig.
Mágkona mín, Guðbjörg
Stephensen, ekkja Magnúsar
bróður míns, kvaddi þetta líf 17.
mars sl. á 77. aldursári. Hún átti
þá að baki sjö ára baráttu við af-
leiðingar stórs heilablóðfalls sem
bættist við nokkurra ára glímu
við parkinsonsjúkdóminn. Þetta
var erfitt, bæði fyrir hana og fjöl-
skylduna, sem stóð afar sterk
með henni. En óhætt er að full-
yrða, að Guðbjörg var orðin södd
lífdaga. Þess vegna var dauðinn
henni líkn, sem við hljótum að
þakka.
Maggi og Gugga kynntust í
skátastarfinu, sem þau stunduðu
bæði af áhuga. Hann var húsa-
smiður en hún stúdent og þegar
þau bundust tryggðum vakti hún
metnað hans til meiri menntunar.
Af því leiddi tæknifræðinám
hans. Ég gifti þau í Neskirkju
haustið 1963 og þá var strax farið
til Kaupmannahafnar þar sem
námi var lokið. Heimili þeirra
stóð þar næstu sjö árin og í Höfn
var hlaðinn góður grunnur undir
samfélag sem var ríkt af ást og
umhyggju, kærleiksrík eining.
Síðan þau komu heim á ný hafa
heimili okkar verið eins tvö hjól á
sameiginlegum, sveigjanlegum
öxli. Hvort hjólið rann sjálfstætt
sína leið en ætíð í góðum
tengslum við hitt. Öxullinn var
gerður úr kærleika, sem ætíð var
til staðar hvenær sem á þurfti að
halda. Við héldum okkar stórfjöl-
skyldumót, börnin okkar og
barnabörnin tengdust nánum
böndum. Við höfum verið sterk
heild, fjölskylda. Gugga átti
þarna stóran hlut að máli, skóp
hentugar reglur og hefðir í sam-
skiptum okkar. Hún var alltaf
góð heim að sækja, enda í senn
glaðlynd og gefandi í góðra vina
hópi.
Við Dagbjört og fjölskylda
okkar þökkum af einlægni allt
sem Guðbjörg gerði fyrir okkur
og biðjum henni og ástvinum
hennar blessunar Guðs.
Þórir Stephensen.
Nú kveðjum við heiðurskon-
una og starfsfélaga okkar til
margra ára, Guðbjörgu Stephen-
sen. Hún starfaði í fjölda ára á
ferðaskrifstofunni Samvinnu-
ferðir-Landsýn. Þar má segja að
sól hennar hafi skinið skært, hún
naut þess að finna hagkvæmustu
leiðirnar fyrir viðskiptavini sína
og senda þá vítt og breitt um
heiminn. Það stóðust fáir henni
snúning að rata í gegnum hinn
svokallaða fargjaldafrumskóg til
að finna bestu og hagkvæmustu
leiðirnar. Það voru ekki einungis
viðskiptavinirnir sem nutu sér-
þekkingar og reynslu hennar
heldur allt starfsfólkið. Á þeim
tíma var fargjöldum ekki flett
upp í tölvu heldur voru þau reikn-
uð út eftir kúnstarinnar reglum
sérfræðinga. Guðbjörg var ekki
bara með þekkinguna heldur var
hún líka einstaklega þolinmóð og
bóngóð. Hún var glæsileg, fáguð í
fasi og ávallt óaðfinnanleg til
fara. Það er ekki hægt að minn-
ast hennar án þess að nefna hann
Magga hennar, Magnús Stephen-
sen, en þau voru einstaklega
glæsileg og samhent hjón. Þau
elskuðu að ferðast og voru yfir-
leitt með eitthvað spennandi á
takteinunum. Magnús féll frá 17.
júní 2010 eftir skammvinn veik-
indi og var það Guðbjörgu og fjöl-
skyldunni allri afar þungbært.
Hún missti ekki einungis eigin-
mann sinn til margra ára heldur
einnig sinn besta vin. Guðbjörg
hafði átt við erfið veikindi að
stríða síðustu árin sem skert
höfðu lífsgæði hennar mikið. Nú
er Guðbjörg farin í sitt síðasta
ferðalag til Sólarlandsins, þar
sem Magnús hennar mun bíða
með útbreiddan faðminn.
Fyrir hönd fyrrverandi starfs-
manna Samvinnuferða-Landsýn-
ar viljum við þakka Guðbjörgu
fyrir samfylgdina og allar dásam-
legu og dýrmætu minningarnar
sem gott er að eiga. Við færum
fjölskyldunni allri okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Auður Björnsdóttir,
Edda Björg Sigurðadóttir og
Sigríður Victoría Árnadóttir.
Hún Guðbjörg eða Gugga, eins
og hún var alltaf kölluð í okkar
hópi, hefur kvatt þessa jarðvist
eftir langvinn veikindi, hún er
farin heim, eins og við skátarnir
segjum.
Þau eru orðin mörg árin síðan
leiðir okkar í skátahópnum, þá
unglingar, lágu saman í gamla
Skátaheimilinu við Snorrabraut.
Við sinntum okkar skátastörfum
af mikilli alvöru og áttum svo
góðar stundir við söng og gleði í
„setustofunni“ og styrktum vin-
áttuna, sem enn heldur. Á þess-
um árum var mikið um að vera
hjá okkur, skátaútilegur, skáta-
mót, skálaferðir, Skátaskemmt-
unin, sumardagurinn fyrsti með
gönguæfingunum og margt
fleira, og alltaf var Gugga með af
fullum krafti.
Með árunum breyttist ýmis-
legt, hópurinn fór að sinna heim-
ili og börnum, Gugga og Maggi
bjuggu um tíma erlendis, en samt
var alltaf eins og við hefðum hist í
gær. Þegar Gugga og Maggi
fluttu í Garðabæ var stór hluti af
hópnum sameinaður aftur og
þráðurinn tekinn upp að nýju.
Gugga reyndist oftar en ekki með
hægðinni forsprakkinn að ýms-
um uppákomum og skemmtileg-
um ferðalögum. Aðeins einu sinni
komust þau hjónin ekki með í
ferð, en það var vegna þess, að
Lilja Þóra fæddist á sama tíma.
Fjölskyldan undi sér vel í Garða-
bæ og voru þau virkir þátttak-
endur í bæjarlífinu frá fyrstu tíð.
Á árum áður voru reglulega
haldnir dansleikir á Garðaholti,
svokölluð hjónaböll, og þau hjón
voru fastagestir og tilbúin að
hefja fyrsta dansinn, en Guggu
fannst mjög gaman að dansa.
Eitt var það sem fylgdi þessum
hjónum það var sönggleðin, en
skátahópurinn hefur hist reglu-
lega í gegnum árin og þá er mikið
sungið og ennþá er verið að
syngja, en kannski ekki hálfa
nóttina eins og áður, en annað
hefur ekki breyst.
Það var aldrei komið að tóm-
um kofunum hjá Guggu þegar
þurfti að vinna einhver verkefni,
hún var alltaf tilbúin, jákvæð og
unnið af mikilli samviskusemi.
Eftir lát Magga tók hún sig til,
raðaði öllum sendibréfunum, sem
þau fengu frá okkur, meðan þau
dvöldu í Kaupmannahöfn, upp í
tímaröð og afhenti hverjum fyrir
sig bréfin, sem reyndist mikil
uppspretta skemmtilegra stunda
við að hittast og rifja upp.
Minningarnar þjóta í gegnum
hugann, við geymum þær og
njótum þeirra síðar.
Við gömlu vinirnir, Erna,
Sævar, Sigurveig, Pálmar,
Helga, Hilmar, Signý, Jón, Krist-
ín og Willi, færum Dídí, Ragn-
heiði, Lilju Þóru og fjölskyldum
þeirra samúðarkveðjur.
Kæra vinkona. Takk fyrir
samveruna. Góða ferð heim.
Fyrir hönd Skátahópsins,
Erna Aradóttir.
Við kveðjum nú kæra vinkonu
okkar, Guðbjörgu Stephensen.
Við sjáum hana fyrir okkur
flögra frjálsa í sumarlandinu með
sitt rauða hár í grænum kjól.
Gugga, eins og við kölluðum
hana, var með músík í blóðinu og
hrein unun að sjá þau Magga á
dansgólfinu, svo samstillt og
glæsileg. Hún bar í sér ríkar and-
stæður, var með eindæmum öguð
og skipulögð en þó fær um að
gefa sig á vald nautninni í leik og
dansi.
Við vorum sjö sem höfum hald-
ið hópinn síðan á unglingsárum
og sumar lengur.
Nú eru tvær horfnar á braut.
Gugga hefur um langt árabil ver-
ið fangi í eigin líkama eftir heila-
blóðfall sem svipti hana getu til
að tjá sig og taka þátt í lífinu. Ef-
laust hefur sterkur vilji hennar
valdið því að hún neitaði að gefast
upp fyrir ofureflinu fyrr en í fulla
hnefana.
Við vottum dætrum hennar og
fjölskyldum þeirra okkar dýpstu
samúð.
Loks beygði þreytan þína dáð,
hið þýða fjör og augnaráð,
sú þraut var hörð – en hljóður nú
í hinsta draumi brosir þú.
(Jóhannes úr Kötlum)
Skvetturnar,
Áslaug, Elísabet (Lísa), Guð-
ríður (Systa), Hallfríður
(Halla) og Kolbrún (Kolla).
Guðbjörg I.
Stephensen
✝ Yngvi RagnarLoftsson fædd-
ist á Óslandi í Ós-
landshlíð í Skaga-
firði 1. nóvember
1932. Hann and-
aðist á hjúkrunar-
heimilinu Lög-
mannshlíð á
Akureyri 8. mars
2019.
Foreldrar hans
voru Loftur Rögn-
valdsson búfræðingur og bóndi
á Óslandi, f. 16. nóv. 1891, d. 5.
nóv. 1944, og k.h. Nanna Ingj-
aldsdóttir frá Öxará í Ljósa-
vatnshreppi, S.-Þing., húsfreyja,
f. 20. sept. 1898, d. 17. júní 1981.
Bróðir Yngva var Gunnar Bald-
ur, kaupmaður á Akureyri, f. 10.
apríl 1924, d. 26. jan. 1998,
11. ágúst 1978. Börn þeirra eru
Yngvi Haukur, Baldur Hrafn og
Rannveig Ásta. b) Sindri, f. 27.
júlí 1988, kvæntur Særúnu
Andrésdóttur, f. 19. apríl 1988.
Sonur þeirra er Jakob. 2) Nanna
Guðrún, f. 2. febr. 1960, gift Sig-
mundi Jónssyni, f. 14. júlí 1962.
Dóttir Nönnu og Þorsteins Stef-
áns Eiríkssonar, f. 6. sept. 1955,
er Ragna Dögg, f. 11. febr. 1987.
Yngvi flutti með fjölskyldu
sinni til Akureyrar eftir lát föð-
ur síns og byrjaði fljótlega að
starfa við alls konar verslunar-
störf þar til hann keypti Hafnar-
búðina 1957 og rak hana til
1984. Jafnframt því byggði hann
Ferðanesti við Eyjafjarðarbraut
árið 1963 og rak það í rúm 20 ár.
Árið 1984 setti hann Hólabúðina
á stofn og rak hana til ársins
2014.
Útför Yngva var gerð í kyrr-
þey að ósk hins látna frá Höfða-
kapellu 18. mars 2019.
kvæntur Sigríði
Guðmundsdóttur, f.
28. júní 1937. Hinn
17. apríl 1955
kvæntist Yngvi
Hrefnu Jakobs-
dóttur, f. 9. júlí 1936
á Akureyri. For-
eldrar hennar voru
Jakob Ólafur Pét-
ursson, kennari og
ritstjóri á Akureyri,
f. 13. mars 1907, d.
7. febr. 1977, og k.h. Margrét
Ágústa Jónsdóttir húsfreyja, f.
14. maí 1913, d. 13. apríl 2001.
Dætur Yngva og Hrefnu eru
tvær. 1) Margrét, f. 21. jan. 1956.
Börn hennar og Ástmars Leifs
Þorkelssonar, f. 23. maí 1955,
eru: a) Hrefna, f. 25. apríl 1977,
gift Hafsteini Þór Haukssyni, f.
Nú er Yngvi í Hafnarbúðinni
fallinn frá. Þeir eru að kveðja
einn af öðrum gamlir vinir mínir
og pólitískir samherjar. Sumir
voru í þjóðleið svo að segja má
að ég hafi hitt þá nánast í hvert
skipti sem ég fór norður. Yngvi
var einn af þeim. Ég kom við í
Hafnarbúðinni til að kaupa inn
fyrir heimilið og leita nýjustu
frétta, því að Yngvi stóð alltaf
vaktina og fylgdist grannt með
því sem gerðist í bæjarlífinu.
Það má segja, að hann hafi verið
persónugervingur þess sem við
minnumst og söknum þegar við
tölum um „kaupmanninn á horn-
inu“.
Og það flýgur í gegnum huga
minn í líkingamáli að ég sé að
kveðja gömlu Akureyri með
Yngva.
Andrúmsloftið í Hafnarbúð-
inni var með sérstökum hætti.
Þangað komu fastakúnnar til að
heilsa upp á kaupmanninn,
spjalla og skiptast á skoðunum.
Og svo tíndust inn gamlir Akur-
eyringar og blönduðu sér í hóp-
inn.
Yngvi afgreiddi gest og gang-
andi, skaut inn orði og skrifaði
hjá þeim sem þurftu. Ég þóttist
sjá þess merki að þessi reikn-
ingsfærsla væri viðskiptavinin-
um í hag en ekki kaupmann-
inum – stundum gleymdist að
færa til bókar og suma reikn-
inga dagaði uppi. En Yngvi
horfði ekki í það. Hann var
rausnarmaður, vissi hvar þröngt
var í búi og þar vildi hann létta
undir.
Þegar ég hugsa til Yngva er
bjart yfir honum. Það var hon-
um eðlislægt. Og hann smitaði
út frá sér. Menn komust í gott
skap við að sjá hann. En auð-
vitað átti hann sínar alvöru-
stundir eins og aðrir.
Yngvi var hamingjumaður í
sínu einkalífi, þau Hrefna voru
samhent og áttu barnaláni að
fagna. Guð blessi minningu
Yngva Loftssonar.
Halldór Blöndal.
Yngvi fæddist á Óslandi í
Skagafirði 1. nóvember 1932.
Foreldrar hans voru Loftur
Rögnvaldsson og Nanna Ingj-
aldsdóttir frá Öxará í Bárðardal.
Loftur faðir hans var kennari
við Bændaskólann á Hólum í
Hjaltadal.
Yngvi átti eldri bróður, Gunn-
ar. Loftur féll frá fermingarár
Yngva og flutti þá fjölskyldan til
Akureyrar. Yngvi fór ungur að
vinna við verslunarstörf og árið
1957 keypti hann Hafnarbúðina
við Skipagötu og rak hana um
langt árabil. Síðar stofnaði hann
Hólabúðina á sama stað og rak
hana þar til heilsan fór að bila.
Ég kom til starfa í Hafnarbúð-
inni haustið 1961 og vann þar til
vors 1965. Ég hefði ekki getað
hugsað mér betri og skemmti-
legri húsbónda – alltaf glaður og
kátur, og þótt maður gleymdi
einhverju eða yrði eitthvað á, þá
„bara redda því elskan“, aldrei
styggðaryrði af neinu tagi.
Hafnarbúðin var á þessum tíma
m.a. samkomustaður margra,
kúnnarnir litu inn og spjölluðu,
oft glatt á hjalla, landsmálin,
bæjarmálin, framhjáhaldið, öll
möguleg mál Akureyringa og
nágranna rædd og rakin. Yngvi
skrifaði hjá næstum öllum sem
báðu um það, og það voru engir
smábunkar af nótum og reikn-
ingum sem söfnuðust upp. Sum-
ir voru nú dálítið seinir að
greiða, og það var örugglega
ástæðan fyrir því að Hafnarbúð-
in varð að hætta á sínum tíma.
Eins skrifaði Yngvi upp á víxla
fyrir ótal marga og ég varð vitni
að því þegar einn bankastjóri
bæjarins hringdi í hann til að
spyrja hvernig einn ungur mað-
ur hefði staðið sig. Þegar Yngvi
sagði allt í lagi með það, þá
spurði bankastjórinn: „Á ég þá
að lána honum?“ Á þessum ár-
um var Hafnarbúðin með útibú
á Hjalteyri og einnig Ferða-
nesti, rétt við flugvöllinn, og oft
mikið að gera „á stóru heimili“.
Ég á góðar minningar frá
Hafnarbúðinni og Yngva og all-
ar glaðlegar og hressilegar, það
var alltaf gaman í vinnunni. Vin-
skapur okkar Yngva hélst svo
alla tíð, ég lít á hann sem vel-
gjörðarmann minn og vin.
Ég sendi fjölskyldunni mínar
bestu samúðarkveðjur.
Reynir H. Schiöth.
Yngvi Loftsson
Ástkær móðir mín og tengdamóðir,
FREYGERÐUR ERLA SVAVARSDÓTTIR,
Lækjasmára 8,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund
sunnudaginn 24. mars.
Útför hennar fer fram frá Digraneskirkju
fimmtudaginn 4. apríl klukkan 13.
Snorri Markússon Khan Markússon
Kær frændi okkar og vinur,
DAVÍÐ ÞÓR ZOPHONÍASSON
rafvirkjameistari,
Hörgsholti 23b, Hafnarfirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands
15. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sigurbjörg Björnsdóttir
Soffía Björnsdóttir Guðjón S. Snæbjörnsson
Guðmundur Björnsson
Ingi Björnsson
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, afi og
langafi,
RÖGNVALDUR ÞORKELSSON
byggingarverkfræðingur,
Eikjuvogi 23,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
föstudaginn 29. mars.
Útförin fer fram frá Seljakirkju þriðjudaginn 9. apríl klukkan 13.
Jón Þorkell Rögnvaldsson Ragnheiður Brynjólfsdóttir
og afabörnin