Morgunblaðið - 26.04.2019, Page 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. APRÍL 2019
✝ HaraldurÁrnason fædd-
ist í Bandaríkj-
unum 6. mars
1925. Hann lést á
Dvalarheimili aldr-
aðra á Sauð-
árkróki 13. apríl
2019. Foreldrar
hans voru Heið-
björt Björnsdóttir,
f. 6.1. 1893, d.
24.5. 1988, og Árni
Daníelsson, f. 5.8. 1884, d. 2.8.
1965. Systkini Haraldar voru
Hlíf Ragnheiður, f. 19.12. 1921,
d. 16.4. 2013, og Þorsteinn, f.
20.9. 1923, d. 24.3. 1965. Árið
1950 kvæntist Haraldur konu
sinni Margrit, f. Truttmann,
12.6. 1928 í Sviss, d. 24.7. 2014.
Foreldrar hennar voru Marg-
arete Truttmann, f. Laub 7.1.
1897, d. 15.5. 1991, og Aristide
Carlo Massimo Truttmann, f.
3.10. 1889, d. 17.6. 1973. Systir
Margritar er Erika Spühler, f.
11.3. 1924.
Haraldur og Margrit eign-
uðust fjórar dætur, þær eru 1)
Helga Jóhanna, f. 19.9. 1951,
börn hennar eru a) Berglind
Rós Bjarnadóttir, f. 1971, dæt-
ur hennar eru Yrja Orsolya,
Saga Karolin, Elfur Gabriela
og Isolde Eik, b) Ari Björn Sig-
urðsson, f. 1973, maki Rebekka
Akureyri. Fluttist suður og
settist í Menntaskólann í
Reykjavík þaðan sem hann
lauk stúdentsprófi 1944. Har-
aldur stundaði framhaldsnám í
Sviss og lauk kandídatsprófi í
landbúnaðarverkfræði frá Zu-
rich Technische Hochschule
1950. Eftir námslok settust
Haraldur og eiginkona hans að
á Sjávarborg, þar sem þau
bjuggu síðan alla tíð, að und-
anskildum 10 árum þegar Har-
aldur var skólastjóri á Hólum í
Hjaltadal. Áður hafði Haraldur
unnið ýmis störf, m.a. rak hann
bú á Sjávarborg, starfaði sem
búfjárráðunautur og sinnti
rannsóknum á því sviði, vann
skrifstofustörf og kenndi raun-
greinar við Iðnskóla Sauð-
árkróks og Bændaskólann á
Hólum. Þá rak hann ásamt
konu sinni verslun á Sauð-
árkróki 1966-1971 og var
skólastjóri Bændaskólans á
Hólum 1971-1981.
Haraldur átti fjölmörg
áhugamál, svo sem ræktun,
leiklist, handverk, bókmenntir,
kvikmyndir, jasstónlist og
ferðalög. Þau Maggý ferðuðust
víða um dagana og mynduðu
mörg vinasambönd hérlendis
sem erlendis. Haraldur var
virkur í ýmsum félagsstörfum,
ekki síst var hann mikill Róta-
rýmaður alla tíð.
Útför hans fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 26.
apríl 2019, klukkan 14.
Stefánsdóttir, f.
1979, börn Ara eru
Ynja Mist, Óðinn
og Urður, c) Silja
Rut Jónsdóttir, f.
1981, börn hennar
eru Aría Valdís og
Ernir Leó, d) Atli
Fannar Bjarkason,
f. 1984, maki Lilja
Kristjánsdóttir, f.
1990, sonur þeirra
er Tindur. 2) Gyða
Sigurlaug, f. 5.11. 1953, maki
Steingrímur Steinþórsson, f.
15.1. 1951, börn Gyðu eru a)
Freyr Halldórsson, f. 1976,
maki Dagmar Kristín Hann-
esdóttir, f. 1979, þeirra börn
eru Baldur Logi og Júlía Fönn,
b) Eva Signý Berger, f. 1981,
maki Dean Ferrell, f. 1961,
dóttir þeirra er Petra. 3) Edda
Erika, f. 11.3. 1958, maki Björn
Hansen, f. 30.12. 1956, þeirra
börn eru a) Margrét Huld, f.
1978, maki Guðmundur Helgi
Kristjánsson, f. 1965, sonur
þeirra Bergur Freyr, dóttir
Margrétar er Hugrún Edda, b)
Haraldur Rafn, f. 1981, dóttir
hans er Hanna Helena. 4)
Nanna Margrét, f. 22.3. 1966.
Haraldur ólst upp á Sjáv-
arborg í Skagafirði, gekk í
Barnaskóla Sauðárskróks og
hóf nám við Menntaskólann á
Ég kynntist Halla ekki fyrr en
hann var kominn vel yfir sjötugt
skömmu eftir að kynni tókust með
okkur Gyðu, dóttur hans. Hann
var þá að mestu hættur öllu ver-
aldarvafstri og þau Maggý bjuggu
í húsi sínu á Sjávarborg en voru
dugleg að ferðast hingað og þang-
að um heiminn. Þau voru þá bæði
við sæmilega heilsu en nokkrum
árum síðar versnaði heilsa Mag-
gýjar svo að mestu tók fyrir utan-
landsferðir þeirra.
Þegar Maggý lést fyrir fimm
árum bjó þó Halli einn áfram á
Sjávarborg fyrstu árin en varð að
flytja sig yfir á Dvalarheimilið á
Króknum fyrir þremur árum. Þá
var heilsa hans farin að gefa sig og
þótt honum þætti sárt að þurfa að
yfirgefa heimili sitt sætti hans sig
við það með því æðruleysi sem
mér þótti alltaf einkenna hann.
Halli var með afbrigðum hand-
laginn og tók upp ýmiss konar
handverk á efri árum, m.a. bók-
band, útskurð og útsaum. Það var
einmitt dæmigert fyrir Halla að
hann skyldi fá áhuga á útsaumi,
iðju sem nær eingöngu konur
stunda. Hann var algerlega laus
við að gera slíkan greinarmun og
við komum oft að honum á dval-
arheimilinu þar sem hann sat með
hópi kvenna við útsaum og aðrar
hannyrðir. Hann var líka liðtækur
við heimilisstörfin þótt hann væri
af þeirri kynslóð karla sem lítið
kunni til þeirra verka. Þótt hann
hafi líklega ekki talið sig neinn
sérstakan kvenréttindamann
fannst mér hugsunarháttur hans
benda til að hann hafi talið sjálf-
sagt að líta á allar manneskjur
sem jafningja og ég varð aldrei
var við karlrembuhátt eða annan
hroka gagnvart öðru fólki í fari
hans.
Það var mér óvænt gleðiefni á
miðjum aldri að fá tækifæri til að
koma oftar í Skagafjörð, héraðið
sem fóstraði mig á sumrin mest-
alla æsku mína. Halli hafði verið
skólastjóri á Hólum í Hjaltadal
um tíma og var ekki laust við að ég
fyndi fyrir ákveðnum skyldleika
við hann, ekki síst vegna þess að
ég hafði horft til þessa höfuðbóls
Skagfirðinga á hverjum degi í átta
sumur. Nú fékk ég tækifæri til að
kynnast héraðinu á nýjan hátt
með nýju fólki, einkum þó fólkinu
á Sjávarborg. Þar var ég alltaf
eins og heima hjá mér og átti Halli
stóran þátt í því með ljúfmennsku
sinni.
Ég vil að lokum þakka fyrir
kynni mín af heiðursmanninum
Haraldi Árnasyni og votta fjöl-
skyldu hans samúð mína.
Steingrímur Steinþórsson.
Ég vil með nokkrum orðum
minnast Halla á Sjávarborg,
tengdapabba og vinar. Ég kynnt-
ist honum þegar ég byrjaði í Hóla-
skóla, haustið 1972, en þá var Halli
skólastjóri og svo betur þegar við
Edda byrjuðum saman í janúar
1973. Ég var ekki skarpasti hníf-
urinn í skúffunni þegar bóknám
var annars vegar og þess vegna
fannst honum ég ekki besti kost-
urinn fyrir Eddu. Samt urðum við
Halli fljótt góðir vinir og félagar
og brölluðum margt saman.
Halli var mikill handleiksmaður
og undi sér öllum stundum í
skúrnum á Sjávarborg við að
smíða eitthvað eða gera við bilaða
hluti. Það var eiginlega sama
hvort það var timbur, járn eða raf-
magnstæki. Aldrei var farið með
hluti í viðgerð, nema fullreynt
væri að hann gæti ekki gert við þá
sjálfur. Halli var mjög hjálplegur
okkur Eddu þegar við vorum að
koma undir okkur fótunum og
stofna heimili. Ég minnist þess
þegar við Edda vorum að keppast
við að flytja inn í stofuna á Sjáv-
arborg fyrir jólin 1990. Þá vorum
við Halli langt fram á aðfanga-
dagsmorgun að teppaleggja stof-
una. Einnig þegar við Edda
byggðum hlöðuna við hesthúsið
1984. Þá voru þeir í aðalhlutverk-
unum þeir Jón Ágústsson, fæddur
1936, smiður, fósturfaðir minn og
Halli tengdapabbi, „altmuglig-
mand“, fæddur 1925. Þeir voru
eins og loftfimleikamenn uppi á
sperrum við að byggja hlöðuna.
Þá varð orðatiltækið til hjá okkur:
Hvernig hefur gamli maðurinn
það? Það kom til af því að þeir
spurðu okkur Eddu þessarar
spurningar á hverjum morgni sitt
í hvoru lagi. Halli og Maggí höfðu
ferðast til margra landa. Ég var
svo heppinn að fara með honum,
Maggý, Eddu og Helgu til Kúbu í
nokkra daga. Það voru yndislegir
dagar. Það var oft stutt í glensið
og gamanið hjá Halla. Það var eitt
sinn að Halli og Maggý voru að
fara til útlanda. Hann þurfti að
kjósa utan kjörstaðar áður en
hann færi, vegna sveitarstjórna-
kosninga. Það var kosið hjá Sig-
rúnu hreppstjóra á Bergstöðum
svo það þurfti að komast þangað.
Nú voru góð ráð dýr, enginn til-
tækur bílstjóri. Var þá ákveðið að
fara ríðandi á kjörstað. Ég skaut
undir Halla hesti sem hét Cort-
ínubrúnn. Þetta fór allt vel, Halli
kaus, rétt eins og venjulega og all-
ir komumst við heilir heim. Ég
gleymi aldrei svipnum á Sigrúnu
þegar við komum í Bergstaði.
Halli var alltaf til staðar fyrir
okkur þegar á þurfti að halda bæði
í orðum og verki.
Ég kveð einstakan mann með
þakklæti og geymi góðar minning-
ar um hann í hjarta mínu.
Björn Hansen.
Afi Halli fæddist í Bandaríkj-
unum, sem var líklega ekki al-
gengt fyrir Íslendinga á þessum
tíma, en ævi afa Halla var heldur
ekki hefðbundin. Hann fór í há-
skóla í Sviss og kom þaðan með
fagurt fljóð upp á arminn, hana
ömmu Maggí.
Afi og amma ferðuðust alla tíð
mikið og fannst okkur barnabörn-
unum það mjög merkilegt. Þau
komu jafnan heim með framandi
sælgæti og sniðug leikföng, sem
ekki fengust hér á landi. Það var
gaman að heimsækja afa og ömmu
og það var mikið fjör í kringum
þau. Stemmningin náði alltaf há-
marki um áramótin en þá léku afi
og amma á als oddi.
Afi Halli var listrænn maður
þótt hann hafi ekki flaggað því
mikið. Hann teiknaði mikið á
yngri árum og hafði gaman af því
að leika á sviði. Í bílskúrnum á
Sjávarborg skar hann út klukkur
og aðra muni í tré og renndi kerta-
stjaka og fleira í rennibekk. Undir
það síðasta dundaði hann sér við
að sauma krosssaum og prýða út-
saumuðu listaverkin nú stofur
okkar afkomendanna.
Í bílskúrnum hans afa var
fullbúið smíðaverkstæði, alla vega
í augum okkar krakkanna. Þar var
allt til og afi virtist kunna allt hann
smíðaði dúkkuhúsgögn, sló upp
veggjum og skipti um glugga. Það
var alltaf spennandi að kíkja í bíl-
skúrinn til afa og sjá hvað hann
var að brasa. Þar gátum við geng-
ið í verkfæri, málningu, lím og
hvaðeina og gefið sköpunargáf-
unni lausan tauminn, með misgóð-
um árangri.
Afi var líka nýjungagjarn.
Hann keypti iMac um leið og tölv-
an kom á markað og fékk aðgang
að netinu þegar flestir héldu að
það væri bara bóla. Hann var líka
vel með á nótunum allt fram á síð-
asta dag, hvort sem um var að
ræða íslensk stjórnmál eða nýj-
ustu fréttir af Arnold Schwarze-
negger og það fór ekki á milli mála
þegar afi kveikti á fréttunum enda
byrjuðu veggirnir á Sjávarborg að
nötra.
Afi Halli var alltaf áhugasamur
um hvað við vorum að brasa og
það var gaman að setjast við hlið-
ina á honum í sjónvarpsherberg-
inu á Sjávarborg og spjalla um
málefni líðandi stundar. Alltaf hló
hann jafn mikið og alltaf knúsaði
hann okkur jafn fast þegar við
kvöddumst.
Takk fyrir allt elsku afi.
Þín barnabörn,
Berglind Rós, Ari Björn,
Freyr, Margrét Huld, Silja
Rut, Haraldur Rafn, Eva
Signý og Atli Fannar.
Haraldur Árnason
✝ Stefán G. Ás-berg fæddist í
Brekkugötu 14 (Ás-
byrgi) í Ólafsfirði
13. ágúst 1932.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
14. apríl 2019.
Foreldrar hans
voru Marta Stef-
ánsdóttir, f. 28.3.
1909, d. 12.6. 1984,
og Kristinn Eyfjörð
Antonsson, f. 2.12. 1906, d. 17.3.
1936.
Hann ólst upp með móður
sinni hjá afa sínum og ömmu í
Ólafsfirði, Steinunni og Stefáni.
Hann fór að vinna ungur að ár-
um og vann alltaf mikið, t.d. í
fiski, keyrði vörubíl á frystihús-
inu og fleira. Einnig átti hann
litla trillu með öðrum.
Eftirlifandi eiginkona Stefáns
son, börn Skírnir Daði, f.
26.6.́06, og Bergur Ingi, f. 19.12.
1́0, og Karen Sigurðardóttir, f.
6.4. 9́2, maki Grétar Bragi Hall-
grímsson. 2) Ólöf Kristín, f. 27.8.
6́2, maki Páll H. Árdal, f. 12.5.
6́1. Börn Stefán Páll, f. 30.7. 0́2
og Ólafur Páll, f. 28.1. 0́6. 3)
Þengill Stefán, f. 15.6. 6́6. Eig-
inkona hans er Hrönn Friðfinns-
dóttir, f. 23.9. 6́4. Börn þeirra
eru Stefán Þór, f. 5.12. 8́7, maki
Sandra Rut Pétursdóttir, barn
þeirra er Gabríela Mjöll, f. 18.6.
1́3. Íris, f. 10.8. 9́2, maki Hilmar
Örn Kárason, og Sigurbjörg
Brynja, f. 30.5. 9́4. 4) Tryggvi
Marteinn, f. 23.11. 6́8, barns-
móðir Sigurbjörg Vigfúsdóttir,
f. 27.9. 7́9, börn Dagbjört Rut, f.
29.5. 0́0, og Hildur Diljá, f. 19.1.
0́2. 5) Marta, f. 15.12. 7́3, barns-
faðir Birkir Hólm, f. 6.5. 7́4,
börn Viktor Már, f. 19.9. 0́0, og
Jason Máni, f. 17.9. 0́3.
Stefán verður jarðsunginn
frá Ólafsfjarðarkirkju í dag, 26.
apríl 2019, klukkan 14.
er Sigurbjörg Unn-
ur Þengilsdóttir, f.
30.4. 1936. Þau
giftu sig 29. mars
1959 og náðu því
demantsbrúð-
kaupsafmæli. Þau
bjuggu frá 1963 til
2007 á Þórodds-
stöðum í Ólafsfirði.
Þar stunduðu þau
búskap með bland-
að bú. Stefán var
meðlimur í karlakórnum Kátir
piltar og kór eldri borgara,
einnig var hann meðlimur í Bún-
aðarfélagi Ólafsfjarðar og hús-
bílafélaginu Flakkarar.
Börn þeirra eru fimm talsins.
1) Steinunn, f. 5.11. 5́8, eig-
inmaður hennar er Sigurður
Ingi Bjarnason, f. 6.4. 5́6. Börn
þeirra Vilborg Sigurðardóttir, f.
19.12. 8́2, maki Arnar Tryggva-
Ég trúi því varla enn, elsku
pabbi, að þú sért farinn frá okkur,
úr þessu lífi. Úr þessu lífi segi ég
þar sem ég trúi svo innilega á líf
eftir þetta líf og er það mér mikil
huggun.
Ég veit að þú ert á góðum stað
og að vel hefur verið tekið á móti
þér af fjölskyldumeðlimum og
vinum hinum megin. Þú ert án efa
farinn að háma í þig harðfisk og
taka í nefið, og bjóða öðrum með
þér. Þú ert jafnvel farinn að skera
út aftur, sem þú hafðir svo gaman
af, og eigum við systkinin öll fína
útskorna klukku eftir þig. Þú ert
farinn að vasast í kindunum og
svei mér þá ef ég sé þig ekki fyrir
mér syngjandi eins og þér einum
er lagið í góðra vina hópi. Ég
heyri óminn af Fram í heiðanna
ró sem þú hélst mikið upp á.
Mikla unun hafðir þú af góðri tón-
list, ekki síst harmonikkutónlist
og söng. Oft var ég fengin til að
setjast við píanóið í stofunni í
sveitinni í gamla daga þegar gesti
bar að garði, til að spila undir
söng. Alltaf varstu ánægður, þó
ég væri nú ekki flinkasti píanó-
leikarinn í bænum. Gaman fannst
mér að fara með þér í hjallana á
vörubílnum þegar ég var lítil
stelpa, það voru ævintýraferðir
fannst mér.
Ég minnist góðra tíma í hey-
skapnum eins og hann var í sveit-
inni þegar ég var að alast upp.
Gaman fannst mér að fá að vera á
heyvagninum á leið í hlöðuna og
eins leika mér í heyinu þegar það
var komið á sinn stað. Dásemd-
artímar.
Þú keyptir eitt sinn sleða í
sveitina, ekki til að þú gætir verið
á honum heldur fyrir okkur börn-
in þín að leika sér á þegar við
kæmum í heimsókn. Sleðinn
breyttist í fellihýsi og var þá felli-
hýsið fengið að láni og farið í úti-
legur. Fellihýsið breyttist síðan í
hjólhýsi og höfum við börnin notið
góðs af því góða hýsi.
Þér þótti svo vænt um stórfjöl-
skylduna ykkar mömmu, og þú
varst stoltur af henni. Þú sýndir
því áhuga hvað allir voru að gera,
vildir fá fréttir úr boltanum, fisk-
eríinu, frá áhugamálum og fleiru.
Allt fram á síðasta dag.
Þú varst einkar geðgóður mað-
ur, kurteis og þakklátur með
húmorinn á réttum stað og fylgdi
hann þér fram á síðustu stund.
Dæmi um það er til dæmis þegar
eitt barnabarnið hafði það á orði á
sjúkrahúsinu hvort þú vildir ekki
leggja þig. Þú hélst það nú að þú
værir búinn að vera að leggja þig,
þetta hefði ekki verið gáfulega
sagt og að þetta færi ekki lengra.
Átti hún auðvitað við hvort þú
vildir ekki reyna að sofna, þú viss-
ir það auðvitað en ákvaðst að slá
þessu upp í grín. Það var yndisleg
stund á sjúkrahúsinu þegar þú
fékkst leyfi til að fá smá harðfisk-
bita til að japla á, aðeins til að
finna bragðið og sýna okkur hin-
um að þú réðir við það. Þú fékkst
það sem þú vildir. Þú varst með á
hreinu hvað þú myndir ráða við.
Ég er búin að kanna það sem
við töluðum um síðast á sjúkra-
húsinu og takk fyrir rósirnar, þú
veist hvað ég á við. Hafðu það gott
og ég bið að heilsa. Ég veit að þú
munt passa vel upp á hjörðina
ykkar mömmu, og ekki síst eig-
inkonu þína til 60 ára, það var vel
gert að ná demantsbrúðkaupsaf-
mæli. Við munum líka passa vel
upp á mömmu.
Elska þig og sakna þín.
Takk fyrir allt og allt,
Þín dóttir,
Marta.
Elsku besti pabbi minn. „Ég
verð alltaf pabbastelpa,“ sagði ég
við þig. „Ég get alveg trúað því!“
sagðir þú og það yljaði mér um
hjartarætur.
Pabbi var alltaf léttur í skapi
og sá yfirleitt jákvæðu hliðarnar á
tilverunni, þótt lífið hafi ekki allt-
af verið dans á rósum. Hann
missti t.d. föður sinn, aðeins rúm-
lega þriggja ára gamall. Þegar
hann var rúmlega þrítugur brann
heimilið ofan af okkur einn morg-
un í febrúar 1966 og allt ófært til
okkar í sveitinni. Hann sjálfur
slapp naumlega frá brunanum,
því hann reyndi að bjarga ein-
hverju. Eftir þessa lífsreynslu gat
hann aldrei hugsað sér að fara á
gamlársbrennu, hann sagði að
hann væri búin að sjá og upplifa
nógu mikla brennu um ævina.
Pabbi minn var mjög list-
hneigður, hann langaði t.d. að
læra húsgagnasmíði á sínum
yngri árum og talaði oft um námið
í Iðnskólanum og var svo stoltur
af teikningunum sínum þaðan,
sem hann sýndi mér oft. Í sveit-
inni á sínum efri árum fann hann
sér fínt áhugamál, útskurð í ým-
iskonar við. Hann skar aðallega
út listilega fínar klukkur og baró-
met. Hann þreyttist aldrei á að
sýna okkur handbragðið sitt og
hvað hann væri að fást við hverju
sinni. Hann hafði unun af söng,
tónlist og ljóðum, oft þegar við
mættum í heimsókn til mömmu
og pabba tók á móti okkur t.d.
harmonikkuspil af plötu og pabbi
að syngja undir með sínum fal-
legu tónum. Hann og mamma
hafa bæði verið í kórum og þegar
gestir komu saman á æskuheimili
mínu var yfirleitt gripið í sönginn.
Það eiginlega slapp enginn frá
þeim, ef hann vissi að viðkomandi
kunni á hljóðfæri, nema að grípa í
píanóið eða hafa harmonikku með
sér. Já, hann eiginlega lifði fyrir
sönginn og skemmtilegt þótti mér
þegar ég var lítil að heyra hann
eiginlega bregða út af laginu og
syngja milliröddina. Það fannst
mér mjög flott. Jafnvel söng hann
bara einn við undirspilið, ef ekki
voru fleiri viðstaddir í það skiptið.
Pabbi átti mjög auðvelt með að
sjá jákvæðu hliðarnar á tilverunni
og var óspar á hrósið ef hann sá
eitthvað jákvætt hjá fólki og hafði
mikinn áhuga á mönnum og mál-
efnum. Hann hvatti mig áfram að
virkja mína hæfileika. Ég lærði í
nokkur ár á píanó. Hann hvatti
mig til að æfa mig og stunda nám-
ið, ég var þó á tímabili misdugleg
við æfingarnar, eins og gengur
stundum. Enn í dag er ég mjög
þakklát fyrir þennan tíma. Þetta
var dýrmætur tími þar sem ég var
að æfa mig og pabbi að laumast
inn í herbergið og hlusta meðan
ég spilaði. Hann var góður hlust-
andi.
Þegar ég var að alast upp í
sveitinni fannst mér alltaf mjög
búsældarlegt og ég hefði hvergi
annars staðar viljað alast upp.
Mér fannst ævintýrin leynast hér
og þar og hver árstíð hafði sinn
sjarma. Það var ljúft að vakna við
fuglasönginn á vorin og fylgjast
með lömbunum, sjá grasið
grænka, hleypa kúnum út á vorin.
Það var alltaf tilhlökkun að
fylgjast með þegar pabbi byrjaði
að slá á sumrin og finna ilminn af
nýslegnu grasinu og sendast fyrir
hann og athuga með berjasprettu.
Hvíl í friði, elsku pabbi minn,
ég ætla að mála handa þér mynd
eins og ég lofaði þér.
Ólöf Kristín.
Stefán G. Ásberg HINSTA KVEÐJA
Kæri afi.
Við viljum þakka fyrir
allar góðu stundirnar sem
við áttum saman. Dýrmæt-
ar minningar eigum við frá
öllum jólunum sem við höf-
um átt saman og öllum
gistiheimsóknum okkar í
gegnum árin. Takk fyrir út-
skorna Þórsmerkið sem þú
gafst okkur einu sinni, við
munum passa upp á það.
Við munum aldrei gleyma
þér, elsku afi. Þínir afa-
strákar,
Viktor Már og Jason Máni.
 Fleiri minningargreinar
um Harald Árnason bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
 Fleiri minningargreinar
um Stefán G. Ásberg bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.