Skagablaðið - 15.05.1985, Síða 6

Heimsókn í „rásinaAthyglin leynir sér ekki íandlitum sölubarnanna.
„Létt vink“ á gervigrasinu. Sannkallaðir sigurvegarar.
Dugleg sölubörn eru líkast til þeir
aöilar sem eiga hvaö ríkastan þátt ■
mikilli útbreiðslu Skagablaðsins.
Það hefur verið sama á hverju hefur
gengið, alltaf hafa þau staðið sig
með prýði. Til þess að launa þeim
dugnaðinn bauð Skagablaðið þeim í
dagsferð til Reykjavíkur fyrir réttum
mánuði.
Tuttugu börn lögðu upp frá Akra-
nesi um kl. 10 árdegis og fyrsti
áfangastaðurinn var Tomma-ham-
borgarar á Grensásveginum. Eftir
að allir höfðu raðað í sig hamborg-
ara, frönskum og gosdrykkjum var
rennt niður í Laugardal til þess að
skoða gervigrasvöllinn. Þaðan lá
leiðin niður í miðbæ, þar sem allir
fengu ís, en síðan var ekið í hend-
ingskasti upp í Keilu-salinn í
Öskjuhlíð.
Hápunktur ferðarinnar var svo
heimsókn í bækistöðvar rásar 2 í
Efstaleitinu. Fengu krakkarnir
meira að segja að fylgjast með
einum ástsælasta útvarpsmanni
landsins, Asgeiri Tómassyni, þar
sem hann hóf útsendingu á þætti
c-'tn ■
sínum „Léttur laugardagur.“ Það
var með trega að krakkarnir yfirgáfu
„rásina“ en bíóið beið, eða svo
héldu allir.
Eftir að hafa beðið í meira en
hálftíma fyrir utan Austurbæjarbíó
ásamt fjölda reykvískra ungmenna
varð loks ljóst að sýning hafði verið
felld niður. Engum hafði þó hug-
kvæmst að tilkynna það. Ætlunin
var að sjá Lögregluskólann en ekk-
ert varð úr. Heimferðin var því fyrr
en áætlað var en blaðið ætlar að
bjóða krökkunum öllum saman í bíó
hér heima við fyrstu hentugleika.
—SSv.
„Er hannað ,.breika“ bessi á miðri myndinni?“Á leiðfyrir Hvalfjörð.
Að Vesturgötu 163 býr Valur Gunnarsson, hreingerninga-
maður með meiru. Auk þess að vera hreinlátur með
afbrigðum hefur hann áhuga á tónlist og á dágott safn af
plötum, aðallega gömlum rokk og „kantrý“ plötum. Þar sem
okkur fannst þetta dálítið merkilegt safn fengum við að líta
inn og rekja garnirnar úr Val, um allt varðandi það.
„Plöturnar? Þær eru ekki svo
margar,“ lýsti Valur yfir. „Það
eru svona 500 - 1000 litlar plötur,
en töluvert minna af stórum. Ég
sé mest eftir því að ég átti svo
mikið af 78 snúninga plötum, en
brenndi þær allar þegar ég flutti
úr gamla húsinu.“
-Hvernig stóð á því að þú fórst
að safna plötum?
Ég veit nú ekki hvað ég á að
segja, ég fékk áhuga á þessu
þegar ég var 6 eða 7 ára. Frændi
minn keypti alltaf plötur úti og ég
varð strax hrifinn. Annars má
eflaust rekja upphafið til
„kanans“, maður heyrði þessi lög
þar fyrst, og hann gefur ennþá
tóninn. Guð hjálpi okkur ef
„kaninn" hefði ekki komið, segi
ég nú bara, en þá á ég við útvarpið
ekki herinn.
-Hverjar eru uppáhaldsplöt-
urnar?
Alabama ægilega fínir.
„Ég dýrka alveg kúrekalög, og
líka gömul rokklög- fram að bítl-
unum þar dreg ég mörkin. „Blu-
egrass" tónlistin er líka góð.“
-En eftirlætis hljómsveitir eða
söngvarar?
„Hank Williams held ég mikið
upp á, Ed Bruce líka og upp-
áhaldssöngkonan mín er Lacy J.
Dalton. Nú og Jonny Cash var oft
góður, Veron Oxford og Waylon
Jennings líka. Alabama eru ægi-
lega fínir, og Coasters eru svaka-
lega góðir - ég gæti talið endalaust
upp. Já ekki má gleyma Bill
Harrel, hann var stórkostlegur."
-Fer mikill tími í að hlusta á
þetta?
„Já það gerir það, ég fer líka
alveg í trans á meðan ég hlusta.
Sko,ég hef ekki bara gaman af
þessu, - ég dýrka það ..."
Heilu bunkarnri hurfu
-En eruð þið fleiri í þessu?
Færðu kannski hópa af fólki í
heimsókn til að hlusta á plötur?
„Nei, ég er alltaf einn.ég hlusta
alltaf einn, mér finnst það best.
Ég passa það líka að lána plöturn-
ar ekki, set þær sjálfur á plötuspil-
arann og allt. Öðruvísi ætti maður
þær ekki ennþá. Hérna í gamla
daga kom oft alveg hellingur af
fólki heim eftir böll og þess háttar,
ef maður sagði frá því að maður
ætti þessa eða hina plötuna. Þá
fengust engar plötur hér á íslandi,
það varð að kaupa þær úti. Þetta
voru aðallega litlar plötur, einn
þurfti því alltaf að vera í því að
setja plötur á fóninn þær voru
búnar undireins. Þá voru ekki
heldur kassettur eða neitt, svo oft
var kannski bara ein plata til með
einhverju lagi, jafnvel á öllu land-
inu. Þetta var svo allt öðruvísi.
Fólk var líka alveg vitlaust í þær,
það voru heilu bunkarnir sem
hurfu stundum frá mér í partí-
um.“
-Hvernig finnst þér íslenski
kúrekinn frá Skagaströnd?
„Mér finnst hann ágætur til að
hlæja að honum, ekki öðruvísi.
Þetta eru ekki alvöru kúrekalög
hjá honum."
-Hvernig er það, kaupir þú
ennþá plötur eða var það á ein-
hverjum vissum tíma sem þú
keyptir mest?
„Það má segja að frá 1957 til
1962 fannst mér þessi músík best,
og keypti mest af plötum, en ég
vona að ég verði aldrei of gamall
til að hafa gaman af kúrekalögum.
Jú, ég kíki alltaf í plötubúðir
þegar ég fer til Reykjavíkur, það
fæst ekkert hérna. Óft finnur mað-
ur ekkert en stundum dettur mað-
ur niður á „gullplötur“ og kaupir
þær. Minn stærsti draumur er að
komast til Ameríku, til Nashville
og hlusta á þessa kalla í eigin
persónu. En það á aldrei eftir að
verða, þetta er alltof mikill
kostnaður."
-SEÞ
Skákkempurnar Pétur Atli og Árni.
Skákmót gnmnskóla í VestuHandskjördæmi:
„Skólameistar-
ar“ af Akranesi
Dugleg söluböm Skaga-
blaðsins í Reykjavíkurferð
----------\V} □] u E 0 E [ö 1]------------------------
„Hef ekki bara gaman af kúreka-
lögum - ég hreinlega dýrka þau'
—segir Valur Gunnarsson, plötusafnari og hreingemingamaður með meirn, í viðtali við Skagablaðið
'alur smellir plötu á „fóninn". Ekki verður betur séð en Lacy J. Dalton verði fyrir valinu.
í 2. og 3. sætinu
„Skólameistarar“ Brekkubæjar- og Grundaskóla náðu góðum
árangri í árlegu kjördæmamóti grunnskóla Vesturlands í skák. Árni
Böðvarsson, Brekkubæjarskóla varð í 3. sæti ■ sínum riðli og Pétur
Atli Lárussonn í Grundaskóla varð 2. í sínum riðli. Pétur Atli keppti
í 4. skipti í Vesturlandsmótinu og hefur ■ öll skiptin náð öðru sætinu,
í yngri aldurshópnum 7-12 ára.
— Ertu ekkert orðinn leiður á
að vera í 2. sæti?
„Nei, nei ég er farinn að venjast
því.“
— Er kannski líka alltaf sá sami
í 1. sæti?
„Já, hann heitir Birgir Birgis-
son frá Borgarnesi, hann varð svo
Ef ykkur liggur
eitthvað á hjarta
þá er síminn:
2261
„Framkallai* fullunninn humar
W W rmm » ■ I I • ■■ • ■■ i_______L
—nýtt fyrirtæki, Fiskco, í burðariiðnum hér á Akranesi
Bráðlega hefur nýtt fyrirtæki,
Fisko, starfsemi að Skólabraut
Páll Engilbertsson í hœsnæði Fisko
þar sem áður voru framkallaðar
filmur. Nú verður þar „framkall-
aður“ fullunninn humar.
12, þar sem „Filman“ var til húsa
áður. Eigandi þess er Páll Engil-
bertsson einn af eigendum Haf-
arnarins hf. Ætlunin er að vinna
humar, það er skelfletta, frysta og
pakka í umbúðir er henta fyrir
hótel og mötuneyti og þessháttar.
—Verður þetta stórt í sniðum?
„Nei, ég er eiginelga bara að
leika mér, a.m.k. til að byrja
með. Það verða svona 2-3 sem
vinna við þetta í sumar.“
— Og hvenær á þetta að byrja?
„Það er nú ekki ákveðið, en

— Er þetta nýjung í vinnslu á
humar?
„Nei, það er ekki hægt að segja
það. Frystihúsin hafa unnið hum-
ar af og til. En þau hafa selt hann
úr landi og því unnið hann í
öðruvísi pakkningar.“
—SEÞ:
í 3. sæti í íslandsmeistarakeppn-
inni.“
— Æfir þú þig mikið að tefla?
„Nei, það er mjög lítið hægt að
æfa fyrir krakka. Ég tefli stundum
við pabba.“
— Hver kenndi þér skák?“
„Mamma kenndi mér mann-
ganginn, en svo lærði ég bara
skák á að fylgjast með einvíginu
milli Spassky og Horts. Eða svo
er mér sagt, ég man það ekki því
ég var bara 4 eða 5 ára gamall."
— Ætlarðu að halda áfram að
tefla?
„Já, maður heldur áfram að
reyna að tefla, býst ég við.“
Árni Böðvarsson er líka marg-
reyndur keppandi, þetta var í
þriðja skipti sem hann tók þátt í
Vesturlandsmótinu. Fyrst varð
hann í 2.-3. sæti en síðan í 3. sæti.
Ég spurði hann hvort hann tefldi
mikið.
„Nei, eiginlega ekkert, bara
stundum við tölvuna."
— Vinnur þú einhvern tíma?
„Já stundum, það fer eftir því á
hvaða styrkleika ég stilli.“
— Hver kenndi þér að tefla?
„Það var frændi minn sem er
einu ári eldri en ég. Hann kenndi
mér það þegar ég var 6 ára, en ég
tefldi ekkert fyrr en ég var orðinn
8 ára.“
— Ætlarðu að verða atvinnu-
maður í skák?
„Nei, það hugsa ég ekki, en ég
tefli örugglega áfram, mér finnst
gaman af því. —SEÞ.
6
7