Skagablaðið - 06.10.1988, Blaðsíða 8

8
Skaaablaðið
i^n

ÓlafurT. Elíasson skrifan
45 ARA
Í«)A1
Nitiot lwwlfíi: S\ IINBJÓKVI. INvSON
H \KI OSK \RSSON
; iraml'*m*ias»j«rn-. III.\ M R OSH VRSSON
I JON IK\(.{,V VSON
Foxtrot
Vegna gífurlegrar aðsóknar á
íslensku stórmyndina Foxtrot
verður aukasýning á myndinni
aðeins þetta eina kvöld. 840
manns hafa þegar séð myndina
þannig að þú skalt ekki missa af
henni.
Sýndkl. 21 fimmtudag.
Örvænting
(Frantic)
Oft hefur hinn frábæri leikari
Harrison Ford borið af í kvik-
myndum, en aldrei eins og í þess-
ari stórkostlegu mynd, „Frantic",
sem leikstýrð er af hinum snjaila
leikstjóra Roman Polanski. Sjálf-
ur segir Harrison Ford: Ég kunni
vel við mig í „Witness" og „Indi-
ana Jones" en „Frantic" er mín
besta mynd til þessa.
Sjáðu úrvalsmyndina
„Frantic"
Sýndkl. 21 föstudag, sunnu-
dag, mánudag ogþriðjudag.
BIÓHÖLLIN
-BÍÓMEÐSÁL.
Nú var gámngum skemmt
Agæti lesandi! Margt hefur ver-
ið til að gera unga útgerðar-
manninum á Villa AK-112 lífið
bölvi blandið undanfarnar vikur.
Fyrst að missa bátinn sinn með
öllum veiðarfærum og síðan að
lesa öll þau skrif, bæði sönn og
ósönn, í kjölfarið. Bið ég hann
afsökunar á mínum þætti í þeim
skrifum. Það er ósk mín í þessu
erfiða máli unga manninum til
handa, að hann fái bát sinn bætt-
ann sem og annað sem hann missti
í þessu óhappi svo hann megi
halda glaður til hafs á ný öllum til
hagsældar.
Það verður að segja hverja sögu
sem hún gengur. Að afloknum
hádegisverði (saltfiski og Stein-
grímsvellingi) barst mér í hendur
33. tbl. Skagablaðsins. Þar bar að
líta grein eftir Stefán L. Pálsson.
Þessi sjálfskipaði málsvari trillu-
karla og sjómanna þeyttist fram á
ritvöllinn engum til góðs og sendi
okkur Skagamönnum og Skaga-
blaðinu heldur kuldalegar kveðj-
ur og umsagnir.
Þetta fór eðlilega í taugarnar á
mér svo ég skaut smávegis á hann
eða gaf honum inn eins og sagt er
á sjómannamáli. Það þoldi gaur-
inn ekki, goðið reiddist, flóann
kembdi og ruddist nú garmurinn
fram á Gáska-ferð, reiður vel og
fullur vandlætingar. Froðan vall
undan svörtum pennanum og
æðar tútnuðu á svörtu, vind-
stroknu og veðurbörðu andlitinu.
Takmarki mínu var náð.
En yfir mig reið alda orðs og
æðis svo mjög að sálarfley mitt fór
á bólakaf. En það birti upp um
síðir. Með rifin segl náði ég áttum
og hélt heim á leið með það í huga
að aðgát skal höfð í nærveru sálar.
En af afvítans prakkaraskap vil
ég, ágæti lesandi, skfrskota til
nokkurra valdra klausa eftir Stef-
án Lárus Pálsson svo þú missir nú
ekki af neinu.
„Það að smjatta á óförum ann-
arra og að vera viljugur að trúa því
versta um náunga sinn auk þess að
nota „ónefndan mann“ sem heim-
ild er slakasta sort fréttamennsku,
hvort sem er manna á milli eða
hvað þá í fjölmiðlum sem vilja láta
taka sig alvarlega.“
Eykur það velvild og vinarhug í
þessu ágæta plássi að skrifa
svona? Ber þetta ekki vott um
kjafthátt og illindi? Önnur klausa
eftir Stefán L. Pálsson í sömu
sjóslysagrein:
„Sem dæmi um þekkingu eða
vanþekkingu og trega athyglis-
gáfu meirihluta fólks: Skíni sólin
glatt, sé sólbaðsveður undir
húsveggjum, megum við trillu-
sjómenn sæta sífelldum glósum
séum við ekki rónir fyrir allar aldir
þótt norðaustanstrengurinn
hvítkembi Faxaflóa. „Hvað ertu
ekki á sjó - ha?“ spyrfólk þó mað-
ur standi augliti til auglitis við við-
mælanda. Já, landkrabbinn þyk-
ist vita betur eða hvað?“
Ék var áhorfandi að því þennan
ágústmorgun að menn á hraðbáti
merklum Slysavarnarfélaginu í
bak og fyrir lctu liafa sig til þcss að
gera allögu að hröktum skipbrots •
manni til þess cins að koma hon-
um scm fyrst í yfirheyrslu hjá
dómstóli og ncfntl sjóslysa. Þessi
fcrð sjóhrakins manns á skjól-
lausri gúmmíluðru var gjörsam-
lcga út í hött. Skipbrotsmaðurinn
var í góðu yfirlæti um borð í
Enoki AK 8, sem var væntanlegur
til hafnar á miðjum degi. Ekki
veröur séð að fjársé vant til kaupa
á eldsneyti björgunarbáts ef nota
á hann að staðaldri til viðlíka
gagnlegra nota. ^ Enoksmenn
tijSTguðu féiaga-sfnum og var
Hluti úr grein Stefáns L. Pálsson-
ar, sem Ólafur notaði sem heim-
ild.
Ágæti lesandi. Þessi frásögn
speglar nokkuð viðhorf trillu-
karlsins Stefáns L. Pálssonar til
okkar landkrabbanna. Það þarf
töluvert ímyndunarafl og reifan
þankagang til að koma svona lög-
uðu á prent. En þess má ég þó
geta, að hafa átt þrjá mjög litla
trillubáta í félagi við aðra og
stundað grásleppuveiðar í ein 5
sumur, að vísu með annarri
vinnu, og kannast ekki við glósur
Söfnuðu fyrir Hjálpina
Þessir tveir ungu menn efndu ásamt félaga sínum til hlutaveltu til
styrktar Björgunarsveitinni Hjálpinni. Álls söfnuðust um 1500
krónur, sem Skagablaðið var beðið að koma á framfæri. Ungu
mennirnir á myndinni eru Auðunn Ómar Kristbjarnarson (t.v.) og
Hilmar Bragi Þráinsson. Vinur þeirra, Birgir Örn Valsson, var
veikur þegar myndin var tekin.
af þessum toga.
Og enn lét Stefán L. Pálsson
dæluna ganga:
„Það hefur verið venja að fagna
skipreika mönnum og hlúa að
þeim eftir bestu getu þegar þá hef-
ur borið að landi eftir að hafa
sloppið lifandi úr sjávarháska.
Síðustu viðbrögð hér sýna að því
sé lokið að því er best verður
séð.“
„Ég vil taka það skýrt fram hér
í þessari grein, að ég er ekki heim-
ildarmaður eða rannsóknarmaður
sjóslysa og hef einungis unnið mér
það til óhelgis að mótmæla svona
þvættingi. Auðvitað erum við
Akurnesingar, sem erum flestir ef
ekki allir afkomendur þeirra, sem
háðu harðneskjulega lífsbaráttu
við Ægi og dætur hans héðan frá
Akranesi, tilbúnir að hlúa að öll-
um þeim sem lenda í slysum og
sjávarháska. Það er engin spurn-
ing og ekki svara vert. En hvað
gengur Stefáni L. Pálssyni til?
Og enn heldur Stefán áfram
með sín undarlegu skrif. Hann
segir svo frá:
„Ég var áhorfandi að því þenn-
an ágústmorgun, að menn á hrað-
báti merktum Siysavamaféiaginu
í bak og fyrir létu hafa sig til þess
að gera atlögu að hröktum skip-
brotsmanni.
Nú fer það ekki á milli mála, að
Stefán Lárus Pálsson segist hafa
vald á íslenskri tungu svo vel væri
öðrum skiljanlegt í fullu samhengi
svo hans eigin orð séu notuð. En
gerði hann sér ekki grein fyrir því
að orðið atlaga merkir að gera
áhlaup, leggja til árásar. Nú, af
fréttum í útvarpi og sjónvarpi
mátti ætla að þarna hefðu allir
verið boðnir og búnir til að gera
sitt besta til bjargar bæði manni og
bát og það er ég viss um, að hjörtu
okkar Akurnesinga slógu í takt er
við fréttum að sjómanninum var
borgið. Það var fyrir öllu.
En ég endurtek það sem ég hef-
ur áður sagt, að það má Stefán
Lárus Pálsson vita, að við viljum
að um þessi mál sé fjallað af fyllstu
sanngirni og sannleika og með
fullri virðingu fyrir öllum sem í
hlut eiga og þar á meðal Slysa-
varnafélaginu. Það var ekki ætlun
mín að draga Slysavarnafélagið í
þessa leiðinlegu umræðu en það
var nefnt á lævísan hátt eins og
kemur fram í pistli Stefáns L.
Pálssonar og pistillinn var mín
heimild - því miður.
Slysavarnafélagið er mér og
mörgum öðrum afar kært og dái
ég þetta fólk af báðum kynjum
fyrir þeirra störf og drengskap.
Það er ævinlega tilbúið til leitar,
hvort heldur er á fjöll eða heiðar
eða á sjó til bjargar og hjálpar
nauðstöddu fólki, svo sem dæmin
sanna.
Þann 22. september sl. skrifaði
ég grein og sagði m.a.: „Sem bet-
ur fer hafa stórslys gerst fátíð á
Akranesi hin síðari ár og má þar
þakka betri skipakosti, nýjum
tækjum og ekki síst Slysavarna-
skóla sem fyrir tilstilli Slysavarna-
félags íslands var settur á stofn.“
Stetán L. Pálsson telur ásamt ein-
hverjum öðrum þetta fásinnu!
Ég vil aðeins færa betri rök fyrir
máli mínu. Þegar ég byrjaði til
sjós með föður mínum árið 1949
voru hér tiltölulega smáir bátar.
Hrefnan, Fylkir, Svanur, Sigur-
fari, Valur, Fram og Keilir svo
einhverjir séu nefndir. Tveir síðu-
togarar voru hér, Bjarni Ólafsson
og Akurey. Allir bátarnir voru illa
búnir tækjum; engir radarar, eng-
ir dýptarmælar og engir gúm-
björgunarbátar og annar búnaður
svo sem flotgallar sem nú eru
sjálfsagðir og ber að fagna. Flestir
togararnir í dag eru yfirbyggðir og
vel tækjum búnir, loðnuskipin
meðal þeirra bestu sem til eru í
flotanum. Já, trillunum hefur
fjölgað en eru betri bátar en sam-
bærilegir bátar voru áður fyrr.
Að lokum. Orðleppar eins og
rembingur, dylgjur, kjaftasögur,
blómstra, ættarrembingur, aula-
fyndni, sæbarður og vindstrokinn
dæma Stefán Lárus Pálsson best.
Hann má vera síbernskur eða
staðnaður í bernsku sinni fyrir
mér. Svona lagað hrífur ekki á
mína alkunnu værð og enn að lok-
um þetta: Áræði, þrek og þraut-
segja var lífsspeki gömlu skip-
stjóranna sem ég kynntist og var
með til sjós, þeirra Kjartans H.,
Elíasar G., Sigurjóns K., Þórðar
P., jonmundar, Þórðar Ó., Helga
f. og Guðmundar Sv., og fór
hróður þeirra vítt um land og á ég
þeim ævarandi þökk að gjalda.
Læt ég nú þessum orðaskiptum
lokið.
Ólafur T. Elíasson.
JC-fólk
kynnir
starf-
semina
JC Akranes efnir á laugar-
dag kl. 14 til kynningar á
starfsemi klúbbsins að Kirkju-
braut 9. JC Akranes er nú
senn átta ára og eru félagar 24
talsins.
Að sögn þeirra Benjamíns
Jósefssonar, forseta
klúbbsins, og Sigurðar M.
Sigurðssonar, gjaldkera,
verður rakin saga hreyfingar-
innar á íslandi, starfsævi JC
Akranes sömuleiðis auk þess
sem starfið verður kynnt í öll-
um sínum myndum.
Hálfum mánuð síðar verða
nýir félagar svo teknir inn við
hátíðlega athöfn. Mun forseti
JC íslands, Barbara Wdow-
iak, annast þá framkvæmd.
Auk þeirra Benjamíns og
Sigurðar eru þau Guðmundur
Þorvaldsson, Sigrún Rík-
harðsdóttir og Þórður Sveins-
son í stjórninni. Guðmundur
gegnir starfi ritara en hin tvö
eru varaforsetar.