Skagablaðið - 07.03.1994, Síða 3

3
Fjölskyldan Jörundarholti 194. Hrönn og Þórður með dœtur sínar Ragnheiði og Hallberu.
yfirleitt sé um að ræða börn ein-
stæðra mæðra sem ákveða strax
á sjúkrahúsinu að þær ætli ekki
að halda börnunum þar sem
þjóðfélagið viðurkennir ekki
einstæðar mæður. A læknis-
skýrslu kemur ekkert fram varð-
andi líffræðilega móður og er
því ógerlegt að ráða í stétt
hennar eða stöðu.
Lífgjöf lögfræðings
Forstöðukonu barnaheimilis-
ins, Chandana Bose, var mikið í
mun að sýna hinum nýju kjör-
foreldrum þá hjálparstarfsemi
sem hún rekur samhliða ættleið-
ingunum, því hluti þeirrar upp-
hæðar sem þeir greiða fer í
rekstur heimilisins.
„Þetta er mjög merkileg kona
og vinnur þarna sérstætt mann-
úðarstarf í anda móður Teresu
þótt aðstæðumar séu fremur
frumstæðar. Þar sem hún er lög-
fræðingur að mennt gæti hún
hæglega verið í öruggri og vel
launaðri vinnu en í stað þess
hefur hún helgað sig þessari
starfsemi þannig að fjöldi barna
á henni líf sitt að launa.
Chandana hefur nokkrum
sinnum komið til Islands til þess
að hitta börnin „sín“ og fjöl-
skyldur þeirra, en Hallbera okk-
ar er 55. barnið sem ættleitt er
til Islands frá Indlandi fyrir
milligöngu lögfræðingsins."
Félagið Islensk ættleiðing
sem eitt sinnar tegundar hér á
landi vinnur að ættleiðingum
barna erlendis frá hefur rétt
Chandana Bose hjálparhönd
með fatasendingum. Hrönn hef-
ur setið í stjórn félagsins í nokk-
ur ár og segir að eftir að hafa
kynnst ástandinu þar úti af eigin
raun sjái hún mun betur hversu
þörfin á hjálp sé mikil.
„Þetta kemur manni til að í-
huga eigin lifnaðarhætti hér
heima; hugsið ykkur alla þá
hluti sem maður hendir eða
geymir ónotaða inni í skáp án
þess að hugsa um hvort einhver
hafi þörf fyrir þá. Með þessum
fatasendingum til Indlands höf-
um við í Islenskri ættleiðingu
gert virkilegt gagn þó þar sé ein-
ungis um að ræða flíkur sem til
falla á heimilum okkar félags-
manna. En betur má ef duga
skal, jafnvel hvert sokkapar sem
berst er vel þegið þannig að við
erum nú að ræða leiðir til þess
að virkja fleiri aðila til einskon-
ar óformlegs hjálparstarfs.“
Meðgangan langa
Nú lætur Hallbera litla heyra í
sér úr leikgrindinni þar sem
hana er farið að svengja, og
mamma hennar upplýsir að það
sé ekkert nýtt. Hún sé slíkur
mathákur að engu lfkist, en
dafni líka vel í hlutfalli við það.
„Við fengum að vita það í lok
september að við ættum þessa
litlu stúlku úti í Kalkútta. Þá
höfðum við beðið eftir barni í
fimm ár sem er óvenju langur
biðtími og þvf má segja að
„meðgangan" hafi verið löng og
ströng“, segir Hrönn og tekur til
við að mata nýja fjölskyldu-
meðliminn.
Ástæða þessa langa biðtíma
er sú að á Indlandi setja stjóm-
völd þau skilyrði að fyrir hvert
barn sem erlendir kjörforeldrar
ættleiða verði eitt að fara til ind-
verskrar fjölskyldu. Auk þess er
biðlistinn til þess að ættleiða
barn frá Indlandi langur, en þau
Hrönn og Þórður skráðu sig á
hann hjá félaginu Islensk ætt-
leiðing í mars árið 1989.
Félagið er eins og áður segir
það eina hér á landi sem starfar
að þessum málum en því var
komið á fót fyrir nokkrum árum
undir nafninu Island-Kórea og
vann þá að ættleiðingu kóreskra
barna. Auk Indlands hafa í tím-
ans rás bæst við lönd eins og Sri
Lanka og Kólumbía og nýlega
komu fyrstu börnin frá
Thailandi og Rússlandi en er-
lend kjörbörn á Islandi eru nú
orðin á þriðja hundrað.
Ertu með vottorð?
En þó Hallbera hafi verið
staðfest barn Hrannar og Þórðar
í septemberlok, þá tveggja mán-
aða gömul, gátu þau ekki farið
að sækja hana strax því í hönd
fóru fimm mánuðir skriffinsku,
skýrslugerða og annars undir-
búnings.
„Til þess að fá að ættleiða
barn verða hjón að uppfylla
ýmis skilyrði. Skila þarf vott-
orði frá félagsmálayfirvöldum
og saka-og skattavottorð þurfa
að vera á hreinu auk læknisvott-
orðs þar sem spurt er um allt frá
eyrnaverkjum til eyðni,“ útskýr-
ir Hrönn og bendir á að hjónum
sem eignast barn á hefðbundinn
hátt sé ekki gert að fara í gegn-
um viðlíka nálarauga í kerfinu.
Þau gera þó ekkert veður út af
slíku enda sammála um mikil-
vægi þess að hafa öll formsat-
riði á tæru.
Eftir að dómsmálaráðuneytið
hefur farið yfir öll gögn varð-
andi hina tilvonandi kjörfor-
eldra og ákveðið hvort þeir telj-
ist hæfir eru pappíramir stiml-
aðir af tilheyrandi aðilum og
sendir utan. Indverska kerfið
tekur þá til meðferðar og athug-
ar hvort ekki sé allt með felldu
áður en málið fer loks til dóm-
ara sem úrskurðar kjörforeldr-
unum forræði yfir barninu.
„Afgreiðsla málsins tók 4-6
vikur á hverjum stað í kerfinu
og eftir að okkur hafði verið
veitt forræði barnsins máttum
við enn bíða í 6 vikur á meðan
útbúinn var indverskur passi
fyrir Hallberu til þess að hún
kæmist heim til Islands.
Þótt ferlið gangi eins seint og
raun ber vitni má sjá af þessari
upptalningu að vel er haldið
utan um ættleiðingamál af hálfu
indverskra stjórnvalda. Annað
skilyrði sem enn er ónefnt er að
kjörforeldrum er fyrstu fimm
árin eftir ættleiðinguna gert að
senda skýrslu reglulega er skýr-
ir frá vexti og viðgangi barns-
ins, þannig vilja þeir fylgjast
með því hvernig litlu krílunum
reiðir af í nýja landinu."
Barnleysi og barnalán
Fyrstu árin eftir ættleiðingu
Ragnheiðar fyrir átta árum
sendu Hrönn og Þórður einnig
skýrslur af þessu tagi til Sri
Lanka en ferlið sjálft tók þó
mun styttri tíma en nú.
„Við tókum ávörðun um að
ættleiða barn í nóvember árið
1985 og fjórum mánuðum síðar
vorum við komin heim með
Ragnheiði.
Ákvörðunina tókum við eftir
að hafa frétt af hjónum hér í bæ
Móðir og dóttir hittast ífyrsta sinn.