Fréttir - Eyjafréttir - 19.12.2012, Síða 18

18 Eyjafréttir / Miðvikudagur 30. ágúst 2012
°
°
hefur styrkst í gegnum árin. Þau eru
samrýmd hjón og miklir vinir sem
hafa stutt dyggilega við bakið á hvort
öðru í gegnum tíðina.“
Simmi bakari
Simmi og Dóra Hanna kaupa Tungu
(Heimagötu 4) og Magnúsarbakarí af
Magnúsi Bergssyni, föður Dóru
Hönnu, fyrsta janúar 1957. Kaup -
verðið var ein milljón og þrjú
hund r uð þúsund krónur. Þá hafði
Magnús starfað við brauðgerð sam-
fellt frá 1914 eða í meira en 42 ár og
þar af rekið bakarí um 34 ára skeið.
Síðast á Vestmannabraut 37 þar sem
fjölskyldan bjó á efri hæðinni.
Sigmundur rak bakaríið við góðan
orðstír til ársins 1979 eða í 22 ár. Þá
taldi Sigmundur rétt að gefa sonum
sínum tækifæri, leigði þeim Magn -
úsar bakarí og dró sig til baka, 57 ára
að aldri. Þar með lauk 33 ára sam-
felldum bakstri hans í Vestmanna -
eyjum og tæplega 37 ára samfelldum
bakstri. Synir hans, Andrés og
Bergur, tóku þá við rekstrinum og
ráku þeir Magnúsarbakarí saman til
ársins 1983. Frá 1983 rak Andrés
Magn úsar bakarí einn þar til rekstri
var hætt árið 2005. Nú er rekin
verslun þar sem bakaríið var áður.
Eldgos á 50 ára afmæli
bakarísins
Magnúsarbakarí var stofnað 23.
janúar 1923 en gosið á Heimaey
braust út á 50 ára afmælisdegi þess.
Búið var að ræða ýmislegt sem gera
átti í tilefni dagsins en eins og Sig-
mundur segir: „En það var svo
furðulegt að ekkert hafði verið fram -
kvæmt af þessum áformum. Það var
þó ekki okkar vani að framkvæma
ekki það sem áður hafði verið
ákveðið. Hvers vegna var þetta svona
núna?“
Á meðan á gosinu á Heimaey stóð
voru Sigmundur og Dóra Hanna með
bakarí starfandi á Eyrarbakka. Þau
höfðu skömmu áður keypt Litlu
Háeyri á Eyrarbakka, fæðingarstað
föður hans, og höfðu ætlað sér að
nota það sem sumarbústað. Þangað
flutti fjölskyldan meðan á gosinu
stóð. Lítið pláss var fyrir vélar og
tæki og kom hann fyrir aðeins litlum
hluta af því sem var í Vestmanna -
eyjum. Bakaríið á Eyrarbakka var á
jarðhæð í húsinu Skjaldbreið og
unnu þau hjónin tvö þar í sjö mánuði.
Eyrbekkingar tóku nýja bakaríinu
vel. Þetta var eina bakaríið í þorpinu
og var því söknuður í hugum þeirra
þegar fjölskyldan ákvað að snúa aftur
til Vestmannaeyja eftir að gosi lauk.
Fjölskyldan flutti aftur heim til
Vestmannaeyja í byrjun september
1973 og bakaríið var opnað þann 16.
október 1973.
Esperanto – La bakisto
Sigmundur var einn af stofnendum
Esperantofélagsins í Vestmanna -
eyjum „La Verda Insulo“. Haraldur
Guðnason og hann kynntust fyrst
þegar Esperantofélagið var stofnað í
Vestmannaeyjum 1948 og segir Sig-
mundur svo frá í minningargrein um
Harald sem hann dagsetur 28.01.06:
„Upphafsmenn voru þeir séra
Halldór Kolbeins og Haraldur
Guðna son, og þarna störfuðum við
saman í mörg ánægjuleg ár, báðum
til gagns og gleði. Þetta var okkar
hugsjón að það yrði eitt alþjóða -
tungumál sem notað yrði í framtíð
heimsins! Það varð fljótlega mikill
áhugi fyrir þessu félagi, og það voru
fengnir hámenntaðir menn frá 3
lönd um til þess að halda hér nám -
skeið og kynna málið... Árið 1949
var Alheimsmót Esperantista haldið
í Kaupmannahöfn, og það var 30
manna hópur úr félaginu sem sótti
þetta þing sem stóð yfir í viku. En
hópurinn dvaldi í 3 vikur með heim-
sóknum til Svíþjóðar, Þýskalands,
Frakklands og Hollands þar sem
esp erantistar tóku á móti okkur og
greiddu götu okkar.
Sögufélag Vestmannaeyja
Sigmundur var virkur meðlimur í
Sögufélagi Vestmannaeyja og einn af
stofnendum þess félagsskapar. Hann
ritaði greinar í hin ýmsu rit sem gefin
voru út í Vestmannaeyjum eins og
Dag skrá, Fréttir, Alþýðublaðið, Eyja -
skinnu o.fl.
Sigmundur hefur tekið saman sögu
húsa á Eyrarbakka en þessu hefur
hann hefur verið að safna saman í
fjöldamörg ár. Þar er, fyrir sagn-
fræðinga og þá sem hafa áhuga á
sögu Eyrarbakka, vafalítið ýmislegt
að finna. Kristján, bróðir Sigmundar,
hefur þessa samantekt hjá sér og
hefur sett inn myndir af hverju húsi
og er þessi samantekt skemmtileg
minn ing og minningabrot Sigmundar
frá Eyrarbakka.
Þá hefur hann sömuleiðis verið að
skrifa sögu húsa í Vestmannaeyjum,
hverjir bjuggu þar, hvenær og hvaða
saga er á bak við það fólk sem í þeim
húsum bjó. Það er verðugt verkefni
að finna réttu aðilana til að fara yfir
þessi rit hjá Sigmundi og koma til
birtingar og sjá til þess að þau varð -
veitist.
Skákfélag Vestmannaeyja
Frá því Sigmundur lærði mann -
ganginn, sem strákur á Landspítal -
anum, hefur skákáhugi hans verið
mikill. Hann tefldi reglulega og á efri
árum gerðist hann virkur meðlimur í
Taflfélagi Vestmannaeyja. Þar gegndi
hann stjórnarstörfum, tók við af höf -
undi sem gjaldkeri og gegndi því
starfi í fjöldamörg ár. Þá ritaði hann
um áraraðir skákfréttir í eyjablöðin
Fréttir og Dagskrá. Vikulega skrifaði
hann helstu skákfréttir, úrslit skáka,
skákmóta o.s.frv. Þá átti hann mikinn
þátt í undirbúningi helgarskák-
mótsins sem haldið var í Vestmanna -
eyjum 26-28.05.89.
Sigmundur er heiðursfélagi í
Taflfélagi Vestmannaeyja síðan
1988.
Fjarskák og Audi 100
Um tíma fór mikill tími í fjarskákir
en Sigmundur var með allt upp í 5
fjarskákir í gangi í einu. Hann hafði
mjög gaman af þessu en þetta þýddi
margar og reglulegar ferðir upp á
pósthús á hvítum Audi 100, V-850,
sem Sigmundur keyrði í rúm 20 ár.
Hann var hrifinn af þýska stálinu en
bílinn flutti höfundur inn fyrir hann
frá Þýskalandi árið 1985. Bílinn lét
hann duga til ársins 2007.
Flestir sem Sigmund þekkja grunar
hvar hann stendur í pólitík og hefur
hann aldrei farið leynt með stjórn-
málaskoðanir sínar. Árið 1950 er
Sigmundur m.a.s. á C lista Samein -
ingarflokks alþýðu, Sósíalistaflokks
fyrir bæjarstjórnarkosningar en D
lista Sjálfstæðisflokksins leiddi
tengda faðir hans Magnús Bergsson.
Úrslit kosninganna voru þau að
Sjálfstæðisflokkurinn fékk 4 menn
en C listinn 2. Opinber afskipti Sig-
mundar af pólitík urðu ekki meiri svo
vitað sé og hefur honum oft fundist
það vera skrýtin tík þessi pólitík.
Spörvaskjól
Sigmundur keypti húsið húsið Sædal
við Vesturveg árið 1980 og gaf því
nafnið Spörvaskjól.
Þar stundaði hann ýmiss konar
„búskap“ eins og fornbókaverslun,
málverkasöfnun, uppboð á mál -
verkum og síðustu árin bókband.
Spörvaskjól var vinsæll viðkomu -
staður ýmissa valinkunnra Vest -
mannaeyinga sem vöndu þangað
komur sínar í molakaffi og spjall.
Það væri of langt mál að telja þá alla
upp en hér verða þeir taldir upp sem
höf undur veit að komu oft til hans:
Doddi í olíunni, Dósentinn (Villi
dósasafnari og sérlegur sendiboði
Sigmundar og Dóru Hönnu), Fiddi í
Valhöll, Guggi Matt – Guðgeir
Matthíasson listmálari, Hermann
Einarsson, Jói á Grundarbrekku,
Muggur – Magnús Bjarnason, Hildar
í Þorlaugargerði, Ómar Garðarsson á
Fréttum, Dúddi múrari, Róbert Sig-
urmundsson, Sigurjón Þorkelsson
leigubílstjóri og skákfrömuður,
Haraldur Guðnason, Óli Beyk,
Manni í Sandprýði, Matti Spíkon
o.fl. o.fl.
Það hefði víst oft verið gaman að
vera lítil fluga á vegg í Spörva -
skjólinu þegar umræður stóðu hvað
hæst. Stundum lá mönnum svo hátt
rómur að fólk staldraði við fyrir utan
til að hlusta á umræðurnar. Þá sagði
einn viðmælandi höfundar að stund -
um hefði verið rifist og einu sinni
hefði einn þátttakandinn rokið út og
skellt hurðinni svo harkalega á eftir
sér að sést hefði á eftir skrúfunum úr
hurðinni enda í þakrennunni á næsta
húsi.
Spörvaskjólið seldi Sigmundur
síðan Róberti Sigurmundssyni
sumarið 2007 en Róbert var jarðsett -
ur á laugardaginn.
Bókband
Eftir að Sigmundur hætti störfum
sem safnvörður fór hann að binda inn
bækur en bókbandið lærði hann af
vini sínum, Ingólfi í bankanum. Það
gerði hann samviskusamlega bæði
sér til ánægju og dægrastyttingar
fyrir sínar eigin bækur en einnig fyrir
einstaklinga og stofnanir. Eftir hann
liggja margar og góðar bækur.
Simmi málari
Þetta viðurnefni festist nú aldrei við
hann en árin eftir að hann hætti
bakstri fór hann að leita að dægra -
dvöl og byrjaði m.a. að mála. Hann
málaði nokkuð mikið á tímabili.
Helst voru það skútumyndir og
hanga þær á flestum heimilum barna
Sigmundur Andrésson, bakari, varð níræður fyrr á þessu ári og var þessi mynd tekin við það tækifæri, þegar haldin var afmælisveisla á Hraunbúðum. Með honum á myndinni er
eiginkona hans, Dóra Hanna og börn þeirra, þau Óskar, Bergur, Dóra og Andrés.
Frá því Sigmundur lærði mann ganginn sem strákur á
Landspítal anum hefur skákáhugi hans verið mikill. Hann
tefldi reglulega og á efri árum gerðist hann virkur
meðlimur í Taflfélagi Vestmannaeyja. Þar gegndi hann
stjórnarstörfum, tók við af höf undi sem gjaldkeri og
gegndi því starfi í fjöldamörg ár. Þá ritaði hann um
áraraðir skákfréttir í Eyjablöðin Fréttir og Dagskrá.
”