Skessuhorn - 25.05.2000, Blaðsíða 5

SHESSUiiOBKI
FIMMTUDAGUR 25. MAI 2000
5
Fyrir ekki nema fimm árum hefði ég hengt
mig frekar en leggja svo mikið sem tíkall und-
ir að Ólafur Ragnar Grímsson yrði kjörinn for-
seti íslands - og ég ætti sjálfur eftir að kjósa
hann. Maðurinn virtist njóta afar takmarkaðra
vinsælda með þjóðinni - enginn frýði honum
vits en meir var hann grunaður um græsku, og
þau pólitísku slagsmál sem virtust hans líf og
yndi hefðu útilokað í að minnsta kosti mínum
huga að hann gæti orðið það sameiningartákn
þjóðarinnar sem okkur er tamt að segja við há-
tíðleg tækifæri að forsetinn eigi að vera. „Hefðu
útilokað" segi ég vegna þess að ég hefði sem
fyrr segir aldrei látið mér detta í hug að hann
af öllum mönnum færi í forsetaframboð og
hvað þá að hann yrði kosinn. Allra síst að ég
myndi kjósa hann.
Að venja þjóðina við þá tilhugsun að Ólafur
Ragnar Grímsson kjmni að vera ákjósanlegur
forseti er sennilega eitthvert mesta „PR“-afrek
sem unnið hefur verið á íslandi og ég veit satt
að segja ekki hver afreksmaðurinn er - Ólafur
Ragnar sjálfur, Guðrún Katrín heitin eða ein-
hver dularfullur auglýsingamaður útí bæ. Það
uppátæki þjóðarinnar að kjósa Ólaf Ragnar
sem forseta er líklega eitthvað það óvæntasta
sem hún hefur tekið uppá alla sína tíð - og fyr-
ir það má kannski gefa þjóðinni eitt svolítið
prik; það er aldrei æskilegt hjá nokkurri þjóð
að vera algjörlega fyrirsjáanleg. Og ég segi fyr-
ir sjálfan mig að ég kaus hann semsagt, þar
sem hann virtist óumdeilanlega besti kostur-
inn af þeim sem í boði voru - sá friður og kyrrð
sem hafði færst yfir hann eftir að hann ákvað
forsetaframboðið virtust nokkuð sannfærandi,
en um leið virtist mega treysta honum til að
færa embættið ögn upp úr þeirri loðmullu sem
það var óneitanlega komið í.
Sem sagt, gott. Ólafur Ragnar var kosinn
forseti og lofaði lengi vel ákaflega góðu. Ferð
hans og Guðrúnar Katrínar á unglingasam-
komuna í Galtalækjarskógi, rétt eftir að hann
var kosinn, virtist hressileg tilbreyting í starfi
forseta íslands eins og það hafði þróast og
næstu misserin sýndi Ólafur Ragnar ákveðna
viðleitni til þess að færa forsetaembættið nær
þjóðinni og nær jörðinni - hann hélt nokkrar
ræður þar sem hann virtist meirað segja hafa
ennþá eina eða tvær skoðanir og satt að segja
var ég einna ánægðastur með það sem hann
varð umdeildastur fyrir - það er að segja það
svolitla uppistand sem varð þegar hann lýsti
því yfir að bæta yrði vegina í Barðastranda-
sýslu, eftir að hafa farið þar um í embættiser-
indum. Margir fussuðu og sveiuðu yfir því að
sjálfur forseti íslands skyldi vera að sletta sér
fram í mál eins og vegagerð á einstökum stöð-
um, en ég var mjög ánægður með þetta. í
fyrsta lagi var þetta hárrétt hjá Ólafi Ragnari
og í öðru lagi gat ég ekki séð neitt nema gott
eitt um þá staðreynd að forsetinn skyldi vekja
athygli á þessu - hvað með það þó einhveijir al-
þingismenn eða sveitastjórnarmenn sem
hefðu átt að huga betur að vegunum yrðu
móðgaðir? Forsetinn var ekki kosinn til að
móðga aldrei neinn, og ég hélt sem sé að Ólaf-
ur Ragnar hefði sem forseti áttað sig á því.
En eftir því sem misserin liðu fækkaði þeim
tilfellum þegar Ólafur Ragnar virtist hafa eitt-
hvað bitastætt að segja þjóð sinni. Vitaskuld
var skiljanlegt að hann væri ekki uppá sitt
besta eftir fráfall konu sinnar og við gerðum
ekki miklar kröfur til forsetans í langan tíma
eftir það. En síðan er liðinn alllangur tími, Óla-
fur Ragnar hefur spjarað sig vel eftir því sem
við vitum best og þá væri gott að fara aftur í
heyra í þeim efnilega forseta sem allra fyrstu
misserin virtist sestur að á Bessastöðum.
En hann virðist nú gjörsamlega horfinn. Ó-
lafur Ragnar Grímsson forseti hefur ekki í
langan tíma sagt eitt einasta orð sem einhver
veigur er í - með fyrirvara um að auðvitað hef
ég ekki heyrt hvert einasta orð sem hann hef-
ur mælt opinberlega, en ég treysti því að það
myndi rata í fréttir ef það gerðist - og þótt
hann fari víða og virðist alla jafna hinn vin-
gjarnlegasti og hafi svosem ekki gert neinn
skandal af sér, þá virðist hann ekki lengur hafa
neitt að segja þjóðinni. Og hann hefur altént
einhvers staðar tapað þeim andblæ sem virtist
yfir honum fyrstu misserin, þar sem á Bessa-
staði virtist vera kominn maður til að taka til
hendinni. Hann hefur tapað áróðursstríði sem
við vitum ekki hvar var háð eða af hverjum, en
hann hefur alveg augljóslega tapað - að
minnsta kosti í bili, þótt ég voni að hann taki á
sig rögg á nýju kjörtímabili. Hann á að sönnu
harða og nokkuð óvægna andstæðinga og
sannast að segja nýtur hann núorðið mestrar
samúðar einmitt vegna þess - við sjáum ekki að
hann hafi beinlínis unnið til þess baknags,
enda er það runnið af gömlum pólitískum og
persónulegum ástæðum en stafar engan veg-
inn af frammistöðu hans í forsetaembættinu.
En orð hans vekja lítinn áhuga - það sem verra
er, þau eru smátt og smátt farin að vekja
brosviprur í andlitinu, að ég segi ekki skelli-
hlátur - eins og hlaut að vakna af lestri á
sprenghlægilegri ræðu sem forsetinn hélt ein-
hvers staðar vestan hafs og var svo innantóm-
ur og klisjukenndur þjóðernisbelgingur að
þessi tónn hefði kannski (bara kannski) verið i
lagi 1910 en ekki árið 2000. Tilgangurinn með
þessari ræðu er og verður eilífur leyndardóm-
ur.
Ólafur Ragnar Grímsson verður forseti ís-
lands að minnsta kosti næstu fjögur árin. En
hann verður að snúa við blaðinu - hann verður
aftur að reyna að finna sér eitthvað að segja og
gera það svo eftir verði tekið. Og hann verður
umfram allt að blása út í hafsauga þeim form-
leika og snobbi sem af einhveijum dularfull-
um ástæðum virðast farin að umlykja forseta-
embættið æ meira. Hann verður að snúa sér
aftur að því að verða veitandi þjóðarinnar -
veita henni einhvern fróðleik, einhveija á-
minningu, í stað þess að núorðið er hann í hlut-
verki þiggjandans og það virðist vera hlutverk
þjóðarinnar að gera Ólafi Ragnari sitthvað til
skemmtunar og dundurs í lífinu. Nú er ekki
spurt: Hvað getur Ólafur Ragnar gert fyrir
þjóðina, heldur hvað getur þjóðin gert fyrir
Ólaf Ragnar?
Eða réttara sagt, hvað getur þjóðin gert fyr-
ir Dorrit? Erum við nógu skemmtileg fyrir
hana? Og fín?
Gjörið svo vel að breyta þessu hugarfari...
Illugi Jökulsson
- MANSÖMGVAR -
Tónleikap
lauqard
Bopqapneskirkju
uqardaqinn 27. maf Id. 16
Flijtjendur:
Hörn Hrafnsdóttir, mezzósópran
Jacek Tosik Warszawials, píanó
A efnisslcránni verSur mec'ol annars:
LjóSafl okkurinn Frauenliebe und Leten eftir Scliu
Arfur úr operunni Carmen eftir Bizet auk fleiri arfa
Varmalandsskólí
Varmaíandt
S. 430 1500
Skólaslit
Skólanum verður slitið
miðvikudaginn 31. maí kl. 14:00
Allir velkomnir
Kaffiveitingar að loknum skólaslitum
Sérstaða sveitaskóla
Við viljum þakka öllum þeim er lögðu okkur lið í
árlegu vorverkefni skólans. Án velvilja ykkar
gætum við ekki unnið þetta skemmtilega verkefni
a.
a.
a
Hafið þökk fyrir
Skólastjóri