Skessuhorn - 04.04.2002, Blaðsíða 8

8
FIMMTUDAGUR 4. APRIL 2002
«áfi»unu^

Sóknarprestur Garðaprestakalls á Akra-
nesi, Sr. Eðvarð Ingólfsson, hefur í nógu
að snúast þessa dagana enda eru hátt í
hundrað böm sem bíða þess að hann leiði
þau í gegnum fermingarathöfnina. Sr. Eð-
varð er gestur skráargatsins þessa vikuna.
Eðvarð Ingólfsson
Nafh: Eðvarð Ingólfsstm.
Fíeðingardagur og ár: 25. apríl 1960.
Starf. Sóknarprestur.
Fjölskylduhagir: Kvæntur Bryndísi Sigutjónsdóttur leikskólakennara.
Eigum 3 böm: Elísu 15 ára, Ingólf 12 ára og Sigurjón 5 ára.
Hvemig bíl áttu: Nissan Terrano II, árg. 2000.
Uppáhalds matur: Amerisk T-bone steik með stórri kartöflu og sýrðum
rjóma. Eftirréttur: Bananasplitt með heitri súkkulaðisósu.
Uppáhalds drykkwr: Malt og appelsín (þlandað saman).
Uppáhalds sjónvarpsefni: Fréttir ogfótbolti.
Uppáhalds sjónvarpsmaður: jóhanna Vigdís Hjaltadóttir.
Uppáhalds leikari innlendur: Róbert Amfinnsson.
Uppáhalds leikari erlendur: Meryl Streep.
Besta btómyndin: Falling In Love - með Meryl Streep og Robert De Niro í
aðalhlutverkum. I öðru sæti: Forrest Gump með Tom Hanks.
Uppáhalds íþróttamaður: Eiður Smári Guðjohnsen (Eg kenndi honum í
fermingarstarfi á stnum tíma. Prúður piltur!).
Uppáhalds íþróttafélög: IA og Stoke.
Uppáhalds stjómmálamaður: Bill Clinton.
Uppáhalds tónlistarmenn innlendir: Kristjánjóhannsson og Ragnar
Bjamason.
Uppáhalds tónlistarmaður erlendur: Whitney Houston.
Uppáhalds rithöfundur: Steinunn Jóhannesdóttir.
Ertu hlynntur eða andvtgur ríkisstjóminni: Eg er hlynntur tslenskum
ríkisstjómum á öllum tímum. Þær eru nauðsynlegar.
Hvað meturðu mest tfari annarra: Góðvild, heiðarleika og sanngimi.
Hvaðfer mest í taugamar á þér ífari annarra: Oheiðarleiki.
Hver er þinn helsti kostur: Aðrir ættu að dæma um það. Konan mín segir
að ég sé mjög skipulagður til allrar vinnu. Sennikga er það kostur.
Hver er þinn helsti ókostur: Eg á erfitt með að seg/a nei.
Hvað em mörgfermingarböm hjá þér í ár: 86.
Finnstþér trúin skipta fermingarbömin miklu eða litlu máliþegar
kemwr að fermingunni: Hún skiptirþau miklu máli. Innst inni geraþau
sér grein fyrir alvörunni ogþau muna stundina i kirkjunni alla ævi. Það segir
sína sögu.
Hefur margt breyst t sambandi við fermingar frá því að þú hófst að
starfa sem prestur: Nei. Athöfnin er í eðli sínu sú sama og hún hefur verið.
Er rithöfundurinn Eðvarð með eitthvað t btgerð: Eg veit ekki hvað skal
segja. Ég skrifa í laumi þegar næðisstundir gefast. Hvaðþað er nákvæmkga
get ég ekki gefið upp núna.
Hyggstu reyna fyrir þér í Viltu vinna milljón?: Nei, ekki íþættinum!
Bara heima hjá mér með jjölskyldunni. Við eigum spilið.
Eitthvað að lokum: Nú er fótboltasumar framundan. Afram IA!
'títtuísk'liku'HtUl
mnm
Fiskpönnuréttur úr
Dölunum og skálabætir
Fjólu Benediktsdóttur ffá Álfheimum í Dala-
sýslu líður afar vel í eldhúskróki sínum og þar
verða til gómsætir réttir fyrir heimilisfólk henn-
ar og gesti. Hún hefur þó oft rétt hjálparhönd í
mötuneytum, þar á meðal í sláturhúsinu í Búð-
ardal. Hún gefur okkur hér afar gimilega upp-
skrift að fiskpönnurétti og sannkölluðum sæl-
kera skálaábæti.
Fjóla Benediktsdóttir
Hráefini:
4-5 matskeiðar matarolía
1/2 rauð paprika
1/2 gul paprika
1/2 púrrulaukur
1/4 1 rjómi
1/2 askja hvídauksostur
Garlic season-all (eftir smekk)
1 meðalstórt fiskflak
1/2 bolli rækjur
Aðferð:
Matarolían og saxað grænmetið
látið krauma á pönnu við væga hita
í smástund. Rjómanum hellt út í og
síðan er ostinum jafnað út í og
kryddað.
Fiskurinn vel þerraður og brytj-
aður í smábita og settur út í. Þegar
suðan er komin upp er slökkt undir
og látíð standa þannig í smá stund.
Rækjunum dreift yfir og þá er rétt-
urinn tilbúinn.
Gott er að bera frarn með réttin-
um hvítlauksbrauð og soðið græn-
meti.
Skálabætir:
Hráefni:
1/2 1 þeyttur rjótni
Gróft kurlaður marengs
og muldar makkarónukökur
4 kókosbollur
Jarðaber, kíwí, vínber, bananar
Sykur
Aðferð:
Botninn á skálinni hulinn með
rjóma, kókosmakkarónum og mar-
engs dreift yfir. Rjómalagi, brytjuð-
um ávöxtum og smá sykri stráð yfir.
Skreytt með rjóma og súkkulað-
ispænum - geymt í kæli í 3-4
klukkustundir áður en borið er ffam
Verði ykkur að góðu!
Tveij' menn sluppu lifandi þegar bifreið þeirra hrapaði í Þursaborgum
Otrúlegt að ekki skuli verða
fleiri slys á jöldinum
-segir Björn Björnsson björgunarsveitarmaður í Ok í Borgarfirði
Komið með hina slösuðu í Húsafell um hálfeittleytið á fóstudagskvöld.
Björgunarsveitarmenn ffá Björg-
unarsveitinni Ok í Borgarfirði sóttu
tvo slasaða menn að Þursaborgum á
Langjökli síðasdiðinn föstudag en
þeir höfðu ekið ffam af bjargbrún og
hrapað um fjörtíu metra. Afleitt veð-
ur var á jöklinum og skyggni ekkert
og því þurffi þyrla landhelgisgæsl-
unnar ffá að hverfa og beið í Húsa-
felli á meðan mennimir vom fluttir
til byggða.
Björgunarsveitarmenn vora kall-
aðir út um klukkan fimm á föstudag
og aðseins korteri síðar vom þeir
lagðir af stað ffá björgunarsveitar-
húsinu í Reykholti. „Við fómm þrír
af stað á tveimur bílum, björgunarbíl
sveitarinnar og sjúkrabíl sem við
tókum eins langt og hægt var. Við
Langjökulsskálann bættust síðan við
læknir og sjúkraflutningamaður úr
þyrluáhöfn Landhelgisgæslunnar,"
segir Bjöm Bjömsson einn björgun-
arsveitarmannanna sem sótti hina
slösuðu á jökulinn.
Bjöm segir að stressið hafi verið
mikið þegar útkallið barst þar sem
fyrst í stað hafi ekkert verið vitað
annað en að tveir menn á jeppa hafi
ekið fram af brún uppi á jökli og
hrapað fjörtíu metra. „Við vissum
ekki hvar þeir hefðu farið rnður,
hvort það var fram af klettum eða
ofan í sprungu. Við vissum heldur
ekki hvort þeir hefðu lifað af og þá
hversu mikið þeir vom slasaðir. Við
fengum hinsvegar fljótlega helstu
upplýsingar og þegar við hittum
þyrlumennina þá vom ferðafélagar
jeppamannanna búnir að ná þeim út
úr bílnum. Þyrlusveitin hafði haff
með sér klippur ef á þyrffi að halda
en þegar kom í ljós að svo var ekki
þá henm þeir klippunum út við
Grundartanga til að létta þyrluna."
Fartölvan bjargaði
„Maður hefur svosem einhvem-
tíma lent í verra veðri en kannski
ekki þurff að standa í einhverjum
aðgerðum við svona aðstæður. Mér
skilst að veðrið hafi verið þokkalegt
á jöklinum framan af degi, enda var
töluverð umferð á jöklinum. Það fór
hinsvegar versnandi frarn eftir
deginum og um það leyti sem við
fómm af stað skall á blindbylur.
Þegar við vorum komnir upp að
brúnni yfir Geitá var veðrið orðið
það slæmt að maður þurfti að stinga
hausnum úmm gluggann til að vita
hvort bíllinn sat fastur eða var á ferð.
Skyggnið var akkúrat ekkert og það
tók því ekki einu sinni að setja rúðu-
þurrkumar í gang. Við þurftum því
að keyra algjörlega eftir staðsetning-
artæki þegar komið var uppfyrir
Geitána en þaðan fórum við upp á
jökulbunguna og síðan eftir jöklin-
um endilöngum í átt að Þursaborg-
«
um.
Bjöm segir að ferðafélagar jeppa-
mannanna sem í slysinu lenm hafi
fljótlega lagt af stað með þá á móti
björgunarsveitarmönnunum. „Við
ákváðum sameiginlegan GPS punkt
mitt á milli okkar sem báðir bflamir
stefhdu á og þar hitmmst við um
hálfellefu leytið eða rúmum fimm
tímum eftir að útkallið barst. Það
flýtti mikið fyrir okkur að við hittum
ferðafólk við Langjökulsskálann sem
lánaði okkur fartölvu og við fórum í
slóðina þeirra. Það er mun flótlegra
og ömggara að nota tölvuna þar sem
maður keyrir eftir korti á
skjánum og þetta er
tæki sem væri í raun
nauðsynlegt að hafa í
sem flestum
björgunar- .
bflum.“
Útí
óvissuna
B j ö r n
segir það j
vissulega
ekki vera
þægilegt
að þurfa
að
treysta
algjörlega
á staðsetn-
ingartæki og sjá
ekkert hvert verið er
að fara. „Það er lítið
mál að tapa algjörlega
áttum. Það var í raun
skárra eftir að Wm~n Bjömsson,
dimmdi því þá sá maður þó í hvaða
átt vindurinn stóð en í dagsbirtunni
var maður alveg blindaður af hríð-
inni og engin kennileiti neinsstaðar.
Þá er auðvelt að gera vitleysu. Þetta
hafðist hinsvegar þrátt fynr að veðr-
ið væri afleitt, bæði mjög hvasst og
gífurleg ofankoma þannig að snjór-
inn settist í beðjur á jöklimnn.“
Björgunarsveitarmenmmir komu
með hina slösuðu í Húsafell um
hálfeittleytið á föstudagskvöld en
þar beið þyrla Landhelgisgæslunnar
og flutti hún mennina til Reykjavík-
ur. Bjöm segir að ferðin niður af
jöklinum hafi gengið hægt þar sem
annar jeppamannanna hafi verið
mjög lerkaður og ekki þolað hrist-
inginn og því þurfti að fara mjög
hægt yfir. Hann reyndist þó ekki al-
varlega slasaður og útskrifaðist af
sjúkrahúsinu strax eftir helgina.
Mesta mildi
Eins og ffam hefur komið óku
jeppamennirnir ffam af bjargbrún
við Þursaborgir og rann biffeiðin
niður bratta skriðu um fjörtíu metra.
Bjöm segir ástæðuna fyrir óhappinu
trúlega vera þá að GPS tækið hafi
svikið. „Þegar GPS tækin em kyrr-
stæð er ekki hægt að treysta þeim því
þau vinna á ferð. Trúlega hafa þeir
ekki varað sig á því. Það skrýtna er
hinsvegar að þeir vom búnir að
ganga ffam á brúnina og kanna að-
stæður rétt áður en þeir keyrðu síð-
an þama beint fram af. Það er nátt-
úrulega ekki spuming að þeir hafa
sloppið alveg ótrúlega vel og mesta
mildi að þeir skyldu komast lifandi
úr þessu.“
Treyst á heppnina
Það er reyndar ótrúlegt ef það er
skoðað hversu lítið hefur verið um
slys á jöklinum miðað við þá umferð
sem þama er. Umferðin er oft alveg
gífurleg þama og meðal annars má
nefna að bara fyrir hádegi á skírdag
tóku um 100 bflar eldsneyti í Húsa-
felh á leiðinni á jökulinn. Meirihlut-
inn er að vísu vel búinn og veit hvað
hann er að gera en það er líka fullt af
fólki sem er að æða þama upp á
vélsleðum og jeppum án þess að hafa
glóm um hvað það er að gera. Eg
hef stundum séð
för þarna uppi
eftir jeppa og
sleða á stöðum
þar sem myndi
að mér að fara
hroðalegt að
björgunarsveitarmaður. Myndir: GE
ekki síst í kringum Geitlandsjökul
en þar opnast víðátta þar sem hægt
er að keyra útum allt og menn virð-
ast stundum alveg missa stjóm á sér
og æða jafnvel yfir spmngusvæði
þannig að maður skilur hreinlega
ekki hversu vel menn era að sleppa.
Bakkusi boðið með
Þeir sem era vel búnir, á vel bún-
um bflum með GPS tæki og kunna
að nota þau era þokkalega öraggir
en þeir eru líka margir sem bruna
bara upp á jökul í mesta lagi með
GSM símann við eyrað og jafnvel
það illa klæddir að þeir væra dauða-
dæmdir ef þeir þyrftu að stoppa. Við
hittum tildæmis tvo vélsleðamenn
þama einu sinni sem höfðu gefist
upp á að bíða eftir félaga sínum sem
var eitthvað að „drolla" með GPS
tæki sem þeim fannst hinn mesti ó-
þarfi. Þá er líka ekki óalgengt að
menn bjóði Bakkusi með sér í sleða-
ferð sem er náttúrulega ósldljanlegt
athæfi,“ segir Björn að lokum. GE