Skessuhorn - 08.03.2006, Blaðsíða 16

16
MIÐVIKUDAGUR 8. MARS 2006
^sunulj:
t
Sínianum heimilt að nota
skurði OR í Krosslandi
Vatnsveita í Borgarbyggð
Póst- og f}arskiptastofmin (PFS)
hefur fellt þann úrskurð að Orku-
veitu Reykjavíkur sé óheimilt að
bera fyrir sig ákvæði um einkarétt
sér til handa til fjarskiptalagna í
landi Kross í Innri-Akraneshreppi, í
samningi milH OR, Innri-Akranes-
hrepps og Stafha á milli ehf. Er fyr-
irtækinu því gert að heimila Síman-
um hf. að samnýta skurði þá sem
lagðir verða um umrætt land með
atbeina OR.
Síminn sendi erindi til PFS með
kvörtun vegna fyrirædana OR og
Stafna á milli ehf. um að koma í veg
fyrir að önnur fjarskiptafyrirtæki
geti lagt fjarskiptalagnir í landi
Kross en Stafna á milli er eigandi
landsins. Krafðist Síminn þess að
Símanum verði heimilað að leggja
fjarskiptalagnir á svæðinu og
samnýta þá skurði sem grafhir verða
% þar.
Fram kom að á hönnunarfundi
vegna 1. áfanga Kross, hinn 6. febr-
úar s.l., hefði komið fram að OR og
Innri-Akraneshreppur hefðu gert
með sér samkomulag um að ein-
göngu einn ljósleiðari á vegum OR
yrði lagður í götur Kross næstu 10
árin. Síminn framsendi umrædda
fundargerð með tölvupósti samdæg-
urs til PFS. I tölvupósti frá lög-
manni Innri-Akraneshrepps, dags.
13. febrúar s.l., hefði komið fram að
hreppurinn hefði ákveðið að veita
ekki einkaleyfi til lagningar ljósleið-
ara í hreppnum. Jafnframt hefði
■» komið ffam í bréfi lögmannsins að
landeigandi Kross hefði samið við
OR um shkan einkarétt. Síminn telji
einsýnt að háttsemi OR og landeig-
anda brjóti gróflega gegn lögum um
fjarskipti og lögum um Póst- og fjar-
skiptastofnun, auk EES-löggjafar
um sama efhi.
I máli OR kom ffam að landeig-
andi teldi að honum hafi verið
heimilt að veita OR einkarétt til
lagningar fjarskiptalagna í landi
Kross til 10 ára og að samningurinn
skerti á engan hátt réttindi Símans,
hvorki samkvæmt lögum né fyrir-
mælum PFS. Fyrir þessu væru með-
al annars færð þau rök að samkvæmt
72. gr. stjórnarskrárinnar væri
einkarétturinn friðhelgur. Engan
mætti skylda til að láta af hendi eign
sína nema almenningsþörf krefði og
þyrfti til þess lagafyrirmæli og kæmi
fullt verð fyrir. I þessu tilviki væri
skilyrðum stjórnarskrárinnar ekki
fullnægt. Engin almenningsþörf
krefðist aðgangs Símans að um-
ræddu landi. Ekki væri hægt að
þröngva fjarskiptakerfi Símans upp á
landeiganda gegn andmælum hans
og enginn á því svæði sem samning-
urinn tæki til hefði óskað eftir teng-
ingu við Símann.
Akvörðun PFS er kæranleg til úr-
skurðarnefndar fjarskipta- og póst-
mála. HJ
Mjög erfitt er um vatnsöflun í
Borgarbyggð, þétt berglög og lítið
sprungin með litla vatnsleiðni og
er það vatn sem nýtt er í vatnsveit-
ur á svæðinu frá Grábrók í Borgar-
nes undantekningalítið
yfirborðsvatn. Vatnið er oft sótt í
mýrar og hvort tveggja, gæði og
magn af skornum skammti. Orku-
veita Reykjavíkur er að bæta úr
þessu og er verið að virkja vinnslu-
holur fyrir kalt vatn í Grábrókar-
hrauni. Vatnið er flutt í aðveitu-
lögn frá Grábrókarhrauni með-
fram þjóðveginum í Borgarnes.
Fyrirhugað er að lögnin verði til-
búin í lok ágúst 2006. Auk þess að
afla vams fyrir vatnsveitu í Borgar-
nesi, á Bifröst og á Varmalandi er
hugmyndin að bjóða öllum íbúum
á svæðinu í nálægð lagnar að
kaupa vatn beint úr aðveitulögn.
Nú þegar er mikið um einka-
vatnsveitur á svæðinu og gerir
Orkuveitan ráð fyrir að þær verði
áffam í eigu og umsjá núverandi
eigenda. Orkuveitan útvegar teng-
istúta á lögn og verða þeir lagðir
eftir þörfum þegar ljóst er hvar
sumarhús/býli vilja taka vatnið.
Eigendur dreifikerfa kosta lögn að
aðveitu auk tengigjalds við að-
veitu.
Vatnsgjald verður innheimt með
fasteignagjöldum og verður það
sama og gildir í Borgarbyggð, að
lágmarki 15.581 kr. á sumarhús,
en fer þó aldrei yfir 0,5 % af fast-
eignamati eins og lög kveða á um.
Tengigjald verður greitt fyrir að
tengjast stút á stofnlögn og verður
það innheimt í upphafi, þegar sótt
er um tengingu. Tengigjald sam-
anstendur af áætluðum kostnaði
við brunn og uppsetningu hans.
Tengigjald verður lægra meðan á
framkvæmd við aðveitu stendur.
Allir þeir sem áhuga hafa á teng-
ingu við aðveituna geta sett sig í
samband við Orkuveitu Reykjavík-
ur, Bæjarhálsi 1, Reykjavík.
Tengiliður veitunnar er undir-
rituð, netfang: anna.nielsen@or.is,
sími: 516-6641.
Anna Nielsen
Stigi niður
að Skarðsvíkinni
„Baðströndin“ íSnæfellsbæ,
Skarðsvíkin, er mikil bcej-
arprýði og þangaðfara
margir og njóta náttúrunn-
ar í 'óllum veðrum. Það
sem hefiir helst háð heim-
sóknum þangað erfrekar
slcemt aðgengi niður að
ströndinni frá veginum.
Nú hafa smiðimir Ómar
Lúðvtksson og Lúðvík Ver
Smárason byggt forláta
stiga niður í Skarðsvík til
að auðvelda fólki að heim-
siekja þessa náttúruperlu.
Stiginn er nú kominn á
sinn stað.
MM/ Ljósm: snb.is
l/íiHáhó’tnit}
Ennþáfinnst mér syndin sæt - sækir í gamlafarið
Sælir lesendur
mínir.
Nú langar mig til
að spyrja ykkur hvort
nokkur þekki tildrög
og/eða höfund að
eftirfarandi tveimur
vísum sem mér hafa
borist nú með stuttu
millibili. Fyrri vísan
gæti ég trúað að væri
af Suðurlandi og jafhvel ort áður en öll vatns-
föO voru brúuð. Hver yrldr svo í orðastað ár-
innar sem hefur þá væntanlega verið í vexti?
Mér er sem ég sjái þá
setja á mig brúna.
Brú, sem standa um eiiífb á
eins og ég er núna.
Og hver yrkir svo um einhverja bók?
Van- þab eru ei kvíbvcenlegir -kantar,
ég kemst vel af án visku þeirrar blókar.
Svarta Pétur og svolítib meira vantar
á síbur þessarar bókar.
Við sameiningu sveitarfélaga fækkar odd-
vitum og öðrum valdastöðum sem einu sinni
þóttu nokkrar vegtyllur. Hreppstjórar eru
horfnir af sjónarsviðinu, bruggarar heyra sög-
unni til og hundahreinsunarstörf hafa færst
yfir á dýralækna. Um þessar merku starfsstétt-
ir og raunar fleiri orti Lúðvík Kemp stéttavís-
ur en látum okkur nægja að byrja á þessum
sem tilgreindir hafa verið:
Smá er æra oddvita,
illa færa reikninga.
Alla skœru ómaga
ef einhver væri ab framkvæma.
Herja á landann hreppstjórar,
heimskir standa ab verki þar,
auka vandann víbast hvar,
verstu fjandans þorskhausar.
Fólkib bœta bruggarar,
bragna kæta allsstabar,
verbir mœtrar menningar,
mannorbs gæta og farsœldar.
Tíbum hundahreinsarar
hreyknir skunda um sveitirnar.
Illan stunda ibnab þar,
á alla lund til bölvunar.
I orðastað hundahreinsunarmanns sem
virðist hafa fundið dálítið til sín og síns emb-
ættis var kveðið og hef ég grun um að vísan sé
héðan úr héraði:
Ég held ab flestum finnist um
og falli seint úr minni
ab sjá mig standa á stígvélum
og stjórna hreinsuninni.
Amþór Amason frá Garði (bróðir Þura)
var um tíma bamakennari í Hálsasveit og orti
þá um Andrés á KoOslæk:
Andrés Kolls- á -læk ég leit,
leist hann vera glabur.
Allra hunda í Hálsasveit
herra og yfirmabur.
Eftir Arnþór er líka þessi ágæta vísa:
Lítib mína léttúb græt,
lífinu er þannig varib.
Ennþá finnst mér syndin sœt;
-sækir í gamla farib.
Káinn gamh hafði líka gaman af syndinni,
sem og reyndar mörgu öðm og þó h'f hans
hafi tæpast verið eintóm sæla hefur nafn hans
hfað betur en margra þeirra sem vom betur
stæðir og kannske í meira áhti af samtíma-
mönnum hans. Einhverntíma orti hann um
megrunarkúr sem hann og budda hans vom í
á því tímabili:
Kvennalánib met ég mest;
megi sprundin heyra,
í hálfan mánub hef ég lést
hundrab pund eba meira.
Tæplega hafa þau Káinn og buddan haldið
út slíkar megrunaraðgerðir lengi og eins lík-
legt að þau hafi þá orðið að engu. Um vænt-
anlegt andlát sitt og útför orti hann og hefur
greinilega ekki búist við mikilli frægð eftir
dauðann:
Þegar kveb ég kóng og prest
íkirkjunni verbur reimt,
en moldarhrúgan svarta sést -
og svo er allt búib og gleymt.
Lengi hefur fólk haft áhuga á hverjir væra
saman og hver væri með hverri eða hverjum.
Þó sumum þyki þetta áhugamál ekki merki-
legt virðast þó allar upplýsingar um þau mál
seljast eins og heitar lummur, sbr. slúðurblöð
samtímans enda er þar augljóslega á ferðinni
ættfræði framtíðarinnar. Hannes Guðmunds-
son virðist þó ekki hafa verið yfirmáta ást-
fanginn þegar hann orti:
Gekk ég hægt meb hýrri mey
hljóba um nœtursali,
þó ab læki af mér ei
ást í dropatali.
Um heiðurs og sómakonu nokkra var kveð-
ið en ekki veit ég um höfundinn:
Henni ber ab hrósa spart,
hún er sver í fangi.
Pilsamerin, vökur vart,
víxlub er í gangi.
Ekki man ég hvort ég hef heyrt nefndan
höfund að eftirfarandi vísu en sé svo hefur
hann fallið mér úr minni. Tilefnið mun vera
það að stúlka nokkur sem hafði að máltæki
„Fari það hreina kolað“ leit hýrum augum í
ýmsar áttir og var þá ort í orðastað hennar:
Ég hef sveina batab böl,
burtu meinum skolab.
Sjaldan eina felld vib fjöl.
„Fari þab hreina koiab".
Jón Jónsson á Gilsbakka á Kjálka í Skaga-
firði var kopar- og silfursmiður og þekkti það
vel frá starfi sínu við málmsteypu hvað mótið
hefur mikið að segja. Um samdrátt vinnuhjúa
sinna kvað hann:
Fyrir ofan reyni reipa
rennir snótin sér,
fögur verbur fyrsta steypa,
fallegt mótib er.
Líklega er næsta vísa ættuð af svipuðum
slóðum, um mann ffá Keldulandi á Kjálka
sem lagði ótrauður á dansgólfið með eitthvað
fallegt í fanginu:
Glebi veldur, lund fær létt,
lifnar heldur grínib.
Hryssu geldri á harbasprett
hleypir Keldusvínib.
Þegar árin færast yfir getur verið gott að
rifja upp ýmislegt frá liðnum stundum,
kannske sumt sem enginn mátti vita þá og enn
minni ástæða til þess núna. Eftir Guðrúnu
Arnadóttur frá Oddsstöðum era þessar ágætu
vísur og látum við þar með þættinum lokið að
Þegar fátt til yndis er
uni ég sátt ab dreyma.
Hvarflar þrátt í muna mér
margt sem átti ab gleyma.
Hugans myndir horfi á,
hjartans lindir streyma.
Mínar syndir sé ég þá
sól og yndi geyma.
Meb þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöbum 320 Reykholt
S435 1367 og 849 2715
dd@simnet.is