Morgunblaðið - 04.06.2019, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚNÍ 2019
✝ Guðlaug Hin-riksdóttir
fæddist 4. janúar
1924 á Framnesvegi
34 í Reykjavík. Hún
lést á heimili sínu á
Dvalarheimilinu
Höfða 15. maí 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Hinrik Jóns-
son (1891-1929),
verkamaður og sjó-
maður í Reykjavík,
og Sigríður Guðmundsdóttir
(1894-1984), húsfreyja og verka-
kona í Reykjavík. Systkini Guð-
laugar voru Sigríður Guðjóna
(1918-1919), Júlíana (1920- 2017),
Sigríður (1921-2001), Karítas
(1921-1954), Jón (1922-1994),
Guðmundur (1925-1927), Tómas
(1926-1927) og Guðmundur Tóm-
as (1928-1986).
Guðlaug giftist 17. desember
1944 Sigurlaugi Bjarnasyni frá
Fjallaskaga í Dýrafirði, f. 16.
október 1916, d. 11. febrúar
1978. Hann var síðast bóndi á
Ragnheiðarstöðum í Gaulverja-
Guðmundssyni, f. 1936; Sigur-
laugu, Guðmund og Jón Þór.
Barnabörnin eru átta og lang-
ömmubörnin sex. 2) Hinrik Vig-
fús, f. 1946, kvæntur Edith Ing-
rid Fredriksen Sigurlaugsson, f.
1945, barnlaus. 3) Sigríður Gunn-
jóna, f. 1949, gift Ásmundi Guð-
mundssyni, f. 1939, þau eiga fjög-
ur börn; Guðlaugu, Óskar
Guðmund, Ástu Jónu og Ralph
Eliot. Barnabörnin eru fimm. 4)
Bjarney, f. 1950, hún á fjögur
börn með fyrrverandi eigin-
manni sínum, Pétri Hermanns-
syni, f. 1941; Hinrik Bjarna, Guð-
björgu Jónmundu, Guðlaugu og
Herdísi. Barnabörnin eru tvö. 5)
Júlíana Sigríður, f. 1950, gift
Valdimar Inga Guðmundssyni, f.
1937, þau eiga þrjár dætur;
Sigurlaugu, Ástu og Ingu Guð-
laugu. Barnabörnin eru fjögur.
6) Guðmundur, f. 1952. 7) Kar-
ítas, f. 1956, hún á tvö börn með
fyrrverandi eiginmanni sínum,
Jósef Ágústi Guðjónssyni, f.
1940; Guðrúnu og Sigurlaug
Guðjón. 8) Árni, f. 1959, sam-
býliskona hans er Guðrún Jóns-
dóttir, f. 1960, þau eiga tvo syni;
Jón Þorlák og Sigurð Tómas.
Guðlaug verður jarðsungin frá
Akraneskirkju í dag, 4. júní 2019,
klukkan 13. Jarðsett verður í
Fossvogskirkjugarði.
bæjarhreppi. For-
eldrar hans voru
Bjarni Sigurðsson
(1868-1951) og Sig-
ríður Gunnjóna Vig-
fúsdóttir (1881-
1964). Systkini Sig-
urlaugs voru:
(samfeðra) Rann-
veig Sigríður (1901-
1987) (alsystkini),
Sigríður Guðrún
(1907-1996), Jón-
asína (1908-2004), Sigurður
(1909-1988), Guðmundur Jens
(1910-1991), Ólöf (1911-1998),
Sæmundur Bjarni (1913-1944),
Vigdís (1914-1999), Jóhannes
Bjarni (1915-1972), Jón (1917-
1999), Vigfúsína (1918-2008),
Ingibjartur (1921-1981), Árný
(1923-1957) og Ingibjörg (f.
1926), bóndi á Gnúpufelli í Eyja-
fjarðarsveit.
Guðlaug og Sigurlaugur eign-
uðust átta börn, þau eru 1) Sæ-
unn, f. 1945, gift Eyþóri Ólafs-
syni, f. 1936, hún á þrjú börn með
fyrri eiginmanni sínum, Helga
Það þarf fólk eins og þig
fyrir fólk eins og mig.
(Rúnar Júlíusson)
Þessar ljóðlínur úr fallega text-
anum eftir G. Rúnar Júlíusson
komu upp í huga mér er ég sat við
dánarbeð þinn elsku mamma og
segja meira en nokkur orð. Ég er
lánsöm að hafa átt þig í mínu lífi í
rúm 74 ár. Þú varst svo sterk
mamma og dugleg. Þú varst líka
alltaf tilbúin að koma mér til
hjálpar ef þurfa þótti. Alltaf
varstu fyrst allra til að hringja í
mig á afmælisdaginn og óska mér
til hamingju. Reyndar hlógum við
oft þegar þú rifjaðir upp að það
væri ekki fyrr en klukkan níu um
kvöldið sem rauntíminn væri.
Þær eru margar minningarnar
sem upp koma við fráfall þitt
mamma mín en þær geymi ég með
sjálfri mér.
En ég ætla að rifja upp þegar
ég var í heimsókn hjá þér er þú
bjóst á Höfðagrund 2. Þá fórum
við að spila marías eftir að dag-
skrá var búin í sjónvarpinu. Það
brást ekki að ég var farin að let-
jast og geispa en þú lést það ekki
hvarfla að þér að hætta þótt komið
væri fram á nótt.
Og þegar við fórum tvær til
Noregs að heimsækja Hinrik
bróður, það varð eftirminnileg
ferð sem við áttum eftir að hlæja
mikið að seinna meir. Það leit nú
ekki glæsilega út hjá okkur er við
mættum eldsnemma á flugvellin-
um í Ósló, tilbúnar í heimferð. En
þar kom babb í bátinn því við höfð-
um átt að mæta deginum áður,
höfðum villst aðeins á dögum.
Upphófst nú biðin langa, í hita-
bylgjunni sem þá var yfir Norð-
urlöndunum. Svo var spurningin:
Komumst við eða ekki heim á Ís-
land? Það vildi til að flugvélin sem
væntanleg var bilaði á leið sinni og
seinkaði flugi hennar alla vega í
níu tíma er hún loks kom. En okk-
ur var létt er við vissum að við
gætum farið með heim. Margir
höfðu hætt við þetta flug vegna
seinkunar þannig að við fengum
sæti á Saga Class, tekið var á móti
okkur með svaladrykk og dekrað
við okkur og boðið fram í flug-
stjórnarklefann. Og ég sem var
svo flughrædd þá gleymdi flug-
hræðslunni og rétt náði að festa á
mig öryggisbeltið þegar vélin
lenti. Og það sem við vorum glaðar
að fá ískalda rigninguna framan í
andlitið eftir alla hitasvækjuna.
Set hér með vísukorn sem til
varð á árum áður við einn hitting-
inn okkar.
Plástur að setja á prakkara sárin
og púla í fjósinu dag út og inn
hlæja að fiktrössum, hlý þerra tárin
sem hrundu þá stundum af lítilli kinn
hrósa og ávíta, hendur að þvo
hugga og baka og elda á við tvo.
Þetta er mamma og þúsundfalt meira
því streymir um hug okkar minninga
fans
nú finnst mér að allir hér ættu að heyra
það er henni að þakka að við komumst
til manns
við elskum þig mamma og öll færum
þökk
en ætlum að hætta svo verðum ei klökk.
(SS)
Starfsfólki Sjúkrahúss Akra-
ness og Dvalarheimilisins Höfða
er þakkað fyrir góða umönnun og
hlýju sem mömmu var sýnd er hún
dvaldist þar.
Elsku mamma, sakna þín. Guð
gefi þér góða heimferð og takk fyr-
ir allt.
Sæunn Sigurlaugsdóttir.
Elsku besta móðir, þá ertu búin
að kveðja þetta jarðlíf.
Ég þakka þér fyrir alla hjálp í
gegnum árin, alltaf gat maður
treyst á þig þegar vandamál komu
upp.
Börnin mín voru mikið hjá þér,
allavega þau elstu.
Elsta dóttir mín var svo lítil að
hún náði ekki í eldhúsvaskinn í eld-
húsinu hjá þér. Þá varstu ekki
lengi að redda því; þú fórst og
smíðaðir lítinn koll handa henni
svo hún næði upp í vaskinn með
því að standa á honum. Á hún þann
sama stólkoll enn í dag og eru
margar minningar tengdar honum
og mikið haldið upp á hann í dag.
Ég fékk að nota þvottapottinn
þinn til að sjóða bleyjurnar og ann-
að og nota þvottavélina þína sem
var hálfsjálfvirk.
Ég man líka eftir því þegar þú
eignaðist þína eigin sjálfvirku
þvottavél. Þú stóðst yfir henni og
byrjaðir á því að þvo mislita þvott-
inn til að vera viss um að hún
myndi þvo eins vel og þegar þú
notaðir þvottapottinn því í honum
sauðstu fyrst, síðan í hálfsjálfvirku
þvottavélinni þinni.
Þú vannst bæði í úti- og inni-
verkum.
Ég man hvað þú varst fljót að
handmjólka kýrnar; það freyddi úr
mjólkurfötunni hjá þér.
Það var ekki þægindum fyrir að
fara hjá þér, mamma mín. Þú
hrærðir t.d. allt í höndunum og
hvað baksturinn og heimabakaða
brauðið þitt varðar, það var og er
enn besta brauð sem maður fékk.
Þú varst bæði í útiverkunum og
inniverkunum með okkur börnun-
um. Þú hljópst undir bagga þegar
mig vantaði aðstoð, t.d. barnapíu
eða fékk að fara með þau í pössun
til þín þegar þannig stóð á. Þú
sagðir mér að þú hefðir ekkert
haft fyrir þeim, þau hlýddu henni
ömmu sinni enda fékkstu viður-
nefnið góða amma, og var það
sonur minn sem gaf þér þennan
titil.
Því þau öll og þú elsku mamma,
þið náðuð öll svo vel saman. Þú
þurftir aldrei að nota háu tónana
þegar þau voru í kringum þig.
Þú bæði saumaðir og prjónaðir
á þau; sama hvað þú áttir annríkt,
þá fannstu alltaf tíma til þess. Þú
sást alltaf björtu hliðarnar á öllu
og ekkert var þér ómögulegt að
gera. Þú reddaðir öllu.
Þau minnast þín með þakklæti í
hjarta börnin mín og einnig ég
sjálf, dóttir þín.
Þín verður sárt saknað, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þú varst búin að ljúka þínum
vinnudegi og var hann mjög
strembinn á köflum.
Ég veit að pabbi hefur tekið á
móti þér og þínir ættingjar líka í
Sumarlandinu og það hafa orðið
fagnaðarfundir hjá ykkur.
Í guðsfriði elsku mamma.
Bjarney Sigurlaugsdóttir.
Elsku besta amma er látin, 95
ára að aldri.
Hún lenti í ýmsu á lífsleiðinni
og gaman var að hlusta á hana
segja sögur frá barnæsku sinni.
Eitt skiptið var hún að raka
heyið á túninu þegar hermenn
með byssur og hnífa birtust allt í
einu. Bóndinn var nú ekki hrifinn
af þeim og sagði þeim til synd-
anna, aumingja hermennirnir
skildu ekki neitt sem bóndinn
sagði og ruku þeir skelfdir í burtu.
Svo eitt sinn þegar hún var far-
in að búa var hún að skúra eldhús-
gólfið hjá sér. Kemur þá ekki
prestur í heimsókn. Amma segir
honum bara að fá sér sæti inni í
eldhúsi á meðan hún klárar. Já,
hún amma gerði nú engan manna-
mun á þeim tíma og góði prestur-
inn þurfti að bíða á meðan amma
kláraði heimilisverkin.
Elsku ömmu í Reykjavík, eins
og hún var kölluð af okkur syst-
kinunum, verður sárt saknað.
Alltaf tók hún hlýlega á móti
manni með bros á vör og stóru
faðmlagi. Á eldhúsborðinu var
alltaf til nóg af mat eða kökum
handa okkur og passaði hún vel að
allir fengju nóg.
Alltaf gat maður leitað til
ömmu með hvað sem var. Hún
hjálpaði með skólaverkefni, var
módel og alltaf gat maður fengið
gistingu ef á þurfti að halda.
Við hittum hana á dánar-
beðnum og strukum henni og
kvöddum. Heyrðist þá ekki í
ömmu: „Eru allir búnir að fá nóg
að borða?“
Já, hvar sem hún er mun hún
alltaf vera viss um að öll börn fái
nóg að borða.
Elsku amma, takk fyrir allt og
allt.
Blessuð sé minning þín.
Hinrik Bjarni, Guðbjörg
Jónmunda, Guðlaug, Herdís.
Mamma ólst upp á Brekku á
Seltjarnarnesi hjá móður sinni og
systkinum. Faðir hennar lést
vegna veikinda. Hún var send í
sveit eins og þá var títt, til að létta
á heimilinu. Vann í vistum hér og
þar í Reykjavík og síðast hjá Ingi-
björgu og Bergi Gíslasyni á Lauf-
ásvegi og mikið dásamaði hún þau
fyrir kærleika og alúð. Hún fór í
kaupavinnu 1943 að Þyrli í Hval-
firði til heiðurshjónanna Sigurðar
og Þóru, sem hugsuðu vel um
kaupafólkið sitt. Þar kynntust þau
pabbi er hann var fenginn til að
hjálpa til við sláttinn. Þau byrjuðu
sinn búskap vorið 1944 á Vestra-
Miðfelli á Hvalfjarðarströnd í
sambýli við Jón, bróður pabba, og
hans konu, Sólveigu Eyjólfsdótt-
ur. Þar fæddust þeim fimm af átta
börnum sínum. Pabbi vann lengi
við vélavinnu fyrstu búskaparár
þeirra og kom það í hlut mömmu
að sjá meira og minna um búskap-
inn. Sambúð þeirra bræðra gekk
ekki sem skyldi svo sú ákvörðun
var tekin að fara. Vorið 1952
brugðu þau búi á Vestra-Miðfelli
og fluttu að Ytri-Hól í Vestur-
Landeyjum. Mamma gerði stans í
Reykjavík þar sem hún var að því
komin að eiga sjötta barnið. Pabbi
hélt áfram með börnin, búpening
og ráðskonu, sem var Þuríður
Jónsdóttir frá Grafardal í Borgar-
firði.
Að Ytri-Hóli búnaðist þeim
þokkalega. Nágrannar þeirra,
Sigurjón Guðmundsson og Ingi-
leif Auðunsdóttir og þeirra börn á
Grímsstöðum, voru þeim innan
handar, afskaplega hjálpsamt og
gott fólk. Á Ytri-Hóli var mikið
vatnsleysi og kom það fyrir að
pabbi þurfti að ná í vatn í Hólsána
og bera það heim í brúsa á bakinu
að vetri til, rúmlega kílómetra leið.
Eldri börnin þurftu í skóla og þá
var að koma þeim fyrir hjá vanda-
lausum, sem gekk ágætlega en var
erfitt. Þau fóru því að hugsa sér til
hreyfings og fluttu vorið 1959 að
Ragnheiðarstöðum í Flóa, þá voru
börnin orðin sjö og það áttunda á
leiðinni. Þar komu þau undir sig
fótunum. Börnin komust í dags-
skóla, fóru að morgni og komu
heim seinnipartinn. Þar var gott
garðland og var sáð í heilu akrana,
kartöflum, gulrótum og rófum,
ásamt því að rækta upp túnin og
vera með hefðbundinn búskap.
Pabbi var um nokkurt skeið forða-
gæslumaður í Gaulverjabæjar-
hreppi og þótti einkar naskur í því
starfi. Það gerði enginn eins góð-
an mat og mamma, hrossakjöts-
bollurnar hreinasta sælgæti, kaffi-
brauðið og rjómaterturnar ekki
síðri, veisluborðin hlaðin.
Í febrúar 1978 lést pabbi, þá um
vorið brá mamma búi, ásamt
yngstu börnunum þremur, og
flutti til Reykjavíkur. Hún vann á
ýmsum stöðum í Reykjavík, m.a.
við heimilishjálp, í mötuneyti
Vegagerðarinnar, og hjá Sam-
bandinu, síðast í mötuneyti fyrir
kennara í Vogaskóla. Var hún
ákaflega góður starfskraftur,
stundvís, rösk og reglusöm og var
sótt eftir henni til vinnu. Hún flutti
á Höfðagrund 2 á Akranesi árið
2005, þá 81 árs. Henni leið vel þar,
var sjálfri sér nóg og sá alveg um
sig sjálf. Vorið 2015 flutti hún til
dóttur sinnar og tengdasonar að
Arkarlæk í Hvalfjarðarsveit og
svo á haustdögum 2018 á Dvalar-
heimilið Höfða, þar sem hún lést,
95 ára að aldri.
Guð blessi þig, mamma mín, og
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Árni Sigurlaugsson.
Elsku amma, mikið vorum við
heppin með þig. Alltaf gott að
koma til þín, passaðir alltaf að
enginn færi svangur heim, nóg af
knúsi og plássi fyrir alla. Hægt að
stóla á þig að ef Nágrannar eða
Leiðarljós voru í gangi, þá vær-
irðu á vísum stað. Sum okkar
duttu inn í glápið á Nágrönnum
með þér en lögðum okkur gjarnan
í sófanum við hlið þér á meðan
Leiðarljósið spilaðist. Það var
reyndar alltaf einstaklega auðvelt
og þægilegt að leggja sig þegar
komið var í heimsókn, já eða sum-
um okkar fannst það, andrúms-
loftið var eitthvað svo róandi. Þeg-
ar út í það er farið þá tengjast
margar minningar sjónvarps-
áhorfi, það var til dæmis mun
skemmtilegra að horfa á barna-
efnið á sínum tíma með þér, sem
fylgdist vel með og hlóst að góðu
gríni og undraðist á öðru.
Þú kenndir okkur margt, til
dæmis að gera kakósúpu og spila
marías. Minntir okkur líka á að
vera stillt og prúð við mömmu sem
gerði alltaf allt fyrir okkur. Þú
varst eina amman sem við þekkt-
um og stóðst þig vel í því hlut-
verki, góð manneskja og vinur,
dugnaðarforkur og góð fyrir-
mynd. Þú áttir líka auðvelt með að
sjá spaugilegu hliðarnar á hlutun-
um og hlóst þá dillandi hlátri. Við
fórum oft til þín til Reykjavíkur og
það voru ófáar strætóferðirnar til
þín og með þér, tvisturinn stopp-
aði svo heppilega fyrir utan húsið
þitt í Gnoðarvoginum. Við príluð-
um í stóra trénu í Háagerðinu,
hlupum út í Kjalfell að versla fyrir
þig og borðuðum svo ótakmarkað
magn af brúntertu, sem sló alltaf í
gegn. Þú kunnir vel að hafa ofan af
fyrir þér og hafa það notalegt, til
dæmis við að leggja kapal og
hlusta á tónlist.
Þú hafðir góða nærveru, varst
jákvæð og hvetjandi, stundum
óþægilega hreinskilin, en alltaf
áhugasöm um okkar hagi og vildir
okkur allt það besta.
Við erum glöð þín vegna að þú
fékkst hvíldina, en eigum alltaf
eftir að sakna þín.
Þín barnabörn frá Arkarlæk
Guðlaug, Óskar,
Ásta og Ralph.
Elsku fallega konan, hún
mamma mín.
Duglega sveitakonan sem gekk
í öll verk með sín átta börn, sum á
handleggnum, önnur hangandi í
pilsinu. Já, hún mamma lét sér
ekki allt fyrir brjósti brenna. Hún
var svo ótrúlega jákvæð og dug-
leg. Það fleytti henni yfir marga
brimskaflana og boðaföllin, hæð-
irnar og hólana í lífinu.
Alltaf tilbúin að hjálpa er eitt-
hvað bjátaði á hjá okkur systkin-
unum og fleirum.
Hún var svo mikil barnagæla,
elskaði allan hópinn sinn og hlúði
að honum. Prjónaði og saumaði á
okkur öll. Þvoði og straujaði, bætti
og stoppaði í, sokka og vettlinga.
Hún hafði mjög gaman af að
spila á spil við okkur, rússa og
marías, og var hann í uppáhaldi.
Hvað þá ef hún vann mann, hún
fékk iðulega trompventil eða
kóngagrikk og það var eiginlega
ómögulegt að vinna hana, hún
kom alltaf út í gróða.
Hennar uppáhaldsþáttur í sjón-
varpinu var Leiðarljós, ef maður
þurfti að hitta á hana þá var hún
örugglega heima á þeim tíma er
það var sýnt. Eftir að hún flutti til
mín kom hún mér til að horfa á
Glæstar vonir og Nágranna, sagði
mér söguþráðinn svo ég komst inn
í þættina, horfðum við saman á þá
og hneyksluðumst og spekúleruð-
um og biðum spenntar eftir næsta
þætti. Hún hafði mjög gaman af
að ferðast, heimsótti soninn til
Noregs margoft, fór bara ein og
blessaðist það alltaf, og eins að
fara í skreppitúra hingað og þang-
að.
Eftir að hún hætti að vinna fór
hún að sauma út myndir í
stramma. Saumaði handa öllum
fallega púða og myndir. Saumaði
kjóla og pils á sjálfa sig. Hún las
mikið og hlustaði á útvarp og spil-
aði fallega tónlist. Hún var mjög
trúuð og bænheit, bað fyrir fólk-
inu sínu og fleirum og var afskap-
lega næm og berdreymin.
Oft á kvöldin kveikti hún á kerti
og spilaði ljúf lög og lagði kapal.
Það var svo mikil ró inni hjá henni
og gott að koma til hennar og
slaka á.
Það var dásamlegur tími sem
ég fékk að hafa þig hjá mér og
hugsa um þig, mamma mín.
Þú hlakkaðir til að fara í sumar-
landið, þá yrðir þú laus við lúna
líkamann þinn og gætir ferðast og
farið þangað sem þig langaði til.
Ég veit að þú kíkir til mín þegar
þú ert búin að jafna þig á vista-
skiptunum.
Hjartans þakkir fyrir alla
hjálpina á árum áður þegar erf-
iðleikarnir gengu yfir hjá okkur,
elsku mamma mín.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Innilegar þakkir fyrir góða
umönnun og hlýju sendum við
starfsfólki Höfða og Sjúkrahúss
Akraness.
Sigríður G. Sigurlaugsdóttir
(Didda).
Kær móðursystir mín Guðlaug
Hinriksdóttir, hún Lauga frænka,
hefur kvatt okkur í hinsta sinn.
Hún var alin upp í stórum syst-
kinahóp á tímum kreppu og at-
vinnuleysis þar sem ekkert annað
var í boði en að hjálpast að og gera
allt sem hægt var til að eiga í sig
og á og þak yfir höfuðið. Hún var
barn að aldri þegar móðir hennar
varð ekkja og þótti það ganga
kraftaverki næst hvernig henni
ömmu minni tókst að halda hópn-
um sínum saman og sjá fyrir þeim
á launum verkakonu á þessum erf-
iðu tímum. Hún frænka mín ræddi
stundum þessa tíma við mig á
þeim mörgu árum og þeim mörgu
samverustundum sem við áttum.
Hún minntist uppvaxtaráranna
með hlýju og þakklæti og bar þar
hæst sá gagnkvæmi kærleikur
sem var á milli systkinanna og for-
eldra þeirra. Þetta fylgdi henni
frænku minni út í lífið og þegar
hún var sjálf komin með stóran
barnahóp fór það ekki framhjá
mér að hún var ekki bara móðir
barnanna sinna heldur líka besti
vinur í blíðu og stríðu.
Lauga frænka var gestrisin og
einstaklega góð heim að sækja.
Það var óhætt fyrir ferðalanga að
norðan að banka upp á hvenær
sem var og biðja um gistingu. Það
eina sem hún vildi vera viss um
var að hún næði að baka súkku-
laðitertu handa mér áður en ég
kæmi, en til vonar og vara þá
ákvað hún að betra væri að eiga
alltaf eina í frysti. Svo leið manni
svo ósköp vel að háma í sig meira
af þessari ekta íslensku súkku-
laðitertu en maður myndi leyfa
sér vanalega sem gestur. Heim-
sóknir og samvera með Laugu
frænku skildu alltaf eftir ein-
hverskonar tilfinningu friðar og
rólyndis í sálinni. Eftir samtal,
kaffi og súkkulaðitertuna frægu
þá sannfærðist ég í hvert sinn um
það að hún frænka mín væri
merkileg kona, hvunndagshetja
sem sat þarna fyrir framan mig og
án þess að ætla sér það þá sann-
færði hún mig um hvað það er sem
skiptir mestu máli í lífinu.
Systkinin frá Brekku á Sel-
tjarnarnesi hafa nú öll horfið á
braut til annarra heimkynna.
Lauga var sjötta í röðinni af níu
systkinum. Það var dýrmætt að fá
að vera þeim samferða í svona
mörg ár og læra af þeim hvað skil-
yrðislaus væntumþykja til sinna
nánustu þýðir í raun og veru og
hvernig hægt er að sýna það í
verki. Það gerði hún Lauga, hún
var alltaf nálæg, þó hún væri ekki
á staðnum. Sjaldan kom maður til
hennar án þess að einhverjir af-
komendur væru þar hjá henni,
hún nefndi aldrei nafnið mitt án
þess að bæta við „mín“, hún
hringdi reglulega í mig eða móður
mína til að fylgjast með mér og
mínum.
Ég kveð elskulega frænku
mína með virðingu og þökk fyrir
allt sem hún var mér og gerði fyrir
mig. Hún var tilbúin að mæta Guði
sínum og öllum þeim sem farnir
voru á undan og voru henni kærir.
Hvíl í friði, frænka mín, og þakka
þér fyrir allt. Ég sendi börnum
hennar og fjölskyldum þeirra inni-
legar samúðarkveðjur.
En öðru máli gegnir um þann, sem
búinn beið,
unz brottför væri ráðin og fór þá sína
leið
með ferðahuga barnsins, á eftir öllum
þeim
er ástum batzt hann fastast og komnir
voru heim.
(Indriði Þórkelsson)
Elísabet Hjörleifsdóttir.
Guðlaug
Hinriksdóttir