Morgunblaðið - 15.07.2019, Blaðsíða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. JÚLÍ 2019
✝ Birna SifBjarnadóttir
skólastjóri fæddist
í Reykjavík 2.
september 1981.
Hún lést á heimili
sínu 27. júní 2019.
Foreldrar henn-
ar eru þau Bjarni
Þórarinn Bjarna-
son, f. 7. október
1942, og Sigríður
Ólafsdóttir, f. 18.
mars 1946.
Systkini Birnu Sifjar eru Sig-
urður Bjarnason, f. 15. janúar
1965, Gísli Jón Bjarnason, f. 7.
nóvember 1972, Margrét Ína
Bjarnadóttir Persson, f. 3. febr-
úar 1975, og Kristjana Ruth
Bjarnadóttir, f. 2. desember
1979.
Systkini Bjarka eru þau Ein-
ar Þórarinsson, f. 14. júní 1976,
og Rut Þórarinsdóttir, f. 5. apríl
1979.
Birna Sif ólst upp í Selja-
hverfinu, gekk í Seljaskóla og
seinna í Menntaskólann við
Sund þar sem hún lauk stúd-
entsprófi árið 2001. Eftir það lá
leiðin í Kennaraháskóla Íslands
þar sem hún útskrifaðist með
B.Ed-gráðu í grunnskólafræð-
um árið 2006. Birna hóf störf
við Ölduselsskóla sem grunn-
skólakennari og starfaði þar í
tíu ár. Árið 2016 hóf hún störf
sem deildarstjóri í Flataskóla í
Garðabæ. Árið 2017 lauk Birna
Sif M.Ed-gráðu í stjórnunar-
fræði menntastofnana við Há-
skóla Íslands og tók á sama ári
við stöðu aðstoðarskólastjóra í
Breiðholtsskóla. Árið 2018 hóf
Birna störf sem skólastjóri
Ölduselsskóla þar sem hún
starfaði til dánardags.
Útför Birnu Sifjar fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag, 15.
júlí 2019, klukkan 13.
Birna hóf sam-
búð árið 2006 með
Bjarka Þórarins-
syni, f. 5. apríl
1983. Þau gengu í
hjónaband 22.
ágúst 2009. Þau
bjuggu alla sína
sambúð í Reykja-
vík. Bjarki er
byggingartækni-
fræðingur og starf-
ar hjá Mannviti.
Börn Birnu og Bjarka eru þær
Ronja Ruth, f. 13. október 2008,
Birgitta Sigríður, f. 13. júlí
2011, og Birta Dís, f. 8. október
2015.
Foreldrar Bjarka eru þau
Þórarinn Þórarinsson, f. 16.
september 1953, og Birgitta
Guðnadóttir, f. 25. júlí 1952.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Elsku litla systir mín er látin.
Litli unginn hennar mömmu
og pabba. Minningar um blíðu,
hjálpsemi, hugulsemi og svo
margt annað hellist yfir mig og sú
óbærilega sorg og söknuður sem
mun fylgja mér um ókominn
tíma. Ég mun ekki jafna mig á
þessum missi, en ég mun lifa með
minningunum um hana um
ókomna tíð.
Fósturlandsins Freyja,
fagra vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís.
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
(Matthías Jochumsson)
Þín systir
Margrét.
Elsku litla systir og besta vin-
kona mín, ég er svo þakklát fyrir
alla okkar ást og vináttu sem mun
að eilífu lifa í mínu hjarta.
Þitt fallega bros, þínir ljósu
lokkar, hláturinn og gleðin verða
mín minning um þig.
Ég elska þig og þú verður
ávallt hjá mér þar til daginn þeg-
ar leiðir okkar liggja saman á ný.
Senn eru dagar sóleyjanna taldir.
Ég sé þig í anda fella kvíðatár
þegar þú finnur á morgun kulið koma
koma inn um dyrnar, strjúka þér um
brár.
Senn eru dagar sóleyjanna taldir.
Sumarið reyndist furðu stutt í ár.
(Hannes Pétursson)
Hvíldu í friði, engillinn okkar.
Þín systir
Kristjana Ruth (Jana Ruth).
Ég kynntist Birnu Sif þegar ég
kom inn í fjölskylduna í byrjun
þessarar aldar. Fyrsta minning
mín af henni er þegar ég sat í sóf-
anum í Hálsaselinu og Birna Sif
söng í sturtunni af svo mikilli inn-
lifun að ég hélt að þakið færi af
kofanum. Voru svona atvik
greinilega svo algeng að enginn
kippti sér upp við tónleikahald
örverpisins á baðherberginu. Ég
segi núna að þetta hafi hljómað
eins og Mariah Carey væri mætt
á svæðið, sem ég er ekki viss um
að hafi verið hin raunverulega
upplifun, en góð saga skal ekki
sannleikans gjalda. Kostir Birnu
komu strax í ljós þegar maður
kynntist henni og það sem ein-
kenndi hana var hvað hún var of-
boðslega góð og falleg stelpa að
innan sem utan. Hún lýsti upp
hvert það rými sem hún gekk inn
í og gerði hverja stund sem mað-
ur naut með henni skemmtilega
og upplífgandi. Þá var Birna Sif
umburðarlyndasta manneskja
sem ég hef kynnst og hafði hún
ofboðslega þolinmæði fyrir ókost-
um annarra. Birna Sif var gríðar-
lega metnaðarfull í bæði leik og
starfi, og hætti ekki fyrr en tak-
marki hennar var náð. Skipti þar
engu máli hvort það væri sem
nemandi, kennari, skólastjóri eða
móðir. Birna Sif gerði allt sem
hún gerði af fullu afli og hikaði
hvergi. Í raun var hennar stærsti
ókostur hversu svakalega leiðin-
legt var að elda handa henni, en
hún vó það upp með eftirréttun-
um sem voru sérgrein hennar og
reiddir fram af mikilli kostgæfni.
Birna Sif er meðal annars fyrsta
og eina manneskjan sem ég þekki
sem hefur grillað fyrir mig kanil-
snúða í útilegu. Þó að ég hafi gert
grín af því þá skal það viðurkenn-
ast að þeim var tekið fagnandi
þegar tilbúnir voru.
Það var mér mikill heiður að fá
að kynnast henni Birnu og njóta
þess tíma sem ég fékk með henni.
Birna Sif skilur eftir sig mikið og
stórt tómarúm, sem aldrei verður
að fullu fyllt. Stelpurnar hennar
þrjár sem eru, líkt og mamma
þeirra var, ljósberar gleðinnar
munu þó komast langt með að
fylla það tómarúm og halda
áfram að gleðja okkur með hlátri
sínum og uppátækjum. Að
ógleymdum Bjarka, sem án
hennar Birnu við hefðum ekki
kynnst. Yndislegri mann hefði
Birna ekki getað fundið. Þau
pössuðu svo vel saman að það var
engu líkara en handritið hefði
verið skrifað fyrir fram. Meira að
segja nöfnin þeirra stuðla og
hljóma eins og titill á væminni
unglingabók.
Birnu verður sárt saknað af
fjölskyldu sinni og vinum, og án
efa af öllum þeim sem höfðu
nokkur kynni af henni. Terry
Pratchett sagði að enginn væri í
raun dáinn fyrr en áhrif hans á
heiminn hyrfu. Sporin sem hún
Birna skildi eftir sig og áhrif
hennar á fjölskyldu sína og vini
munu seint hverfa og því mun
Birna lifa í minningu okkar um
ókomna tíð.
Bjarki, Ronja Ruth, Birgitta
og Birta Dís, hugur minn hvílir
hjá ykkur á þessari erfiðu stundu.
Megi almættið vaka yfir ykkur og
gefa ykkur styrk.
Fjölskyldu Birnu og minnar,
og fjölskyldu Bjarka, vil ég votta
mína dýpstu samúð.
Takk fyrir mig, Birna mín. Við
hittumst svo í sumarlandinu þeg-
ar minn tími kemur.
Þorgils.
Tárin renna. Hvað er hægt að
segja? Þetta er svo sárt. Síðan þú
kvaddir okkur hef ég svo oft
hugsað: „Nú þarf ég að tala við
Birnu mína.“ Þú sem varst svo
ráðagóð og tilbúin að hlusta, en
þurftir oft líka eyra: „Vala, hvað
mundir þú gera?“ Þú varst mér
svo kær og ég leit svo upp til þín,
þetta sjálfsöryggi þó að þú gætir
líka verið lítil í þér. Þessi metn-
aður sem þú hafðir fyrir starfinu
þínu og lífsgleðin. Það er svo
stutt síðan við sátum hérna við
eldhúsborðið okkar Einars og
skoðuðum Íslandskortið og vor-
um að spá og spekúlera hvaða
staði hvert okkar vildi skoða í
sumar. Bjarki vildi helst skoða
virkjanir eða virkjanakosti en þú
varst til í allt, það skemmdi ekki
fyrir ef þú gætir kíkt í búðir. Þú
áttir risastóran vinahóp og sank-
aðir að þér góðu fólki. Mér finnst
svo erfitt að tala um þig í þátíð.
Þú skilur eftir þig stóra holu í
mínu hjarta en ég fæ að elska þig
áfram í gegnum dásamlegu stelp-
urnar þínar, Ronju, Birgittu og
Birtu. Takk, elsku Bjarki, fyrir
að koma með þessa dásamlegu
konu inn í fjölskylduna okkar, ég
er ríkari að hafa fengið að kynn-
ast henni.
Þín,
Valborg (Vala).
„Það reddast“ voru orð sem
hljómuðu gjarnan með glaðmild-
um og áhyggjulausum tón. Þann-
ig kom hún Birna Sif inn í líf mitt
fyrir um 13 árum þegar þau
Bjarki kynntust, glaðlynd og með
sannkallað „can-do“ viðhorf þar
sem ekkert var ómögulegt. Virk-
aði best undir pressu. Fyrir
nokkrum árum spurði Vala hana
hvort hún væri til í að setja sam-
an smá vísu eða ræðu í fermingu
hjá Aroni. Það var alveg sjálf-
sagt. Svo fórum við að verða óró-
leg, því hún var ekki búin að setja
neitt á blað, ekki einu sinni dag-
inn fyrir ferminguna. En þar
klikkaði Birna ekki, þegar ferm-
ingardagurinn kom var hún klár
með hnyttinn og skemmtilegan
vísnabálk um drenginn okkar
sem hún svo gerði aftur í ferm-
ingunni hjá Birgi Daða.
Að segja sögur eins og þessa af
Birnu er ekki flókið, því hún var
opin og einlæg, sagði hispurs-
laust sínar meiningar og skoðan-
ir. En að segja sögur af henni í
þátíð og að engar fleiri sögur
verði til um hana er hreint ótrú-
legt. Birnan okkar sem var svo
skyndilega tekin frá okkur. Sárs-
aukinn og söknuðurinn er ólýsan-
legur og skarðið sem hún skilur
eftir er svo stórt. Og þegar þann-
ig á við er erfitt að koma orðum
að hlutunum.
Elsku Birna, minning þín lifir
áfram í huga okkar. Minning þín
lifir í yndislegu og kláru stelpun-
um ykkar Bjarka sem við munum
leggja okkur fram við að styðja
og styrkja, bæði í nútíð og fram-
tíð.
Einar Þórarinsson.
Elsku Birna. Þegar ég frétti af
andláti þínu neitaði ég að trúa því
lengi vel. Ég kom ekki upp orði
og gat ekki hreyft mig. Lengi. Ég
trúi ekki að ég sitji hérna skjálf-
hent og tárvot og skrifi um þig
minningargrein, þessu er jafn
erfitt að kyngja og kekkinum sem
situr fastur í hálsinum á mér.
Minningargrein … Þetta ætti að
vera ræða fyrir afmæli eða orð
sögð í notalegu samtali yfir kaffi
og kók light. Vinátta þín var og er
mér mikils virði. Sönn vinátta
byggist ekki á talningu á fjölda
samverustunda eða langri sögu
um samfylgd í lífinu heldur er
sönn vinátta sú sem er gefandi,
nærandi, notaleg og uppbyggj-
andi, jafnvel þótt viðkynningin sé
stutt. Við vorum búnar að vera
saman í bekk í heilan vetur í
Kennó þegar við fundum allt í
einu að við smullum saman, okk-
ur báðum að óvörum því eins ólík-
ar og við eflaust virtumst vera, þá
vorum við það alls ekki og æv-
intýrin sem fylgdu í kjölfarið
næstu tvö ár voru svo mýmörg að
þegar ég lít í baksýnisspegilinn
skil ég ekki alveg hvernig þetta
voru bara tvö ár en ekki a.m.k.
tuttugu. Við ýfðum upp uppá-
tækjasemina í hvor annarri og
bættum hvor aðra upp þennan
vetur sem við leigðum saman. Ég
dáðist að framhleypni þinni,
hressileika og hispursleysi. Þú
hafðir einstakan hæfileika til að
koma á óvart, og stundum var
næstum eins og þú værir feimin
við hæfileika þína, færni og kunn-
áttu. Eftir útskrift, þegar við vor-
um báðar komnar í sambúð og
fulla kennslu, stóðum í barneign-
um, fasteignakaupum og fram-
haldsnámi, þá fækkaði samveru-
stundunum óhjákvæmilega en
við reyndum að sporna við því
með matarklúbb, saumaklúbb og
mömmuklúbb. Það er dýrmætt í
dag að eiga þær minningar. Flest
okkar samskipti enduðu á „við
verðum að fara að hittast“ og
hittingarnir með kveðjuorðunum
„látum ekki svona langt líða þar
til næst“. Eftir situr samviskubit
yfir öllum vannýttu tækifærun-
um, söknuður eftir þeim sam-
verustundum sem hefðu getað
orðið og þakklæti fyrir þær
ánægjulegu stundir sem voru.
Hvíl í friði kæra vinkona og megi
allar góðar vættir vaka yfir og
styrkja Bjarka og fallegu dætur
ykkar. Mikill er þeirra missir.
Freyja Rut Emilsdóttir.
Elskuleg vinkona mín Birna
Sif er látin, langt fyrir aldur
fram.
Lífið er breytt og allt verður
öðruvísi án Birnu.
Ég kynntist Birnu árið 2006
þegar við réðum okkur sem kenn-
arar við Ölduselsskóla. Fljótlega
tókst með okkur einlægur vin-
skapur og síðar fjölskyldna okkar
og vinanna.
Vinnufélaginn Birna var dríf-
andi, hugmyndarík og jákvæð.
Skipti ekki máli hvort unnið væri
að áhugahvetjandi verkefnum
fyrir nemendur eða skipulagn-
ingu viðburða á vegum starfs-
mannafélagsins, alltaf var hún í
lykilhlutverki. Hún bjó yfir ein-
stakri skipulagshæfni og var
framúrskarandi í mannlegum
samskiptum og var alltaf með
lausnir á hverju viðfangsefni,
hvers eðlis sem það var.
Eftir þessu var tekið innan
kennarasamfélagsins og fjölmörg
verkefni sem Birna setti saman
eða kom að hafa verið notuð víða í
skólastarfi. Hún var rétt um þrí-
tugt þegar hún hafði tvisvar hlot-
ið viðurkenningar frá foreldra-
samfélaginu fyrir framúr-
skarandi störf í þágu skólans og
nemenda. Magnaður kennari
sem nemendur, foreldrar og sam-
starfsfólk virtu og báru lof á.
Birna Sif fór í mastersnám í
stjórnun og ég var alltaf viss um
að þar yrði hún frábær eins og í
öðrum verkum sem hún hafði
tæklað svo vel. Það var því okkur
sem þekktum Birnu Sif einstök
ánægja þegar hún sótti um skóla-
stjórastöðu við Ölduselsskóla ár-
ið 2018 og fékk stöðuna. Já það
var verðskuldað enda svo hæfir
einstaklingar ekki á hverju strái.
Mikil gleði var með ráðninguna
og Birna sannaði sig svo sannar-
lega síðasta skólaár sem framtíð-
arleiðtogi. Áherslur hennar voru
meðal annars á nýsköpun í skóla-
starfi sem hún ætlaði að hrinda í
framkvæmd næsta skólaár.
Áherslur Birnu munu svo sann-
arlega lifa með okkur.
Vellíðan nemenda og starfs-
fólks var Birnu ofarlega í huga og
þar vann hún ötullega að laða
fram hið góða hjá öllum og sam-
eina og sætta oft á tíðum sjón-
armið þeirra sem voru á öndverð-
um meiði. Andrúmsloftið í
kringum hana var alltaf gott enda
var hún skynsöm og skarpgreind.
Með fjölskyldum okkar þróað-
ist góður vinskapur sem aldrei
bar skugga á. Sá vinskapur er
sannur og mun áfram vara, alltaf.
Ferðalög innanlands sem utan
voru árlega hjá fjölskyldum okk-
ar og alltaf lukkuðust ferðirnar
vel. Þar var alltaf þemað að öllum
liði vel, fjör alla daga, upplifa eitt-
hvað nýtt og Birna gætti þess að
engir lausir endar væru. Hún
horfði oft lengra og öðruvísi á
hlutina og í víðara samhengi.
Mér finnst óbærilega sárt að
heyra ekki í Birnu framar en
minning um stórkostlega konu
lifir og á eftir að hafa áhrif víða
um framtíð alla.
Við fjölskyldan vottum elsku
Bjarka og dætrunum Ronju
Ruth, Birgittu Sigríði og Birtu
Dís okkar dýpstu samúð. Sömu-
leiðis vottum við öðrum aðstand-
endum og vinum samúð. Megi all-
ar góðar vættir ykkur vernda,
styrkja og hugga.
Vinarkveðja,
Jens Karl Ísfjörð.
Við fæðumst með aðeins eina
vissu og það er að við deyjum. En
hvenær veit enginn. Það er samt
svo óréttlátt að ungt fólk sé tekið
í burtu frá okkur áður en það hafi
að okkar mati fengið að klára sitt
hlutverk. Birna Sif var nemandi
hjá mér á leikskóla þá þriggja ára
gömul og var hún ákveðin, örugg,
lítil stelpa sem vissi hvað hún
vildi og hvert hún var að fara. Síð-
an fór hún í Seljaskóla þar sem
hún og dóttir mín voru bekkjar-
félagar og ég fylgdist með henni í
fjarlægð. Hún var svo heppin að
eiga móður sem tók þátt í því að
vera bekkjarfulltrúi með mér og
þannig tengdist ég henni betur.
Við Birna urðum síðan sam-
starfskennarar fyrir rúmum tíu
árum og var hún alltaf svo dugleg
í að sameina alla starfsmenn í
skólanum gegnum starfsmanna-
félagið þar sem hún fann upp á
hinum ýmsum skemmtunum með
„yngri“ samstarfsfélögum okkar
og ég man að margir kennarar
voru undrandi á því hve samfélag
Ölduselsskóla væri frábært, þeg-
ar ég sagði þeim hvernig við í
Ölduselsskóla vorum alltaf að
hugsa um heildina. Í Öldusels-
skóla er svolítið sérstakt sam-
félag starfsmanna; þar eru allir
boðnir og búnir að gera öllum
glaðan dag þegar það á við og
Birna Sif lagði sitt á vogarskál-
arnar til að við gætum öll verið í
sama samfélagi.
Ég var líka svo heppin að fá að
vera umsjónarkennari tveggja
eldri dætra hennar og Bjarka og
við áttum dásamlegt samstarf
þar sem hún var áhugasöm um
nám þeirra. Síðasta vetur tók hún
við skólastjórastöðu Öldusels-
skóla og ég var mjög hreykin af
því að hafa lagt eitthvað á vogar-
skálarnar á hennar yngri árum.
Birna Sif var óhrædd við að taka
ákvarðanir sem skólastjóri sem
voru ekki allra en við samstarfs-
félagar hennar fundum fyrir því
að hún stóð þétt við bakið á okk-
ur, sama hvað, og hún stóð sig
mjög vel sem skólastjóri og vildi
alltaf gera allt sem hún gat fyrir
fólkið sitt. Hún tók ákvarðanir og
stóð við sitt en var alltaf til í að
hlusta á rök annarra og ég minn-
ist bara eins, þegar hún hafði gert
drög að stundaskrá næsta vetrar
fyrir fyrsta bekk, þá benti ég
henni á ýmsa hluti sem betur
mættu fara. Á tveimur dögum
var hún búin að breyta stundar-
skránni og ég sagði við hana,
Birna þú færð ellefu fyrir þetta.
Hvernig getur þú verið farin
frá okkur nema fyrir það að vera
aðalskipuleggjari fyrir þann sem
öllu ræður. Alltaf gat ég komið til
hennar og blásið ef mér fannst
eitthvað vera að. Þá áttum við
okkar dásamlegu stundir sem ég
endaði gjarnan á að segja „veistu,
Birna, það er alltaf gott að koma
til þín“. Birna Sif var svo tilbúin
að vera með okkur í undirbúningi
fyrir ferð til Ítalíu þar sem hún
var ekki bara yfirmaður heldur
ein af okkur og ég ætla að minn-
ast hennar þar sem hún liggur í
sólbaði við laugina með Elínu
Ingu vinkonu sinni og fær sér
hvítvínsglas og nýtur sín vel með
okkur samstarfsfólki sínu. Það
verður sárt að koma til vinnu í
haust og Birna Sif ekki þar en ég
veit að við, starfsfólkið í Öldusels-
skóla, munum halda merki henn-
ar á lofti.
Elsku Birna Sif, nú ert þú
komin í sumarlandið þar sem ég
veit að þér er ætlað hlutverk sem
þú átt eftir að standa með prýði
eins og öll þau hlutverk sem þú
tókst að þér. Elsku Bjarki, Ronja
Rut, Birgitta Sigríður og Birta
Dís, minning um góða konu verð-
ur alltaf með okkur.
Elín Guðfinna
Thorarensen.
„Mér finnst ég varla heill né hálfur
maður
og heldur ósjálfbjarga, því er verr,
ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður,
verða betri en ég er.“
… segir í laginu. Þessi orð eiga
svo sannarlega við núna þegar ég
sest niður og skrifa minningar-
grein um þig, elsku Birna Sif.
Kynntist þér fyrst þegar ég
byrjaði að vinna í Ölduselsskóla
haustið 2012. Frábær og svo vel
liðinn kennari, bæði af nemend-
um og samstarfsfólki. Ég fann
það strax að þarna var flottur og
metnaðarfullur kennari á ferð.
Svo ákvaðstu að róa á önnur
mið, fórst sem deildarstjóri í
Flataskóla eitt ár og síðan að-
stoðarskólastjóri í Breiðholts-
skóla annað ár, þar sem ég fékk
sannarlega að njóta þess að hafa
þig, þar sem dóttir mín gekk í
þann skóla þá. Við ræddum oft í
síma í gegnum ferlið þegar þú
varst að ráða þig þangað og við
vorum báðar svo hamingjusamar
þegar þú fékkst stöðuna þar. Það
var svo gott að leita til þín þar,
koma við hjá þér fá ráð og ræða
heimsins mál.
Síðastliðið haust varstu ráðin
skólastjóri Ölduselsskóla og þá
varstu fyrst komin heim og tal-
aðir um það hvað það væri gott að
vera komin heim í Öldó. Ég var
svo glöð og þakklát þegar þú
fékkst stöðuna, dóttir mín var þá
komin í þann skóla og við vorum
alsælar að Birna okkar væri orðin
skólastjóri. Starfið þitt einkennd-
ist af metnaði og þú vildir allt
gera til að líðan nemenda og
starfsfólks væri sem best.
Þegar ég fékk símtalið,
fimmtudaginn 27. júní, þess efnis
að þú hefðir látist þá um morg-
uninn stöðvaðist eitthvað inni í
mér, hjartað mitt brotnaði í þús-
und mola og tíminn stöðvaðist.
Ég sem ræddi við þig í síma dag-
inn áður og þá endaðir þú símtal-
ið á „sjáumst svo í síðasta lagi í
haust“. Þessi setning glymur í
höfðinu á mér. Ég sofna á kvöldin
og vakna á morgnana með því að
hugsa um þig, Bjarka og stelp-
urnar. Mikið sem lífið getur verið
ósanngjarnt og óréttlátt, kona
með flottar og metnaðarfullar
hugmyndir varðandi skólann
okkar og fjölskyldu sem verður
sannarlega tómleg án þín.
Það verður erfitt og skrítið að
mæta í vinnuna í haust og engin
Birna Sif, get ekki hugsað þá
hugsun til enda. Nú heyri ég þig
segja „iss, þetta verður ekkert
mál, þið rúllið þessu upp,“ en
svona orð koma svo týpískt frá
þér! Hafðir mikla trú á öllum í
kringum þig.
Elsku Birna mín, sakna þín
meira en orð fá lýst. Ég á til
Birna Sif
Bjarnadóttir