Morgunblaðið - 31.07.2019, Síða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. JÚLÍ 2019
✝ RagnheiðurJúlíusdóttir
fæddist á Akranesi
14. nóvember 1940.
Hún lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 17. júlí 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Hans Júlíus
Þórðarson, útgerð-
armaður á Akra-
nesi, f. 11. mars
1909, d. 28. október
1998, og Ásdís Ásmundsdóttir
húsmóðir, f. 18. ágúst 1912, d.
26. júlí 1985. Systkini hennar eru
Guðrún Edda, f. 1938, Emilía
Ásta, f. 1942, Þórður Á., f. 1944,
Ásdís Elín, f. 1946, og Gunn-
hildur Júlía, f. 1951.
Ragnheiður giftist 30. októ-
ber 1965 Gunnari Þór Jónssyni,
yfirlækni og prófessor, f. 19.6.
1942. Þau skildu árið 1989. Börn
11.10. 1973, BA í bókmennta-
fræði og MS í markaðs- og al-
þjóðaviðskiptum, í sambúð með
Þórarni Þorgeirssyni lögmanni
og eru synir þeirra Þorgeir Örn,
f. 2010, og Þorsteinn Ari, f. 2015.
Ragnheiður ólst upp á Akra-
nesi og bjó á Vesturgötu 43. Hún
lauk gagnfræðaprófi frá Hér-
aðsskólanum í Reykholti 1956,
var í lýðháskólanum Skogn
Folkehögskole í Noregi 1957-58
og í enskunámi í Regency School
of English í Ramsgate, Kent á
Englandi 1962-63. Ragnheiður
bjó ásamt fjölskyldu sinni í Sví-
þjóð (Jönköping og Lundi) frá
1971-80.
Hún stundaði verslunar- og
skrifstofustörf á Akranesi 1958-
62, var flugfreyja hjá Flugfélagi
Íslands 1963-65, skrifstofu-
maður hjá BM Vallá 1966-68,
verslunarmaður hjá versluninni
Rosenthal 1981-85 og fulltrúi í
síma- og upplýsingaþjónustu
Reykjavíkurborgar í 20 ár, frá
1989-2009, lengst af í Ráðhúsinu.
Útför Ragnheiðar fer fram
frá Háteigskirkju í dag, 31. júlí
2019, klukkan 13.
Ragnheiðar og
Gunnars eru: 1)
Melkorka, f. 15.6.
1965, BA í sænsku
og frönsku og
starfsmaður á sölu-
skrifstofu Ice-
landair, gift Birni
Má Jónssyni, iðn-
rekstrarfræðingi
og varðstjóra hjá
Neyðarlínunni, og
eru börn þeirra
Katinka Ýr, f. 1994, og Jón
Gunnar, f. 1996. 2) Júlíus Þór, f.
6.10. 1968, hagfræðingur og sér-
fræðingur á fyrirtækjasviði
Landsbankans, kvæntur Guð-
rúnu Júlíusdóttur, viðskipta-
fræðingi hjá Korta, og eru börn
þeirra Ragnheiður, f. 1997, Ólaf-
ur Haukur, f. 2000, og Kjartan
Þór, f. 2004. 3) Úlfar Örn, f. 4.11.
1972, vélvirki. 4) Þóra Katrín, f.
Elsku mamma mín, nú er kom-
ið að kveðjustund. Það er sárt að
missa þig og mun ég alltaf sakna
þín. Eftir standa hins vegar svo
margar góðar og skemmtilegar
minningar um þig sem munu ylja
mér og fjölskyldu minni á þessari
erfiðu stundu.
Þú varst mjög mikil mamma og
húsmóðir og í því hlutverki naustu
þín vel. Við systkinin vorum hepp-
in að þú varst meira og minna
heimavinnandi þegar við vorum að
alast upp í Svíþjóð og eftir að við
fluttum heim til Íslands. Þú varst
alltaf til staðar. Þú sást til þess að
við værum vel til fara og að það
væri til góður matur á heimilinu.
Þú varst líka mikill sælkeri og
elskaðir að búa til góðan mat.
Gleymi því ekki þegar við vorum
nýbúin að renna niður jólasteik-
inni eitt árið að þú fórst að spá í
hvað við ættum að hafa í matinn
um páskana.
Heimili þitt var alltaf opið öllum
og tókst þú alltaf vel á móti fólki
með þínu blíða fallega brosi og já-
kvæðni. Það var ekki skrítið að
pabbi kallaði stundum Heiðarselið
litlu félagsmiðstöðina þar sem hús-
ið var yfirleitt fullt af krökkum
enda allir velkomnir. Það voru
margir hændir að þér enda varstu
traustur og góður hlustandi. Ég
man meira að segja eftir nokkrum
kunningjum mínum sem spurðu
mig hvort þú vildir ekki bara vera
mamma þeirra líka. Held að það
séu ágæt meðmæli.
Þú varst dugleg að heimsækja
mig þegar ég starfaði og bjó um
nokkurra ára skeið erlendis, hvort
sem það var á Spáni, Ítalíu eða
Grikklandi. Þar nutum við lífsins á
ströndinni, veitingahúsum eða
uppi í sveit. Eins áttum við góðar
stundir þegar ég kom heim og bjó
hjá þér í Bólstaðarhlíðinnni eða
„Bóló“ eins og við kölluðum það.
Það sem við gátum ekki spjallað
um og hlegið yfir. Þú varst líka
alltaf svo glæsileg og vel tilhöfð og
lagðir mikið upp úr því svo eftir
var tekið. Þetta eru fallegar og
mikilvægar minningar sem ég
mun geyma í hjarta mínu ævi-
langt. Þú varst ekki bara mamma
mín heldur mín besta vinkona,
okkar samband var mjög sérstakt
og einstakt.
Sem amma varstu frábær. Þú
varst alltaf boðin og búin að vera
með strákunum okkar og hjálpa
til. Sannkallaður gæðatími fyrir
okkur öll, mig, strákana og þig. Þú
varst alltaf góð við þá og þeir
hlökkuðu alltaf til að hitta þig. Þú
passaðir alltaf að eiga til sænska
bulla eða snúða fyrir þá og mjólk
að drekka með. Alltaf nóg fyrir
alla. Við munum sakna ömmu
Raddýjar eins og barnabörnin
kölluðu þig.
Ég gæti haldið endalaust
áfram. Þú kenndir mér margt og
vil ég þakka fyrir allt sem þú gafst
mér. Eitt af því sem þú kenndir
mér var að virða fólk og man ég að
þú sagðir oft þessi orð Jesú,
Matt.7:12 (gullna reglan): „Allt
sem þér viljið að aðrir menn gjöri
yður, það skuluð þér og þeim
gjöra.“ Þetta valdi ég sem mitt
ritningarvers þegar ég fermdist
og hef ég eftir fremsta megni
reynt að tileinka mér þetta í lífinu.
Elsku besta og fallega mamma
mín, takk fyrir allt saman. Ég
mun elska þig að eilífu.
Þóra Katrín Gunnarsdóttir.
Þú varst mér svo miklu meira
en bara mamma mín, þú varst
minn besti vinur.
Þú varst vel af guði gerð, falleg
utan sem innan, vildir öllum vel,
enginn átti að líða skort, alltaf að
hugsa um aðra, leið ekki vel nema
öllum öðrum liði vel.
Þú talaðir ekki illa um neinn,
sást það góða í hverjum og einum,
gerðir ekki mannamun, fyrir þér
voru allir jafnir og barst virðingu
fyrir einstaklingnum.
Þú varst einlæg, hreinskilin,
hægt var að leita til þín því þú
varst ráðagóð, rödd skynseminn-
ar.
Þú hafðir áhuga á fólki í allri
þeirri merkingu, forvitin án þess
að vera hnýsin, áttir auðvelt með
að nálgast fólk á öllum aldri, gafst
þig á tal við ókunna sem kunnuga,
enda áttirðu vin í mörgum, vissir
leyndarmál margra sem vel voru
geymd.
Þú varst rösk og dugleg, slapp-
aðir ekki af fyrr en að verki loknu
og vildir helst klára hlutina sem
fyrst, því fyrr því betra.
Þú gast á köflum verið
skemmtilega þrjósk, fékkst að
lokum þínu framgengt án þess þó
að vera með yfirgang.
Þú varst skipulögð og vildir
hafa allt á hreinu, leið illa ef allt
var ekki á hreinu, hugsaðir fram í
tímann, stundum of langt, varla
búin að kyngja jólasteikinni fyrr
en þú varst farin að skipuleggja
páskasteikina.
Þú varst smekkleg með ein-
dæmum, allt þurfti að vera í stíl og
tóna saman. Þú gast breytt hreysi
í höll án lítillar fyrirhafnar og allt-
af átt fallegt, smekklegt og nota-
legt heimili.
Þú varst pjöttuð og hafðir
áhuga á fallegum fötum, ég sett í
hatt og hanska ung að aldri, saum-
aðir föt og við systkin alltaf upp-
stríluð og fín, oft tónuðum við
saman og öll í stíl. Þú sjálf alltaf
vel klædd, lokkar og gleraugu í
stíl, alltaf vel klippt og vel tilhöfð.
Varaliturinn var besta vopnið,
fórst aldrei út úr húsi án þess að
vera búin að varalita þig.
Þú hafðir mikið dálæti á ferða-
lögum, hafðir ferðast víða um ver-
öld, búið langdvölum erlendis og
talaðir mörg tungumál. Seinni ár-
in hafðir þú meira dálæti á sólar-
ströndum, sólbaði, afslöppun, góð-
um mat og aðeins að fá að vera til.
Vegur þinn í þessu lífi var á
köflum erfiður, en þú vannst þig
út úr því, lentir með lappirnar á
jörðinni, en heilt yfir sátt með líf
þitt, sagðist hafa fyrir svo margt
að þakka, værir lánsöm að eiga
góða að, vini, ættingja, systkin,
börn og barnabörn.
Þú tókst hluti ekki sem gefna í
lífinu; það gerðist sem ætti að ger-
ast, maður fengi það sem manni
væri ætlað, ef guð lofaði.
Fjölskyldan var þér allt, elsk-
aðir þegar við komum saman og
þar varstu í essinu þínu, eldaðir
góðan mat þar sem sósan var aðal-
málið, ekki hægt að byrja að borða
fyrr en hún var orðin fullkomin.
Þú vissir að þú værir farin að
eldast, það væri farið að síga á
seinni hlutann, en ég vonaðist
samt til að fá aðeins lengri tíma
með þér, samt búnar að eiga fal-
legan og notalegan tíma síðustu
árin hér í Sörlaskjólinu, þar sem
þú elskaðir nálægðina við sjóinn
eins og heima á Skaganum, naust
þess að fara út í garð, setjast undir
birkitréð umvafin blómum.
Þú varst allt þetta og svo miklu
meira til.
Far þú í friði elsku mamma
mín, en vertu mér ávallt við hlið.
Þín dóttir,
Melkorka.
Elsku amma Raddý, heimsins
besta amma.
Orð fá ekki lýst hvað þetta er
sárt. Mér finnst sárt að skrifa
minningargrein um þig. Langar
bara að hafa þig með okkur áfram
að eilífu. Erfitt að bera fram réttu
orðin því ég gæti skrifað endalaust
um þig, hvað þú varst frábær og
best.
Þú varst með bestu sál sem ég
hef kynnst. Þú vildir alltaf það
besta fyrir alla, hugsaðir alltaf um
alla aðra á undan sjálfri þér og
vildir ekki gera upp á milli neinna,
varst alltaf svo ótrúlega um-
hyggjusöm, yndisleg, fyndin og
frábær. Ég held að þú hafir ekki
gert þér grein fyrir því hversu góð
manneskja þú varst og hvað allir í
kringum þig dýrkuðu þig mikið.
Það var svo margt líkt með mér
og þér. Heitfengar og óþolinmóð-
ar skvísur sem vilja alltaf vera vel
tilhafðar, umhyggjusamar og
ákveðnar með mikla samkennd.
Ég er og mun alltaf vera stolt af
því að vera alnafna þín og það
gerði okkur nánar og samband
okkar einstakt.
Það jafnast ekkert á við það að
eiga góða ömmu. Ég hugsa að þú
sért þarna uppi núna í turkísbláu
skyrtunni þinni og hvítum hör-
buxum með eyrnalokka og háls-
menið sem ég gaf þér í stíl að
dansa við Bésame Mucho með
eina rettu í hægri.
Ég reyndi eins og ég gat síðast-
liðið ár að hjálpa þér og dekra við
þig og það gaf mér svo mikið. Ég
er svo þakklát fyrir þig og allar
minningarnar. Þeim mun ég aldr-
ei nokkurn tímann gleyma. Allt
sem þú hefur kennt mér mun ég
taka með mér út í lífið og vonandi
mun það gera mig að betri mann-
eskju.
Ég er sérlega þakklát fyrir þá
stund þegar þú kenndir mér að
elda hakkabuffs- og laukréttinn
þinn sem þú varst svo fræg fyrir.
Ég veit að þú varst stolt af mér
og okkur öllum enda sagðir þú
mér það oft og þótt þú gætir ekki
ferðast mikið eða t.d. komið á leiki
fylgdist þú alltaf með og sendir á
mig kveðju sem gladdi mig svo.
Takk fyrir allan hláturinn.
Takk fyrir að kenna mér á lífið.
Takk fyrir að vera fyrirmynd.
Takk fyrir að vera alltaf til
staðar.
Takk fyrir að gefa mér fjöl-
skylduna sem ég á og að ala upp
pabba að þeim manni sem hann er
í dag.
Án þín væri ég ekki hér.
Ef ég hefði fengið að segja loka-
orð mín til þín eru þau sú að ég
elska þig svo, elsku amma mín, og
ég er svo stolt af þér og öllu sem
þú gekkst í gegnum.
Við sjáumst seinna.
Þín litla Rankaputt,
Ragnheiður Júlíusdóttir.
Á einum fegursta degi sumars-
ins kvaddi Ragnheiður, ástkær
tengdamóðir mín til 26 ára. Þó að
heilsunni hafi hrakað síðustu tvö
til þrjú árin óraði okkur ekki fyrir
því að endalokin væru svo skammt
undan.
Ragnheiður, eða Raddý eins og
hún var oft kölluð, var yndisleg
tengdamóðir og amma og vildi allt
fyrir okkur fjölskylduna gera,
hvort sem það var að flytja inn til
okkar til þess að passa krakkana
þegar við skruppum út fyrir land-
steinana eða bjóða í dýrindis
matarveislu, en hún var snilldar-
kokkur og kynnti hún mér m.a. fol-
aldalundir með béarnaise og
rabarbarasultu, hakkabuff með
lauk, gúllas og marga aðra dásam-
lega rétti. Ragnheiður var glæsi-
leg kona, heiðarleg, traust, bóngóð
og góðhjörtuð. Hún var mjög náin
börnunum sínum fjórum og vildi
hag þeirra sem allra mestan.
Einnig fylgdist hún vel með barna-
börnunum og afrekum þeirra,
hvort sem það var í íþróttum eða
námi. Margs er að minnast og ber
þar hæst ferðir okkar saman til
Þóru á Ítalíu þar sem hún bjó og
starfaði sem fararstjóri og oft voru
aðrir fjölskyldumeðlimir með í för.
Þetta eru ógleymanlegar ferðir
þar sem við nutum sólar og góðs
matar og Þóra fór með okkur víða
og kynnti okkur ítalska menningu.
Ragnheiður var alltaf óaðfinn-
anlega klædd, allt í stíl, og vara-
liturinn ekki langt undan. Hvítar
buxur og röndóttur bolur ásamt
skóm og veski í stíl og vel lakkaðar
neglur er mér minnisstætt. Hún
hafði gaman af því að vera til,
dansa og njóta góðs matar,
drykkjar og tónlistar. Ættfróð var
hún og gátu hún og Júlli, eigin-
maður minn, rætt um ættartengsl
og frændfólk tímunum saman.
Ragnheiður starfaði í Ráðhúsi
Reykjavíkur til fjölda ára og undi
þar hag sínum mjög vel, var mann-
blendin og þjónustulunduð og
ófeimin við að spjalla og leiðbeina
útlendingum sem þangað leituðu.
Þær systur voru nánar og
heppnar að eiga hvor aðra að og
ekki var Þórður bróðir langt und-
an heldur. Fylgdist hún vel með
börnum þeirra og fjölskyldum og
mikill samgangur og samheldni
einkennir stórfjölskylduna.
Svíþjóðarár fjölskyldunnar bar
oft á góma og átti hún þaðan góðar
minningar en Gunnar, fyrrverandi
maður hennar, var þar við nám og
störf sem læknir. Midsommar-
afton, IKEA, sænskar kjötbollur,
Melodifestivalen, kanilsnúðar og
sænsk tunga skipuðu stóran sess
hjá fjölskyldunni.
Ragnheiður fór ekki varhluta af
erfiðleikum í lífinu en hún tókst á
við þá af æðruleysi með börn og
tengdabörn sér við hlið.
Að leiðarlokum þakka ég fyrir
samfylgdina sem aldrei bar
skugga á. Við huggum okkur við
margar og góðar minningar um
yndislega konu.
Blessuð sé minning Ragnheiðar
Júlíusdóttur.
Guðrún Júlíusdóttir.
Í dag kveðjum við Ragnheiði
systur okkar sem féll frá 17. júlí
síðastliðinn. Síðustu ár hefur hún
átt við veikindi að stríða en við
bjuggumst ekki við að hún færi
svona fljótt. Raddý, eins og hún
var kölluð, var næstelst í sex
systkina hópi sem ólst upp á
Vesturgötu 43 á Akranesi.
Raddý var glæsileg kona og
eftirtektarvert hvað hún var ávallt
vel tilhöfð, litasamsetningar í sam-
ræmi og hvert smáatriði í stíl. Hún
var mikil fjölskyldumanneskja og
átti fallegt heimili. Raddý naut sín
best þegar fjölskyldan var saman-
komin með góðum mat, en hún var
frábær kokkur. Hún hafði ein-
stakt lag á að eiga samskipti við
fólk. Hún var mannblendin og
veitti börnum jafnt sem fullorðn-
um athygli, hún kom eins fram við
alla.
Við höfum verið samheldinn
systkinahópur allt frá æsku og
mikill samgangur er á milli fjöl-
skyldna okkar. Raddý og hennar
fjölskylda bjuggu í Svíþjóð um
árabil en það hafði lítil áhrif á
nánd og samgang fjölskyldnanna.
Við áttum margar góðar samveru-
stundir hérlendis og erlendis.
Við kveðjum þig, elsku systir,
minningarnar munu lifa, hvíl þú í
friði.
Edda, Emilía, Þórður,
Dísella og Gunnhildur.
Raddý var okkur fjölskyldunni
svo kær.
Hún var hjartfólgin eldri systir
föður okkar, kær mágkona móður
okkar og dýrmæt frænka okkar
systkinanna. Við minnumst henn-
ar sem glæsilegrar og trygglyndr-
ar konu, hnarreistrar og stoltrar,
sem hafði einlægan áhuga á fólki,
lifði fyrir börnin sín og barnabörn
og vildi ávallt öllum svo vel.
Ávallt glæsileg, í navy-bláum,
sem tónaði svo vel við glettnina í
augunum, raspinn í röddinni og
dillandi hláturinn. Raddý, sem
hafði unun af að dansa og gat
ómögulega setið kyrr undir uppá-
haldslögum sínum, Just a Gigolo
og Bésame Mucho.
Raddý, sem aldrei gleymist.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ásdís Rósa Þórðardóttir.
Elskuleg frænka er farin frá
okkur. Hún var móður- og ömmu-
systir okkar, hún var vinkona.
Missirinn er óvæntur og söknuð-
urinn mikill. Raddý var okkur fjöl-
skyldunni mjög kær en hún og
mamma/amma okkar voru svo
miklu meira en bara systur og
höfðu orðið samferða í gegnum
ákveðna hápunkta í lífinu. Raddý
var því oft kölluð amma Raddý á
okkar heimili en hún tengdist okk-
ur einstökum böndum.
Raddý var einstök kona, hún
hafði mikinn áhuga á fólki og lifði
sig inn í það sem börnin hennar og
barnabörn voru að gera. Hún naut
þess að vera í kringum ættingja
sína og munu minningar úr fjöl-
skylduboðum lifa. Eitt af því síð-
asta sem Raddý hafði hlakkað
mikið til var að koma í útskriftar-
veislu Freyju. Því miður varð ekki
af því en við vitum að hún var með
okkur í anda. Raddý var mikil
smekkmanneskja hvort sem var á
mat eða annað. Hún hafði komið
með hugmyndir að veitingum sem
hægt væri að bjóða upp á í veisl-
unni og að sjálfsögðu var boðið
upp á það.
Raddý var glæsileg kona og
vakti það eftirtekt, hún hugsaði um
að hafa allt í stíl hvort sem það
voru eyrnalokkar, gleraugu eða
aðrir fylgihlutir. Það er óhætt að
segja að ákveðnir litir hafi verið
hennar litir; túrkisblár, marínblár
og röndóttir bolir í sailor-stíl voru
meðal hennar einkennismerkja.
Hún var alltaf svo flott, með varalit
og naglalakk og svo myndaðist hún
alltaf frábærlega. Hún var eins og
módel þegar teknar voru myndir af
henni og í seinni tíð var ekki hægt
að sjá á myndunum að veikindin
væru farin að láta til sín taka.
Síðustu ár höfum við notið þess
að fá að ferðast töluvert með
Raddý og mömmu/ömmu til
heitari landa í sumarfríum. Þessar
samverustundir urðu oft að fjöl-
mennum fjölskylduferðum og eru
dýrmætar minningar. Þar áttum
við m.a. heimspekilegar umræður
við Raddý um lífið og tilveruna og
nutum góðs matar en hún átti það
til að elda hakkabuff og lauk ofan í
allan mannskapinn. Það elskuðu
allir hakkabuffið hennar Radd-
ýjar. Sólin og vatnið átti vel við
Raddý en stundum gat hitinn ver-
ið mikill og þá var köld sundlaugin
eða sjórinn það besta enda naut
hún þess að vera í vatninu.
Við ræddum stundum hversu
lík afa Júlla hún gat verið á
ákveðnum stundum. Í minning-
unni er Raddý með derhúfu, í bol
og stuttbuxum í sólinni og hitan-
um þjótandi áfram til að sinna sín-
um erindum og þar fannst manni
afi vera mættur. Þessum líkindum
gátum við Raddý vel hlegið að
saman.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið tækifæri til að tengjast
Raddý frænku svona vel en mikið
munum við sakna hennar. Takk
fyrir allar samverustundirnar sem
við áttum elsku Raddý og við
munum halda áfram „að vera að-
eins til“ á góðum stundum í minn-
ingu þinni. Elsku Melkorka, Júlli,
Úlli, Þóra og fjölskyldur, missir
ykkar er mikill en minningarnar
munu lifa. Hvíl í friði kæra
frænka.
Inga, Gauti og Freyja.
Kæra Ragnheiður. Við hitt-
umst fyrst í Reykholtsskóla,
Borgarfirði, haustið 1955. Þú 14
ára og ég 13. Það varð með okkur
ágætur kunningsskapur.
Næst er ég sá þig var átta árum
seinna er þú, 22 ára ólofuð yng-
ismær, tókst á móti mér á Reykja-
víkurflugvelli, glæsileg í fullum
flugfreyjuskrúða.
Úr varð kunningsskapur, síðan
vinátta og loks ást sem leiddi til
hjónabands og sambúðar í 25 ár.
Við eignuðumst fjögur falleg og
hraust börn auk þess sem við tók-
um að okkur bróðurdóttur mína,
Þórunni, sem bjó hjá okkur frá 12-
19 ára aldurs.
Í rekstri þessa sjö manna stór-
heimilis varst þú kletturinn í haf-
inu og límið í fjölskyldunni.
Hin árrisula húsmóðir var vak-
in og sofin með umhyggju barna
og bónda ætíð í fyrirrúmi. Allir
voru vel nærðir og klæddir, ekki í
larfa, heldur allir í stíl, þitt aðals-
merki!
Heimilið var snyrtilegt og vist-
legt. Allt fórst þér vel úr hendi og
vinsæl varstu ætíð hjá samferða-
fólki okkar hvort sem var í borg
eða sveit á Íslandi, 10 ár í Svíþjóð
og aftur í Reykjavík.
Þú varst þannig ein heilsteypt-
asta manneskja og einn besti vin-
ur sem ég hef hitt á lífsleiðinni.
Þrátt fyrir þetta slitum við
samvistum 1989, en sem betur fer
auðnaðist okkur að endurnýja vin-
skapinn með heill og hamingju
barnanna og barnabarnanna sjö
að leiðarljósi.
Sú vinátta óx á síðari árum og
þú varst sem áður límið í fjölskyld-
unni.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
verið hluti af þínu gjöfula lífi og að
vinskapur okkar hélst til þinnar
hinstu stundar hér á Hótel Jörð.
Far í friði, kæra Ragnheiður.
Megi góður Guð geyma þig til
eilífðar.
Þess óskar þinn ævilangur
vinur,
Gunnar Þór Jónsson.
Ragnheiður
Júlíusdóttir
Sálm. 16.1-2
biblian.is
Varðveit mig, Guð,
því að hjá þér leita
ég hælis. Ég segi
við Drottin: „Þú ert
Drottinn minn, ég
á engin gæði nema
þig.”