Morgunblaðið - Sunnudagur - 13.07.2019, Síða 13

14.7. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13
það hafi verið ákaflega gleðilegt þegar honum
varð ljóst að hann gæti áfram setið á slíku
hjóli og notið þess að veiða úti í fallegri nátt-
úru landsins.
„Oftast er ég á bakkanum en þar sem ég
kemst út í fer ég. Það er fyndið þegar ég er
úti í miðri á á fjórhjólinu og full rúta af túr-
istum keyrir framhjá. Þá er oft snarhemlað
og allir út að taka myndir af mér, þessum
villimanni úti í á á fjórhjóli,“ segir hann kím-
inn.
„Ég er á leiðinni í nokkrar veiðiferðir um
næstu mánaðamót,“ segir hann fullur til-
hlökkunar.
„Ég er mikið í því að veiða og sleppa en tek
stundum með mér fisk í soðið ef ég veit að það
er nóg af fiski. Mér finnst mjög gaman að
veiða fisk á flugu en líka bara að vera út í
náttúrunni.“
Ferðamennska fatlaðra
Þegar Jón Gunnar lamaðist fékk hann fljót-
lega áhuga á bættum aðgengismálum og því
að gefa fötluðum tækifæri á að skoða landið
og upplifa.
„Það var upphaflega hugmyndin með Ice-
land Unlimited; að leggja áherslu á að bjóða
upp á ferðir fyrir fatlaða ferðamenn. En
þarna árið 2010 var kannski hvorki ég né
bransinn tilbúinn. Síðan
hafa hlutirnir breyst mikið
en árið 2010 gat fatlaður
einstaklingur ekki leigt
sér bíl því engin bílaleiga
bauð upp á bíla með hand-
stýribúnaði. Þá strax var
ég farinn að pressa á stóru
leigurnar að bæta úr því
en var þá ekki sjálfur með
neina viðskiptasögu og
takmarkað vogarafl til
þess að fá þá til að gera þetta,“ segir hann og
nefnir að úr þessu hafi verið bætt og nú geti
fatlaðir leigt sér bílaleigubíla.
„Ég færðist þá aðeins frá upphaflegu hug-
myndinni, af því að bransinn var ekki alveg
tilbúinn, og þetta varð almenn ferðaskrifstofa.
Við bjóðum aðallega upp á það sem kallast
„self drive“; við setjum upp dagskrá, leigjum
bílinn, bókum gistingu og alla afþreyingu.
Fólk kemur og það er búið að sjá um allt en
fólk er samt frjálst ferða sinna,“ útskýrir
hann.
„Við erum í því að klæðskerasauma svona
pakka fyrir fólk,“ segir hann, en Jón Gunnar
er með tíu manns í vinnu fyrir utan leiðsögu-
menn sem starfa hjá fyrirtækinu.
„Svo erum við núna farin meira út í ferða-
mennsku fyrir fatlaða og tökum á næstunni á
móti fyrsta hópi fatlaðra einstaklinga, en þau
koma hér fjögur saman.“
Verið að tikka í box
Bætt aðgengi fatlaðra á ferðalögum um landið
er Jóni Gunnari hugleikið, og hefur verið allt
frá því að hann fór í hálendisferðina árið 2009.
„Núna snýst þetta mikið um gott aðgengi
að baðstöðum sem spretta upp úti um allt
land. Þeir taka misvel í aðfinnslur en það virð-
ist sem þessi mál sitji ansi oft á hakanum. Þá
er ég að tala um staði eins og Vök á Egils-
stöðum, Krauma í Borgarfirði og Geosea á
Húsavík. Þar er gert ráð fyrir aðgenginu, að
vissum hluta. Svo stoppar allt. Það er eins og
það sé verið að tikka í einhver box. Eins og í
Borgarfirði; þar eru rampar en engin lyfta til
að koma fólki ofan í vatnið. Sama er í gangi á
Húsavík og þetta finnst mér algjörlega óvið-
unandi og óskiljanlegt. Það er gert ráð fyrir
þessu í hönnuninni en svo er ekki farið alla
leið,“ segir hann.
„Ég er að vona að þeir lagi þessi mál hjá
sér á Húsavík, þeir taka best í þetta. Hinir
hafa ekki sýnt því mikinn áhuga en vonandi
breytist það,“ segir Jón Gunnar og bætir við
að það þýði lítið að eyða stórfé í aðgengi fyrir
fatlaða ef það er svo ekki klárað til fullnustu.
„Þetta er tragíkómískt.“
Jón Gunnar hefur einnig barist fyrir bættu
aðgengi fyrir fatlaða í Reykjavík. „Við Bergur
bróðir höfum barist í þessu. Eins í hótel-
byggingum víða um land. Oft er þetta bara
þekkingarleysi eins og að sums staðar er allt
klárt en svo vantar einn sturtustól. Þá þarf
bara að kaupa hann og oft er því kippt í liðinn
og margir eru mjög jákvæðir. Ég beini við-
skiptum mínum til þeirra hótela þar sem hlut-
irnir eru í lagi.“
Ástin fannst á þorrablóti
Það var á rammíslensku norðlensku þorra-
blóti árið 2011 að leiðir Jóns Gunnars og
Alicju lágu saman.
„Við kynntumst á Akureyri, en hún var í
námi þar í jarðvarmaskóla sem var í sam-
vinnu við Háskólann á Akureyri. Það var
pólsk vinnukona á bænum hjá pabba og Alicja
var vinkona hennar og kom með henni á
þorrablót í sveitinni. Hún fór svo heim um
tíma en kom aftur og varð þá kærastan mín.
Og hefur ekki farið síðan,“ segir hann.
Hún hefur ekki hræðst stólinn?
„Nei, alls ekki.“
Ferðalög innan lands sem utan eru mikið
áhugamál hjá Jóni Gunnari og Alicju.
„Ég hef rosalega gaman af því að ferðast og
unnusta mín líka. Við erum mjög dugleg að
fara til Póllands að heimsækja foreldra henn-
ar. Við höfum verið býsna víðförul og höfum
farið til Hawaii, Dubai og til fjölmargra staða
í Evrópu og Bandaríkjunum. Aðgengi fatlaðra
er frábært í Bandaríkjunum. Þar kemst mað-
ur alls staðar inn, þeir taka þetta mjög alvar-
lega. Alicja hefur verið
dugleg að ferðast með mér
og hvetja mig áfram til
þess að ferðast. Hún er
alltaf með einhverjar hug-
myndir og næst er á dag-
skrá að heimsækja vinkonu
í Bandaríkjunum. Við vor-
um í Toskana núna í maí
og byrjun júní, sem var al-
veg frábært. Fórum út um
allt og nutum lífsins,“ segir
Jón Gunnar.
Hann segir mestu hindrunina við ferðalögin
að komast á áfangastaði.
„Þegar ég er að ferðast er það að fara í flug
alltaf mjög stressandi. Það gengur eiginlega
aldrei snurðulaust fyrir sig,“ segir hann en
segist vera farinn að venjast þessu veseni sem
fylgi flugi.
Vann tíma í göngugreiningu
Jón Gunnar og Alicja ákváðu fljótt að eignast
barn en það þurfti að bíða lengi eftir litlum
sólargeisla.
„Við eigum í dag litla fimmtán mánaða
stelpu, Kamillu Björgu, og er hún mikill gleði-
gjafi. Við vorum búin að reyna að eignast
barn í langan tíma og höfðum fengið aðstoð
hjá ArtMedica. Við glímdum við þá baráttu án
árangurs í nokkur ár en þá kom þessi litla
stelpa „au naturel“ þegar við vorum á leiðinni
í glasafrjóvgun. Við vorum á fullu í þessu ferli
þegar þetta gerðist á náttúrulegan máta. Við
þurftum bara að afbóka tímann okkar og það
var verulega gaman,“ segir hann og brosir.
Jón Gunnar segir viðhorf sitt til lífsins
skipta miklu máli og að nauðsynlegt sé að
halda í góða skapið. Oft sé líka hægt að sjá
skoplegar hliðar á lífinu sem einstaklingur í
hjólastól.
„Um daginn vann ég í Facebook-leik og
þetta er eini Facebook-leikurinn sem ég hef
unnið í. Ég vann kort í göngugreiningu og
skóinnlegg hjá Eins og fætur toga. Gat ég
ekki bara unnið pítsuveislu fyrir mig og fé-
lagana?“ segir hann og hlær.
„Ég póstaði þessu auðvitað á Facebook;
þetta er fyndið. Þetta vakti mikla kátínu hjá
vinum mínum. Það má ekki taka sig of alvar-
lega,“ segir hann.
Nýtur þessa að vera pabbi
Tæp tólf ár eru liðin frá slysinu örlagaríka.
„Þetta er langur tími en hefur verið skringi-
lega fljótur að líða. Það er kannski vitnis-
burður um að ég hafi ekki setið auðum hönd-
um,“ segir Jón Gunnar og ljóst er að það er
hverju orði sannara. En lífið í hjólastól býður
vissulega upp á áskoranir.
„Auðvitað koma dagar þegar allt er erfitt,“
segir hann og nefnir að einfaldir hlutir geta
verið erfiðir fyrir fólk í hjólastól. „Bara það að
halda á þessum kaffibolla er þannig að ég þarf
að passa mig að detta ekki fram fyrir mig. Að
sitja í stól er erfitt. Ég er með taugaverki alla
daga en hef lært að lifa með þeim,“ segir hann
og nefnir að þegar hlutirnir verði erfiðir dugi
að horfa á Kamillu litlu.
„Stundum hugsa ég að það gæti verið erfitt
í framtíðinni að fylgja henni eftir en ég geri
mitt besta, það er stefnan. Hún er dugleg að
príla upp í fangið á mér,“ segir hann og er
greinilegt að sú stutta unir sér vel í fanginu á
pabba.
„Ég horfi björtum augum til framtíðar og
hlakka til að sjá stelpuna mína vaxa úr grasi.
Ég nýt þess að vera pabbi og ætla að standa
mig vel í því. Hún er sjáaldur augna minna.“
’Það er fyndið þegarég er úti í miðri á áfjórhjólinu og full rúta aftúristum keyrir framhjá.
Þá er oft snarhemlað og
allir út að taka myndir
af mér, þessum villi-
manni úti í á á fjórhjóli.
undir verndarvæng Hugmyndahússins og svo
fengum við inni hjá Nýsköpunarmiðstöð
seinna meir.“
Villimaður úti í á
Jón Gunnar notar óspart fjórhjólið til þess að
ferðast um landið og stunda helsta áhugamál
sitt; fluguveiðar.
„Ég hef mætt miklum skilningi hjá landeig-
endum og veiðiréttarhöfum að fá að fara á
fjórhjólinu um landið þeirra. Ég passa mig
auðvitað óskaplega vel að skemma ekki land-
ið,“ segir Jón Gunnar. Hann segist hafa notað
fjórhjól mikið í sveitinni sem ungur maður og