Morgunblaðið - 31.08.2019, Qupperneq 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. ÁGÚST 2019
✝ Jóna KristjanaMöller Björns-
dóttir fæddist í
Hrísey 22. maí
1948. Hún lést á
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 14. ágúst
2019.
Foreldrar Jónu
voru Alvilda María
Fiðrikka Möller, f.
10.12. 1919, d. 1.1.
2001, og Björn
Kristinsson, f. 23.8. 1911, d.
24.2. 1997. Jóna var næstelst
sex systkina: Friðbjörn, f. 1945,
Nanna, f. 1949, Vilhelm, f.
1952, Sigurður, f. 1954 og Al-
mar, f. 1959.
Jóna ólst upp í Hrísey og
gekk þar í grunnskóla en var
Helgi og eiga þau Alexander
Hinrik, c) Alexandra Möller. 2)
Steinar Rafn Beck, f. 1974,
kvæntur Auði Sigurbjörns-
dóttur. Börn þeirra Aníta Ósk,
Ásta Karítas og Baldur Leví. 3)
Telma Lind, f. 1975. Synir
hennar eru Orri Freyr, unnusta
Silja Þorbjörg, og Egill Darri.
Jóna vann m.a. við síld-
arsöltun á Siglufirði, sem ráðs-
kona í Flatey á Skjálfanda, á
Sjúkrahúsinu á Akureyri vet-
urinn 1968-69 og sem skólaliði í
Dalvíkurskóla. Frá 1998-2015
vann Jóna við umönnun aldr-
aðra á Dvalarheimilinu Dalbæ
á Dalvík.
Baldur og Jóna bjuggu
fyrstu árin sín í Karls-
rauðatorgi á Dalvík en haustið
1974 fluttu þau í Mímisveg 13
þar sem þau bjuggu til ársins
2017, en þá fluttu þau til Ak-
ureyrar.
Útför Jónu fór fram í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
einn vetur í skóla á
Núpi á Dýrafirði,
eins og algengt var
meðal unglinga í
Hrísey á þeim ár-
um. Veturinn 1966-
67 stundaði hún
nám við hús-
mæðraskólann á
Laugalandi.
Hinn 22. ágúst
1971 giftist Jóna
eftirlifandi eig-
inmanni sínum, Baldri Árna
Beck Friðleifssyni, f. 24.2. 1946.
Börn þeirra eru: 1) Friðbjörn
Möller, f. 1971, kvæntur Að-
alheiði Guðmundsdóttur. Börn
þeirra a) Birgir Arnór, eig-
inkona hans er Sigurdís Björg,
b) Evíta Möller, unnusti Andrés
Elsku yndislega Jóna.
Ég gleymi aldrei deginum
sem við hittumst. Með hálfgerð-
an kvíðahnút í maganum keyrði
ég á Dalvík eitt hádegi að sum-
arlagi í þeim tilgangi að hitta
foreldra Steinars míns í fyrsta
skipti. Sá kvíðahnútur var fljót-
ur að hverfa þegar dyrnar á
Mímisveginum opnuðust og þið
Baldur tókuð á móti mér og mín-
um með hlýju faðmlagi og brosi
á vör. Þannig voru raunar allar
móttökur ykkar hjóna, allir
boðnir velkomnir og alltaf heils-
að og kvatt með kossi á kinn og
þéttu faðmlagi.
Börnunum mínum varstu
yndisleg amma og fyrir þau
hafðir þú alltaf tíma. Í ótal skipti
fengu þau að gista hjá ykkur afa
og þá var sko alltaf gaman! Við
Steinar röfluðum stundum yfir
því að þau þyrftu nú ekki þrjú
engjaþykkni á mann í morgun-
mat og ótakmarkað magn af ís í
Olís eftir kvöldmat, en alltaf var
svarið það sama frá ömmu Jónu:
„hjá ömmu og afa ráðum við,
ekki þið – hjá ömmu og afa má
þetta“ og þar með var það út-
rætt. Það var svo margt sem
börnin okkar fengu að upplifa
með ömmu og afa sem er algjör-
lega ómetanlegt fyrir þau að
eiga sem minningu í hjarta sínu.
Það var varla það fótbolta- eða
handboltamót hjá Baldri Leví
sem þið mættuð ekki á og alltaf
varstu fyrst til að koma á dans-
sýningar hjá Ástu Karítas,
prinsessunni þinni. Mikið vorum
við svo öll heppin að þið Baldur
skylduð flytja til Akureyrar en
þá var enn einfaldara að kíkja
við í kaffi þegar manni datt í
hug. Það voru ófá skiptin sem
Baldur Leví hjólaði til ykkar eft-
ir skóla og æfingar, gjarnan með
vini sína með, því allir voru vel-
komnir í ömmu og afa hús. Síð-
ustu mánuði leið varla sú helgi
sem Baldur Leví gisti ekki í
ömmu og afa rúmi og þar kúrðuð
þið saman og horfðuð á Harry
Potter og nutuð samverunnar.
Þú hafðir unun af ýmiss konar
handavinnu og ótal mörg eru
listaverkin sem eftir þig liggja.
Alltaf hafðirðu líka svör á
reiðum höndum þegar mig vant-
aði ráðleggingar með minn
prjónaskap. Það sama átti við
um hvers kyns eldamennsku og
bakstur – það fór enginn svang-
ur úr þínu húsi.
Það var aðdáunarvert að
fylgjast með hversu samstiga
þið Baldur voruð. Samstilltari
og nánari hjónum hef ég ekki
kynnst og munuð þið ávallt
verða fyrirmynd okkar Steinars
í þeim efnum. Ekki breyttist það
eftir að þú veiktist og vék Bald-
ur ekki frá þér þetta ár sem
veikindin herjuðu á. Þú barðist
eins og hetja við krabbameinið
og ætlaðir þér alltaf að sigra
það. Ég er alveg handviss um að
þér hefði tekist það hefðirðu
fengið aðeins lengri tíma, og
lengri tíma hefðirðu svo sannar-
lega átt að fá.
Elsku Jóna mín, ein mesta
lukka mín í lífinu er að hafa
kynnst Steinsa okkar – en lukk-
an að fá ykkur Baldur sem
tengdaforeldra í kaupbæti er
ekki minni. Fyrir mér varstu
ekki aðeins tengdamamma, þú
varst mér sönn og góð vinkona
og mikið sem ég á eftir að sakna
þín. Minningarnar munum við
öll geyma áfram í hjörtum okk-
ar, hugga okkur við og rifja upp.
Takk fyrir allt og allt. Ég
kveð þig nú með orðunum sem
þú kvaddir okkur öll svo oft
með:
Guð varðveiti þig, elsku hjart-
ans vinan mín.
Þín tengdadóttir og vinkona,
Auður.
Elsku besta amma mín. Þú
varst og ert sterkasta konan
sem ég þekkti. Þú varst alltaf
góð við alla, sama hverjir þeir
væru. Ég gæti aldrei sagt þér
nógu oft hvað ég elska þig mikið,
það myndi taka mig svona 20 ár
að segja þér það! Allar strand-
ferðirnar sem við fórum í út á
Dalvík, ísrúntarnir okkar, veiði-
ferðir á bryggjuna, þegar við
bökuðum saman, prjónuðum
saman og svo miklu miklu
meira. Þetta eru allt minningar
sem ég mun aldrei gleyma. Þú
varst alltaf svo góð við mig og
litla bróður minn og ég mun
aldrei gleyma þér. Ég trúi því
alla daga að ég sé heppnasta
barnabarnið i öllum heiminum
að hafa átt þig sem ömmu mína
og afa sem afa minn. Ég mun
sakna þín alla daga, restina af
lífi mínu. Allar stundirnar sem
ég fékk að eyða með þér eru svo
dýrmætar fyrir mér og ég er svo
þakklát að hafa fengið tólf og
hálft ár: að þekkja þig, knúsa
þig, elska þig og hlæja með þér.
Hvíldu þig í friði, elsku besta
amma mín.
Þín prinsessa,
Ásta Karítas Beck.
Meira: mbl.is/andlat
Elsku Jóna vinkona. Ég kveð
þig með sárum söknuði og ég
þakka þér samfylgdina og vin-
áttuna í gegnum árin. Allar góð-
ar stundir mun ég geyma.
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans
fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sérhver
und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta
blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að
sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Fjölskyldu Jónu sendi ég
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
María Snorradóttir.
Elsku Jóna, mín ljúfasta vina.
Þá er komið að leiðarlokum á
samfylgd okkar hér á þessu
jarðsviði nú um stund. Eiginlega
finnst mér það allt of fljótt og
eitthvað svo skyndilega. Sama
hvað er, þá er maður einhvern
veginn aldrei undirbúinn fyrir
kveðjustundina. Og þegar svo
kærir vinir víkja úr lífsmyndinni
manns er stórt skarð höggvið í
hversdaginn. Mikið óskaplega á
ég eftir að sakna þín. Yfir sökn-
uðinn á ég fá orð. En góðar og
hlýjar minningar um glaðar
stundir með þér ljúfust, ætla ég
að ylja mér við um ókomna tíð.
Ég ætla ætíð að minnast þess
hve fasið þitt var skemmtilegt,
hressileikinn einstakur, já-
kvæðnin ætíð í fararbroddi,
brosið breitt og hláturinn inni-
legur. Og hlýja þín og mildi var
svo notaleg, eitthvað sem um-
vafði allt um kring. Þar sem þú
varst, þar var gleði. Ég ætla að
minnast skemmtilegra samveru-
stundanna í vinnunni í Dalvíkur-
skóla, þá á Dalbæ, alls stússins
kringum „Ellismellina“ og líka
þegar þið Balli heimsóttuð okk-
ur Nonna til Danmerkur – að
ógleymdu fjörinu okkar saman á
Tenerife. Það sem við gátum
fundið okkur til gleði. Fjöl-
margir góðir dagar í „skott-
sölubrasinu“ lifa áfram, og líka
huggulegheitin við eldhúsborðið
í Mímisveginum ófáa aðfanga-
dagana. Spjall og spekúlasjón-
ir … og risastórt „dýrið“ í ofn-
inum. Eiginlega voru jólin aldrei
komin fyrr en knúsið var í höfn.
Þá má ekki gleyma gæðastund-
um í smurbrauðinu með „geng-
inu“. Hópurinn sendir þér hlýjar
kveðjur og þakkar allt.
Já, þú varst svo einstaklega
iðin við að gleðja aðra, elsku
Jóna. Ófáa dagana í gegnum tíð-
ina geystist þú hér inn í Hóla-
veginn með bakkelsið ilmandi
heitt og ljúft, dúnmjúka svamp-
tertubotna eða brauð af ýmsu
tagi. Enda kallaði ég þig oft
„Botníu“ og saman hlógum við.
Þér hef ég eflaust aldrei þakkað
þetta allt nógsamlega. Það geri
ég nú. Í huganum mun líka
áfram lifa hnyttni þína í tilsvör-
um, hvernig þú hafðir svörin
ávallt á reiðum höndum, og öll
skemmtilegu orðatiltækin þín og
öðruvísi heitin öll á hlutum og
gjörðum eiga sinn stað í ljúfu
minningarhólfi hugans. Þú varst
alltaf tilbúin að taka þátt í ýmsu
glensi og gamni og „þvottastuld-
urinn í Ásgarði“ er eitt af mörg-
um uppátækjum, eitthvað sem
alltaf kallar fram ákveðinn
hlátur. Ég hlæ núna, en ég græt
þig líka um leið.
Elsku besta, mér fannst við
eiga eftir að gera svo margt
saman. Og það var sumt sem við
fengum ekki sagt. En við sumt
verður bara ekki ráðið. Þinn tími
kominn. Það er svo. Þú tókst
þetta svo sannarlega á Já.Is! Og
það sem hann Balli hefur verið
einstakur þetta síðasta ár, dug-
legur, hlýr, umhyggjusamur – já
og einstakur í alla staði. Afar
eftirtektarvert.
Elsku Jóna, þegar leiðir okk-
ar nú skilur langar mig afar
mikið að segja það að lokum: ég
elska þig, alltaf.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Elsku Baldur, Friðbjörn,
Telma, Steinar og fjölskyldur,
ég sendi ykkur öllum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Arnar Símonarson.
Elsku Jóna, það er einhvern
veginn svo ótrúlegt að þú skulir
vera horfin okkur frá. Nokkuð
sem ég er að átta mig á þessa
dagana og verð að sætta mig við.
Mikið mun ég sakna þín og
hlýju þinnar.
Ég kynntist þér í gegnum
Adda minn þegar ég flutti hing-
að norður á Dalvíkina og svo fór
ég að vinna með Baldri þínum.
Síðar kom í ljós að við erum líka
skyld ættarböndum. Yndislegt.
Við brösuðum ýmislegt sam-
an og þið Baldur hafið verið góð-
ir og tryggir vinir og aldrei bar
skugga á samskipti okkar. Mig
langar með þessum fáu orðum
að þakka þér samfylgdina og
kæra vináttu.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum)
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur sendi ég Baldri, börnum
og barnabörnum.
Takk fyrir allt, elsku Jóna
mín.
Jón Arnar Sverrisson.
Jóna Kristjana
Möller Björnsdóttir
✝ HjálmarBjörn Geirs-
son, Bakkakoti,
Borgarfirði
eystra, fæddist í
Steinholti 4. jan-
úar 1950. Hann
lést 21. ágúst
2019.
Hann var næst-
yngstur níu systk-
ina sem öll eru á
lífi utan Karls
Brynjars sem lést 18 ára gam-
all árið 1965.
Foreldrar Hjálmars voru
Geir Sigurjónsson,
hann lést 1982, og
Sigríður Ingibjörg
Eyjólfsdóttir, hún
lést 2008.
Hjálmar lætur
eftir sig tvo syni,
þá Einar Eirík, f.
1972, hann á dæt-
urnar Viktoríu og
Ísabellu, og Karl
Brynjar, f. 1977.
Hjálmar verður
jarðsunginn frá Bakkagerðis-
kirkju í dag, 31. ágúst 2019,
klukkan 14.
Sumarið 1974 fékk ég pláss á
sjó á bátnum Sunnutindi frá
Borgarfirði eystra. Eigandi og
skipstjóri var Hjálmar Geirsson.
Sunnutindur var fallegur trébát-
ur, smíðaður frá Borgarfirði,
hvítur og rauður. Mamma bað
hann um plássið en ég var 16 ára
sveitadrengur sem aldrei hafði
verið á sjó. Þetta var gæfuspor
fyrir mig og Hjálmar reyndist
mér einstaklega vel. Við vorum á
handfæraveiðum, ekkert raf-
magn á rúllum. Margt þurfti að
læra og Hjálmar var þolinmóður
og kennari góður og þarna á sjón-
um var Hjálmar á heimavelli.
Báturinn í toppstandi, bilaði aldr-
ei, hreinlætið um borð mikið, allt
á sínum stað. Hjálmar var skap-
góður og tók mér sem jafningja.
Krafturinn og snerpan í honum
var aðdáunarverð við vinnu.
Hann þekkti öll mið og var fisk-
inn. Við veiddum vel og uppgjörið
um haustið var gott fyrir mig, ég
fékk meira en ég átti skilið og það
lýsir Hjálmari vel. Næsta sumar,
1975, var ég einnig hjá Hjálmari.
Mörgum árum seinni áttum
við fjölskyldan hund, hann Móra.
Við hjónin töldum að við gætum
ekki haft hann hjá okkur í
Reykjavík og bauð ég Hjálmari
að taka Móra á Borgarfjörð.
Hann gerði það og var það gæfu-
spor fyrir hundinn. Þar leið hon-
um vel.
Umhyggjan og væntumþykja
Hjálmars var einstök.
Hvíldu í friði félagi Hjálmar.
Njáll.
Hjálmar Björn
Geirsson
Að gefa af eigum sín-
um er lítil gjöf.
Hin sanna gjöf er að
gefa af sjálfum sér.
(Spámaðurinn)
Hlíf vinkona okkar gaf vissu-
lega af sjálfri sér. Ef eitthvað
bjátaði á hjá einhverri okkar var
hún fyrst til að bjóða fram aðstoð
og hjá henni áttu ýmsir athvarf
um lengri eða skemmri tíma ef
þannig stóð á.
Hlíf var hlý í viðmóti, skapgóð
og skemmtileg en vissulega ekki
skaplaus.
Hún lét alveg vita af sér ef eitt-
Hlíf Borghildur
Axelsdóttir
✝ Hlíf Borghild-ur Axelsdóttir
fæddist 5. október
1945. Hún lést 1.
ágúst 2019.
Útför Hlífar fór
fram 13. ágúst
2019.
hvað mátti betur
fara.
Við höfum brallað
ýmislegt saman í öll
þessi ár.
Við eigum svo
margar skemmti-
legar minningar úr
mörgum uppákom-
um og ferðum, bæði
hérlendis og erlend-
is.
Minnisstætt er
fimmtugsafmæli Hlífar sem við
héldum henni að óvörum heima
hjá Möggu og Hákoni í Garða-
bænum, þar sem allir skemmtu
sér með eindæmum vel.
Við eigum eftir að sakna sam-
verustundanna með Hlíf og þökk-
um fyrir að hafa átt hana sem
trausta vinkonu svo lengi.
Við sendum ástvinum hennar
samúðarkveðjur.
Erla, Lilja, Nína, Ólafía
og Sigrún.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningar-
greinunum.
Minningargreinar
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug vegna
andláts og útfarar eiginmanns míns og
vinar, föður, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR JÓNSSONAR,
Mýrarvegi 113, Akureyri.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Júlía Sjöfn Sigurjónsdóttir
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 10-17 alla virka daga