Fréttablaðið - 19.01.2019, Blaðsíða 12

Álagning vatns- og fráveitugjalda fyrir árið 2019 liggur nú fyrir.
Viðskiptavinir geta skoðað álagningarseðla á Mínum síðum á veitur.is.
Til að komast inn á Mínar síður getur þú notað rafræn skilríki, Íslykil
eða fengið sent lykilorð í rafræn skjöl í heimabankanum þínum.
Í samræmi við stefnu okkar um pappírslaus viðskipti fá einungis viðskipta-
vinir 70 ára og eldri heimsenda álagningar- og greiðsluseðla. Aðrir fara
sjálfkrafa í netgreiðslur hafi þeir ekki óskað eftir pappír. Hægt er að breyta
greiðslumáta á veitur.is eða í þjónustuveri okkar í síma 516 6000.
Álagning vatns- og
fráveitugjalda 2019
Veitur sjá um rekstur hitaveitu, rafveitu, vatnsveitu og fráveitu.
Nánari upplýsingar um þjónustu okkar má finna á veitur.is
Yfirlýsing frá Jóni Baldvin
Hannibalssyni
Að undanförnu hefur mátt lesa í
hefðbundnum fjölmiðlum og á sam­
félagsmiðlum sögur nafngreindra
kvenna um vítaverða hegðun undir­
ritaðs gagnvart kvenþjóðinni, jafn­
vel hálfa öld aftur í tímann.
n Þessar sögur eiga það meðal ann­
ars sameiginlegt að vera ýmist
hreinn uppspuni eða þvílík
skrumskæling á veruleikanum,
að sannleikurinn er óþekkjan­
legur. Sannleikurinn er því nú
þegar fyrsta fórnarlambið í þessu
leikriti. Það bíður síns tíma að
leiðrétta það, m.a. af eftirfarandi
ástæðum:
n Meginástæðan er sú, að söguberar
eru ýmist í nánum fjölskyldu­
tengslum við okkur Bryndísi eða
nánir vinir elstu dóttur okkar. Við
Bryndís erum sammála um, að
fjölskylduböl af þessu tagi – því
að það er það – verði ekki útkljáð
í réttarsal, né heldur til lykta leitt
í fjölmiðlum. Við stefnum dóttur
okkar ekki fyrir dóm – lái okkur
hver sem vill.
n En hver er þá okkar ábyrgð á fjöl­
skyldubölinu, sem mér er svo tíð­
rætt um? Ætlum við að skella allri
skuld af ógæfu fjölskyldunnar á
aðra? Er þetta virkilega allt öðrum
að kenna? Því fer fjarri. Sjálfur
ber ég þunga sök af því að hafa
valdið langvarandi ósætti innan
fjölskyldu Bryndísar. Bréfaskipti
mín við Guðrúnu Harðardóttur,
systurdóttur Bryndísar, þegar hún
var 17 ára, voru hvort tveggja með
öllu óviðeigandi og ámælisverð.
Á því hef ég beðist margfaldlega
afsökunar, bæði Guðrúnu sjálfa
og fjölskyldu hennar, sem og
opinberlega. Ég hef leitað eftir
fyrirgefningu, en án árangurs. Á
þessu máli ber ég einn ábyrgð –
og enginn annar.
n Seinni tíma ásakanir um áreitni
við Guðrúnu á barnsaldri eru hins
vegar tilhæfulausar með öllu. Það
mál var rannsakað í tvígang af
lögreglu og saksóknara, m.a. með
yfirheyrslum og vitnaleiðslum,
og vísað frá í bæði skiptin, enda
varð vitnum við komið. Öll gögn,
sem máli skipta, liggja fyrir og eru
öllum aðgengileg, m.a. á heima­
síðu minni (www.jbh.is).
n Hvers vegna er elstu dóttur okkar
svo mjög í nöp við foreldra sína,
eins og raun ber vitni? Hversu
margar eru þær fjölskyldur í okkar
litla samfélagi, sem eiga um sárt að
binda vegna geðrænna vandamála
einhvers í fjölskyldunni? Hversu
algengt er það ekki, að reiði og
hatur, sem af hlýst, beinist fyrst og
fremst að nánustu aðstandendum?
Þetta er kjarni málsins. Eftir að
hafa oftar en einu sinni orðið við
ákalli geðlækna um nauðungar­
vistun elstu dóttur okkar á geð­
Án dóms og laga
deild, snerist vinarþel og ástúð
dóttur til föður að lokum í hatur,
sem engu eirir, eins og frásagnir
hennar bera vott um. Nauðungar­
vistun er síðasta neyðarúrræði
geðlæknis. Á þessum tíma þurfti
að lögum heimild náins aðstand­
anda til að beita þessu neyðar­
úrræði. Dóttir okkar treysti mér
einum til þess og lét bóka það.
Þeir sem halda því fram, að ein­
hver svokallaður „valdamaður“
geti sigað lögreglu á varnarlausa
einstaklinga að geðþótta, vita
ekki hvað þeir eru að tala um.
Sem betur fer hefur þessari kvöð
nú verið létt af aðstandendum.
n Allar tilraunir til sátta, einnig
með milligöngu sálusorgara og
sérfræðinga, hafa engan árangur
borið. Þetta er nógu sár lífsreynsla
fyrir alla, sem hlut eiga að máli,
þótt ekki bætist við, að fjölmiðlar
vilji velta sér upp úr ógæfu ann­
arra með því að lepja upp ein­
hliða og óstaðfestan óhróður, að
óathuguðu máli. Það er satt að
segja hreinn níðingsskapur að
færa sér í nyt fjölskylduharmleik
eins og þann, sem við höfum mátt
búa við í áratugi, til þess að ræna
fólk mannorðinu, í skjóli þess að
vörnum verði vart við komið. Það
verður hvorki réttlætt með sann­
leiksást né réttlætiskennd. Það er
ekki rannsóknarblaðamennska.
Það er sorp­blaðamennska.
n Hvað er þá til ráða til að hnekkja
ósönnum og ærumeiðandi
aðdróttunum í fjölmiðlum?
Varðar það ekki við lög að bera
ósannar sakir á aðra? Hingað til
hefur það talist vera svo. Og til
þess eru dómstólar í réttarríki að
leiða sannleikann í ljós – útkljá
málin. En eins og áður sagði,
munum við Bryndís hvorki lög­
sækja veika dóttur okkar né þær
frændsystur Bryndísar, sem hlut
eiga að máli. Fremur kjósum við
að láta þetta yfir okkur ganga; og
bera harm okkar í hljóði að sinni.
n Ég vil líka taka það fram, að
ómerkilegan pólitískan skæting,
hvort heldur hann er framreiddur
af formanni Sambands sjálf­
stæðiskvenna eða af fyrrverandi
formanni Samfylkingarinnar,
virðum við ekki svars. Það hefur
ekki þótt vera neinum til vegs­
auka með okkar þjóð hingað til að
sparka í liggjandi fólk. Og að því
er varðar mína pólitísku arfleifð
uni ég því vel að vera að lokum
dæmdur af verkum mínum.
n Fyrst í stað fannst mér, að ég gæti
með engu móti setið þegjandi
undir öllum þessum ásökunum,
ásamt persónuníðinu, sem flæðir
yfir alla bakka á svokölluðum
samfélagsmiðlum. Við nánari
íhugun er niðurstaðan samt sú, að
í þessu eitraða andrúmslofti, þar
sem ósannar fullyrðingar og níð
hafa fengið að grassera athuga­
semdalaust dögum saman, sé það
til lítils annars en að skemmta
skrattanum. Ekki vegna þess að
þögn sé sama og samþykki; heldur
vegna hins, að málflutningur sem
byggir á staðreyndum, mun engin
áhrif hafa á óvildarmenn mína.
Við treystum því hins vegar, að
það fólk, sem þekkir okkur Bryn­
dísi persónulega af eigin reynslu,
sjái í gegnum moldviðrið.
n Að öllu þessu virtu, er það niður­
staða okkar Bryndísar, að sálar­
heill okkar umsetnu fjölskyldu
eigi að hafa forgang, umfram rétt­
arhöld í kastljósi fjölmiðla, að svo
stöddu. Heildstæð greinargerð,
þar sem öllum framkomnum
sakargiftum verði gerð verðug
skil, verður því að bíða betri tíma.
Því er ekki að neita, að mál af
þessu tagi vekja upp ýmsar áleitnar
spurningar, sem eru ekki á sviði
einkamála, heldur varða almanna­
heill. Getum við ekki lengur treyst
því, að hver maður teljist saklaus,
uns hann hefur verið sekur fund­
inn fyrir dómi? Skal hann samt
teljast sekur samkvæmt dómstóli
fjölmiðla, þótt sýknaður hafi verið
af réttum yfirvöldum að rannsókn
lokinni? Þetta er sjálfur tilvistar­
vandi okkar brothætta réttarríkis.
Á því berum við öll ábyrgð.
Jón Baldvin Hannibalsson segir tilraunir til sátta innan fjölskyldu sinnar engan árangur hafa borið. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Skal hann samt
teljast sekur sam-
kvæmt dómstóli fjölmiðla,
þótt sýknaður hafi verið af
réttum yfirvöldum að
rannsókn lokinni? Þetta er
sjálfur tilvistarvandi okkar
brothætta réttarríkis.
1 9 . J A N Ú A R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R12 F R É T T I R ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð