Hlynur - 15.02.1974, Síða 11

Stjórn SF/SIS á Akureyri (frá vinstri): Þórarinn Magnússon varaform., Björn Viggósson meðstj., Stefanía Einarsdóttir
tneðstj., Kristinn Amþórsson gjaldk., Ingólfur Olafsson form., Páll Júlíusson meðstj. og Jóhanna Tryggvadóttir ritari.
' Stjóm Starfsmannafélags samvinnufélaganna í A-IIúnavatnssýslu (frá vinstri): Ragnar 1. Tómasson, Grímur Gíslason
formaður, Sveinn Ellertsson, Hallbjörn Hjartarson og Ari G. Guðmundsson. Auk þeirra eru í varastjórn Sigmar Jónsson
°9 Sigurjón Valdimarsson.
starfi. Starfsmenn KEA og Sam-
bandsins á Akureyri eru nú um
tólfhundruð. Ég sá einhvers
staðar í blaði að Verkamanna-
félagið Eining á Akureyri hefði
atta starfsmenn á sinni skrif-
stofu. Þó eru félagar í því ekki
nema um 1600 ef ég man rétt.
Samvinnustarfsmenni'rnir tólf-
hundruð hafa engan starfs-
®ann. Gunnlaugur P. Kristins-
son félagsmálafulltrúi hjá KEA
hefur reynt að berja í mestu
brestina, en hann hefur nóg á
smni könnu, þar sem eru hinir
sexþúsund félagsmenn KEA.
Það veit enginn nema sá sem
reynir, hversu félagsmál eru
Wmafrek og mikið þolinmæðis-
'erk. Hinn merki samvinnubær,
Akureyri, á ekki að láta það líð-
ast að félagsvitund meðal starfs-
wanna sé útrýmt sökum tíma-,
ahuga- og framtaksleysis. Sam-
V1nnuhreyfingin hefur engin
efni á slíku, og ef hún telur sig
hafa það, þá hefur hún engin
efni á því að vera til að mínu
niati. Ekki fleiri orð um þetta,
aðeins athafnir.
Þessi helgi á Akureyri var ekki
sérlega uppskerurík í félagslegu
tilliti, en þó var mjög fróðlegt
að hitta þá menn, sem eru í
forsvari starfsmannafélaganna
og ræða málin. Það er kannski
megintilgangur ferðalags eins og
þessa, að sýna sig og sjá aðra,
skiptast á skoðunum, skapa per-
sónuleg kynni og kynnast kring-
umstæðum, sigrum og undan-
haldi. Það freistast margir til
þess að halda, að hægt sé að
stjórna heiminum á skrifstofu-
stól í Moskvu eða Washington
eða jafnvel í Reykjavík. Önnum
kafnir framkvæmdastjórar sam-
vinnufélaganna gleyma því held
ég á stundum í dagsins önn, að
til er fólk utan Reykjavíkur, og
það er þetta fólk, sem heldur
uppi samvinnuhreyfingunni á
íslandi í dag, og þetta fólk vill
sjá sína menn. Ég held að það
væri ráð, að á hverju ári ferð-
aðist einn af framkvæmda-
stjórum Sambandsins í einn
mánuð að minnsta kosti milli
kaupfélaganna úti á landi,
kynnti sér starfsemi þeirra,
ræddi við starfsfólk og héldi
fundi. Ég held að þetta mundi
meira að segja skila sér í pen-
ingum.
Svalbarðseyri
Áfram með ferðasöguna. Á
mánudeginum var fyrst ekið til
Svalbarðseyrar og heilsað uppá
Karl Gunnlaugsson, kaupfélags-
stjóra. Maður fékk það strax á
tilfinninguna, að kaupfélags-
skrifstofan á Svalbarðseyri
væri samsafnari flestra þeirra
mála, sem upp koma í þeirri
sveit. í litlu kaupfélögunum er
mannlífið vissulega nálægara og
persónulegra en þar sem stór-
veldin rikja. Ég var á sínum
tíma mikill fylgismaður þess aö
fækka kaupfélögum og var
Kaupfélag Svalbarðseyrar eitt af
þeim, sem þá hefði átt að skera.
Nú hefur mikill efi sest að þess-
ari skoðun. Gott kaupfélag er
ek.ki bara velreknar búðir, slát-
urhús og mjólkurbú. Gott kaup-
félag er líka samgróið mannlífi
síns bæjar og héraðs, hluti um-
hverfisins en ekki eitthvað ó-
persónulegt og framandi, jafn-
vel fráhrindandi og góður kaup-
félagsstjóii á jafnframt að vera
„Jón prímus“ sinnar byggðar.
Á Svalbarðseyri var erindum
LÍS vel tekið og því heitið, að
kaupfélagið skyldi ganga í lands-
sambandið fyrir hönd starfs-
fólks. Átti ég um þetta gott sam-
tal við Ásgeir Stefánsson, starfs-
mann kaupfélagsins.
Húsavík
Að lokinni viðkomu á Sval-
barðseyri var haldið áfram til
HLYNUR 11