Hlynur - 15.06.1995, Qupperneq 10

yrði ekki hættulaus ferð. En hann
kvaðst hafa vitað hvernig á stóð og
viljað reyna að hlaupa undir bagga;
kaupfélagið á Húsavík hefði verið
bjargarlaust og danska verslunin á
staðnum neitað félagsmönnum um
lífsnauðsynjar nema með afarkost-
um.
Hafís lá fyrir öllu Norður- og Aust-
urlandi, og þegar Miaca kom til
Seyðisfjarðar, leist skipshöfninni
ekki á blikuna. Hún neitaði að fara
lengra. Um síðir tókst Tönnes þó að
telja henni hughvarf, svo að ferð-
inni var haldið áfram.
Allt gekk að óskum nema hvað
Miaca miðaði hægt áfram og ferðin
virtist ætla að taka mun lengri tíma
en ráðgert hafði verið. Við Mel-
rakkasléttu varð skipið að sigla land-
megin við hafís sem stóð botn.
Að morgni laugardags fyrir pálma-
sunnudag, sem var 2. apríl, birti
heldur en ekki í hugum margra Hús-
víkinga, þótt dimmt væri í lofti. Sést
hafði til ferðar vetrarskipsins, og síð-
ar lagðist það á Víkinni grunnt fram
undan Naustagili.
Sambland af sigurgleði og fegin-
leika braust út meðal kaupfélags-
manna. Benedikt á Auðnum lýsti
viðbrögðum fólksins svo að sumir
hafi verið „ærir af gleði". „Ég hef
aldrei séð jafnmikla og almenna
gleði eins og við þessa skipskomu",
sagði hann.
Það var ekki að undra, því að
vissulega var ástæða til að fagna. Fé-
lagsmenn voru búnir að þreyja þorr-
ann og góuna við lítinn kost - milli
vonar og ótta.
Nú höfðu vonir þeirra ræst, og
þungu fargi kveljandi óvissu var af
þeim létt.
* Hættuleg uppskipun
Þegar þennan eftirminnilega laugar-
dag hófst uppskipun úr Miaca, og
samtímis sendi Jakob Hálfdanarson
hraðboða fram um sveitir til að flytja
gleðitíðindin.
En uppskipunin gekk ekki þrauta-
laust.
Á pálmasunnudag brast á norð-
austan stórhríð, svo að erfitt reynd-
ist að vinna við lausabryggjur og
önnur frumstæð uppskipunartæki.
Tönnes skipstjóri færði þó skipið
nær landi eins og framast var unnt.
Unnið var óslitið nótt og dag við
uppskipunina, því að óttast var að
ísinn mundi þá og þegar granda
skipinu þar sem það lá.
Stormur var á með fjórtán stiga
gaddi - og fór nú að leiða öldu inn á
höfnina.
Þeir sem unnu við uppskipunina
þurftu að bera níðþunga vörusekk-
ina gegnum brimlöðrið.
í hvert skipti, sem þeir komu til
skipsins, voru klæði þeirra orðin
beingödduð, og varð því að láta þá
fara niður í vélarrúmið til að þíða
þau, áður en þeir legðu upp í næstu
ferð.
En allt komst í land.
Og Jakob Hálfdanarson heyrðist
segja - eins og við sjálfan sig:
„Blessaður maturinn, bölvað
brimið!"
* Á elleftu stundu
Seint að kvöldi pálmasunnudags lauk
uppskipun án þess að teljandi óhöpp
yrðu. Jakob kól að vísu nokkuð á
höndum og andliti - en gerði lítið úr.
Og fögnuðurinn yfir unnum sigri
dró sviðann úr kalsárunum næstu
daga, þegar hann hafði komið varn-
ingnum fyrir í nýreistri geymslu
kaupfélagsins og tók að úthluta mat-
björginni til félagsmanna.
Að morgni mánudags var Miaca
sigld á brott, og Húsavíkurhöfn orð-
in auð á ný.
Hún var það þó ekki lengi.
Skammt undan beið heill floti al-
búinn þess að sigla hraðbyri upp að
norðurströnd íslands. Það var sá
floti sem séra Matthías Jochumsson
hefur lýst svo eftirminnilega:
Silfurfloti sendur oss að kvelja,
situr í stafni kerling Helja
hungurdiskum hendandi yfir gráð.
Hann lagðist upp að landi fáum
dögum síðar og fyllti hverja vík.
Hinu happasæla vetrarskipi hafði
tekist að skjóta „landsins forna
fjanda" ref fyrir rass - á elleftu
stundu.
* Langar sleðalestir
Alla páskavikuna streymdu menn
ofan úr sveitunum til Húsavíkur að
draga sér björg í bú.
Sleðalestir hlaðnar kornvörum og
fleiri nauðsynjum gengu stöðugt frá
Húsavík fram til dala.
Laugardaginn fyrir páska lögðu
nítján sleðar úr Mývatnssveit í einni
lest úr Reykjahverfi upp yfir Hóla-
sand.
Slíkt hafði aldrei áður gerst.
Með komu vetrarskipsins styrkti
Kaupfélag Þingeyinga stöðu sína svo
að um munaði, bæði efnahagslega
og siðferðilega. Selstöðuverslunin
danska bar ekki sitt barr eftir þetta.
Hún var á stöðugu undanhaldi, uns
hún lagðist niður með öllu.
• Hlynur