Mosfellingur - 19.12.2019, Blaðsíða 31

sko ekki vera með einhverjum óþroskuðum
dreng,“ segir Anna og skellir upp úr.
„Ég samþykkti að hitta hann og sé ekki
eftir því, ég kolféll fyrir þessum glaðværa
og umhyggjusama orkubolta.“
Lifum enn á minningunum
„Fyrstu fimm árin okkar saman var nóg
að gera, ég fór í sálfræðinám, við eignuð-
umst þrjú börn, giftum okkur og byggðum
okkur einbýlishús. Það hefur aldrei verið
lognmolla í kringum okkur svo manni
leiðist aldrei þótt það hafi stundum tekið á
að hafa svona mikið fyrir stafni.
Við fluttum í Mosfellsbæ 2007 og gætum
ekki hugsað okkur betri stað til að búa á.
Árið 2010 fluttum við til Danmerkur og
bjuggum þar í eitt ár þar sem ég fór í nám í
klínískri sálfræði. Elli minn var heimavinn-
andi húsfaðir á meðan og stóð sig vel, það
var loksins allt í röð og reglu á heimilinu.
Þetta ár var yndislegt í alla staði og við lif-
um enn á minningunum. Eftir að heim var
komið fór ég í starfsnám á Reykjalundi sem
var mjög lærdómsríkt.“
Ýmsir þættir voru ekki athugaðir
„Árið 2013 hóf ég störf á sálfræðistofu í
Skeifunni. Ég var ófrísk á þessum tíma og
við fjölskyldan biðum spennt eftir nýja fjöl-
skyldumeðlimnum sem átti að fæðast þetta
sama ár en von var á lítilli stúlku.
Í fæðingunni eða eftir 42 vikna með-
göngu kom í ljós að dóttir okkar var and-
vana. Þetta var mikið reiðarslag þar sem
ég hafði oft beðið um ítarlegri athugun á
meðgöngunni því ég var farin að léttast í
lok hennar og eins voru ýmsir aðrir þættir
ekki athugaðir.
Í krufningu kom í ljós að hún hefði látist
12-24 klukkustundum fyrir fæðinguna
vegna vanstarfsemi fylgjunnar, en dóttir
okkar var alveg heilbrigð.
Við kærðum ljósmóðurina til Landlæknis
sem fékk áminningu um vanrækslu í starfi.
Einnig voru nokkrir starfsferlar skerptir er
varða umsjón með konum eldri en 40 ára.“
Náðum illa að stilla strengi okkar
„Þegar við vorum að reyna að vinna úr
sorginni vegna dóttur okkar varð ég ólétt
og var það mikið lán. Við hjónin vorum
búin að eiga erfitt tímabil, náðum illa að
stilla strengi okkar saman enda upplifðum
við sorgina á gjörólíkan hátt. Sem betur
fer fengum við aðstoð og gátum unnið vel
úr því sem er ekki sjálfgefið því meirihluti
para sem missa barn slíta samvistum.
Móðurhlutverkið er eitthvað sem mér
hefur fundist svo verðmætt. Það er ekki
sjálfgefið að eignast börn og því lít ég
alltaf á okkur sem múltí milljónera að
eiga fimm börn. Móðurhlutverkið er
eitt fallegasta og besta hlutverk sem
ég hef tekið að mér en jafnframt það
erfiðasta. Það er krefjandi en um leið
svo gefandi og gott.“
Leikur sér með ímyndunaraflið
Ég spyr Önnu út í sorgina. „Ég er
ekki hrædd við sorgina, hún er fyrir
mér ást og söknuður til þeirra sem ég
elska eins og dóttur minnar og föð-
ur. Ég hugsa um sorgina eins og gest
sem kemur í heimsókn. Ég finn á lík-
ama mínum þegar hún kemur því ég verð
orkulaus, döpur og á erfitt með samskipti
en ég tek á móti henni með væntumþykju
og kærleika.
Til að lifa betur með sorginni hef ég leik-
ið mér með ímyndunaraflið. Ég hef ákveðið
að ýmislegt í náttúrunni eins og vindurinn
og sólargeislar séu kossar og kveðja frá
dóttur minni. Ég hef fundið sterkt fyrir því
að þegar sólin skín á mig þá ímynda ég mér
að elskuleg dóttir mín sé að faðma mig eins
og ungbörn gera, alveg upp við hálsakotið
og ég get fundið hlýjuna. Svona stundir láta
mér líða vel, þetta er mín leið til að halda
áfram með lífið.“
Fleiri áföll dundu yfir
Síðustu sex ár hafa verið fjölskyldunni
ansi erfið en fleiri áföll hafa dunið yfir. Fað-
ir Önnu greindist með MND sjúkdóminn
daginn fyrir jarðarför Mörtu Marínar. Hann
lést árið 2015.
Annað skelfilegt slys varð innan fjöl-
skyldunnar er ungur maður lést 2016 og svo
greindist móðir Önnu með mergæxli árið
2017 og hefur tíminn síðan þá verið henni
ansi erfiður en hún er þó á uppleið. Önnur
erfið áföll hafa komið upp sem einnig hafa
tekið sinn toll.
„Við höfum verið ótrúlega heppin með
stuðningsnet,“ segir Anna. „Við höfum
fengið mikla aðstoð frá fjölskyldum okkar,
vinum, nágrönnum og skólaumhverfinu.
Það er verðmætt að fá svona hjálp þegar
maður missir alla getu til að sinna sér og
öðrum eins og þegar dóttir okkar lést, fyrir
það erum við óendanleg þakklát.“
Naut þess að miðla góðum ráðum
„Ég skellti mér í sérfræðinám í hugrænni
atferlismeðferð sem var tveggja ára nám
með starfi. Ég var með mikið af fyrirlestrum
fyrir ýmsa aldurshópa og um ýmis málefni.
Ég naut mín í vinnunni við að miðla góðum
ráðum um vellíðan fólks og fór því hægt og
rólega að vinna meira við það, sem gaf mér
mikið.
Ég starfa nú sem sálfræðingur og hóp-
tímaþjálfari hjá Heilsuborg en svo hef ég
einnig verið að taka að mér heilsuferðir til
Ungverjalands. Þar fer ég með hóp kvenna
í vikuferð á heilsuhótel þar sem fram fer
dagleg dagskrá.“
Hægara sagt en gert að vera heima
Árið 2017 lenti Anna á vegg, eins og sagt
er, en hún var hætt að geta gengið vegna
verkja. Hún var búin að finna fyrir streitu-
einkennum í þó nokkurn tíma en hafði
hunsað þau.
Veikindi hennar stafa af áfallastreitu
og krónískum verkjum en í ljós komu
útbunganir í mjóbaki og hálsliðum sem
valda taugaverkjum í útlimum. Hún ákvað
að minnka starfshlutfall sitt niður í 50% en
það var hægara sagt en gert. Þá fór hugur
hennar á fullt og hún átti erfitt með að vera
heima og hvílast. Það tók hana hálft ár að
venjast nýjum aðstæðum en til þess notaði
hún ýmsar leiðir.
Nýr dagur ber með sér nýja von
„Þegar ég horfi til baka yfir ævina þótt ég
sé ekki háöldruð þá sé ég að ég hef verið
virkilega heppin í lífinu. Ég hef verið lán-
söm með heilsu mína, fjölskylduna, engin
alvarleg áföll eða sjúkdómar og fyrir það
get ég verið þakklát. Að fá að mæta erfiðum
áföllum svona seint á ævinni þegar maður
er kominn með meiri þroska til að takast á
við krefjandi verkefni er lán í sjálfu sér.
Ég er nú í fullu starfi við að hlúa að lík-
amlegri og andlegri heilsu minni ásamt því
að sinna heimili og börnum. Sú uppbygg-
ing heldur að sjálfsögðu áfram út ævina.
Í gegnum veikindi mín og við að minnka
vinnuna hef ég einnig fengið tækifæri til
að endurskoða gildi mín og lífsviðhorf. Ég
hef alltaf átt auðvelt með að vera jákvæð og
bjartsýn og það hjálpar til í svona ferli. Ég
hef alltaf notað hreyfingu til að vinna með
líðan mína en nú þarf ég að draga úr henni
og auka uppbyggingu á andlegu hliðinni.
Ég er búin að sættast við stöðu mína
því ég finn að bataferlið er að virka þótt
það sé á hraða snigilsins. Ég hef lært
það af foreldrum mínum að mæta því
sem upp á kemur í lífinu sem verkefni
sem þurfi að takast á við og það hjálp-
ar mér að hugsa þannig. Móðir mín
kenndi mér að taka einn dag í einu og
gera sitt besta miðað við aðstæður. Nýr
dagur ber svo með sér nýja von.
Það sem hefur líka hjálpað mikið í
gegnum þessi erfiðu verkefni síðastlið-
in ár eru börnin okkar, þau hjálpa okk-
ur að vera þakklát með hversdagslega
hluti í gegnum barnslega gleði þeirra í
einfaldleikanum. Við erum lánsöm með
drengina okkar, þeir eru hjálpsamir, um-
hyggjusamir og hafa verið ótrúlega dug-
legir í gegnum þessi síðustu ár þótt mikið
hafi verið á þá lagt.“
Ætlar að njóta jólanna
„Í fyrsta sinn í sex ár hlakka ég til
jólanna. Áður en við misstum dóttur
okkar átti ég svo auðvelt með að gleðjast
yfir jólunum og öllu sem þeim fylgdi. En
síðustu ár hafa jólin verið erfiður tími
þar sem söknuðurinn hefur tekið yfir. En
maður lærir að lifa með þessari erfiðu
reynslu, sýna sér skilning og þetta tekur
allt sinn tíma.
Mér þætti vænt um að fá að nota tæki-
færið og óska öllum Mosfellingum gleði-
legra jóla og farsældar á komandi ári.“
Mosfellingurinn Anna Sigurðardóttir - 31
HIN HLIÐIN
Bókin á náttborðinu? Sakamálasagan
Feilspor eftir Mariu Adolfsson.
Við hvaða aðstæður færðu gæsahúð?
Þegar ég sé fallegan dans eða hlusta á
fallegt lag.
Hvað gleður þig mest? Börnin mín,
að samgleðjast þeim í velgengni og
barnslegri kátínu og gleði er yndisleg
tilfinning.
Hvaða litur lýsir þér best? Rauður.
Hvað drífur þig áfram? Gleði og ástríða
fyrir því sem ég er að gera hverju sinni.
Hvað er fegurð? „Beauty lies in the
eyes of the beholder“ eða fegurðin býr í
augum þess er skynjar hana.
Hvert er neyðarlegasta atvik sem
þú hefur lent í? Ég er alltaf að lenda í
einhverju en eitt sinn var ég að halda fyr-
irlestur um streitu og allt í einu mundi ég
ekkert hvað ég var að tala um. Ég áttaði
mig að lokum og sagði svo að nú fengju
þau bæði fyrirlestur og sýnikennslu
um efnið og þá hlógu allir.
Að fá að mæta erfiðum
áföllum svona seint á
ævinni, þegar maður er kominn
með meiri þroska til að takast
á við krefjandi verkefni, er lán
í sjálfu sér.
vinkonur í ungverjalandilítill lestrarhestur
í þórsmörk maístjarnan marta marín
fitness drottning