Morgunblaðið - 22.10.2019, Side 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. OKTÓBER 2019
✝ EyglóIndriðadóttir
fæddist hinn 14.
ágúst 1939 í Torf-
unesi, Ljósavatns-
hreppi í Suður--
Þingeyjasýslu.
Hún lést á Landa-
koti þriðjudaginn
8. október 2019.
Foreldrar Ey-
glóar voru Indriði
Kristbjörn Vil-
hjálmsson bóndi, f. 16. janúar
1909, d. 3. maí 1978, og Að-
alheiður Jóhannesdóttir hús-
móðir, f 7. júlí 1906, d. 13 júlí
1997. Eygló var tvíburi en
systir hennar hét Bjarndís
Eygló og lést hún 26. janúar
1999.
Bernskuárin var Eygló
ásamt fjölskyldu sinni á
Torfunesi í Ljósavatnshreppi
í Suður-Þingeyjarsýslu. Að
loknu hefðbundnu skyldu-
námi fór Eygló að vinna á
sjúkrahúsinu á Húsavík, hún
fór síðan til Akureyrar og
vann þar á sjúkrahúsinu og
endaði svo sinn
starfsferil hjá Út-
gerðarfélagi Ak-
ureyringa.
Árið 1960 gift-
ist hún Reyni Frí-
mannssyni, f. 17.
janúar 1937, d.
11. júlí 2010. Dæt-
ur þeirra eru: 1)
Ásdís, gift Alberti
Einarssyni, og
eru synir þeirra
Aron Kristbjörn, sambýlis-
kona Guðrún María Ómars-
dóttir, börn þeirra eru Bald-
ur Darri og Saga, og Dagur
Ingi, sambýliskona Rakel Ósk
Þorsteinsdóttir. 2) Heiða
Björk, sambýlismaður Snæ-
björn Rafnsson og eiga þau
Ísold Eygló og Kára Rafn.
Eygló og Reynir bjuggu
lengst af á Akureyri eða þar
til árið 2007 að þau fluttu til
Hafnarfjarðar.
Útför Eyglóar fór fram
hinn 16. október frá kapell-
unni í Hafnarfirði í kyrrþey
að ósk hennar.
Nú er komið að kveðjustund
elsku mamma. Það var á fallegu
haustkvöldi sem þú kvaddir
þennan heim. Ég veit að þú ert
hvíldinni fegin, þetta var orðið
svo erfitt fyrir þig því alzheim-
ersjúkdómurinn var kominn á
lokastig.
Þrátt fyrir að um hugann
streymi fullt af fallegum og dýr-
mætum minningum er erfitt að
koma þeim í orð. Traust, hlý, um-
hyggjusöm, heiðarleg, dugleg,
samviskusöm, góður hlustandi
og vinur vina sinna eru mann-
kostir sem koma upp í hugann
þegar ég hugsa til þín, elsku
mamma. Þú barst ætíð mikla um-
hyggju fyrir velferð annarra,
alltaf til staðar og studdir okkur
systur í okkar tilveru. Þú sýndir
hlýju þína og væntumþykju með
smáum og stórum verkum sem
alltaf voru sjálfsögð af þinni
hálfu. Þú varst mikill náttúru-
unnandi og dýravinur og áttir
bæði hund og kött sem voru þér
hugleikin. Barnabörnum og síðar
langömmubörnum sýndir þú
mikla ást og voru þau þér afskap-
lega kær og áttu stóran stað í
hjarta þínu. Þú varst ákaflega
stolt af þeim og fylgdist vel með
þeim, símtölin þegar þau voru
veik, hvernig gekk í prófum og að
alltaf væri nóg til að borða sem
þeim fannst gott, þetta er bara
örlítið brot af allri þeirri um-
hyggju sem þú hafðir að gefa.
Þegar langömmubörnin voru
komin skipti miklu máli að rauð
epli og íspinnar væru til í ís-
skápnum. Kærleikur þinn og
hlýja eru þeim dýrmæt minning
sem þau eiga í hjarta sínu.
Þegar ég horfi til baka er
margs að minnast. Ferðirnar í
Torfunes, bernskustöðvar þínar,
þegar ég var lítil stelpa, ferðalög
okkar um landið, samverustund-
ir á æskuheimilinu þegar ég kom
með fjölskylduna um páska til að
fara á skíði, jólin og á sumrin þar
sem umhyggja þín og kærleikur
tók ávallt á móti okkur. Ekki má
gleyma að minnast á veisluborðið
sem ávallt beið okkar og uppbúið
rúm og allt hitt. Dýrmætu stund-
irnar sem við àttum í Háabergi
og í sumarbústað okkar, þessar
minningar eru okkur kærar. Þú
varst kletturinn í fjölskyldunni,
svo hlý og umhyggjusöm móðir,
tengdamóðir, amma og
langamma.
Elsku besta mamma, ég kveð
þig með söknuði en um leið með
þakklæti fyrir allt og ég trúi því
að einhvern daginn hittumst við
aftur, þá fæ ég að faðma þig og
knúsa.
himna stjörnur á hvolfi
glitrandi skærar á himnum skinu
mín glöð upp til himna horfir
skærasta stjarna til mín brosir
(Mirra 1982)
Ég vil þakka starfsfólki á deild
L4 Landakoti innilega fyrir ein-
staka hlýju, kærleika og góða
umönnun í veikindum móður
minnar.
Hvíl í friði. Þín dóttir,
Ásdís Reynisdóttir.
Elsku mamma mín, nú er kom-
ið að leiðarlokum hjá þér, sorgin
flæðir um hjarta mitt, sorgin sem
dregur úr mér allan mátt, gerir
mig vanmáttuga, orðvana og
hrygga. En nú veit ég að hvíldin
er loksins þín, efst í huga mér er
þakklæti fyrir allar þær samveru-
stundir sem við áttum. Við fylgd-
umst að í gegnum þann ólgusjó
sem alzheimersjúkdómurinn er
þar til yfir lauk, en sjúkdómurinn
ert ekki þú, í mínum huga ert þú
elsku mamma mín, kletturinn
minn og ljósið sem lýsir mér leið.
Ég sakna þín meira en orð fá
lýst, en um leið veit ég að þú ert
komin á friðsælan stað þar sem þú
ert umkringd nánum ástvinum
sem hafa kvatt okkur, ásamt öll-
um rósunum og ferfætlingunum
þínum.
Ást þín til okkar endurspeglað-
ist í einlægri umhyggjusemi, ást
þín var skilyrðislaus og tær, ást
þín var styrkur og hlýja gagnvart
þínum nánustu. Þér var ávallt um-
hugað um okkur, að við værum
örugg í lífsins skóla. Innlifun þín
og samkennd í því sem við vorum
að upplifa var líka þín upplifun,
hvernig barnabörnum liði og
gengi, hvernig okkur Snæja gengi
að byggja upp nýja heimilið okk-
ar. Alltaf varst þú fegnust þegar
fólkið þitt var komið aftur heim
eftir ferðalög, vitandi til þess að
við værum komin i öruggt skjól.
Nærgætni þín í orðum og gjörð-
um var þitt leiðarljós i gegnum líf-
ið.
Umhyggja þín … þegar ég sem
lítil stelpuhnáta kom fram
snemma morguns, með stírurnar í
augunum og svolítið kalt, þá beið
mín ávallt volg mjólk með kakó-
malti ásamt ristuðu brauði, kær-
komin hlýja inn í daginn. Um-
hyggja þín … þegar á
framhaldsskólaár var komið, þá
varstu vön að koma fram um
miðja nótt, undan hlýrri sænginni,
til að spjalla við mig, hlusta á mig
tala um skólann, vinina eða ást-
arsorg, allt það sem mér lá á
hjarta gat ég talað um við þig.
Umhyggja þín … þegar ég var
orðin fullorðin og kom norður yfir
heiðar með fjölskylduna mína,
ferðalúin og svöng, þá beið okkar
ávallt smurt brauð og uppbúin
rúm sem ljúft var að kúra í og
finnast ég vera komin heim. Ást
þín og umhyggja endurspeglaðist
í gjörðum þínum og hugsun.
Hvíl í friði elsku mamma, minn-
ing þín er ljós í hjörtum okkar
Þín dóttir,
Heiða Björk.
Elsku amma, núna er komið að
lokum hjá okkur í bili. Það eru
margar minningar sem koma upp
í hugann.
Mér eru mjög minnisstæð öll
sumrin sem ég eyddi á Akureyri
með ykkur. Allir páskarnir sem
við vorum á skíðum og þið hugs-
uðuð svo vel um okkur. Það var
alltaf uppbúið rúm fyrir mig í
sjónvarpsholunni. Og seinna líka
fyrir Guðrúnu Maríu þegar hún
kom með.
Ég er ótrúlega þakklátur fyrir
allar stundirnar sem þú áttir með
okkur og langömmubörnunum
þínum. Ég er sérstaklega þakk-
látur fyrir árin þrjú sem við vor-
um nágrannar og þú heimsóttir
okkur svo oft, til dæmis á leið
þinni upp í kirkjugarð að vökva
blómin á leiðinu hans afa. Það var
svo gott og auðvelt að fá þig í
heimsókn. Þú hafðir svo þægilega
nærveru og umhyggjan fyrir fólk-
inu þínu var mikil. Þú fannst líka
alltaf eitthvað til að hrósa þegar
þú komst í heimsókn. Sama
hversu mikið drasl var hjá okkur!
Þessi nærvera hafði ótrúlega
góð áhrif á langömmubörnin þín.
Baldur Darri var rétt rúmlega
tveggja ára þegar hann var byrj-
aður að rata heim til þín. Hann tók
oft á rás niður götuna labbandi
eða á þríhjóli með stefnuna á
blokkina þína, kyrjandi „amma
Eygló, amma Eygló“. Þetta var
upphafið að mörgum heimsóknum
hjá okkur.
Ekki skemmdi fyrir að það var
alltaf til rautt epli og ís fyrir lang-
ömmubörnin. Og auðvitað kisa til
að klappa og sjóræningjaskip til
að leika með.
Aron og fjölskylda.
„Sjá þessi augu“ man ég að þú
sagðir í sumar um hana nöfnu
þína þegar hún horfði á frænku
sína með stóru forvitnu augunum.
Það er sagt að börn skynji margt
og ég held að hún hafi séð hversu
góð kona þú varst, elsku Didda
mín. Ef nafna þín gæti horft til
baka með augunum sínum veit ég
að hún gæti séð það sama og ég sé
þegar ég rifja upp góðar minning-
ar. Hún gæti séð það sem nú kall-
ar fram þakklæti, kærleika og
virðingu. Hún gæti séð konuna
sem alltaf var til staðar fyrir fólkið
sitt. Á hugann leita ýmsar minn-
ingar, meðal annars heyri ég
„farðu nú út í búð Reynsi minn og
keyptu pítsu og franskar fyrir
stelpurnar“. Það brást ekki að
þegar komið var í Álfabyggðina
eftir langt ferðalag norður var
passað upp á að gefa ferðalöng-
unum gott að borða. Það rifjast
upp eftirvæntingin fyrir gjöfunum
sem komu að norðan fyrir jól. Þú
hefur markað þín spor og hefur
Baldur oft talað um Diddu frænku
og viljað skoða myndir af þér. Ilm-
ur af bleikum rósum kemur upp í
hugann en fallegu rósirnar þínar
voru dæmigerður afrakstur þess
að rækta garðinn sinn og hlúa að
honum eins og þú hlúðir að fólkinu
þínu. Það sést vel á dætrum ykkar
því Ásdís og Heiða og allt þitt fólk
er vandað. Við erum ekki stór fjöl-
skylda en böndin eru sterk. Það
sást langar leiðir hversu mikið
sómafólk þið Reynir voruð. Allt
var í röð og reglu og snyrti-
mennskan með eindæmum. Þú
varst harðdugleg, vannst líkam-
lega erfitt starf og sinntir því vel
sem og heimilinu. Svipbrigði
koma líka upp í hugann. Þú varst
svipsterk og glettin. Það er auð-
velt að kalla fram svipbrigði þín
og rifja upp hversu stutt var í
grallaralegt brosið. Það var ynd-
islegt að upplifa í sumar að þrátt
fyrir að heilsan væri farin að gefa
eftir voru svipbrigðin á sínum
stað. Ég man eftir fallega brosinu
sem þú gafst nöfnu þinni og hve
yndislegt var að sjá andlit þitt
ljóma á móti stóru forvitnu aug-
unum. Einnig rifjast upp minning-
ar af því að koma til þín í kaffi á
Lækjargötuna, eiga gott spjall og
góðu samtölin í síma. Símtölin
sem komu eins og fastur punktur
á jólum, um áramót og á afmælum
eru dæmigerð fyrir ræktarsemi
og góðmennsku þína. Þau sköp-
uðu ákveðið öryggi. Þú hafðir ein-
lægan áhuga á því sem við vorum
að gera og vildir vera inni í mál-
unum. Eftir að mamma dó tókstu
okkur systurnar undir arminn.
Það er skrýtin og erfið tilhugsun
að horfa í kringum sig og skoða
veröldina án Diddu frænku. Það
er eins og veröld án burðarstólpa.
Ég hugga mig við það að sam-
bandið heldur áfram í gegnum all-
ar þær góðu minningar sem ég á
um einstaka konu. Þannig munu
stóru forvitnu augun nöfnu þinnar
og hinn spuruli Baldur geta séð og
lært um allt það fallega sem ég sé
þegar ég horfi á lífshlaup þitt og
rifja upp minningarnar.
Elsku Didda, nú er komið að
leiðarlokum að sinni. Ég vil
þakka þér fyrir allt. Ég er þess
fullviss að englarnir okkar tóku
vel á móti þér. Minningin um
Eygló, dóttur Indriða og Aðal-
heiðar, mun veita birtu og yl um
ókomna tíð. Elsku Ásdís, Heiða,
fjölskyldur og aðrir ættingjar og
vinir. Megi Guð veita ykkur styrk
á erfiðum tímum.
Kristbjörg Þórisdóttir.
Eitt af því erfiðasta sem ég
tekst á við er að skrifa minning-
arorð um ástvini sem kallaðir
hafa verið til æðri verka. Það að
kveðja í hinsta sinn er svo ein-
staklega sárt, rifja upp minning-
ar, samveru og samskipti sem
munu ekki eiga sér stað oftar, að
minnsta kosti ekki í því formi sem
við erum vön og tökum oftar en
ekki sem sjálfsögðum hlut. Lífið
er ekki sjálfsagt og það að eiga
einstaklinga eins og þig elsku
frænka í lífi sínu er svo dýrmætt.
Kveðjustundin sem kemur á ein-
hverjum punkti er síðan sárari en
tárum tekur. Eðli lífsins en sárt
eigi að síður.
Ég á svo ótal margar góðar
minningar sem rifjast upp á þess-
ari stundu. Hugurinn leitar mikið
aftur í barnæsku mína er ég
dvaldi löngum stundum og oft
heilu sumrin í Álfabyggðinni hjá
ykkur Reyni. Þið tókuð mig eig-
inlega að ykkur og frá þeim tíma-
bilum á ég svo ótalmargar
skemmtilegar og dýrmætar
minningar. Fyrir þær stundir
verð ég ævinlega þakklát. Við
Heiða áttum svo dásamlegan
tíma saman, brölluðum eitt og
annað, svo sem að sulla heilu dag-
ana í gosbrunnunum í Lystigarð-
inum á Akureyri eða svamla í
sundlauginni. Alltaf gættirðu
þess að við færum vel nestaðar af
stað, oftar en ekki með snúð og
kókómjólk í nestispokanum. Alla
tíð, hvort sem ég dvaldi hjá ykkur
á sumrin eða kom í heimsókn eftir
að ég komst til vits og ára, tókuð
þið ætíð svo vel á móti mér og
mínum. Þegar í Álfabyggðina var
komið beið alltaf hlaðið borð af
ýmsum kræsingum og hlýr faðm-
ur þinn og blítt innilegt bros þitt
tók á móti. Það var alltaf jafngott
að koma til þín. Sama átti við eftir
að þið fluttust í Hafnarfjörðinn,
alltaf var jafnvel tekið á móti með
brosi og hlýjum faðmi. Þér var
mjög umhugað um allt þitt fólk og
sinntir öllum af kostgæfni. Eftir
að mamma lést tókstu okkur syst-
ur að þér og ef of langt leið milli
heimsókna hringdir þú til að
heyra hvernig við hefðum það og
hvort ekki væri allt í sóma hjá öll-
um. Ræktarsemi þín var einstök.
Dugnaðarforkur varstu mikill
og þið mamma áttuð það sameig-
inlegt að engin verk voru ykkur
ofviða, þið brettuð bara upp erm-
arnar og genguð í þau. Hvöttuð
okkur svo til að gera hið sama.
Hjá þér var ætíð allt í skipulagi og
snyrtimennskan einstök. Blóma-
og garðrækt var þér og Reyni
mikil unun og bar fallegi garður-
inn ykkar og ilmandi gróðurhúsið
þess sannarlega merki. Dýravin-
ur varstu einnig mikill og fallega
sérlundaða kisan þín var þér afar
dýrmæt síðustu árin. Alltaf færð-
irðu mér fréttir af kisu í símtöl-
unum okkar eða heimsóknum
þessi síðustu ár ásamt fréttum af
Heiðu og Ásdísi og þeirra fjöl-
skyldum enda varstu með ein-
dæmum stolt af öllu þínu fólki. Þú
varst mér afar dýrmæt. Fyrir
kynni okkar, ræktarsemi þína og
alúð er ég afar þakklát elsku
Didda mín.
Elsku Ásdís, Heiða og fjöl-
skyldur. Ykkur votta ég mína
dýpstu samúð. Megi Guð veita
ykkur styrk. Minning um ein-
staka konu lifir áfram í hjörtum
okkar allra.
Steinunn Þórisdóttir.
Arnfríður Eygló
Indriðadóttir
HINSTA KVEÐJA
Ljóðið til ömmu
Eygló er það nafn sem ég ber frá
þér
Eygló mun ég bera með stolti hér
Eygló merkir sól eða ham-
ingjuljómi
sú merking fer þér eins og sumar
og angan af blómi
Kjötsúpa, umhyggja og ást, minn-
ir mig á þig
ég mun sjá þig aftur, er ég kem á
mitt lokastig.
Þín
Ísold Eygló.
Innilegar þakkir fyrir veitta samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar okkar elskulega
eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
ORRA HRAFNKELSSONAR
húsasmíðameistara.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Hjúkrunarheimilisins Dyngju,
Egilsstöðum, fyrir frábæra umönnun og hlýtt viðmót.
Valgerður Valdimarsdóttir
Árdís Dögg Orradóttir Finnbogi Gunnlaugsson
Berglind Orradóttir Jóhann Þórsson
Sóley Orradóttir Pétur Wilhelm Jónasson
Þröstur Orrason Elín Ingibjörg Kristófersdóttir
Fjóla Orradóttir Viðar Benjamínsson
og barnabörn
Okkar ástkæri
EGILL MÁR GUÐMUNDSSON
arkitekt,
sem lést fimmtudaginn 10. október, verður
jarðsunginn frá Hallgrímskirkju 25. október
klukkan 13.
Vigdís Magnúsdóttir
Tanja Vigdisdottir
Arnar Óskar Egilsson Bianca Tiantian Zhang
Páll Skírnir Magnússon
Guðmundur Logi Arnarsson
Eiginmaður minn og bróðir okkar,
SNORRI ÞORSTEINN PÁLSSON
frá Dagverðartungu,
Fjólugötu 13,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri 13. október.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 24. október klukkan 13.30.
Nittaya Nonghee
Gylfi, Ragna, Gísli og Snjólaug Pálsbörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
MAGNEA KATRÍN ÞÓRÐARDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
7. október. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bragi Ásbjörnsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar