Morgunblaðið - 28.10.2019, Page 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. OKTÓBER 2019
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
REYNIR GUÐBJARTSSON,
Barmahlíð, Reykhólum,
lést 17. október á dvalarheimilinu
Barmahlíð, Reykhólum.
Jarðsett verður í Staðarhólskirkju laugardaginn 2. nóvember
klukkan 13.
Helga Björg Sigurðardóttir
Úlfar Reynisson Svanborg Einarsdóttir
Sigurður Reynisson
Þröstur Reynisson
Hugrún Reynisdóttir Guðmundur Gunnarsson
Bjarki Reynisson Þórunn Þórðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
✝ Sigurrós Guð-björg Eyjólfs-
dóttir fæddist í
Reykjavík 23.
ágúst 1922. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Droplaugar-
stöðum 15. októ-
ber 2019.
Foreldrar
hennar voru hjón-
in Herdís Sigurð-
ardóttir, sem fædd var 1897 í
Reykjavík, og Eyjólfur Guð-
brandsson, fæddur 1892, ætt-
aður úr Ólafsvík. Þau eign-
uðust þrjár dætur, Málfríði
Laufeyju, sem nú er látin,
fædda 1918; Sigurrós 1922 og
Sigríði 1927. Þær ólust upp á
Grímsstaðaholtinu í Vesturbæ
Reykjavíkur. Ekki var um
mikla skólagöngu að ræða
hjá þeim systrum, fremur en
hjá mörgu alþýðufólki á þeim
árum, en þær þóttu vel gefn-
ar, hæfileikaríkar og glæsi-
legar stúlkur og lék allt í
höndunum á þeim eins og
þær áttu kyn til.
Sigurrós giftist 12. október
1946 Gunngeiri Péturssyni, f.
í Reykjavík 28. janúar 1921,
1981, hennar maður er Stein-
ar Óli Bjarkar Jónsson og
eiga þau tvö börn; Heiðar
Mána Bjarkar og Herdísi
Björk. Herdís Gunngeirs-
dóttir varð bráðkvödd fyrir
réttum 11 árum aðeins 61 árs
að aldri og varð öllum harm-
dauði sem hana þekktu.
Viðar lauk guðfræðaprófi
frá Háskóla Íslands. Hann
kvæntist 1973 Höllu Guð-
mundsdóttur leikkonu, f. 27.
febrúar 1951, og bjuggu þau í
Reykjavík í nokkur ár en
gerðust síðan bændur á Ásum
í Gnúpverjahreppi, æsku-
heimili hennar. Börn þeirra
eru þrjú: 1) Haukur Vatnar,
f. 1976. Kona hans er Kristín
Gísladóttir; börn þeirra eru
Elías Hlynur, Þröstur Almar,
Eydís Birta og Alda Sól. 2)
Álfheiður, f. 1978. Hennar
maður er Jón Hákonarson;
börn þeirra eru Karen Sif, Ið-
unn Ósk; Baldur Már og Óð-
inn Þór. 3) Guðmundur Valur,
f. 1983, og á hann tvær dæt-
ur; Höllu Bryndísi og Krist-
ínu Eddu.
Sigurrós bjó ein eftir lát
Gunngeirs 1991, fyrst í stað í
Álfheimum 68, en síðan á
Sléttuvegi 15. Síðustu ár bjó
hún á Droplaugarstöðum við
Snorrabraut og naut þar frá-
bærrar umhyggju.
Útför Sigurrósar verður
gerð frá Bústaðakirkju í dag,
28. október 2019, klukkan 13.
d. 5. sept. 1991.
Hann var lengst
af skrifstofustjóri
hjá byggingafull-
trúa Reykjavík-
urborgar og var
ákaflega farsæll í
því starfi og vildi
hvers manns
vanda leysa. Þau
eignuðust tvö
börn: Herdísi, f.
26. september
1947 og Viðar, f. 27. sept-
ember 1949. Heimili þeirra
hjóna var í áratugi í Steina-
gerði 6 í Reykjavík.
Herdís lauk prófi frá
Verzlunarskóla Íslands. Hún
giftist árið 1967 Friðriki
Björnssyni f. 1. janúar 1943.
Þau bjuggu í Reykjavík,
lengst af með eigin atvinnu-
rekstur í verslun og ferða-
þjónustu og eignuðust þrjú
börn: 1) Gunngeir f. 1968,
kona hans er Edda Björg Sig-
marsdóttir og eiga þau þrjú
börn; Elísu Björgu, Aron
Andra og Valdísi Ósk. 2) Ás-
geir, f. 1973. Hann á fjögur
börn; Friðrik Mána, Kristínu
Theodóru, Kirsten Helgu og
Herdísi Hlín. 3) Sigurrós, f.
Tengdamóðir mín, Sigurrós
Eyjólfsdóttir, lést að morgni 15.
október á Droplaugarstöðum,
þar sem hún hafði dvalið á annað
ár. Sigurrós var 97 ára gömul er
hún kvaddi þennan heim og má
segja að hún hafi orðið hvíldinni
fegin, hún hefði viljað að kallið
hefði komi miklu fyrr, hafði beðið
guð almáttugan um lausn á
hverju kvöldi er hún gekk til
náða, án þess að á hana væri
hlustað.
Sigurrós hafði alla tíð verið
heilsuhraust og eftir að hún
missti ástkæran eiginmann sinn,
Gunngeir Pétursson, árið 1991,
aðeins sjötugan að aldri, fór hún
að lesa meira og las gjarnan
fram á miðjar nætur og svaf vel
út á morgnana. Flesta daga ef
ekki alla lagði hún kapal og
prjónaði, en hún var mikil
prjónakona, þannig að segja má
að hún hafi haft nóg fyrir stafni
alla daga. Það urðu því mikil um-
skipti á hennar högum þegar
sjónin fór að daprast mikið í
kringum 94 ára aldurinn og ekki
nóg með það, það sama skeði
með heyrnina. Þetta varð til þess
að hún gat hvorki lesið né horft á
sjónvarp, eða hlustað á útvarp
þennan tíma sem hún dvaldi á
Droplaugarstöðum. Hún var bú-
in að missa allt sem hefði getað
glatt hana á lokakaflanum og var
þetta allt saman dapurt fyrir alla
viðkomandi.
Að leiðarlokum langar mig til
þess að þakka tengdamóður
minni fyrir öll árin sem við áttum
saman. Sérstaklega vil ég þakka
fyrir alla hjálp og barnapössun
þegar við Herdís vorum önnum
kafin í vinnu og í því að koma
okkur þaki yfir höfuðið.
Blessuð sé minning þín, með
ósk um góðar móttökur.
Friðrik Björnsson.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Með þessum orðum kveð ég
ljúfu og glæsilegu tengdaömmu
mína með þakklæti fyrir allar
samverustundirnar.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur sendi ég ættingjum og
þeim sem næst henni stóðu.
Edda Björg Sigmarsdóttir.
Amma hefur alltaf verið ein af
mínum helstu fyrirmyndum í líf-
inu og nú kveð ég hana með
söknuði, en þó gleði yfir að hún
skuli aftur vera sameinuð afa.
Það var alltaf svo gaman að
koma til ömmu og afa í Reykja-
vík. Við fengum að gera nánast
allt sem okkur datt í hug. Amma
tók upp barnatímann á Stöð 2
fyrir okkur svo við gætum horft
á hann þegar við kæmum í heim-
sókn. Hún gaf okkur súkkulaði
og annað góðgæti og var svo al-
veg hissa á að við höfðum litla
matarlyst þegar að það var kom-
inn matur. Ég var oft stuttklippt
sem barn og það fór í taugarnar
á ömmu að allir héldu að ég væri
strákur. Þannig að þegar ég var
7 ára í pössun hjá henni fór hún
með mig til gullsmiðsins í
Glæsibæ og lét setja göt í eyrun
á mér – án þess að spyrja
mömmu og pabba. Amma kunni
líka vel að meta góða tónlist og
hjá henni lærði ég að meta, með-
al annarra, Dean Martin og And-
rews-systur. Amma eldaði svo
góðan mat og þegar ég var í
Kvennó fór ég oft til hennar að
borða og við áttum notalegar
stundir saman við eldhúsborðið.
Eftir útskrift úr Kvennó bjó ég
hjá ömmu og var að vinna hjá
Símanum. Þar kynntist ég Jóni
og ömmu fannst hann kurteis,
vel upp alinn, myndarlegur og
góður að hún sagði að ég skyldi
ekki sleppa honum, að þessum
unga manni ætti ég að giftast.
Sem ég gerði því að maður gerði
alltaf það sem amma sagði. Síðar
heimsóttum vð hana með krakk-
ana og alltaf átti hún sælgæti í
skúffu handa þeim og heitt á
könnunni handa Jóni. Hún hafði
ánægju af því að fá myndir af
krökkunum og hengdi uppá-
haldsmyndirnar sínar upp á
korktöflu.
Það voru notalegar stundir hjá
okkur ömmu þegar ég heimsótti
hana núna undir það síðasta. Ég
lakkaði og snyrti á henni negl-
urnar, enda man ég ekki eftir
ömmu öðruvísi en með bleikt
naglalakk, og sagði henni frá
fjölskyldunni og búskapnum.
Amma sagði mér frá gömlum
tímum, stríðsárunum, þegar þau
afi kynntust og hann renndi sér
fótskriðu þvert yfir dansgólfið til
hennar svo enginn næði til henn-
ar á undan, útilegum og ferðalög-
um. Henni þótti gaman að rifja
upp og sagði skemmtilega frá.
Nú eru amma og afi loksins
sameinuð á ný og ég sé þau fyrir
mér að dansa við tónlist stríðs-
áranna í gylltum sölum Sumar-
landsins.
Ég vona að ég verði eins
hraust og ungleg og amma þegar
ég verð eldri – í gullskóm og með
perlufestar, það væri ekki slæmt.
Þín ömmustelpa,
Álfheiður.
Elsku ástkæra amma mín.
Þá er hún runnin upp, kveðju-
stundin.
Þú varst alveg einstök kona og
lifðir svo fallegu og friðsælu lífi.
Þú varst ein af aðalpersónunum í
mínu lífi og minn helsti og besti
stuðningsmaður og klappstýra. Í
þínum augum gat ég ekki feil-
spor stigið. Þú varst mér svo
góð.
Ömmur eru víst alls konar en
þú amma varst blanda af öllu því
besta og svo vel gerð á allan hátt.
Þú varst góðhjartaða amman
með hlýja faðminn og prjónana
við höndina. Þú varst amman í
eldhúsinu sem vildi alla munna
og maga fylla og það var fátt sem
gladdi þig meira en fólk sem tók
vel til matar síns. Þú varst líka
skvísa, með bleikar neglur og
bleikan varalit, iðulega nýkomin
úr hárlagningu. Þannig mun ég
minnast þín.
Þið afi voruð mitt fólk og ég
bý að svo ótal mörgum yndisleg-
um æskuminningum úr ömmu-
og afakoti í Álfheimunum. Heim-
ili ykkar einkenndist af mikilli
hlýju og ástúð sem ekki fór fram
hjá neinum. Í Álfheimunum
skiptu börn máli og maður fann
að skoðanir manns höfðu vægi og
tekið var eftir og hlúð að öllu því
jákvæða sem maður hafði fram
að færa. Þú slóst bestu gullhamr-
ana og sparaðir aldrei hrósið, al-
veg fram á síðasta dag.
Það er við því búið að á ævi
sem endist hátt í heila öld séu
sorginar jafnmargar og sigrarnir
og fórst þú ekki varhluta af því,
elsku amma mín. Þú kvaddir eig-
inmann, systur, bestu vinkonur,
frændfólk, vini og kunningja en
erfiðastur var viðskilnaðurinn
þegar mamma mín, dóttir þín,
lést skyndilega fyrir ellefu árum
upp á dag. Það var sorg sem
aldrei yfirgaf þig og söknuðurinn
skein alltaf úr augum þínum,
sama hvað þú reyndir að skyggja
á hann.
Það var aðdáunarvert að fá að
fylgjast með rónni sem færðist
yfir þig þessa síðustu mánuði,
vikur og daga. Það var engu lík-
ara en að eftir því sem skilning-
arvitunum hrakaði færðist styrk-
ur í þinn innri ljóma og að hann
skini bjartar en nokkru sinni
fyrr. Þú varst svo uppfull af
þakklæti, ást, auðmýkt og kær-
leika að yfir flæddi. Þér entist
svo sannarlega ævin til þess að
fullkomna uppáhaldsiðju engl-
anna, að telja blessanir sínar.
Ein mín mesta blessun í lífinu er
að hafa gerst svo lánsöm að fá að
eiga þig að. Ég er þakklát fyrir
að þú náðir því sem mamma náði
aldrei, að hitta börnin mín tvö og
fá að sjá hversu mikla gleði þau
færðu þér. Ég er þakklát fyrir
allt það góða sem þú gafst og ég
tek sem veganesti út í lífið. Ég er
þakklát fyrir öll samtölin sem við
áttum í gegnum árin og síðast en
ekki síst er ég þakklát fyrir
hjartnæmu kveðjustundina sem
við áttum kvöldið áður en þú
kvaddir. Hún mun lifa með mér
að eilífu.
Það eru bara nokkrar vikur
síðan þú sagðir við mig orðrétt:
„Hafðu engar áhyggjur af mér
þegar ég fer. Ég fæ að dingla
þarna fyrir ofan ykkur og fylgj-
ast með. Þú gefur mér kannski
vink öðru hvoru,“ og svo brostir
þú þínu allra blíðasta.
Ég hef þessi orð þín hugföst
nú þegar ég kveð þig að sinni.
Vertu bless, elsku vinkona mín,
og takk fyrir allt sem þú gafst.
Þín nafna,
Sigurrós Friðriksdóttir.
Meira: mbl.is/andlat
Ég fór reglulega í heimsókn til
langömmu Sirrýjar eftir að ég
flutti í bæinn til að fara í skóla og
áttum við margar góðar stundir
saman. Við spjölluðum, sungum
og borðuðum rommkúlur. Við
vorum sammála um að ekkert
væri fegurra en vorkvöld í
Reykjavík. Hún kenndi mér ým-
islegt, eins og að varaliturinn
væri aðalatriðið, Mazda væru
góðir bílar og brot úr ljóðinu
Hótel Jörð sem á ágætlega við
núna.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er
jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir, sem ferðalag þetta
þrá,
en þó eru margir, sem ferðalaginu
kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og
bíða.
(Tómas Guðmundsson)
Amma Sirrý ítrekaði það fyrir
mér, oft og mörgum sinnum, að
mér lægi ekkert á og ég ætti
bara að njóta ungu áranna! Þeg-
ar ég kom til hennar jós hún yfir
mig hrósi og ást sem ég mun
seint gleyma og ég mun alltaf
minnast hennar með hlýju í
hjarta og þakklæti fyrir stund-
irnar sem við áttum saman.
Iðunn Ósk Jónsdóttir.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast góðrar vinkonu minnar,
Sigurrósar Eyjólfsdóttur, eða
Sirrýjar eins og hún var oftast
kölluð.
Ég kynntist Sirrý þegar ég
var nítján ára gömul, þá nýorðin
kærasta dóttursonar hennar. Þó
svo að leiðir okkar skildi hélst
vinskapur okkar Sirrýjar ævi-
langt og fyrir það er ég óend-
anlega þakklát.
Sirrý hafði einstaklega góða
nærveru og það var alltaf svo
notalegt að koma til hennar. Hún
var með eindæmum gestrisin og
elskaði að framreiða kræsingar
með kaffinu þegar gesti bar að
garði. Það var líka svo gaman að
spjalla við Sirrý, hún var fróð og
fylgdist vel með því sem var í
gangi hverju sinni. Hún hafði
bæði gaman af því að rifja upp
minningar sínar og heyra hvað
væri í gangi hjá mér. Ekki spillti
fyrir að hún hafði mikinn húmor
og það var stutt í bros og hlátur
hjá henni.
Mér er minnisstætt hvað mér
fannst hún Sirrý vera falleg kona
þegar ég hitti hana fyrst. Sú feg-
urð dofnaði aldrei og það var
með ólíkindum hvað hún hélt sér
vel alla tíð, alltaf glæsileg og vel
til höfð.
Sirrý bjó yfir mikilli jákvæðni
og hún náði einhvern veginn allt-
af að sjá björtu hliðarnar í lífinu.
Sá eiginleiki er ekki öllum gef-
inn, en er svo mikilvægur til að
geta tekist á við sorgir og harm
eins og Sirrý þurfti svo sannar-
lega að gera.
Undir það síðasta dvaldi Sirrý
á Droplaugarstöðum. Hún var
bæði farin að missa sjón og
heyrn og gat því lítið orðið gert
sér til afþreyingar. Þrátt fyrir
það náði hún að halda í jákvæðni
sína og hlýja framkomu. Hún
hafði alltaf orð á því þegar ég
kom til hennar hvað starfsfólkið
væri notalegt og gott, enda var
hún greinilega vel liðin þar eins
og annars staðar. Ég á eftir að
sakna hennar mikið.
Eftirlifandi fjölskyldu Sirrýjar
votta ég mína dýpstu samúð. Guð
blessi minningu yndislegrar
konu.
Valdís Ólafsdóttir.
Hvað varð um yður, Austurstrætis-
dætur,
með æskuléttan svip og granna
fætur,
sem ungir sveinar buðu í bíó forðum
og bekkjarskáldin vöfðu í hlýjum
orðum?
Þannig orti Tómas, borgar-
skáldið.
Hún Sirrý var svo sannarlega
Reykjavíkurmær. Hún ólst upp
vestur á Grímsstaðaholti hjá for-
eldrum sínum, fædd 1922 í miðið
af þremur systrum. Lífsbaráttan
var hörð hjá alþýðufólki, en allar
uxu þær úr grasi, hver annarri
duglegri og myndarlegri. Þær
gerðu það stundum sér til
skemmtunar, Sirrý og vinkonur
hennar, að spássera um Austur-
stræti uppábúnar, bara til að
heyra hermennina dást að löngu
leggjunum og síða, rauðbrúna
hárinu. „Þeir héldu að við skild-
um ekki það sem þeir voru að
segja, en auðvitað skildum við
það,“ sagði hún kankvís. Hún
hafði ekki efni á að halda áfram
að læra eftir barnaskóla. Henni
fannst alltaf sárt að hafa ekki
getað það. En ensku lærði hún
þegar hún vann á veitingahúsi á
stríðsárunum; dönsku af „dönsku
blöðunum“. Las allt sem hún
náði í. Fór í bíó og tók vel eftir
tískufötunum hjá kvikmynda-
stjörnunum, fór heim og teiknaði
með stallsystrum sínum. Svo var
önglað saman fyrir flottu efni, og
auralitlar, íslenskar stúlkur í
nýjum kjólum stóðu kvikmynda-
stjörnunum fullkomlega á sporði
í fegurð og glæsileika.
Það var eitt kvöldið, sumarið
1946, að þær fóru í Gúttó, stelp-
urnar. Flott ball og Sirrý í nýjum
kjól með rauðbrúna lokkana gló-
andi í kvöldsólinni. Hún vissi al-
veg hver hann var, ungi, svart-
hærði, sólbrúni maðurinn sem
spratt upp og renndi sér fót-
skriðu yfir gólfið til hennar.
Gunngeir Pétursson hét hann, og
þau urðu flottasta parið í bæn-
um.
Þau sáu ekki sólina hvort fyrir
öðru og giftu sig um haustið. Það
var erfitt að fá húsnæði, þau
fengu inni í Höfðaborginni, sem
var neyðarúrræði, jafnvel í hús-
næðisleysinu, en Sirrý fyllti allt
af blómum og kunni að gera
heimilislegt. Hagurinn batnaði
og svo fæddust óskabörnin, Her-
dís og Viðar.
Þau bjuggu öll sín bestu ár í
Steinagerði 6. Það hús var eins
og félagsheimili fyrir ættingja og
vini, og félagsmiðstöð unga fólks-
ins, vina barnanna, löngu áður en
það orð var fundið upp. Lífsgleði
og hispursleysi einkenndi heim-
ilisbraginn og þar var gaman að
vera.
Ég er þakklát fyrir öll árin
okkar saman, allt frá fyrstu
kynnum, er ég fór að venja kom-
ur mínar í Steinagerðið fyrir
nærri 50 árum. Þá kynntist ég
sterkum persónuleika hennar,
krafti og lífsgleði, og þar var
lagður grunnur að óbilandi vin-
áttu og trausti sem hélst til
hinstu stundar okkar saman fyr-
ir fáeinum dögum.
Já, þannig endar lífsins sólskins-
saga.
Vort sumar stendur aðeins fáa
daga.
En kannske á upprisunnar mikla
morgni
við mætumst öll á nýju götuhorni.
Því lífið heldur áfram, Austurstræti,
og önnur kynslóð tekur við af hinni,
sem forðum daga fór með þys og
læti
og fagnaði og hló á gangstétt þinni.
(Tómas Guðmundsson)
Blessuð sé minning Sigurrós-
ar Eyjólfsdóttur.
Halla Guðmundsdóttir.
Sigurrós
Eyjólfsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÍSAK J. GUÐMANN,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 29. október klukkan 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Líknarsjóð Oddfellowa eða önnur líknarfélög.
Auður Þórhallsdóttir
Guðlaug Halla Ísaksdóttir Gunnlaugur Frímannsson
Kári Í. Guðmann Hrafnhildur Stefánsdóttir
Jón Í. Guðmann Arna Þöll Arnfinnsdóttir
Anna María Guðmann Adam Traustason
barnabörn og barnabarnabörn