Morgunblaðið - 29.10.2019, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. OKTÓBER 2019
✝ Ágúst Svav-arsson fæddist
29. júní 1949 á
Sauðárkróki. Hann
varð bráðkvaddur
á heimili sínu í
Þýskalandi 10.
október 2019.
Hann var sonur
hjónanna Svavars
Júlíussonar, f. 1920,
d. 1976, og Ingi-
bjargar Hönnu Pét-
ursdóttur, f. 1926, d. 2012.
Systkini Ágústs eru Pétur, Sig-
urður og Sigrún Sigríður.
Ágúst kvæntist Guðrúnu
Kristjánsdóttur, kennara, f.
1948, hinn 26. september 1970.
Þau skildu árið 1981. Þau eign-
uðust tvö börn; Kristján Orra
alþjóðamarkaðsfræðing, f. 1971,
og Erlu Björk viðskiptafræðing,
f. 1976.
Kristján Orri var í sambúð
með Hugrúnu Sif Símonar-
tæknifræði frá Tækniskólanum.
Hann starfaði hjá Vegagerðinni
og Íslenskum aðalverktökum áð-
ur en hann fluttist til Svíþjóðar
og síðar Þýskalands. Ágúst
starfaði sem byggingastjóri hjá
Leonhard Weiss GmbH í Göpp-
ingen frá 1980 til starfsloka
2014.
Ágúst var íþróttamaður frá
unga aldri, lék handbolta með
ÍR og körfubolta með KR áður
en hann ákvað að snúa sér alfar-
ið að handboltanum. Hann var
landsliðsmaður í handbolta og
körfubolta og fór utan í atvinnu-
mennsku í handbolta í lok átt-
unda áratugarins. Hann varð
sænskur meistari með HK Drott
1978 áður en hann fluttist til
Þýskalands þar sem hann lék
tvö tímabil með Tus Spenge og
síðan tvö tímabil með Frish Auf
Göppingen í efstu deild þýska
handboltans. Eftir atvinnu-
mennskuna þjálfaði hann TG
Donzdorf.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 29. október
2019, klukkan 13.
dóttur, f. 1971. Þau
eiga þrjú börn,
Daníel Andra, f.
1991; dóttir hans og
Nadiu Hallström, f.
1993, er Eva Mar-
en, f. 2018, Bjarka
Aron, f. 1991, og
Karítas Sól, f. 1999.
Erla er gift Kristni
Jóhannssyni tölvun-
arfræðingi, f. 1975.
Þau eiga tvö börn,
þau Heklu Dís, f. 2003, og Vöku
Líf, f. 2005. Ágúst eignaðist
dóttur með Steinvöru Birnu
Hreiðarsdóttur, f. 1951; Elsu
Matthildi, f. 1971. Elsa er gift
Magnúsi Salberg Óskarssyni, f.
1972. Þau eiga tvö börn, Pétur
Mikael, f. 2002, og Hjördísi Júl-
íu, f. 2003. Ágúst var í sambúð
með Annette Rupp, f. 1966. Son-
ur hennar er Adrian, f. 1997.
Ágúst ólst upp í Reykjavík.
Hann útskrifaðist úr bygginga-
Elsku pabbi minn.
Það er skrýtið að setjast nið-
ur og skrifa minningargrein um
þig. Svo stutt er síðan þú varst
hér heima á Íslandi í faðmi fjöl-
skyldu og vina. Og mikið hafðir
þú nú alltaf gaman af því að vera
hér hjá okkur. Þú elskaðir fal-
legu náttúruna og litina í fjöll-
unum sem þú sagðir alltaf að
væru engu öðru líkir. Síðan voru
það veiðiferðirnar okkar. Þér
var alveg sama hvort við færum
í ár eða vötn. Aðalatriðið var að
vera saman, njóta útiverunnar
og veiða. Þú varst líka flinkur
við veiðarnar og oftast kom fisk-
ur á land. Veiðigræjurnar þurftu
ekkert endilega að vera fyrsta
flokks enda varstu vanur að
segja að fiskarnir þyrftu nú líka
að eiga einhvern séns. Þér þótti
líka svo ósköp vænt um dýrin.
Þú fórst á hverju sumri sem
krakki í sveitina í Skagafjörðinn
til Indu þinnar og með ykkur
skapaðist vinátta til lífstíðar. Í
hvert sinn sem við fórum saman
norður baðstu mig að staldra að-
eins við í Varmahlíðinni þannig
að þú gætir farið út úr bílnum
og horft yfir Húsey og sveitina
þína. Og þá runnu oftast gleðitár
niður kinnarnar á þér, elsku
pabbi minn.
Eftir atvinnumennskuna í
handboltanum ílengdist þú í
Þýskalandinu. Þrátt fyrir að
hafa búið þar lengstan hluta æv-
innar varstu alltaf stoltur af því
að vera Íslendingur. Hélst ís-
lenskunni við með því að ráða
krossgátur úti á svölunum þín-
um umkringdur pottablómunum
sem þú hugsaðir svo vel um. Þú
gast líka talað við alla um allt og
ekkert og eignaðist þar af leið-
andi marga vini og kunningja á
lífsleiðinni sem sakna þess nú að
geta ekki lengur tekið samtalið
við þig.
Ógleymanleg verður för okk-
ar um Snæfellsnesið núna í sum-
ar. Þvílík náttúruperla sem nes-
ið er. Og þar sem þú stóðst við
rætur jökulsins spurði ég þig
hvort þú ætlaðir ekki að taka
mynd af honum. Svar þitt var á
þessa leið: „Ég vil heldur geyma
minninguna í huga mér. Í kvöld
þegar ég leggst á koddann mun
ég sjá jökulinn fyrir mér eins og
hann er núna. Og þá sofna ég
rótt.“
Það er yndislegt og ómetan-
legt að hafa fengið að skapa
minningar með þér í gegnum
tíðina. Við náðum að gera svo
ótal margt saman sem aldrei
gleymist. Eins og segir í texta
Guðmundar Halldórssonar
„Rósin“ og þú söngst svo gjarn-
an „Eitt er það sem aldrei
gleymist, aldrei, það er minning
þín“.
Sakna þín endalaust.
Þinn sonur
Kristján Orri Ágústsson.
Sumardagur í júlí, staðurinn
er Keflavíkurflugvöllur, systkini
kveðjast með kossi og stóru
knúsi og tár falla niður kinnar.
„Sjáumst í haust, góða ferð og
ég elska þig.“
Á haustdögum kemur símtal.
Þú ert búinn að kveðja, varðst
bráðkvaddur á heimili þínu í
Þýskalandi og ég fæ ekki að sjá
þig aftur og knúsa nema í minn-
ingunni.
Það er erfitt að meðtaka það
þegar ástvinur er horfinn á einu
augabragði og mér finnst eins
og þú sért heima hjá þér í
Þýskalandinu og ég sjái þig aft-
ur næsta sumar hér heima þó að
ég viti að þannig verður það
ekki.
Ég vil þakka fyrir allar góðu
minningarnar í minningabank-
anum um þig, elsku brósi minn,
en á sama tíma er svo sárt að
hugsa til þess að innleggin í
hann verði ekki fleiri.
Minning úr barnæsku kemur
upp í hugann. Íslenska landsliðið
í handknattleik að spila lands-
leik og ég ligg við hliðina á
radíófóninum á stofugólfinu
heima að hlusta á lýsinguna. Svo
stolt af stóra bróður mínum,
sem spilaði með landsliðinu.
Önnur minning þar sem þú
ert að lauma glaðningi frá jóla-
sveininum í skó litlu systur í
glugga á Otrateignum sem
vaknaði við gjörninginn þar sem
tveggja metra maðurinn ruddi
einhverju um koll með tilheyr-
andi hávaða. Það var ekki sjálf-
gefið að fá í skóinn á þeim tíma
og voruð þið bræður duglegir
við að aðstoða jóla við það.
Afmælisveisla þar sem við
fögnuðum 70 ára afmælinu þínu
saman í sumar þar sem þú varst
svo kátur og lékst á als oddi og
sagðir við mig: „Þið verðið að
vera duglegri að hittast svona
fjölskyldan, systir mín, þetta er
svo gaman.“ „Ég skelli í eina
góða veislu í vor þegar ég verð
sextug,“ svaraði ég, „og þú kem-
ur heim til að fagna þeim áfanga
með mér.“ Þú kemst ekki í þá
ferð, elsku brósi minn, en verður
örugglega með mér í anda.
Ógleymanleg er minning frá
síðasta sumri þar sem þú settist
niður á Arnarstapa og sagðir við
okkur hin: „Labbið þið bara um,
ég ætla að doka hér við um
stund og njóta, það er ekkert
land í heiminum fallegra en Ís-
land.“ Þú tylltir þér í grasið og
staldraðir við í núinu í fyrsta og
eina skiptið sem þú barðir aug-
um þessa mögnuðu náttúrufeg-
urð.
Önnur fyrir nokkrum árum
þar sem þú stendur í rokinu úti
á Stórhöfða í Vestmannaeyjum
og horfir yfir eyjarnar, tárin
renna niður kinnarnar. „Takk,
elskulega systir mín og mágur,
fyrir að hafa komið með mig
hingað, ég bara vissi ekki að hér
væri svona fallegt.“
Það er sársaukafullt að kveðja
ástvin sem hefur átt svo stóra
hlutdeild í lífi manns.
Elsku Kiddi og fjölskylda,
Erla og fjölskylda, Annette og
Adrian. Megi guð og gæfan vaka
yfir ykkur öllum og ljúfar minn-
ingar um góðan dreng leggja
ykkur líkn með þraut.
Ég trúi því að þið séuð sam-
einuð í Sumarlandinu, elsku
fólkið mitt, og haldið áfram að
gleðjast saman eins og ykkur
einum er lagið, ég heyri „Rós-
ina“ óma í höfðinu með röddum
ykkar.
Vertu kært kvaddur, elsku
Gústi minn.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ef ég ætti eina ósk.
Ég myndi óska mér
að fengi ég
að sjá þig brosa á ný,
eitt andartak á ný í örmum þér.
Á andartaki
horfin varstu mér.
(Hannes Örn Blandon)
Þín elskandi systir
Sigrún S. Svavarsdóttir.
Frá því ég man eftir mér var
alltaf mikil tilhlökkun í loftinu
þegar Gústi frændi var að koma
til landsins. Amma Hanna fékk
óútskýranlegt blik í auga og
sagði mér skemmtilegar sögur
af frænda sem ég varð aldrei
leið á að hlusta á, sama hversu
oft hún sagði mér sömu söguna.
Ég leit alltaf mikið upp til
hans og sá til þess að fá alltaf
gott knús og spjall við hann þeg-
ar hann kom til landsins.
Gústi hafði alltaf tíma til að
hlusta á hvað ég var að gera í líf-
inu og hvað ég ætlaði mér og sat
sjaldan á skoðunum sínum.
Hreinskilni hans var yndisleg og
hann sagði ýmislegt við mig sem
enginn annar þorði að segja og
oft hluti sem ég þurfti að heyra.
Í síðustu Íslandsferðinni
sinni, nú í sumar, náði hann að
horfa á Ívan minn keppa í fót-
boltaleik. Hann hafði alltaf lang-
að til að sjá hann spila leik og lét
sig hafa það að sitja í grenjandi
rigningu og fylgjast með honum.
Við náðum einnig að fara með
honum að veiða og fagna með
honum sjötugsafmælinu hans
þar sem hann bauð okkur í grill-
veislu. Þessar minningar og all-
ar hinar sem ég hef safnað í
gegnum árin munu alltaf fylgja
mér.
Takk fyrir allar frábæru
minningarnar elsku Gústi minn
Minning
Á dimmu kvöldi, á köldu hausti
er kjarrið sölnaði um laut og hól
þá gerðist örlítið ævintýri,
sem aðeins minnir á vor og sól.
Og þó að kvöldi um heim og hjarta
og heldur verði þá fátt um skjól,
þá gleymist aldrei það ævintýri
sem aðeins minnir á vor og sól.
(Ragnheiður Sveinbjörnsdóttir)
Berglind Svava
Arngrímsdóttir.
Ágúst Svavarsson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Sálm. 14.2
biblian.is
Drottinn horfir á
mennina af himnum
ofan til þess að sjá
hvort nokkur sé
hygginn, nokkur
sem leiti Guðs.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN ÓLAFUR GÍSLASON
fv. flugstjóri,
Sléttuvegi 11, Reykjavík,
lést í faðmi fjölskyldunnar miðvikudaginn
23. október á Hjúkrunarheimilinu Eir.
Útförin fer fram miðvikudaginn 6. nóvember í Grafarvogskirkju.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Barnaspítala Hringsins (hringurinn.is)
þar sem Stefán langafabarn hans hefur notið aðhlynningar.
Elísabet Þórarinsdóttir
Þórarinn Örn Stefánsson Piya Damalee
Gísli Stefánsson Hulda Arndís Jóhannesdóttir
Rósa Stefánsdóttir Óskar S. Jóhannesson
Erna Stefánsdóttir Axel Skúlason
barnabörn og langafabörn
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
REYNIR GUÐBJARTSSON
Kjarlaksvöllum,
lést 17. október á dvalarheimilinu
Barmahlíð Reykhólum.
Jarðsett verður frá Staðarhólskirkju laugardaginn 2. nóvember
klukkan 13.
Helga Björg Sigurðardóttir
Úlfar Reynisson Svanborg Einarsdóttir
Sigurður Reynisson
Þröstur Reynisson
Hugrún Reynisdóttir Guðmundur Gunnarsson
Bjarki Reynisson Þórunn Þórðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
✝ Halldór Niel-sen Eiríksson
bakarameistari
fæddist 29. janúar
1961 í Vestmanna-
eyjum. Hann lést í
Reykjavík 15. októ-
ber 2019.
Foreldrar hans
voru Kaj Erik Niel-
sen bakarameist-
ari, f. 9.10. 1926, d.
7.5. 2015, og Pálína
Sigþrúður Einarsdóttir
Höjgaard, f. 29.1. 1936.
Systkini Halldórs: Jan Tang
Börn Halldórs með fyrri eig-
inkonu, Guðrúnu Finnboga-
dóttur, f. 7.4. 1961, eru: Finn-
bogi Halldórsson, f. 21.4. 1980,
giftur Birnu Mjöll Helgudótt-
ur, f. 1.5. 1981, synir þeirra
eru: a) Ívan Alex Jóhannsson,
maki Sunna Líf Fannarsdóttir,
dóttir þeirra Aría Eldey Ívans-
dóttir. b) Tristan Logi Finn-
bogason. c) Bastian Breki
Finnbogason. d) Adrian Darri
Finnbogason. 2) Þórey Björk
Halldórsdóttir, f. 4.8. 1982, gift
Baldri Björnssyni, f. 6.12.
1976, dætur þeirra eru: a) Eik
Baldursdóttir. b) Úlfhildur
Þoka Baldursdóttir. Með seinni
eiginkonu sinni, Sjöfn Sigfús-
dóttur, f. 26.3 1960, á hann
Nökkva Nielsen, f. 8.1. 1998.
Stjúpbörn með sambýliskonu
sinni Paolu Andrea Arce Sua-
rez, f. 7.8. 1986, eru: Nicol
Andrea Arce Suarez, f. 19.6.
2004, og Michael Andrea Arce
Suarez, f. 29.4. 2011.
Halldór ólst upp í Kópavogi.
Hann nam bakaraiðn í Iðnskól-
anum í Reykjavík, en þaðan út-
skrifaðist hann sem bakara-
meistari árið 1986. Hann lærði
til konditors í Danmörku og út-
skrifaðist 1992.
Halldór starfaði víða við iðn
sína, meðal annars hjá Nýja
kökuhúsinu, Sveini bakara og í
Bakaríinu Austurveri, en stofn-
aði síðan Fjarðarbakarí og rak
það til fjölda ára. Síðustu árin
vann hann sem eftirréttameist-
ari á Grand Hótel og Fosshóteli
Reykjavík.
Útför Halldórs fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 29. októ-
ber 2019, klukkan 13.
Nielsen og Maj
Britt Tang Niel-
sen. Frá fyrra
hjónabandi Kaj,
Sigurlaugur Þor-
steinsson og Unn-
ur Þorsteinsdóttir,
úr fyrra hjóna-
bandi Pálínu, Elísa
Nielsen Eiríks-
dóttir, Agnes Mar-
grét Eiríksdóttir,
Nanna Herdís Ei-
ríksdóttir, Ólöf Stefanía
Eiríksdóttir og Eiríkur Eiríks-
son.
Elsku Holli minn.
Þín verður sárt saknað.
Set ljóð inn sem á svo vel við
þig.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Þín
mamma.
Elsku pabbi okkar. Tár okkar
eru þung og hjartað fullt af sorg.
Í æsku varstu okkur sem of-
urhetja, glaður, fyndinn með
mikla og sterka nærveru og
smitandi hlátur. Fólk dróst að
þér þegar þú gekkst inn í her-
bergi og í minningunni ertu um-
kringdur hlátri og gleði.
Þú vannst við ástríðu þína og
kenndir okkur, án orða, að það
væri það sem maður gerði í lífinu
og gæfi sig allan í það.
Það hverfur enginn fyrr en
síðasta minning hverfur úr huga
síðasta manns. Þú lifir í hug okk-
ar og hjarta ávallt.
Þórey, Finnbogi og
Nökkvi.
Elsku Holli okkar er nú farinn
á nýjar slóðir. Einstakur bróðir
með stórt hjarta, hlýjan faðm,
mikill húmoristi, og ofboðslega
viðkvæmur drengur en fyrst og
fremst yndislegur bróðir. Við
eigum öll eftir að sakna þín. Þú
varst hrókur alls fagnaðar í
veislum. Lífið verður tómlegt án
þín.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Þín systkini
Unnur, Elísa, Agnes,
Nanna, Ólöf og Eiríkur.
Halldór minn.
Ég á margar góðar minningar
um þig mér við hlið sem ég mun
geyma alla tíð. Ég mun aldrei
gleyma hvernig þú horfðir á mig
með ást í augum.
Ég þakka Guði fyrir að þú haf-
ir verið hluti af lífi mínu og barna
okkar, Nicol og Michaels. Við
munum heldur aldrei gleyma
brosinu þínu fallega og kímni-
gáfu.
Ást þín verður að eilífu greypt
í hjörtu okkar. Hvíldu í friði, ég
elska þig.
Paola.
Halldór Nielsen
Eiríksson