Feykir - 18.04.2018, Blaðsíða 7

fiskvinnslufyrirtækjum og Tré-
smiðjunni. Helgi ætlaði að
setja hér upp einhverja verk-
smiðju sem ekkert varð úr því
að hrunið kom og það varð
enginn grundvöllur fyrir því
svo hann var bara með geymslu
hér. Þegar hann keypti húsið
var það í algjörri niðurníðslu
en hann skipti hér um glugga
og tók inn heita vatnið og var
byrjaður að gera ýmislegt fyrir
það en áður hafði því ekki verið
haldið við árum saman eins og
sjá má á myndunum sem eru
á sýningu hér á veggjunum.
Ég var að opna formlega
lítið gallerí hér á göngunum
þar sem ég ætla að vera með
myndlistarsýningar. Fyrsta sýn-
ingin er ljósmyndasýning Miu
Hochrein frá Þýskalandi sem
sérhæfir sig í að fara í gamlar
byggingar og taka þar myndir
og svo skúrar hún og tekur
mynd af sér að skúra.“
Mia hafði verið tvisvar áður
í Nes listamiðstöð þegar hún
kom til Skagastrandar skömmu
eftir að Hrafnhildur keypti
Salthúsið og ætlaði að dvelja
á tjaldsvæðinu í tvær til þrjár
vikur. Þar sem veðurspáin var
slæm bauð Hrafnhildur henni
húsaskjól í nýja húsinu sínu
þar sem Mia var í nokkurs
konar útilegu og að sjálfsögðu
tók hún til við að skúra. „Svo
þegar hún var búin með neðri
hæðina sagði hún. „Heyrðu
Hrafnhildur, ég bara legg ekki í
efri hæðina.“ Hér uppi var svona
tveggja til þriggja sentimetra
moldar- og sandlag því að þakið
hélt hvorki veðri né vindum
né nokkru öðru. Hún bjó hér
og tók til og tók þessar myndir
sem eru bara alveg dásamlegar
og sýna hvernig þetta var.
Þetta var sumarið 2016,“ segir
Hrafnhildur.
„Við verðum nú að
byrja á að skipta
um þak“
Í upphafi ársins 2017 fékk
Hrafnhildur svo Þorgils Magn-
ússon, sem nú er byggingar-
fulltrúi á Blönduósi en var
þá sjálfstætt starfandi tækni-
fræðingur þar, til að koma og
mæla og teikna húsið upp og
skipuleggja húsnæðið í samráði
við Hrafnhildi sem segir það
hafa verið nokkuð sjálfgefið,
húsið sé eins og skúffukaka,
tekin í átta bita sem ráðist af
gluggunum. „Það var alveg eins
og þetta hefði verið hannað fyrir
gistiheimili enda átti þetta að
vera verbúð þannig að það getur
bara vel verið en það voru engar
teikningar til af þessu þannig
að það þurfti að teikna þetta
allt upp á nýtt. Þorgils ætlaði
nú fyrst ekkert að taka þetta að
sér en hann kom og leit á þetta
og svo sagði hann: „Við verðum
nú að byrja á að skipta um
þak,“ og ég sagði, „voðalega er
ég glöð að þú segir „við“ því þá
veit ég að þú ætlar að taka þetta
að þér.“ En þakið þurfti að fara
því sperrurnar voru ónýtar svo
það var tekið í febrúar,“ bætir
Hrafnhildur við.
Eftir mikla leit að bygg-
ingarstjóra, vítt og breitt um
landið, var Hrafnhildi bent
á fyrirtækið Tveir smiðir á
Hvammstanga sem tók verkið
að sér og stjórnuðu því að
hennar sögn alveg frábærlega.
Eftir að kostnaðaráætlun lá fyrir
kom í ljós að nauðsynlegt væri
að fá hlutafé inn í fyrirtækið.
„Þannig að ég ræddi við bæinn
og þeir voru þá búnir að stofna
fyrirtæki utan um þá hugmynd
að byggja hótel á Skagaströnd
og setja pening í sjóð og höfðu
teiknað allt aðra byggingu en
ekki búnir að fá neina fjárfesta
til að koma að byggingunni.
Þannig að þeir sáu það að hér
væri tækifæri svo að þeir komu
inn í fyrirtækið með hlutafé og
eiga tæplega helming í þessu og
það er búinn að vera mikill og
góður stuðningur frá þeim, ég
vil taka það sérstaklega fram.
Þetta eru náttúrulega sömu
menn og ég seldi hugmyndina
að Nes listamiðstöð þannig að
ég vissi við hverju ég ætti að
búast, þeir eru bara jákvæðir.
Þeir komu svo inn í þetta og
þá var bara kýlt af stað og Tveir
smiðir komu. Svo réðum við
iðnaðarmenn og reyndum að
fá þá úr næsta nágrenni, það
voru tveir rafvirkjar héðan,
feðgarnir Hallbjörn og Björn,
svo sóttum við málarann inn
á Blönduós, Magnús, og líka
píparann, Guðmund hjá N1
píparanum. Hér voru stundum
allt upp í 15 manns. Ég var alltaf
svo ægilega bjartsýn og langaði
að byrja í sumar sem leið en
það var kannski ekki alveg
raunhæft,“ segir Hrafnhildur
sem greinilega lætur sér ekki
allt fyrir brjósti brenna og hefur
farið langt á bjartsýninni.
Upphaflega hugmyndin
hjá Hrafnhildi var að koma á
laggirnar gistihúsnæði fyrir
Nes listamiðstöð. „Þetta er
náttúrulega orðið of stórt
fyrir Nes listamiðstöð að bera
eitt,“ segir Hrafnhildur, „en
þau koma samt mjög sterkt
inn og eru að leigja fyrir staka
listamenn. Þau auglýstu þetta
sem „short term residency“,
stutta vinnustofudvöl, af því að
það eru ekkert allir sem eiga
heimangengt í heilan mánuð,
fólk sem er í vinnu eða kemst
ekki frá börnum o.s.frv. En
þetta virðist ætla að verða
vinsælt, það eru alltaf fleiri
og fleiri að hafa samband. Sú
fyrsta sem er hér er sænsk, af
finnskum ættum. Hún sagði að
ástæðan fyrir því að hún kom
hingað sé að Nes listamiðstöð sé
búin að sanna sig, orðin tíu ára
gömul, og svo vildi hún vera í
svona stuttan tíma og þá passaði
þetta algjörlega fyrir hana,“ segir
Hrafnhildur sem er afar ánægð
með nýtinguna á gistiheimilinu
það sem af er og segir að
sérstaklega hafi komið á óvart
hve margir Íslendingar hafi gist
hjá henni. Fólk sem heimsækir
skíðasvæðið í Tindastóli hefur
verið áberandi á gestalistanum
enda stutt að fara og liggur vel
við.
Uppbyggingin veitir
útrás fyrir sköpun
Eins og áður hefur komið fram
er Hrafnhildur myndlistarkona
og er útskrifuð úr textíldeild
Myndlista- og handíðaskólans.
1998-2000 lærði hún skúlptúr
í Bandaríkjunum og segist
blanda þessu tvennu saman í
þrívíddartextílverkum. En varla
hefur hún haft mikinn tíma
fyrir myndlistina undanfarin ár.
„Nei, þetta er búið að vera
starfið mitt í tvö ár, þetta hefur
ekki verið neitt 40% starf, frá
því að ég keypti húsið í apríl
2016 þá er þetta búið að vera
nánast fullt starf, að semja við
banka og gera viðskiptaáætlanir.
Ég var einmitt spurð að því
í gær hvort ég saknaði þess
ekki að vinna ekki meira í
myndlistinni en þetta er bara
eiginlega sama sköpunarferlið,
að gera upp svona byggingu og
koma þessu á koppinn, maður
fær eiginlega sömu útrásina.
Þetta er bara nákvæmlega sama
ákvarðanatakan. Fyrst ertu með
skissu, hvernig á þetta að líta út,
hvað ætla ég að hafa mikið utan
á þessu, þennan lit eða hinn
litinn, þetta efni eða hitt efnið.
Þannig bý ég til myndverk, ég
plana allt ferlið, sé fyrir mér allt
verkið, svo byrja ég að vinna,
viða að mér efni í það. Stundum
kemur eitthvað frábært út úr
því, stundum kemur eitthvað
ferlega ljótt út út því. En ég
held að í þessu tilfelli hafi ég
endað á fyrri skalanum,“ segir
myndlistarkonan glöð í bragði
og er að vonum ánægð með
nýjasta sköpunarverkið sitt.
Það hlýtur eiginlega að
nálgast hámark bjartsýninnar
að kaupa hús sem var að
niðurlotum komið og ætla sé að
gera það að fullbúnu gistiheimili
á einu ári, ekki síst þegar haft
er í huga að frumkvöðullinn
er ekki einu sinni búsettur á
staðnum. En skyldi Hrafnhildur
hafa hugsað sér að setjast að á
Skagaströnd?
„Allt eins, já, allt eins. Þetta
þarf eiginlega bara að þróast,
ég veit ekkert hvað ég er að
fara út í, ég er myndlistarkona,“
segir Hrafnhildur og skellihlær.
„Þegar ég keypti þessa byggingu
í hálfgerðu bríaríi fyrir tveimur
árum síðan þá ætlaði ég ekkert
að fara að reka hótel hér eða
gistingu. Ég er bara komin á
eitthvert lestarspor sem ég vissi
ekki að væri til og lestin fór allt
í einu til hægri og ég er bara
komin í eitthvað allt annað
en ég ætlaði mér,“ segir þessi
kraftmikla kona að lokum.
Aðstaðan og útsýnið er eins og best verður á kosið. MYND: HS
Húsið stendur á besta stað í bænum þar sem stutt er í fjöruna, höfnina og höfðann.
MYND: HS
Hluti af myndum Miu Hochrein sem eru á sýningu í gistiheimilinu. MYND: FE
15/2018 7