Varnarmál - 01.06.1931, Blaðsíða 20

menn þó kost á að bæta líferni sitt. Kemur þá ekki til greina
hið fyrra, sem maður hafði áður liðið fyrir. En haldi nú
maður samt sem áður áfram í löstum sínum, endurtekst
hegningin unz alt sálarlíf manns er orðið fágað. Þá byrja
framfarirnar í fullum stíl.
Alt, sem frá Guði kemur, er réttlæti og kærleikur. Því segi
eg öllum, er orð mín fá að heyra, að leggja stund á hið rétta
í nafni Guðs, og færa sér í nyt eilífan sannleikann, er kemur
í Ijós gegnum fræðslu. Hún er stíluð samkvæmt opinberun-
um, sem óteljandi fólks fjöldi sér í hinum eilífa heimi, og er
hagað þannig, að hver og einn, sem Guði vill fylgja, getur
tekið eftir fræðslunni á sínu eigin máli. Það stoðar ekkert
að falla saman fyrir það, þó endurlausnar kenningin hrapi
til grunna, heldur lofa og vegsama heilagan góðan Guð fyrir
sína opinberun, sem er samkvæm réttvísi hans og vilja.
Dómar þeirra, hinna þröngsýnu manna, falla þeim sjálfum,
og gera þeir málum vorum ekkert sérlegt tjón. Menn fara og
koma, eins nú sem áður. Þá opnast fyrir sálarsjón þeirra
nýtt útsýni, því ekki er verið að fræða aðeins fyrir eina nótt
eða einn dag, heldur fyrir ókomnar aldir.
Það verður nú oftar, sem eg flyt hér erindi, því nú hef eg
það málefni að fræða um, sem fær staðist um allar aldir.
Það er ein sál, sem eg sérstaklega hugsa um í sambandi við
þessi eilífu mál. Hún er sál æðsta kennimanns íslands í geist-
legum fræðum, er hrapaði svo háskalega frá því, sem áður
var útlit fyrir. Góður Guð, hjálpaðu mér til að opna sálar-
sjón hans fyrir hinu eina sanna og rétta, og gefðu honum
þrek og styrk til að leiða eftir því, sem réttast er fundið að
vera.
Góðum Guði sé lof fyrir ykkar störf og styrkinn, sem hann
veitir ykkur til starfsins. Þökk ykkur þessum, er starfið að
flutningi orða minna. Guð gefi ykkar störfum stórfeldan
sigur; ykkur heilsu og hamingju og öll gæði.
Ykkar sanni vinur,
Helgi Hálfdánarson; áður prestaskólakennari í Reykjavík.
* * ❖
Þá er vottað fyrir erindi þetta, er
hinum góðkunna kennimanni vorrar
þjóðar tókst að flytja. Hefur hann
enginn saltstólpi orðið í okkar eilífa