Varnarmál - 01.06.1931, Blaðsíða 19

19
en má eins vera vitleysu. Vor síðari lífsstefna er stöðugt að
breytast, sérstaklega síðan opinberanir fóru aö sjást, því nú
dugir ekki lengur þrákelknin ein. Það er sem áður var svo
oft sagt, að ekki dygði að berja höfðinu við steininn, því
steinninn geti molað kúpuna þó hörð sé.
Nú verð eg, hvort sem líkar betur eða ver, að gefa það til
kynna, er síðast sást á vorum eilífa himni. Það er í vitund
okkar, sem lítum upp og erum að helga Guði starf vort. Það
er þá bezt að tilgreina orðin, er síðast sáust, og eru þau á
þessa leið á öllum málum heimsins:
»Þér, sem úr holdinu eruð famir og komnir í eilífan heim,
látið heimsbúa alla sem einn vita, ef getið, að nú eru þeir
tímar að nálgast að ekki gagnarr fyrir þjóðimar að búa sig
undir stríð. Eg þarf enga aðstoð til að lífláta fólk mitt. Það
gerist án þess, ef haldið er lengur áfram að undvrbúa þau«.
Góður Guð einn fær ávalt ráðið úr því, er þarf, án þess
styrjaldir haldi áfram. Síðan í haust, hinn síðasta. dag sept-
ember, hafa opinberanir stöðugt haldið áfram. Fyrst var til-
kynt um það, að enginn hefði á nokkrum tímum né öldum
fengið nokkurt vald frá Guði, er gefið gæti nokkurt loforð
um endurlausn, eða frelsun frá vondum lifnaði heimsins. Það
væru upphaflega manna setningar, er svo hefðu haldist við,
og stafað frá höfðingja eigin þjóðar leiðtogans sjálfs. Þessu
næst komu opinberanir um, að eigi mætti undir nokkrum
kringumstæðum halda áfram með hernaðar útbúnaðinn, held-
ur skyldu allar þjóðir leggja saman og hjálpa hver annari á
bróðurlegan hátt. Þá gæfist heiminum blessun í öllum skiln-
ingi, góðæri og alt annað gott.
Við eigum því, sem vorum að fræða um svo nefnt orð góðs
Guðs, að vakna nú og vakna vel til að starfa að eilífum rétt-
um guðs ráðum og vilja. Guð er til og stjórnandi alls, ekki
sem okkar mentafrömuðum skilst, aðéins aflið í öllum hlutum
og allri náttúrunni, heldur er hann hinn kærleiksríki stjórn-
andi, sem tilkynni vilja sinn opinberlega á ýmsan hátt. Til
dæmis má eg segja ykkur frá því, hvernig hann hegnir fyrir
röng orð og verk, sem framin eru á móti betri vitund í okkar
heimi. Þá ber það við að sá, er gerir þetta, missir sjón og
önnur skynjunarfæri um lengri eða skemmri tíma. Enginn
segir orð, en þessi refsing skeður. Sýnir það vel, eins og svo
margt áður gert, að enginn afplánar annars misgerðir. Hver
og einn verður að líða fyrir þær sjálfur, en á sama tíma eiga
2*